- 19 Haziran 2024
- 65
- 154
- 8
- 29
- Konu Sahibi hupsidupsi09
-
- #1
1 yılı aşkın bir evliliğin ardından an itibariyle çekişmeli olarak boşanıyorum. Çok ama çok zor geçen evlilik hayatım beni psikolojik olarak fazlasıyla yıprattı. Ailemin yanına döndüm çalışıyorum zaten üç yıldır. Maddi anlamda bir sorunum yok çok şükür . Planım uzun bir süre ailemle kalmaktı. Annem babam fazlasıyla destek oluyorlar bana onlardan Allah razı olsun olmasalardı ne yapardım bilmiyorum. Çocuğum falan da yok bu arada
Şimdi benim sorunum evdeki erkek kardeş . Tam bir öküz . Bir şeyler söylüyor ama ne söylediğini kendi de bilmiyor. Annem babam yaşına var ( 26 yaşında dksmdk) aklı küçük ne dediğini bilmiyor klasik erkek çocuğu işte falan diyerek beni yumuşatmaya çalışsalar da ben artık tahammül edemediğimi fark ettim. Geçen hafta hayatımda ilk defa onun yüzünden sinir krizi ile tanıştım. Dengemi kaybettim neye uğradığımı şaşırdım ağlama krizine girdim . Söylediği sözler beni aşırı aşırı yaralıyor inanılmaz hassas bir dönemdeyim . Bugün de oldu aynısı . Babam arka planda hep kendisiyle konuşsa da nafile asla düzelmiyor. Bugün üni sınav sonuçları açıklandı. Son dakika girmeye karar verip baya iyi bir derece yaptım. 14 bine girmişim. Onun şoku ve sevinci ile eve gittim bir yandan da İngilizce kursuna yazılacaktım psikoloğumun önerisiyle. Kendim için bir şeyler yapıp kendimi dipten çekmeye çalışıyorum anlayacağınız. Annem babam çok mutlu ben mutlu otururken İngilizce kurslarından falan bahsettik. Bu kardeşim olacak insan dedi ki ne gerek var kursa boşa para harcıyorsun otur evde öğren falan dedi. Ben de sen mi ödüyorsun parasını dedim. Yok ing kursu yok psikolog anlaşıldı 35 ine kadar beslicez bunu dedi. Bende şartel koptu o an. Saydım ağzıma geleni. İnsan değilsin bir kere kardeşlik yapıp nasıl olduğumu sormadın ona rağmen böyle şeyler söyledin hep . İnsallah yaşadıklarımı yaşarsın falan dedim . O an sinir krizi geçirirken ki taklidimi yaptı. İyice düştü gözümden başladım hüngür hüngür ağlamaya sakın benden ablalık bekleme dedim ve odama gittim. Babam arkamdan ona saydırdı şerefin olsa böyle konuşmazsın diye . Kaç defa uyarıcam falan dedi . Özetle böyle şeyler yaşayacak gibi duruyorum. Sizce ayrı eve çıkmalı mıyım. Bir yandan annem babam bana iyi geliyor maddi olarak çok çok rahatım istediğim her şeyi yapabilecek durumdayım bu evde . Ancak birde böyle bir durum var. Böyle şeyler duydukça dibe çekiliyor gibi hissediyorum. Bütün çabalarım boşa gidiyor gibi geliyor
Şimdi benim sorunum evdeki erkek kardeş . Tam bir öküz . Bir şeyler söylüyor ama ne söylediğini kendi de bilmiyor. Annem babam yaşına var ( 26 yaşında dksmdk) aklı küçük ne dediğini bilmiyor klasik erkek çocuğu işte falan diyerek beni yumuşatmaya çalışsalar da ben artık tahammül edemediğimi fark ettim. Geçen hafta hayatımda ilk defa onun yüzünden sinir krizi ile tanıştım. Dengemi kaybettim neye uğradığımı şaşırdım ağlama krizine girdim . Söylediği sözler beni aşırı aşırı yaralıyor inanılmaz hassas bir dönemdeyim . Bugün de oldu aynısı . Babam arka planda hep kendisiyle konuşsa da nafile asla düzelmiyor. Bugün üni sınav sonuçları açıklandı. Son dakika girmeye karar verip baya iyi bir derece yaptım. 14 bine girmişim. Onun şoku ve sevinci ile eve gittim bir yandan da İngilizce kursuna yazılacaktım psikoloğumun önerisiyle. Kendim için bir şeyler yapıp kendimi dipten çekmeye çalışıyorum anlayacağınız. Annem babam çok mutlu ben mutlu otururken İngilizce kurslarından falan bahsettik. Bu kardeşim olacak insan dedi ki ne gerek var kursa boşa para harcıyorsun otur evde öğren falan dedi. Ben de sen mi ödüyorsun parasını dedim. Yok ing kursu yok psikolog anlaşıldı 35 ine kadar beslicez bunu dedi. Bende şartel koptu o an. Saydım ağzıma geleni. İnsan değilsin bir kere kardeşlik yapıp nasıl olduğumu sormadın ona rağmen böyle şeyler söyledin hep . İnsallah yaşadıklarımı yaşarsın falan dedim . O an sinir krizi geçirirken ki taklidimi yaptı. İyice düştü gözümden başladım hüngür hüngür ağlamaya sakın benden ablalık bekleme dedim ve odama gittim. Babam arkamdan ona saydırdı şerefin olsa böyle konuşmazsın diye . Kaç defa uyarıcam falan dedi . Özetle böyle şeyler yaşayacak gibi duruyorum. Sizce ayrı eve çıkmalı mıyım. Bir yandan annem babam bana iyi geliyor maddi olarak çok çok rahatım istediğim her şeyi yapabilecek durumdayım bu evde . Ancak birde böyle bir durum var. Böyle şeyler duydukça dibe çekiliyor gibi hissediyorum. Bütün çabalarım boşa gidiyor gibi geliyor