- 17 Mayıs 2023
- 7
- 2
- 32
- Konu Sahibi bir tutam huzur
- #1
Merhaba arkadaşlar, gerçekten çok arada kaldığım bir durum bu yüzden elimden geldiğince durumu size anlatmaya çalışacağım. Her birinizin verdiği öneriler çok önemli yardımcı olursanız çok sevinirim.
Öncelikle 7-8 sene gibi bir süredir evliyim, severek evlendim. Evlenmeden önce 5-6 senelik sadece uzaktan tanışıklığımız vardı yakın değildik yani kişilik yapıları ve yaşam tarzlarımızı bilmiyorduk. 1-2 sene kadar flört sonrası evlendik.
Sevgili olduğumuz dönemde çok güçlü ve başarılı, güçlüklerin üstünden gelen mutlu bir adamdı. Evlendikten sonra çok değişti. Sürekli bana tamam haklısın çözeceğim deyip hiç bir konuyu çözmeyen beni sürekli manipüle eden bir adam haline geldi. hiç bir zaman kavga ederek değil ortada olan yanlışları güzel bir dille çocuğa anlatır gibi anlatmayı tercih ettim ama işe yaramadı. Mesela evden sabahlara kadar çalıştığım bir dönemde kayınvalidem çat kapı kafasına estiği zaman geliyordu, ben ona bu durumdan rahatsız olduğumu, gece çalıştığım için o saatlerde uyuduğumu ve evimizde toplu olmadığını bunu ben söylersem alınabileceğini ama kendi annesi olduğu için ona uygun bir dille söylemesini istedim. Hak verdi konuşacağını söyledi ve Hiç bir şey düzelmedi.
Sonra çalışma saatleri çok daha az ve çalışma konumu benden çok daha yakınken sürekli iş stresini eve getirmeye başladı. Sürekli söylenmeler söylenmeler. O dönemde ben işsiz kalmış evden ek iş yaparak para kazanmaya çalışıyordum. Şansa kariyerine yönelik bir fırsat çıktı il değiştirmemiz gerekti yine ona destek oldum cesaret verdim, çalışma ortamı değişirse bu değişir diye düşündüm ama olmadı yine memnuniyetsiz söylenmeler dizisine rastladık. Neyse bu dönemde ondan soğuduğunu ve artık kendine çeki düzen vermesi gerektiğini söyledim, yine hak verip yapacağım deyip hiç bir şey değişmedi. Ailesi bana sürekli il değiştirdiğimiz için gönderme yaparken susup yok ya onlar öyle demek istemiyorlar yanlış anlıyorsunlara başladı.
Yine mutlu olsun diye işi değiştirip eski ile geri döndük. Bu sürede hamile kaldım. Hamileliğim boyunca bir çöp kaldırmayıp yardım etmedi. Evden çalışıyordu, tabi her zamanki bahanesine göre çok çalışıyordu ve asla bir şey yapamazdı. Yine her gün işten güçten söylenmeler v.s aynı memnuniyetsizlik durumları hamileliğindedir sürdü yani. Ağır kaldırmaktan plasenta düştü. Zor bir sezaryen doğum geçirdim. Plasenta rahim duvarına yapıştığı için rahmim alınacaktı son anda başka bir operasyon ile kurtuldum. Çocuğum sağlıklı doğdu çok şükür.
Çocuk doğduktan sonra da gram yardımcı olmadı bana. Hiç uyumayan ve sürekli ağlayan bir bebekti (hala öyle
). Zaten doğumdan sonra yaklaşık 6-7 ay kadar benimle aynı odada uyumadı. Sebep; bebeğimiz horluyormuş, onun sesinden uyuyamıyormuş, o çalışıyormuş iyi uyumaya ihtiyacı varmış. Bebeğim doğduktan sonra psikolojik ve fiziki olarak hiç yardımcı olmadı bana . En son bebeğim 7 aylıkken yine böyle bir durumda Dayanamadım ve annemin evine gittim. Maalesef dağ gibi arkamda durur dediğim ailem duruyormuş gibi yaptı ama eşime bir kere tavır koymadı, kızımı üzme, kızımın yanındayız demedi. Bana dönüp eşimden için aslında iyi çocuk dediler . Yani ‘boşanırsan tabiki arkandayız mecbur bakacağız ama yerinde dursan daha iyi olur’ culuk oynadılar. Bundan dolayı 2 gece kalıp eve geri dönmek zorunda kaldım. Aradan 1 sene geçti lafta hep haklıyım, özürler dileniyor ama icraatta hiç bir şey yok. İşin kötü tarafı eskisi gibi sevgi hissetmiyorum, özlemiyorum. Bir de evden çalıştığı için sürekli evde hiç yalnız kalıp kafamı dinleyemiyorum. Düzeltmeye çalışıyorum aramızı ama kalbim o kadar kırık ki sürekli aklıma geliyor, canım acıyor.
Fiziksel hiç bir şiddet yok evet, evet bana küfür etmez v.s ama psikolojik olarak sürekli bir yönlendirme içindeyim. Dursam niye duruyorsun beni sevsene, gülsem başka bir durum. Ve ondan ayrılmayayım diye çalışmamı istemiyor(şu an zaten bebeğimden dolayı çalışamıyorum ama sonrasında da çalışmayacakmışım). Arkadaşlarım olsun başkalarıyla dışarıya gideyim eğleneyim istemiyor. Bunları kavgayla yapmıyor psikolojik manipülasyon ile yapıyor. Biliyorum ama karşı koyamıyorum. Şu an işim yok, ailem arkamda değil, doğdu düzgün bir arkadaşım yok. Ama ona karşı eskisi gibi sevgi de besleyemiyorum. Çocuğum şu an 1,5 yaşında 2,5 yaşına yani kreş yaşına kadar bekleyip o zaman Başka bir ile taşınıp boşanmayı düşünüyorum ? Sizin tavsiyeniz nedir. Çok karışık oldu ama her tavsiyeye açığım .
Bu arada psikoloğa gitmeyi kesinlikle kabul etmiyor. Gidicem tamam deyip 4 senedir hiç bir şey yaptığı yok . ( yani konuşmada her şeyi yapıyor ama icraatta hiç bir şey yapmıyor ).Ben gittim 3-4 seans artık dayanamadım çünkü. Psikolog bana sadece anlaşılmaya ihtiyacın var konuşmak istersen gel tabi ama seansa senin ihtiyacın yok dedi
Öncelikle 7-8 sene gibi bir süredir evliyim, severek evlendim. Evlenmeden önce 5-6 senelik sadece uzaktan tanışıklığımız vardı yakın değildik yani kişilik yapıları ve yaşam tarzlarımızı bilmiyorduk. 1-2 sene kadar flört sonrası evlendik.
Sevgili olduğumuz dönemde çok güçlü ve başarılı, güçlüklerin üstünden gelen mutlu bir adamdı. Evlendikten sonra çok değişti. Sürekli bana tamam haklısın çözeceğim deyip hiç bir konuyu çözmeyen beni sürekli manipüle eden bir adam haline geldi. hiç bir zaman kavga ederek değil ortada olan yanlışları güzel bir dille çocuğa anlatır gibi anlatmayı tercih ettim ama işe yaramadı. Mesela evden sabahlara kadar çalıştığım bir dönemde kayınvalidem çat kapı kafasına estiği zaman geliyordu, ben ona bu durumdan rahatsız olduğumu, gece çalıştığım için o saatlerde uyuduğumu ve evimizde toplu olmadığını bunu ben söylersem alınabileceğini ama kendi annesi olduğu için ona uygun bir dille söylemesini istedim. Hak verdi konuşacağını söyledi ve Hiç bir şey düzelmedi.
Sonra çalışma saatleri çok daha az ve çalışma konumu benden çok daha yakınken sürekli iş stresini eve getirmeye başladı. Sürekli söylenmeler söylenmeler. O dönemde ben işsiz kalmış evden ek iş yaparak para kazanmaya çalışıyordum. Şansa kariyerine yönelik bir fırsat çıktı il değiştirmemiz gerekti yine ona destek oldum cesaret verdim, çalışma ortamı değişirse bu değişir diye düşündüm ama olmadı yine memnuniyetsiz söylenmeler dizisine rastladık. Neyse bu dönemde ondan soğuduğunu ve artık kendine çeki düzen vermesi gerektiğini söyledim, yine hak verip yapacağım deyip hiç bir şey değişmedi. Ailesi bana sürekli il değiştirdiğimiz için gönderme yaparken susup yok ya onlar öyle demek istemiyorlar yanlış anlıyorsunlara başladı.
Yine mutlu olsun diye işi değiştirip eski ile geri döndük. Bu sürede hamile kaldım. Hamileliğim boyunca bir çöp kaldırmayıp yardım etmedi. Evden çalışıyordu, tabi her zamanki bahanesine göre çok çalışıyordu ve asla bir şey yapamazdı. Yine her gün işten güçten söylenmeler v.s aynı memnuniyetsizlik durumları hamileliğindedir sürdü yani. Ağır kaldırmaktan plasenta düştü. Zor bir sezaryen doğum geçirdim. Plasenta rahim duvarına yapıştığı için rahmim alınacaktı son anda başka bir operasyon ile kurtuldum. Çocuğum sağlıklı doğdu çok şükür.
Çocuk doğduktan sonra da gram yardımcı olmadı bana. Hiç uyumayan ve sürekli ağlayan bir bebekti (hala öyle
). Zaten doğumdan sonra yaklaşık 6-7 ay kadar benimle aynı odada uyumadı. Sebep; bebeğimiz horluyormuş, onun sesinden uyuyamıyormuş, o çalışıyormuş iyi uyumaya ihtiyacı varmış. Bebeğim doğduktan sonra psikolojik ve fiziki olarak hiç yardımcı olmadı bana . En son bebeğim 7 aylıkken yine böyle bir durumda Dayanamadım ve annemin evine gittim. Maalesef dağ gibi arkamda durur dediğim ailem duruyormuş gibi yaptı ama eşime bir kere tavır koymadı, kızımı üzme, kızımın yanındayız demedi. Bana dönüp eşimden için aslında iyi çocuk dediler . Yani ‘boşanırsan tabiki arkandayız mecbur bakacağız ama yerinde dursan daha iyi olur’ culuk oynadılar. Bundan dolayı 2 gece kalıp eve geri dönmek zorunda kaldım. Aradan 1 sene geçti lafta hep haklıyım, özürler dileniyor ama icraatta hiç bir şey yok. İşin kötü tarafı eskisi gibi sevgi hissetmiyorum, özlemiyorum. Bir de evden çalıştığı için sürekli evde hiç yalnız kalıp kafamı dinleyemiyorum. Düzeltmeye çalışıyorum aramızı ama kalbim o kadar kırık ki sürekli aklıma geliyor, canım acıyor. Fiziksel hiç bir şiddet yok evet, evet bana küfür etmez v.s ama psikolojik olarak sürekli bir yönlendirme içindeyim. Dursam niye duruyorsun beni sevsene, gülsem başka bir durum. Ve ondan ayrılmayayım diye çalışmamı istemiyor(şu an zaten bebeğimden dolayı çalışamıyorum ama sonrasında da çalışmayacakmışım). Arkadaşlarım olsun başkalarıyla dışarıya gideyim eğleneyim istemiyor. Bunları kavgayla yapmıyor psikolojik manipülasyon ile yapıyor. Biliyorum ama karşı koyamıyorum. Şu an işim yok, ailem arkamda değil, doğdu düzgün bir arkadaşım yok. Ama ona karşı eskisi gibi sevgi de besleyemiyorum. Çocuğum şu an 1,5 yaşında 2,5 yaşına yani kreş yaşına kadar bekleyip o zaman Başka bir ile taşınıp boşanmayı düşünüyorum ? Sizin tavsiyeniz nedir. Çok karışık oldu ama her tavsiyeye açığım .
Bu arada psikoloğa gitmeyi kesinlikle kabul etmiyor. Gidicem tamam deyip 4 senedir hiç bir şey yaptığı yok . ( yani konuşmada her şeyi yapıyor ama icraatta hiç bir şey yapmıyor ).Ben gittim 3-4 seans artık dayanamadım çünkü. Psikolog bana sadece anlaşılmaya ihtiyacın var konuşmak istersen gel tabi ama seansa senin ihtiyacın yok dedi
ayyy yardımcı olacam derken umarım içinizi daha çok karartmamisimdir malesef herhangi bir yardımım bir yönlendirme olamayacak size ama sizi çok iyi anladığımı ve gönülden sizin yanınızda olduğumu bilin isterim. Umarım kendinize sizin hayriniza olacak bı çıkış yolu bulabilirsiniz ve umarım bende aynı şekilde 
