Selamlar arkadaşlar. İki çoğum var biri bir buçuk yaşında biri 8 buçuk yaşında. Eşimle boşanma kararı aldık. Daha doğrusu o söyledi ben kabul ettim. Bundan bir sene öncede bizi terk etmişti hatta buraya ilk o zaman konu açmıştım. Sonra barıştık ama bir türlü geçinemedik. Anlaşamadığımız konular öyle çok ki.. üzüldüğüm,yıprandığım,anlaşılamadığım. Uzun uzun yazamayacağım gerçekten gücüm yok artık. Çünkü bu boşanma psikolojisi beni öyle bir yıpratıyor ki.. iki çocuk. Kız babaya çok düşkün. Oğlan küçük olmasına ve babayı çok az görmesine rağmen gördüğünde”baba baba” peşinde…bir aya yakındır ayrıyız. Benden sürekli avukata gidip protokol hazırlamamı istiyor. Bunu daha boşanma konuşması yaptığımız ilk gün istedi hatta. Ama ben düşünüp taşınıp o şekil hazırlayabileceğimi söyledim. Ve neredeyse bi r aya yakındır gitmiyorum avukata. Bu süre zarfında beni çok ama çok zorladı hep bi bahane buldum. Bugün iki çocuğum ve kardeşimle tatile geldik. Çocuklarımın boynu bükük geliyor. Herkes babasıyla annesiyle. Bizde kavga gürültü de olsa hep öyleydik. Şimdi böyle gelmek beni çok çok üzdü. Dayanamadım “gel her şeye rağmen bu evliliği devam ettirelim,ben geçmişi bırakmaya hazırım”minvalinde uzun ve güzel bir mesaj çektim. Benim kanaatimce bu böyle(ve bunu yaptığım için belki de çok tepki alacağım) ama ondan gelen mesaj şöyle oldu. “Ben senin gibi uzun ve anlamlı cümleler kuramayacağım çünkü benim düzeleceği ile ilgili hiç umudum yok. Tatil dönüşü işlemleri başlatacağız. İyi geceler” Çok dokundu arkadaşlar. Reddedilmek değil,çocukların babasız olması gerçeği dokundu. Evet diyeceksiniz sanki siz ilk mi? Babası vefat edenler var. Doğru,biliyorum. Haklısınız da.. Ama yüreğim yangın yeri.. aşılıyor mu bu gerçekten? Kızım hala boşanacağımızı bilmiyor. Tatil dönüşü söyleyelim demiştik. Aramızın biraz bozuk olduğunu ve oyüzden ayrı kaldığımızı sanıyor. Babasının tatil dönüşü döneceğine o kadar emin ki.. arkadaşlar ben kahroluyorum.. lütfen bana destek olun. Aşılıyor mu bu günler?