Boşanmak üzereyim ama tedirginim, neden?

 
Her seferinde daha iyi olacağını söyleyip daha büyük bir olay çıkarıyor, artik ona nasıl güvenebileceğim ki
Ona güvenemezsiniz haklısınız , eğer boşanma süresini sağlıklı atlatabileceğinize inanıyorsanız .. düşünecek bir durum yok .. çoğunlukla durum böyle olmuyor .. çocuk küçük olunca çok zor oluyor bu dönemler .. bu nedenle çocuğunuz için her türlü çabayı verin demeye çalıştım .. fakat huzursuz bir evdense .. ayrılık çok daha iyi çocuk için sağlıklı bir ayrılık olursa tabiki böyle yapabilecekseniz .. anlaşarak ayrılın mümkünse ve sonrarsında önünüze bakın ,
 
Cok tuhaf bir durum, can yakıyor. Ama hep yapmaktansa bir kez yansın bitsin istiyorum artık, gercekten yorgunum. Insallah daha iyi olacak inaniyorum
 
Burasi bir aile gibi gelmisti üye olurken. Ne iyi insanlar varmış. Bende yorum yapan herkese çok kocaman sarılıyorum. Gün sayarken disardan birilerinin beni böyle gerçeklere getirmesi çok güzel oldu. İnsan yaşarken kucumsuyor bazı şeyleri, sonra minik minik parçalardan bir dağ oluyor. Seven ve sevilen herkesin birbirinin kıymetini bilmesini diliyorum hepiniz için
 
Hem yorgun hemde pişmanım, keske daha erken farkında olsaydım bazı şeylerin. Herkesi her konuda mutlu etmek mümkün değilmiş gec anladım. En sonunda mutsuz ediyor yani. Ay bana erkekler uzak olsun, allah evladın bile kızını verdi bana, var bir bildiği. Daha cesaretim yok, bir kurtulayım sonra kızım ve ben yaşayacağız herseyi birlikte, en güzelinden kesinlikle 30dan önce evlenmek yasaklanmalı
 
Bu şekilde hissetmeniz bence çok normal çünkü 12 senelik beraberlikle 6 seneniz evlilikle geçmiş. Bazen hayattaki alışkanlıklarımızdan veya bulunduğumuz koşullardan memnun olmayız, şikayet ederiz ama bir yandan da değiştirmek için bir şeyler yapmayız çünkü alışkanlıkları kırıp konfor alanından çıkmak aslında zor bir durumdur. Sanırım sizinki de böyle bir durum. Olmayacağını ve sevmediğinizi ifade ediyorsunuz sonuç olarak. Ama alışkanlıklar, yaşadığınız ev ve birçok şey bu kararla değişeceği için belki de tedirginliğiniz bu alandan çıkacak olmaktır. Sonuç olarak insanız ve bir şekilde koşullar değişse bile ona da alışan varlıklarız. Bence kendiniz için doğru olanın ne olduğunu gayet iyi biliyorsunuz sadece biraz cesarete ihtiyacınız var. Alıştığınız düzenden çıkıp yeni bir düzen kurabilmek için.
 
Biraz geç oldu ama bende kalkacağım sonunda bu masadan. En sevdiğim repliklerden biri
Geç değil,hepimizin hayatının dönüm noktaları olur,için rahat olsun bu konuda,bundan sonraki yaşamında her şey çok güzel olsun istediğin gibi olsun kızınla
 
Alisacagim er yada geç, sadece suan cok zor görünüyor. Tabii kac yıldır kendi evim ve düzenim zor geliyor vazgeçmek. Ama bir evim olsun diye bunu yaşamaya devam etmeyeceğim, size de çok teşekkür ederimm
 
Merhaba arkadaşım, ne çok benziyor hikayemiz.
6 ay önce boşandım ben de. Hala iyileşme, arınma sürecindeyim.

Savaştan çıkmış gibi hissediyorum. Evet, bazen onu özlüyorum. Aslında özlediğim o değil biliyor musun?
O nadir de olsa yaşanan "biz" olma duygusu. Ara ara göstediği şefkat. Ama varsın olmasın diyorum sonra.
Soranlara ben boşanmadım "kurtuldum" diyorum. Bak, kurtulmak, önemli olan bu.

İlişkiler başlar biter, bu değil bizim hikayemiz. Biz ilişki , evlilik yaşamadık, biz bir savaşın içindeydik. Çok yorgunsun biliyorum. Kendine uzak hissediyorsun. Kime dönüştüm diyorsun. Nasıl iyileşeceğim diyorsun.
6. aydan bildiriyorum, inan bana içinde çiçekler açacak. Bambaşka taptaze bir sen çıkacak ortaya. Biz kadınız zaten, doğurmak bizim işimiz değil mi ? Bak gör nasıl doğuracaksın kendini de =)

Söz veriyorum, geçecek, iyileşeceksin. İstediğin zaman yazabilirsin bana.
 
Ah sevgili cızırtı bu oyle guzel bir yorum ki. Öyle bir yazmışsın ki ben yazsam bunu yazardım eminim. Beni ancak ben gibi biri anlardı o da sensin öncelikle bunun için çok üzgünüm. Keske yazık etme evliliğine diyen mutlu bir eş yorumu olsaydı. Ama tek değilim, tek değildik biliyorum. Buralarda boyle guzel insanlarla karşılaşmak beni çok mutlu etti. Vicdan yapiyordum fazla mı abartıyorum, çocuğumun hayatını mahvediyorum diye. Ama gecti sayenizde senin çocuğun var mi, ailenin yanına mı döndün, cok merak ediyorum bunlara rağmen iyiysen bende bugun itibariyle iyilesecegime tamamen inanıyor olacağım artık
 

Bizim çocuğumuz olmadı. Ben kendime ev tuttum, yalnız yaşıyorum. Ailem her anlamda süreçte yanımda oldu, haklarını ödeyemem. Bir kez bile "neden" demediler, yormadılar, zaten her şeyin farkındalardı. Şu konuda seni uyarmak isterim, eşin seni ikna edene kadar melek gibi davranır, ama kararlı olduğunu görünce çirkefleşip seni ve aileni yorabilir. Lütfen dikkatli ol ve onun gazına gelme. Mahkeme sürecini sağlıklı atlatmaya çalış ve sakin kal. Bunlar da geçecek. Aşama aşama yaşayacaksın , iyileşmek dalgalı bir denize benziyor bu söz beni hep rahatlatıyor. Bazen iyiyim diyorum sonra sanki başa sarmışım gibi hissediyorum. Hayır başa sarmadım, bu da iyileşmenin bir parçası.
 
Çocuğunun selameti için bu kararı aldığını unutma. Çocuğunun çok derin travmalar yaşamasına engel olmak için bu kararı aldığını unutma. Ve kendin için de mutlaka terapi al. Ben alıyorum ve çocukluğumdan kalan izleri daha net görebiliyor, kendimi anlıyorum. Neden bunca zaman dayandım diye kendini suçladığın günler olacak. Kendini suçlama. Ama sebepleri de bulmaya çalış. Biz neden böyle insanları hayatımıza çektik ve sınır çizmedik ? Suçlamadan anlamaya çalışmak çok kıymetli. Bu evliliği sürdürürsen çocuğun da ilerde bu tür toksik ilişkiler yaşamaya meyilli olacak bunu sakın unutma.
 
Herseyi kızım için yapan bir anneyim, aslinda eşimin sorumsuz ve sevgisizligi yüzünden kendimi saf olan tek sevgiye adadım. Babasına istediği zaman görebilirsin diyorum ama içim içimi yiyor, arkadaşlarımla disari çıktığımda bile anneme sakin uyutma diyorum ben gelince uyutucam son olarak beni görsün. Benim onu asla bırakmayacağımi bilsin. Ama simdi simdi disardan bakınca diyorum ki ne kadar zarar verdim kızıma. Bir birey olma hakkını bile elinden aldım. Evde bile yanımdan ayrılmıyor, benim olmadığım her yerde agliyor. Ben anneyim cok seviyorum ama oda bir insan demeyi unutturdu bana esim. Sevilmemenin yerini onu severek doldurmam cok yanlıştı simdi oyle pişmanım ki. Bu zorlu süreçte o kadar sabrım yok simdi kızımı da kırmaya başladım, biraz yalnız kalmak istiyorum diyorum ama anlamıyor. Çok çaresizim. Sizin çocuğunuz yokmus ne kadar şanslısınız bir bilseniz. Çocuk yokken prangalar tamamen kopuyor. Benim hep bir yanım bağlı kalacak
 
Eminim yapacağına, onu adliyeye goturene kadar canim cikti. Mahkemede istemiyorum derse çekişmeliye döner diye de korkuyorum yapabilir çünkü. Ama neden demiyor ozellikle anneler, ne kadar mutsuz olduğumuzu en iyi kıymetli annelerimiz anlıyor. Bende kendime bir ev tutacak güce sahip olana kadar annemde dinlenecegim. Kizim içinde onların desteğine ihtiyacım var. Tek torun el üzerinde zaten, surekli anneannesine gitmek istiyor o yuzden herseyin bir anda harika olmasını beklemiyorum ama hızlıca düzelir umarım. Sana da tavsiyem bir ev arkadaşı falan bulman, yalnız kaldıkça bu düşünceler seni daha da uzer, ama yanında bir sohbetcin olursa daha kolay asarsin. Umarım en kısa zamanda tüm dalgaların durulur
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…