Merhabalar , çok zor bir anımda buraya üye olmaya ve size derdimi açmaya karar verdim. Genelde okurdum buradaki konuları kendi sıkıntılarıma benzer insanlar neler yapmış uzaktan okurdum sadece, ama artık karar vermeliyim bende..
Kısa anlatmaya çalışacağım harika bir aileye sahibim annem babam çok özeller gerçi herkes için öyledir yani evlenmeden önce ben herkesin annesi babası benimkiler gibi sanıyordum en azından.. eşimin ailesi ve dengesizlikleriyle tanışmadan önce!
ailem bana 24yaşıma kadar hep destek oldu en güzel eğitimleri almamısağladılar üniversiteyi bitirip mühendis oldum. Sonra eşimle tanıştım 1yol kadar görüştük sonrasında evlendik. Sevgiliyken ve nişanlıylen herşey güzeldi, en azından bana göre çünkü annem ve anne tarafım eşimi baştan veri istemiyorlardı ama ben Üzülmeyeyim diye çokta müdahale etmediler. Annemle aramızda anne kız bağından da öte bir bağ Var bende annem benim evlenmemi istemiyor aslında eşimde bir sorun yok diye düşünüyordum.. taa kii kına günümüze kadar.O gün eşimin daha önce evlenip boşandığını öğrendim ama kendimi o an evlenmeye mecbr hissettim bu onun suçu değildi herkesin başına gelebilirdi diye düşündüm onuyarı yolda bırakmak istemedim ve çok seviyordum..
evlendik ilk gün bana şiddet uygulamaya başladı. Babamın ağzından küfür duymayan ben türlü küfürler duymaya başladım. Sonrasında özür diledi düğün stresi dedi ve barıştık.. ve hemen hamile kaldım lütfen buna rağmen neden hamile kaldın demeyin hayat tecrübem yoktu bilmiyordum şiddetin küfrün devam edeceğini o ilk ve sondu diye düşündüm..
hamileyken sudan sebeplerle (neden bıçağı yıkamadın, neden bana soru soruyorsun, veya kavga ederken neden bana cevap veriyorsun) diye diye dayak yedim ( ona göre bu dayak değil o beni dçvse ben yaşayamazmışım)
Kızım doğdu bu arasa ben şehir dışına evlenmiştim tayinimiz çıktı iyice uzağa geldik eşim sözleşmeli kamu personeli
Kızım doğmadan önce çalışıyordum o doğunca işten de çıktım yapayalnız kaldım..
kalabalıklarla arkadaşlarla akrabalarla dolu hayatımdan eser kalmadı sadece kızım var şuan gerçi onun tek tırnağı herkese bedel..
Bu arada eşimin evlenmeden önce yaptığı 70-80 bin TL kredi borcu varmış bunu da evlenince öğrendim 3 yoldur borç ödüyoruz yeni bitti. Yeri geldi ekmekle gün geçirdik ama bunlar için asla ağzımı açmadım bu arada güzel günlerimiz de olmadı değil, bende evden satış yapmaya başladım maddi olarak biraz toparladık birikim yapmaya başladık biz zordaylen bize asla yanaşmayan eşimin ailesi şuan internetten kendileri için hediyeler beğenip bize link atıyorlar bende korktuğum için alıyorum.. hayatım korkuyla geçiyor eski özgüvenli hakimden eser yok. Aile de bana kim ne derse desin ağzımı açamıyorum eşim birşey der diye
Çok uzun oldu farkındayım ama bunu da yazmak istiyorum bi gün paramızın olmadığı zamanlar kızımın bezi bitti kv deydik o gün 20 TL para verdi bize bez alalım diye bende çocukla ilgilenirken düşürmüşüm onu eşim eve gelip beni tekme tokat dövdü herkesim yanında onlar ayırmaya çalıştı ama.. gözüm hifema diye birşey oldu 2 hafta görmedim kör oldum.. yani anlayacağınız iyiken iyi (ben salağa yatıp herieyr tamam dersem o sürekli görümcelerimle sabahtan akşama kadar abartmıyorum telefonla konuşurken ben buna laf yapmazsam ailemi pek aramaz ve her saniye evi temizlersem ) çok iyiyiz . Yoksa dayak ve küfür
Yazmakla bitiremem sanırım olanları sürekli ama sürekli sudan sebeplerle dayak yiyorum küfür zaten eksil olmuyor sanırım artık yetti çünkü kızım büyüdü ve ben onun karşısında dayak yemek istemiyorum çünkü ben artık anneyim!
eşimden de soğudumhatta nefret ediyorum ve pişmanım evlendiğim için,ona belli etmeye çalışıyorum ayrılmak istediğimi ama korkuyorum da ailemin yanına gidersem onlara zarar verir ya kızımı alırsa benden çünkü bazen öyle söylüyor kadın sığınmaya da gitmek istemiyorum. Dua ediyorum allaha sürekli nolur bana akıl verin ben artık eski ben değilim hayatımla ilgili karar bile veremeyecek durumdayım3 yıldır cehenneöi yaşıyorum
Okkalı bir avukat bul ve boşan. Ruh hasrasi adam. Cocuk falan umurunda olmaz oylesinin.
Yalanci pisligin tekiymis. Ilk eş ne şanslı.
Ailen ailesiyle gorusse, aile buyukleri toplansa noluyor be siz kimsiniz deseler? Sizi de önlerine katıp goturseler?
Hayir evlilik bu degil. Hele Evliligin ilk gunu siddet mi olurmus! En guzel zamanlar. Icindeki canavar cikmis hemen.
Cocuk kucuk, ne olursa olsun cocuk sizindir.
Benim esim de cocuklari alirim ederim, bilmem nerenin bilmem ne köyüne gotururum sana gostertmem, sana birakacagima öldururum daha iyi dedi..
Cok deli zamanlariydi.
Sonra noldu? Dusundum de sen iyi bakarsin, emek verirsin, cocuklar 3yasindalar kiyamadim dedi.
Blöf yapti bence.
Hemen protokol duzenledik. Sehri terkettim,tayin istedim. 3ay icinde de bosandik ztn.
Simdi cok mu goruyor cocuklari? Hayır. 5 saat mesafe.Uzak yol diyor. 2ayda 1 geliyor ancak.
Simdi saygi cercevesinde konusuyoruz. Arada kıllığı tutuyor ama iyi kotu derdimi anlatabiliyorum yinede, dinliyor peki diyor.
Bi sure ayri kalalim de. Olmazsa bosaniriz de.
Ama niyetin bosanmak olsun
Boşanma süreci cok sancilidir. ortalik durulsun,yatissin. Ozmn ayrilin. Suan o da ofkeli ne desen ters teper.
Bir sure ayri yaşayin,evden cik. Ortalik yatissin. Emin ol ofkeniz de gecer. O da duruma alisir. Zaten al senin olsun cocuk der. Napsin oylesi o cocugu, ayakbağı mi yapsin kendine.
