Kızlar hepinize merhaba. 25 yaşındayım 2 yaşında bir kızım var. Eşimle boşanmak için kendimce ciddi sebeplerim var ama kaygılıyım. Durumu anlatıyorum, ama lütfen her açıdan düşünerek cevap verin.
Eşimle evlendiğimizde ilk yıllar da porno izlemesi çeşitli tanışma sitelerinde yabancılarla sadece sohbet edip kapatma gibi hobileri vardı ben bunu yakaladığımda Tabiki çok büyük bir kriz oldu ama bunu ilk gördüğümde, onun elinden tuttum bak bu hastalıksa eğer doktora gidelim neden böyle şeyler yapma gereksinimi duyuyorsun vs diyip her konuda yanında oldum sorun odaklı değil çözüm odaklı olup mantıklı yaklaşıp evliliğime sahip çıkmaya çalıştım. Bu arada hemşireyim eşimde hemşire maddi kaygım yok ve herhangi bir boşanma durumunda ailemden tam destek olur eminim ki. Neyse bu konu olunca eşimle bir süre bunlar tekrarlamadı ben sınava hazırlanıyordum bu sefer kendi organını bir sitede başka ülkeden bir kadına gösterirken ki ekran kaydını gördüm. Yine çok dehşet bir kriz oldu. Bu sırada neden boşanmayı düşünmediniz derseniz, bir kar zarar dengesi kurmuştum. Eşim bu konu haricinde çok iyi bir eş bir erkekten ne bekliyorsanız hepsini verir. bu konuda eğer bir hastalıksa üstesinden geliriz ve sabırlı davranırsak meyvesi tatlı olur diye düşündüm. Sonra bir psikiyatrik ilaç kullandı ama çok üstüne düşmedi yani ciddi bir tedavi yoluna girmemişti. 1 yıl böyle olaylar hiç olmadı. Bu sırada biz bebek istedik çünkü her şey yolundaydı kuzum oldu. Hamileyken tekrar böyle bir olay oldu dünya başıma yıkıldı. Bir bebeği babasız büyütecek gücü kendimde göremedim ve durumu aileme açtım ailem abilerim boşanmak istersen her türlü yanındayız kararını ver dediler ben evliliğimi devam ettirmek istiyorum çünkü onu seviyorum ve kuzumu babasız büyütmek istemiyorum dedim onlarda ciddi ciddi onunla konuştular ve yine uzunca bir süre böyle olaylar olmadı bu süre zarfında herhangi bir tedavi va yoktu. Sonra ben atandım. Kızım 8 aylıktı. O tayin almadığı için ayrıydık ayda bir geliyordu. Kızım 2 yaşına gelmesi yakınken bir olay daha oldu ve ben bu sefer boşanmaya karar verdim çünkü bu sapkınlıktı artık benim gözümde ve tahammülüm kalmamıştı artık seviyordum ama eskisi gibi değil güven bitmişti sadakat hak getire. Bu arada eşimin kimseyle fiziksel bir birlikteliği olmadı buna eminim. Kendi yaptığı her boku anlatır. Ve buna dair hiç bir şey de yoktu. Artık boşanmaya karar verince durumu ailesine açtım. Ailesi mutaassıp bilindik tanındık ve saygın insanlar onlarda yıkıldılar karşımda bir anne babanın ne kadar acı çekecebileceğini o gün gördüm. Babası dedi ki gelinim ne karar verirse ben onun yanındayım senin gibi oğlum olamaz bu bir hastalık ve tedavi olman gerekiyor gerekirse git hastaneye yat, ama karın boşanmak istiyorum derse asla karşısında durmam dedi çok ciddi konuşmalar oldu. Ve eşim Türkiye’nin çok büyük bir psikiyatri hastanesinde bu alanda uzman bir doktorla hem ilaç hem de psikoterapi tedavisi almaya başladı. 4 aydır bir sorun yoktu. ( eşim köpek gibi pişman ve kedi gibi kendini tamamen bana ve kızımıza vakfetmiştir durumda) geçen onun bir terapi görüşmesi vardı. İçimde şüpheler gitmediği için gizlice telefon koyup ses kaydına aldım. Bir mahkeme konusu geçti anlayamadım. Onun terapisi bitti ben sesi dinledim ve telefonundan banka kayıtlarını detaylı inceleyip senin avukatla bir işin olmuş bu parada oraya gitmiş bu konu ne diye bir tartışma konusu açtım. Anlatacağım ama sakin ol dedi. Eşim gece 12 nöbetinden çıkınca arkadaşının yanına uğrayacakmış arabayı park ettiği yerde giriş katta 3 tane yan yana pencere varmış camlardan birinde 2 kedi var ve ışığı kapalıymış 2 yandaki camın ışığı açıkmış. Kediler o daireye mi ait tehlikeli yerde duruyorlar diye camdan içeriye bakmaya çalışmış. Karşı apartmandan bir adam gelip eşimi darp etmiş sen bu evi nasıl gözetlersin diye, kafasında çatlak kaburgada iki krıık var bana merdivenden düştüm demişti. Bunun üzerinde evde oturan kız eşimden şikayetçi oluyor, baktığını görmedim ama bu olay beni çok korkuttu ondan şikayetçiyim diye. Ben bunu öğrenir öğrenmez kozla konuşmaya gittim, çünkü bende bir anneyim bende bir kadınım ve onun yaşadığı korkuyu düşünürken kalbim sıkıştı. Şikayetni çek demek için gitmedim. Onunla konuşup bu sise anlattığım konuları anlatmadan ailemizi anlattım, çünkü eşimin bunkadarını yapmasını kondurmadım. Kız bu durumu üniversiteden hocasına anlatınca hocası eşimi araştırmaya başlamış eğer rektöre anlatırsak direk açığa alır demiş. Kozda 2 yaşında bir kızı varmış ben böyle bir şeyi neden yapayım dediğini belki komşuların anlattığı gibi olmayacağını düşünerek durumu rektöre bildirmemişler. Hocası da eşimi araştırınca saygın iyi bir insan demiş herkes böyle birşey yapmaz diye o yüzden kızda şikayetini geri çekmek istediğini söyledi. Ama ben o gün içimde çok büyük fırtınaların koptuğunu hissettim. Ona karşı incir çekirdeği kadar bi sevgi kalmış oda kızımın babası diye çünkü gerçekten çok iyi bir baba.
Eğer ben boşanmazda bu durumda kalırsam sanki kendime zulmedecek mişim gibi çünkü hep aklıma gelecek. Ama boşanırsam kızıma zulmedeceğim gibi çünkü ben sinirlendiğimde bunu kzıma çok yansıtıyorum, ve çok iyi baba, eğer onu bu ortamdan alırsam o sorumluluk altında ezilecekmişim gibi geliyor.
Doktoruyla konuştum takıntı rahatsızlığının tedavisi uzun ve yorucu olabilir ama eşinizin hasta profili çok iyi yani tedaviye açık ve geri dönüşleri hızlınoluyor ne desem kapıyor Umut’larınızı bitirmeyin dedi. Bu olayda gerçekten suçu olmadığını, dürtüsel gelen şeylerin bir anda bitmeyeceğini ama eşinizin bunu artık Farklı yönlendirip yapmadığını anlattı.
Aşırı kararsızım ne yapacağımı bilmiyorum gönlüm sıkışıyor. Tüm düzenim kızım ben alt üst olacağız boşanırsam, ama kalırsam bunları nasıl sindireceğim.
Elimde bana verdiği tüm güzellikleri kabullenip kızıma iyi baba ve bu konu haricinde iyi bir eş olduğunu bilip bu konuda ona son bir şans öı vermeliyim yoksa ne kadar tedavi olsa da bu er yada geç çıkar bu dürtüleri tedavisi bitince de ortaya çıkar yine yıpranırız ihtimalini düşünerek boşansam mı ?