Boşanmak istemek ve cesaretsizlik..

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Serenad_

Guru
Kayıtlı Üye
6 Şubat 2013
1.273
1.217
Merhaba hanımlar,

8 yıllık evliyiz. Eşimle 20li yaşların başında evlendim(22). Babamın ailemize bir ilgisi yoktu, bense baba sevgisi eksikliği, özgüven eksikliği yaşamış bir insan olarak büyüdüm. Fiziksel açıdan bir kaç noktada okulda arkadaşlarım tarafından rencide edilmek, beni mutluluğu yemekte aramaya teşvik etti ve kilolar aldım. Çok ilgi ve beğeni gören biri değildim. Eşimle bir tanıdık aracılığı ile tanışarak evlendik. Çok beğenilen biri olmamam, baba sevgisi yaşamamış olmam ve karşı tarafın beni beğeniyor olması beni cezbetti ve evlendik.

Eşim nişanlı ve evlilik süresinde beni arzulayan, ilgi gösteren biri olmadı. Bu ilgisizlik beni inanılmaz yıprattı. Kendiside çok fazla konuşamayan, karşıdaki kişi ile göz göze dahi bakamayan bir insan. Zamanla ben kendimi okuyarak, öğrenerek geliştirdim ve bu gayretim devam ediyor. Tanıştığımızda cahilce davranışlarım vardı. 8 yıl evlilik ve tanışma dahil 11 yıldır birlikteyiz. Ne güzel bir söz, ne ilgi, ne de zor durumlarda bana sarılarak sevgisini belli etti. Evde gergin, sinirli bazen daha ılımlı biri. Cesaretsizliğim yüzünden boşanmayı düşünmedim. 3 yaşında çocuğum var. Konuşmayı denedim kaç kez maalesef başarısızlıkla sonuçlandı, yani bir gelişme sağlanmadı. Ben ise kitap okumaya, spor yapmaya başladım zayıfladım. Öğrendikçe, kendime güvenim gelişti. Fakat kendisi tamamen aynı duruyor. Sohbet olarak hiç keyif almıyorum.Markete gitse market alışverişini tam yapamıyor, pazara gitse pazar alamıyor. Araba alacaktık bana, satıcılarla konuşmayı dahi yönetemiyor. Kendime yakıştıramıyorum. Arkadaş ortamına götürüyorum, konuşmuyor selam verse sohbeti devam ettiremiyor.

Ve asıl konum şu kamuda çalışıyorum, ve tesadüfen tanıştığım bir insanla Hollanda’da yaşıyor kardeşini ziyarete geldiğinde tanıştık.
Sohbet ederken ilgisine bilgisine hayran kaldım. Ve bir konu vardı üzerinde konuştuğumuz, yaşadığım bir sağlık sorunu ile ilgili ve Hollanda’dan getireceği ürünle ile ilgili numaramı verdim. Fiyatını, içeriğini bildiririm size dedi.

Zamanla sohbet etmeye başladık. Ve bazı üzgün olduğum durumlarda ona anlattım yaşadığım bazı sorunları(cinsel değil). Hiç evlenmemiş 37 yaşında biri, karşısına istediği gibi biri çıkmamış. Ortak yanlarımız, hayata bakış açımız aynı. Sohbeti inanılmaz keyif veriyor, sevgi dolu. Kadın ruhundan anlıyor, kibar ve tam bir centilmen. Eşimle zaten ara ara boşanmaktan bahsediyorduk, geçenlerde tamamen konuştuk tamam dedi fakat şöyle ki bana ev işlerinde yardım etmeye çalışıyor bişeyler yapmaya çalışarak sanırım boşanmak istemediğini düşünüyorum. Vicdan azabı çekiyorum. Ne kadar ilgisiz, sevgiden ve kadın ruhundan, cinsellikten anlamasada yaptığım bir aldatma, sadece telefonda konuşuyoruz ama bu da bir tür aldatma şekli.

Ne kadar kendimi geliştirmeye gayret etsem de, “el ne der” tabusunu yıkmak istesem de tam anlamıyla cesaret gösteremiyorum. İyi kötüde olsa anılarımız var, yuva yapmak için çaba gösterdiğimiz emeklerim var ve çocuğumun babası en önemlisi. Tanıştığım insan ise ömrümce bir daha karşıma çıkmayacak nitelikte, sanki bilinçaltıma bir insanı kodlamışım ve sıfat bulup karşıma çıkmış.

Ömrümü bu şekilde, sadece çocuğumun babası ve alışkanlıktan ve cesaret edemediğim için bu insanla geçirirsem ileriki yıllarda hayatımı bu adama heba etmişim diye düşünür müyüm?

Diğer türlü şunu da düşünüyorum, çocuğunun büyüdüğünü tam anlamıyla göremesin mi? İçinden çıkamadığım bir durum söz konusu, ne yazık ki sevgi de hissetmiyorum. Bir sabah dahi beni öperek uyandırmadı. Bir gün güzel olduğumu hissettirmedi. Hiç değerli hissetmedim. Hakaret ve şiddet eğilimi yok ama şiddet ne yazık ki sadece dayak ile olmuyor. Cinsel arzulanmamak, sevildiğini hissetmemek bunlarda bir şiddet..

Evliliğimiz boyunca her şeyini ben aldım, giysi, iç çamaşır , ayakkabısına kadar haberi bile olmazdı. Bu kadar becerisi kısıtlılığı olan bir adam beni inanılmaz yıprattı. Ben almasan eski, yıpranmışta olsa giyinip gidiyordu. Çocuğum babasını seviyor, boşanınca zorlanır mı. Psikolojisi olumsuz etkilenir mi?

Benzer durumlar yaşayan ve çözebilen, ya da yorumlamak isteyen herkesten saygı çerçevesinde yorumlarını bekliyorum.

Not; Destek aldık fakat aldığımız kadarı ile etkili olmadı, sonrasında devam etmek istemedi.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Çocuğunuz olmasa bosanin derdim ama çocuğun da psikolojisini etkileyecek çok büyük sorunlar olmadıkça çocuklu insanların bosanmasini desteklemiyorum .Evliliğinizde çok büyük sorunlar yok şu an.Sadece hem tensel olarak hem de kafa yapısı olarak uyumlu bir çift değilsiniz .Evet bu çok büyük sorun ama evlenmeden öncesi var .Evlendikten sonra daha çocuk olmadan geçen süre var .Sanki sürdürülebilecek bir evlilik ama karşınıza cikan kişi sizi esinizden iyice uzaklaştırmis gibi .Bu adam yeni mi böyle oldu ?
 
Cesaret gösterip boşanmalısınız. Bunun için destek alabilirsiniz. Kendinizi bu kadar çok geliştirdiyseniz öncelikle aklınıza psikolojik desteğin gelmesi gerekirdi.
Kocanızı aldatıyorsunuz bunu kocanıza borçlusunuz.
Destek aldık bir dönem, fakat etkisi olmadı. Düzenli gitmek istemedi.
 
Merhaba hanımlar,

8 yıllık evliyiz. Eşimle 20li yaşların başında evlendim(22). Babamın ailemize bir ilgisi yoktu, bense baba sevgisi eksikliği, özgüven eksikliği yaşamış bir insan olarak büyüdüm. Fiziksel açıdan bir kaç noktada okulda arkadaşlarım tarafından rencide edilmek, beni mutluluğu yemekte aramaya teşvik etti ve kilolar aldım. Çok ilgi ve beğeni gören biri değildim. Eşimle bir tanıdık aracılığı ile tanışarak evlendik. Çok beğenilen biri olmamam, baba sevgisi yaşamamış olmam ve karşı tarafın beni beğeniyor olması beni cezbetti ve evlendik.

Eşim nişanlı ve evlilik süresinde beni arzulayan, ilgi gösteren biri olmadı. Bu ilgisizlik beni inanılmaz yıprattı. Kendiside çok fazla konuşamayan, karşıdaki kişi ile göz göze dahi bakamayan bir insan. Zamanla ben kendimi okuyarak, öğrenerek geliştirdim ve bu gayretim devam ediyor. Tanıştığımızda cahilce davranışlarım vardı. 8 yıl evlilik ve tanışma dahil 11 yıldır birlikteyiz. Ne güzel bir söz, ne ilgi, ne de zor durumlarda bana sarılarak sevgisini belli etti. Evde gergin, sinirli bazen daha ılımlı biri. Cesaretsizliğim yüzünden boşanmayı düşünmedim. 3 yaşında çocuğum var. Konuşmayı denedim kaç kez maalesef başarısızlıkla sonuçlandı, yani bir gelişme sağlanmadı. Ben ise kitap okumaya, spor yapmaya başladım zayıfladım. Öğrendikçe, kendime güvenim gelişti. Fakat kendisi tamamen aynı duruyor. Sohbet olarak hiç keyif almıyorum.Markete gitse market alışverişini tam yapamıyor, pazara gitse pazar alamıyor. Araba alacaktık bana, satıcılarla konuşmayı dahi yönetemiyor. Kendime yakıştıramıyorum. Arkadaş ortamına götürüyorum, konuşmuyor selam verse sohbeti devam ettiremiyor.

Ve asıl konum şu kamuda çalışıyorum, ve tesadüfen tanıştığım bir insanla Hollanda’da yaşıyor kardeşini ziyarete geldiğinde tanıştık.
Sohbet ederken ilgisine bilgisine hayran kaldım. Ve bir konu vardı üzerinde konuştuğumuz, yaşadığım bir sağlık sorunu ile ilgili ve Hollanda’dan getireceği ürünle ile ilgili numaramı verdim. Fiyatını, içeriğini bildiririm size dedi.

Zamanla sohbet etmeye başladık. Ve bazı üzgün olduğum durumlarda ona anlattım yaşadığım bazı sorunları(cinsel değil). Hiç evlenmemiş 37 yaşında biri, karşısına istediği gibi biri çıkmamış. Ortak yanlarımız, hayata bakış açımız aynı. Sohbeti inanılmaz keyif veriyor, sevgi dolu. Kadın ruhundan anlıyor, kibar ve tam bir centilmen. Eşimle zaten ara ara boşanmaktan bahsediyorduk, geçenlerde tamamen konuştuk tamam dedi fakat şöyle ki bana ev işlerinde yardım etmeye çalışıyor bişeyler yapmaya çalışarak sanırım boşanmak istemediğini düşünüyorum. Vicdan azabı çekiyorum. Ne kadar ilgisiz, sevgiden ve kadın ruhundan, cinsellikten anlamasada yaptığım bir aldatma, sadece telefonda konuşuyoruz ama bu da bir tür aldatma şekli.

Ne kadar kendimi geliştirmeye gayret etsem de, “el ne der” tabusunu yıkmak istesem de tam anlamıyla cesaret gösteremiyorum. İyi kötüde olsa anılarımız var, yuva yapmak için çaba gösterdiğimiz emeklerim var ve çocuğumun babası en önemlisi. Tanıştığım insan ise ömrümce bir daha karşıma çıkmayacak nitelikte, sanki bilinçaltıma bir insanı kodlamışım ve sıfat bulup karşıma çıkmış.

Ömrümü bu şekilde, sadece çocuğumun babası ve alışkanlıktan ve cesaret edemediğim için bu insanla geçirirsem ileriki yıllarda hayatımı bu adama heba etmişim diye düşünür müyüm?

Diğer türlü şunu da düşünüyorum, çocuğunun büyüdüğünü tam anlamıyla göremesin mi? İçinden çıkamadığım bir durum söz konusu, ne yazık ki sevgi de hissetmiyorum. Bir sabah dahi beni öperek uyandırmadı. Bir gün güzel olduğumu hissettirmedi. Hiç değerli hissetmedim. Hakaret ve şiddet eğilimi yok ama şiddet ne yazık ki sadece dayak ile olmuyor. Cinsel arzulanmamak, sevildiğini hissetmemek bunlarda bir şiddet..

Evliliğimiz boyunca her şeyini ben aldım, giysi, iç çamaşır , ayakkabısına kadar haberi bile olmazdı. Bu kadar becerisi kısıtlılığı olan bir adam beni inanılmaz yıprattı. Ben almasan eski, yıpranmışta olsa giyinip gidiyordu. Çocuğum babasını seviyor, boşanınca zorlanır mı. Psikolojisi olumsuz etkilenir mi?

Benzer durumlar yaşayan ve çözebilen, ya da yorumlamak isteyen herkesten saygı çerçevesinde yorumlarını bekliyorum.

Not; Destek aldık fakat aldığımız kadarı ile etkili olmadı, sonrasında devam etmek istemedi.
Keşke daha erken boşansaydın, şuan eşini aldatan kadın oldun , bari bu durumdan biran önce kurtul..
 
Çocuğunuz olmasa bosanin derdim ama çocuğun da psikolojisini etkileyecek çok büyük sorunlar olmadıkça çocuklu insanların bosanmasini desteklemiyorum .Evliliğinizde çok büyük sorunlar yok şu an.Sadece hem tensel olarak hem de kafa yapısı olarak uyumlu bir çift değilsiniz .Evet bu çok büyük sorun ama evlenmeden öncesi var .Evlendikten sonra daha çocuk olmadan geçen süre var .Sanki sürdürülebilecek bir evlilik ama karşınıza cikan kişi sizi esinizden iyice uzaklaştırmis gibi .Bu adam yeni mi böyle oldu ?
Hayır, tanıştığımızdan beri böyle. Ama ben aynı ben değilim. Başlangıçta tolere ettiğim durumlar artık gözüme batıyor. Sosyal ortamlarda başarılı olamıyor, konuşma güveni yok.
 
Hayır, tanıştığımızdan beri böyle. Ama ben aynı ben değilim. Başlangıçta tolere ettiğim durumlar artık gözüme batıyor. Sosyal ortamlarda başarılı olamıyor, konuşma güveni yok.
O zaman hayat size de zehir olur ona da .Zaten aklınızda da başkası varken bu evlilikten ne hayır gelecek .Bir an önce bosanin bari .
 
Derler ki erkek heves için aldatır, kadın eskisinden kurtulmak için.. Bu sözü destekliyor davranışınız 🤷‍♀️
Eşimi yakıştıramıyorum kelimenize üzüldüm zamanında eşiniz yakıştırmış sizi ama kendine 😔
Evet haklısınız, spontan gelişen bir durum oldu. Fiziken gayet iyidir kendisi, ama insan hoş sohbet etmek istiyor, arzulanmak ve değerli hissetmek istiyor.
 
Merhaba hanımlar,

8 yıllık evliyiz. Eşimle 20li yaşların başında evlendim(22). Babamın ailemize bir ilgisi yoktu, bense baba sevgisi eksikliği, özgüven eksikliği yaşamış bir insan olarak büyüdüm. Fiziksel açıdan bir kaç noktada okulda arkadaşlarım tarafından rencide edilmek, beni mutluluğu yemekte aramaya teşvik etti ve kilolar aldım. Çok ilgi ve beğeni gören biri değildim. Eşimle bir tanıdık aracılığı ile tanışarak evlendik. Çok beğenilen biri olmamam, baba sevgisi yaşamamış olmam ve karşı tarafın beni beğeniyor olması beni cezbetti ve evlendik.

Eşim nişanlı ve evlilik süresinde beni arzulayan, ilgi gösteren biri olmadı. Bu ilgisizlik beni inanılmaz yıprattı. Kendiside çok fazla konuşamayan, karşıdaki kişi ile göz göze dahi bakamayan bir insan. Zamanla ben kendimi okuyarak, öğrenerek geliştirdim ve bu gayretim devam ediyor. Tanıştığımızda cahilce davranışlarım vardı. 8 yıl evlilik ve tanışma dahil 11 yıldır birlikteyiz. Ne güzel bir söz, ne ilgi, ne de zor durumlarda bana sarılarak sevgisini belli etti. Evde gergin, sinirli bazen daha ılımlı biri. Cesaretsizliğim yüzünden boşanmayı düşünmedim. 3 yaşında çocuğum var. Konuşmayı denedim kaç kez maalesef başarısızlıkla sonuçlandı, yani bir gelişme sağlanmadı. Ben ise kitap okumaya, spor yapmaya başladım zayıfladım. Öğrendikçe, kendime güvenim gelişti. Fakat kendisi tamamen aynı duruyor. Sohbet olarak hiç keyif almıyorum.Markete gitse market alışverişini tam yapamıyor, pazara gitse pazar alamıyor. Araba alacaktık bana, satıcılarla konuşmayı dahi yönetemiyor. Kendime yakıştıramıyorum. Arkadaş ortamına götürüyorum, konuşmuyor selam verse sohbeti devam ettiremiyor.

Ve asıl konum şu kamuda çalışıyorum, ve tesadüfen tanıştığım bir insanla Hollanda’da yaşıyor kardeşini ziyarete geldiğinde tanıştık.
Sohbet ederken ilgisine bilgisine hayran kaldım. Ve bir konu vardı üzerinde konuştuğumuz, yaşadığım bir sağlık sorunu ile ilgili ve Hollanda’dan getireceği ürünle ile ilgili numaramı verdim. Fiyatını, içeriğini bildiririm size dedi.

Zamanla sohbet etmeye başladık. Ve bazı üzgün olduğum durumlarda ona anlattım yaşadığım bazı sorunları(cinsel değil). Hiç evlenmemiş 37 yaşında biri, karşısına istediği gibi biri çıkmamış. Ortak yanlarımız, hayata bakış açımız aynı. Sohbeti inanılmaz keyif veriyor, sevgi dolu. Kadın ruhundan anlıyor, kibar ve tam bir centilmen. Eşimle zaten ara ara boşanmaktan bahsediyorduk, geçenlerde tamamen konuştuk tamam dedi fakat şöyle ki bana ev işlerinde yardım etmeye çalışıyor bişeyler yapmaya çalışarak sanırım boşanmak istemediğini düşünüyorum. Vicdan azabı çekiyorum. Ne kadar ilgisiz, sevgiden ve kadın ruhundan, cinsellikten anlamasada yaptığım bir aldatma, sadece telefonda konuşuyoruz ama bu da bir tür aldatma şekli.

Ne kadar kendimi geliştirmeye gayret etsem de, “el ne der” tabusunu yıkmak istesem de tam anlamıyla cesaret gösteremiyorum. İyi kötüde olsa anılarımız var, yuva yapmak için çaba gösterdiğimiz emeklerim var ve çocuğumun babası en önemlisi. Tanıştığım insan ise ömrümce bir daha karşıma çıkmayacak nitelikte, sanki bilinçaltıma bir insanı kodlamışım ve sıfat bulup karşıma çıkmış.

Ömrümü bu şekilde, sadece çocuğumun babası ve alışkanlıktan ve cesaret edemediğim için bu insanla geçirirsem ileriki yıllarda hayatımı bu adama heba etmişim diye düşünür müyüm?

Diğer türlü şunu da düşünüyorum, çocuğunun büyüdüğünü tam anlamıyla göremesin mi? İçinden çıkamadığım bir durum söz konusu, ne yazık ki sevgi de hissetmiyorum. Bir sabah dahi beni öperek uyandırmadı. Bir gün güzel olduğumu hissettirmedi. Hiç değerli hissetmedim. Hakaret ve şiddet eğilimi yok ama şiddet ne yazık ki sadece dayak ile olmuyor. Cinsel arzulanmamak, sevildiğini hissetmemek bunlarda bir şiddet..

Evliliğimiz boyunca her şeyini ben aldım, giysi, iç çamaşır , ayakkabısına kadar haberi bile olmazdı. Bu kadar becerisi kısıtlılığı olan bir adam beni inanılmaz yıprattı. Ben almasan eski, yıpranmışta olsa giyinip gidiyordu. Çocuğum babasını seviyor, boşanınca zorlanır mı. Psikolojisi olumsuz etkilenir mi?

Benzer durumlar yaşayan ve çözebilen, ya da yorumlamak isteyen herkesten saygı çerçevesinde yorumlarını bekliyorum.

Not; Destek aldık fakat aldığımız kadarı ile etkili olmadı, sonrasında devam etmek istemedi.
Benim görüşüm" el ne der tabusunu "ve "yuva kavramını "başka birisi ile görüşerek zaten yikmissiniz.
Kaliteli olan boşanmanız ve bundan sonrasıni düşünmeye boşanmadan sonra karar vermenizdir.
Umarım hakkınızda hayırlısı olsun.
 
Yeni tanıştığınız adamı eşinizden memnun olmadığınız için gözünüZde büyütüyorsunuz. Kadınlar bunu sıkça yaşıyor, az bir ilgiye bile kanıyor hemen. Ancak şu var ki Hollandadaki adam evli olduğunuzu bile bile sorunlarınızı dinliyor. Sizinle evli olsa belki başkasını dinleyecek. Yani eşinizin eksileri varsa emin olun bu adamın da var., yücelttiğiniz gibi biri değil yani
 
Benim görüşüm" el ne der tabusunu "ve "yuva kavramını "başka birisi ile görüşerek zaten yikmissiniz.
Kaliteli olan boşanmanız ve bundan sonrasıni düşünmeye boşanmadan sonra karar vermenizdir.
Umarım hakkınızda hayırlısı olsun.
Haklısınız, dikkate alacağım. Teşekkür ederim.
 
Eşinizi aldatmak yerine direk boşanın ya da elin adamiyla konuşmaya bir son verin. Durusu olmalı insanın hayatta. Eşinizi beğenmiyorsaniz boşarsınız bu kadar net ama aldatmak olmamalı yapılması gereken şey. Mantıklı olun lütfen kapılmayın böyle şeylere. Ha ayrılınca elbette aşık olabilirsiniz, seversiniz sevilirsiniz ne bileyim hepsi olur ama ayrılınca. Hayırlısı olsun hakkınizda.
 
O çok övdüğünüz Hollandalı da bir süre sonra bu eşinizden daha beter olup sizi kendine yakıştırmama konusunda sürekli rencide etmezse ben de bir şey bilmiyorum 😐

Hollandalı değil, Türk. Yakıştırma noktasında ise oda aynısını benim için düşünüyor, ruh ikizi gibi olduğumuz yönünde.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X