- 16 Mart 2013
- 766
- 1.787
Atlamanız çok normal ama çocuklar güçlü anne ister.Bizim baba evden gidince kızlar korkmaya başladı sanki başımıza bir şey gelecek gibi.Aslinda evi çekip çeviren neredeyse bendim.o gidince düzenlerinin değişmediğini görünce rahatladılar.Acinizi tabiki yaşayın ama yıkılmasın.Dunyada evladını kaybeden bir anne bile yaşıyor yemek yiyor uyuyorsa her acı geçer.Ben bazen bu forumda sevgilinden ayrıldım ölmek istiyorum diye konular görüyorum. Hayat bu kadar boş mu ya?Sizin bir geçmişiniz ve ortak çocuğunuz var .kolay mi ? Asla.Ama böylesi herkes için daha hayırlı demekki.Kimse boşanmak için evlenmiyor . Rabbim hicbir kulunu yalnız koymaz.Bakin ne güzellikler sizi bulacakEvet aynı şekilde cevaplar verdim zaten. Ben sadece kızım ağladığı için ağladım. Tutamadım gözyaşımı. Minicik kalpleri böyle üzüyorlar ya. Ne demeliyim bilmiyorum.
Güçlü durmak zorunda değilsiniz, güçlü durmak için acıyı ötelemek ileride depresyona sebep olabiliyor. Oysa şöyle düşünmek daha doğru, şu an zor bir durumla mücadele ediyorum. Acı çekiyorum, üzgünüm, iyi değilim ama bütün bu hislerimin zamanla geçeceğini biliyorum, hepsi geçecek ve iyi olacağım diye düşünmemiz gerekiyor.Benim kızda böyle.. henüz boşanmayı bilmemesine rağmen neden konuşmuyorsunuz,neden böyle neden şöyle diye sorguluyor. Güçlü duranlara hayranım ama bu beni yıpratıyor. Zaten kendi başına zor bir süreç. Birde çocukların babaya düşkünlüğü ve algıladıkları çok başka.
Güçlü
Güçlü durmak zorunda değilsiniz, güçlü durmak için acıyı ötelemek ileride depresyona sebep olabiliyor. Oysa şöyle düşünmek daha doğru, şu an zor bir durumla mücadele ediyorum. Acı çekiyorum, üzgünüm, iyi değilim ama bütün bu hislerimin zamanla geçeceğini biliyorum, hepsi geçecek ve iyi olacağım diye düşünmemiz gerekiyor.
Acıyı ve yas sürecini kabullenmek ve yaşamak ilerisi
keısnlıkle katılıyorum duygusal ılerleyıp bıseylerı duzeltme caabasına gırdıgınız her mesaj karısnıza cıkacak bnde yaptım ama neysekı okadar aklı yetmemıstı kesınlıkle konu sahıbı bu arkadasın dedıklerını dıkkate alın aynılarını yazmak ıstemem benımde 1yıl olcak cekısmelıdeyım öldüm sanmıstım ama ölmüyormus ınsan nasıl gectı 1 yıl anlamadım. allah hayırlı ınsanlarla karsılastırsın senı ıstemeyen bırıne sakın boyun egme.Merhaba,
Boşanmak oldukça zor ve yıkıcı bir süreç ve özellikle taraflardan biri hazır olmadığında hiç kolay değil. Madem ki eşiniz son derece kararlı bu saatten sonra sizin asla ama asla duygusal düşünmeden kendinizin ve çocuklarınızın haklarını en üst düzeyde nasıl koruyacağınızı bilmeniz ve buna göre ilerlemeniz lazım. Hayır bende yaptım o hatayı da şimdi debelenip duruyorum. En iyi baba sandığınız erkek bile iş protokole geldiği zaman evladının dahi gözünün yaşına bakmıyor.
Benim 2016'da açtığım bir konu vardı ama sonrasında kapattırmıştım. Eğer o zaman bazı zaaflarıma yenilmeden hareket etseydim veya geçen sene eşim ben boşanmak istiyorum başka biri var dediğinde onu geri dönmeye ikna etmeye çalışmasaydım diyorum.
Herkes aynı değil evet farkındayım ama herkes çok benzer. Barışmak ve yeniden dönmesi için attığım mesajlar iş çekişmeliye dönünce başıma öyle bir bela oldu ki aldatmayı affetmiş sayılıyorum hukuki olarak ki duygusal olarak da öyleydi yani sırf çocuk için ben halen sevdiğim için ne bileyim belki terk edilmenin acısı ile dönsün istedim.
O yüzden her ne olursa olsun bugünden sonra yazdığınız şeylere, telefon ve yüz yüze görüşmelerinize çok dikkat edin. Kendi aranızda şu şöyle olur bu böyle olur şeklinde sözlü mutabakat yapmayın her şey avukat kontrolünde ilerlesin.
Şimdi işin duygusal boyutuna gelirsek hiç ama hiç kolay değil. Her açıdan zor çocuklar içinde zor yani benim oğlum ilk aylarda her gün her gün babası için ağlıyordu. Bana tepkiliydi, daha 7 yaşında neyi nasıl idrak edecek ki. Ben çok yıkılmıştım, neredeyse 15 sene olmuş iş güç her şeyimiz ortak. Evden ayrılmak zorunda kalan benim yeni bir eve geçip düzen kurmak falan ki o dönem bütün maddi gelirlerime, kredi kartlarıma ve arabama dahi el koymuştu. Sanki aldatan benmişim gibi neden? taviz veriyorum çünkü. Sırf belki döner umuduyla alttan alıyorum her şeyi.
Tam tamına yarın davam açılalı 1 yıl olmuş olacak. Çekişmeli olunca böyle bu arada bana da aynı şekilde sen protokol hazırlat demişti ama ben barışma umuduyla 6 ay bekledim. Bana çekişmeli davayı 6 aydan sonra kendisi açtı. 6 ay geçince bazı şeylerin süresi varmış delil olarak sunamadım.
Size daha detaylı anlatıp sıkmak istemiyorum ama örnek olması ve gözünüzü açık tutmanız için yazıyorum. Bu adam oğlu için ölürdü 8 ay hiç görmedi, mahkeme kararı ile bile arada bir canı isterse görüyor. Bağlanan geçici nafakayı ödemiyor. Geçen süre zarfında kendisini bir güzelde korumaya almış milyonluk adam beş parasız görünüyor.
Aman diyorum yarın vah tüh dememek için şimdiden gözünüzü dört açın sağlam bir avukat bulun. Siz dik durun bakalım sonrası nasıl gelecek. Şimdi sizin inceliğinize güveniyor bakalım şartlar çetinleşince halen bu kadar net olabilecek mi?
Bu arada öyle bir unutuyorsunuz ki öyle güzel de bir düzeniniz oluyor ki eşiniz bile varlığını sorguluyor emin olun.
Sorudan uzun cevap oldu ya :)
yolunuz acık olsun Allah yardımcınız olsunIki küçük kızımla nisanda boşandım. Biri 8 diğeri 4 yaşındaydı o zaman.kizlar babalarına inanılmaz düşkün. Hep o soruyu sordum için de babasız ne yapacaklar. Boynu bükük kalacak.Hic de öyle olmadı.biz evimizi değiştirmedik o gitti.ilk zamanlar ev inanılmaz büyük geldi .Sonra çok alıştık. Kuzlar babalarıyla ne zaman isterse görüşüyor hafta sonu onda kalıyorlar. Mahkeme gününe kadar ciğerim yandı. O gün bıçak gibi her şey geçti. Hayat bu.Eski eşime gelince 15 günde pişman oldu.yalvarmalar yakarmalar. Asla istemedim.kuzlarimla çok mutluyum. Siz annelik görevini ev iyi şekilde yapın.Vabaligi o a bırakın.iyi bir adamsa çocuklarını yalnız bırakmaz
Ben de boşanma yolundayim.Cocuk babayı her gün bile görse önemli olan anne ile babayı bir arada görmesi aslında.Bir de çocuk durduk yere ben babayı özledim diyor üzülüyorum.Ben bile anne baba çocuk görünce üzülüyorum cocuk aklı başına gelince ne düşünecek.Bunlar yüzünden çocukla boşanma zormuş.Yine de çocuk için böylesi daha iyi ,kavgalı ortamda buyumektense böylesi daha iyi ama babasını istediği zaman görmek çocuğu tatmin etmez bence neyazikki.O şekilde düşünerek duygularımızı bastırmaya çalışıyoruz sadeceBen babami kucuk yasta kaybettim. O yuzden sanirim biraz gamsizim, kolay yıkılmıyorum. Cocuklugumu yasayamadan büyüdüm. Bosanmak dünyanın sonu degil, cocugun babasi en azindan hayatta, evli olsaydik yine aksamlari gorecekti, bosanincada böyle olacak. Uzmeyin kendinizi. Cocugun anneye daha cok ihtiyaci var. Baba ne kadar ilgili olursa olsun cocugun yemegini anne hazirliyor, baba yediriyor. Giysilerini anne yikayip katliyor, baba giydiriyor. Cocuklarimiza bakabilmek icin bizim daha guclu olmamiz lazim.
Cocukla bosanmak gercekten zor. Kendinden cok cocugu düşünüyorsun. Şöyle birsey var: Benim anne ve babam cok kavga ederdi. 5 yasindayken annem ya da babam ölmesin, ben öleyim diye dua ederdim. Seslerin azcık yukselmesi bile beni cok korkuturdu. Babam ben 7 yasindayken ölmesine ragmen neredeyse liseye kadar tek basima yatamadim. Hala daha bagirma sesi duysam donar, siner kalırım ve korkarim. Annenin degil ama babanin sesinin yükselmesi cocuk icin cok korkutucu oluyor. Babam bana birkez olsun kizmamasina ragmen babamdan cok korkardimBen de boşanma yolundayim.Cocuk babayı her gün bile görse önemli olan anne ile babayı bir arada görmesi aslında.Bir de çocuk durduk yere ben babayı özledim diyor üzülüyorum.Ben bile anne baba çocuk görünce üzülüyorum cocuk aklı başına gelince ne düşünecek.Bunlar yüzünden çocukla boşanma zormuş.Yine de çocuk için böylesi daha iyi ,kavgalı ortamda buyumektense böylesi daha iyi ama babasını istediği zaman görmek çocuğu tatmin etmez bence neyazikki.O şekilde düşünerek duygularımızı bastırmaya çalışıyoruz sadece
Aramizda tartisma yasandikca bebege bakmakta zorlandigimi farkettim. Bunu belirtmeme ragmen devam eden davranislar oldu. Bile bile cocuguma bakmami engelleyen adami hayatimda kesinlikle istemiyorum. Ben saglikli olamadigim muddetce cocuga verecegim birsey olmuyor. Kaldi ki bosanma talebi karşı taraftan geldikten sonra yapacak birsey yok. Gecen hafta anlasmali bosanma dilekcemizi verdik. Haldir haldir dilekce pesinden kosacagina aile terapisi deneyelim diyebilirdi, ayri ayri doktorlara gidebilirdik, direkt bosanmak istedi. Bu durumda benim yapabilecek biseyim yok. Cocugum elbette uzulecek, baskalarini gordukce icerleyecek üzülmek çözüm getirmiyor ne yazik ki. Değiştirmeyeceğimiz seylere uzulmeyin lütfenBen de boşanma yolundayim.Cocuk babayı her gün bile görse önemli olan anne ile babayı bir arada görmesi aslında.Bir de çocuk durduk yere ben babayı özledim diyor üzülüyorum.Ben bile anne baba çocuk görünce üzülüyorum cocuk aklı başına gelince ne düşünecek.Bunlar yüzünden çocukla boşanma zormuş.Yine de çocuk için böylesi daha iyi ,kavgalı ortamda buyumektense böylesi daha iyi ama babasını istediği zaman görmek çocuğu tatmin etmez bence neyazikki.O şekilde düşünerek duygularımızı bastırmaya çalışıyoruz sadece
Bı zaman sonra alışıyor insan ben ikibucuk yıldır ayriyim kızım 3 yaşında .küçük yaşta olduğu için çok anlamadı aile ortamını görmedi deneyimlemedi .babası yine babası erkekler bu konuda çok sorumsuz oluyor nafaka vermek istemiyor çocuğun sorumluluğunu almiyor kafasına eserse gelip alıyor oda ayda bir kızım sıkıntı yaşamıyor. Babası yine babası .ben annesi olarak her zaman yanındayım zaten fazlada takılmamak gerek seni istemeyen bir adamın yanında durarak kendine haksızlık yapıyorsun belkide hayatında birisi var . boşver kendine şans tanı bol bol gez dolaş bir takım işlerle meşgul ol psikolojik destek al ben ilaçla psikolog ile yakınlarımla kızımla bu durumun üstesinden geldim şu an içimde ona karşı zerre birşey kalmadı .kızım neden huzursuz kavga edilen bir ortamda buyusunki .yapacak başka birseyiniz yok siz ne kadar iyide olsanız eşiniz gözden çıkarmış sizi .böyle bir adam için boşuna üzülüyorsunuz.emin olunSelamlar arkadaşlar. İki çoğum var biri bir buçuk yaşında biri 8 buçuk yaşında. Eşimle boşanma kararı aldık. Daha doğrusu o söyledi ben kabul ettim. Bundan bir sene öncede bizi terk etmişti hatta buraya ilk o zaman konu açmıştım. Sonra barıştık ama bir türlü geçinemedik. Anlaşamadığımız konular öyle çok ki.. üzüldüğüm,yıprandığım,anlaşılamadığım. Uzun uzun yazamayacağım gerçekten gücüm yok artık. Çünkü bu boşanma psikolojisi beni öyle bir yıpratıyor ki.. iki çocuk. Kız babaya çok düşkün. Oğlan küçük olmasına ve babayı çok az görmesine rağmen gördüğünde”baba baba” peşinde…bir aya yakındır ayrıyız. Benden sürekli avukata gidip protokol hazırlamamı istiyor. Bunu daha boşanma konuşması yaptığımız ilk gün istedi hatta. Ama ben düşünüp taşınıp o şekil hazırlayabileceğimi söyledim. Ve neredeyse bi r aya yakındır gitmiyorum avukata. Bu süre zarfında beni çok ama çok zorladı hep bi bahane buldum. Bugün iki çocuğum ve kardeşimle tatile geldik. Çocuklarımın boynu bükük geliyor. Herkes babasıyla annesiyle. Bizde kavga gürültü de olsa hep öyleydik. Şimdi böyle gelmek beni çok çok üzdü. Dayanamadım “gel her şeye rağmen bu evliliği devam ettirelim,ben geçmişi bırakmaya hazırım”minvalinde uzun ve güzel bir mesaj çektim. Benim kanaatimce bu böyle(ve bunu yaptığım için belki de çok tepki alacağım) ama ondan gelen mesaj şöyle oldu. “Ben senin gibi uzun ve anlamlı cümleler kuramayacağım çünkü benim düzeleceği ile ilgili hiç umudum yok. Tatil dönüşü işlemleri başlatacağız. İyi geceler” Çok dokundu arkadaşlar. Reddedilmek değil,çocukların babasız olması gerçeği dokundu. Evet diyeceksiniz sanki siz ilk mi? Babası vefat edenler var. Doğru,biliyorum. Haklısınız da.. Ama yüreğim yangın yeri.. aşılıyor mu bu gerçekten? Kızım hala boşanacağımızı bilmiyor. Tatil dönüşü söyleyelim demiştik. Aramızın biraz bozuk olduğunu ve oyüzden ayrı kaldığımızı sanıyor. Babasının tatil dönüşü döneceğine o kadar emin ki.. arkadaşlar ben kahroluyorum.. lütfen bana destek olun. Aşılıyor mu bu günler?
Ben de kavgalı gürültülü bir evde büyüdüm.Annem aldatıldı, dövüldü,sövüldü,biz de yok yere her şeyden mahrum edilerek büyüdük babam tarafından.Evlenirken de sırtını döndü hepimize ,düğünlerinde gelmedi annemi de göndermedi (erkek kardeşim hariç).Hep ölmesini istedim Allah biliyor.Kotu bir çocukluk,kötü bir ergenlik gecirdik ve yanlış evlilikler yaptık,onu sorumlu tutuyorum.Ondan öğrendiğim tek şey bir insanın değişmeyeceği,ex in de değişmeyeceğine inanarak yolları ayirdim gitti.Cocukla bosanmak gercekten zor. Kendinden cok cocugu düşünüyorsun. Şöyle birsey var: Benim anne ve babam cok kavga ederdi. 5 yasindayken annem ya da babam ölmesin, ben öleyim diye dua ederdim. Seslerin azcık yukselmesi bile beni cok korkuturdu. Babam ben 7 yasindayken ölmesine ragmen neredeyse liseye kadar tek basima yatamadim. Hala daha bagirma sesi duysam donar, siner kalırım ve korkarim. Annenin degil ama babanin sesinin yükselmesi cocuk icin cok korkutucu oluyor. Babam bana birkez olsun kizmamasina ragmen babamdan cok korkardim
Cocuklarda ayni evde yasayip babayi kotu bilecegine ayri evlerde hem anneyi hem babayi iyi bilir.Ben de kavgalı gürültülü bir evde büyüdüm.Annem aldatıldı, dövüldü,sövüldü,biz de yok yere her şeyden mahrum edilerek büyüdük babam tarafından.Evlenirken de sırtını döndü hepimize ,düğünlerinde gelmedi annemi de göndermedi (erkek kardeşim hariç).Hep ölmesini istedim Allah biliyor.Kotu bir çocukluk,kötü bir ergenlik gecirdik ve yanlış evlilikler yaptık,onu sorumlu tutuyorum.Ondan öğrendiğim tek şey bir insanın değişmeyeceği,ex in de değişmeyeceğine inanarak yolları ayirdim gitti.
Huzur yoksa aynı evde buyumesinler zaten.Cocuk yönünden boşanmak kötünün iyisiCocuklarda ayni evde yasayip babayi kotu bilecegine ayri evlerde hem anneyi hem babayi iyi bilir.
Uzulup kendimi hirpaladikca cocuguma bakmakta zorlaniyorum. Bunu esimede soylemistim, tansiyonum tavan yapmisken pesimden ağlayan bebegime bakmakta zorlaniyorum demistim. Buna ragmen cocuguma bakmami güçleştirdiği için, beni bebekle kisa surede bir ton esya toplamak zorunda biraktigi icin üzülmeye degmeyecekmis gibi geliyor bana.
Cocugum olmadan bosnmayi isterdim. Bebegim 11 aylik, bu dunyada birsey bilmiyor. Anne nedir, baba nedir bunu bile bilmiyor. Bizi gordugu, ona baktigimiz icin guveniyor, seviyor ancak annenin rolu babanin rolu nedir haberi yok. Buyudukce arkadaşlarının anne-babasiyla beraber yaptigi aktiviteleri dinlemeye baslayacak, neden babam yanımda degil diye soracak, ayrilmak anlasamamak nedir anlamaya calisacak ve tabii tek seferde anlayamayacagi icin belki bin defa aciklayacagim, biraz daha buyudugunde belki bizi suclayacak. Bunlar kolay seyler degil. Hic biseyden haberi olmayan masum bir cocugun dunyasini biz iki salak mahvetmisiz gibi hissediyorum. Kendim ya da esimin duygulari umrumda degil. Kocaman insanlar olmusuz, acıyla basederiz, yikilmayiz ama bebegime baktikca cektigim vicdan azabini anlatamam. Cocuk isteginizi anliyorum ama bir ebeveyn olarak hissedeceginiz duygular berbat, alacaginiz sorumluluk agir. Bebek sahibi olma isteginiz icin bosanmayi dusunmuyorsaniz bu yazdıklarımı birdaha okuyunEn azından bir bebeğiniz var..anneliğin ne olduğunu biliyorsunuz..
benim o da yok..kahroluyorum
mutlu olmanızı dilerim
Hakkinizda hayirlisi olsun. Kucucuk cocuga çat diye soylenecek sey mi bu? Keske once pedagoga gitseydiniz, sizi yonlendirseydi. Aranizdaki duygusal ve hukuki bag bitmis olabilir ama sizi baglayan cocuklariniz var. Esinizle konusun lütfen. Bu surecten sonra cocuklarin psikolojik destege ihtiyaci olabilir, eger pedagoga giderseniz onerilerine uysun, manevi olarak cocuklarinin hep yaninda olsun bidaha boyle pat pat biseu soylemesinBugün artık kızımda öğrendi boşanacağımızı. Açıkçası arkadaşlar ben çok üzüldüm. Baba çat çat çat söyledi vala. Babalar mı gaddar bizimki mi bilemedim. Buluştuğumuzda hala ümit beslediğimi farkettim. Ama onun gaddarlığını görünce bir kere daha hayal kırıklığına uğradım. İnançlı biriyim. Ve gitmeden çok dua ettim. Bunun hakkımızda hayırlı olduğuna artık iman ettim. Sadece bundan sonra çirkefleşmeden süreci tamamlamak ve sonuca ulaşmak. Pazartesi avukata gidiyorum. Her şeye rağmen hayat devam ediyor tabi.. Buradan cevap yazan,destek olan,fikrini belirten,tecrübesini aktaran herkese çok ama çok teşekkür ederim. Kendimi yalnız hissettirmediniz.
gercektenmi şimdi alıştınız mı aynı şeyleri yaşıyorum her gun ağlama üzüntü vs. düzenim bitiyor alışkanlıklar vs anılarMerhaba,
Boşanmak oldukça zor ve yıkıcı bir süreç ve özellikle taraflardan biri hazır olmadığında hiç kolay değil. Madem ki eşiniz son derece kararlı bu saatten sonra sizin asla ama asla duygusal düşünmeden kendinizin ve çocuklarınızın haklarını en üst düzeyde nasıl koruyacağınızı bilmeniz ve buna göre ilerlemeniz lazım. Hayır bende yaptım o hatayı da şimdi debelenip duruyorum. En iyi baba sandığınız erkek bile iş protokole geldiği zaman evladının dahi gözünün yaşına bakmıyor.
Benim 2016'da açtığım bir konu vardı ama sonrasında kapattırmıştım. Eğer o zaman bazı zaaflarıma yenilmeden hareket etseydim veya geçen sene eşim ben boşanmak istiyorum başka biri var dediğinde onu geri dönmeye ikna etmeye çalışmasaydım diyorum.
Herkes aynı değil evet farkındayım ama herkes çok benzer. Barışmak ve yeniden dönmesi için attığım mesajlar iş çekişmeliye dönünce başıma öyle bir bela oldu ki aldatmayı affetmiş sayılıyorum hukuki olarak ki duygusal olarak da öyleydi yani sırf çocuk için ben halen sevdiğim için ne bileyim belki terk edilmenin acısı ile dönsün istedim.
O yüzden her ne olursa olsun bugünden sonra yazdığınız şeylere, telefon ve yüz yüze görüşmelerinize çok dikkat edin. Kendi aranızda şu şöyle olur bu böyle olur şeklinde sözlü mutabakat yapmayın her şey avukat kontrolünde ilerlesin.
Şimdi işin duygusal boyutuna gelirsek hiç ama hiç kolay değil. Her açıdan zor çocuklar içinde zor yani benim oğlum ilk aylarda her gün her gün babası için ağlıyordu. Bana tepkiliydi, daha 7 yaşında neyi nasıl idrak edecek ki. Ben çok yıkılmıştım, neredeyse 15 sene olmuş iş güç her şeyimiz ortak. Evden ayrılmak zorunda kalan benim yeni bir eve geçip düzen kurmak falan ki o dönem bütün maddi gelirlerime, kredi kartlarıma ve arabama dahi el koymuştu. Sanki aldatan benmişim gibi neden? taviz veriyorum çünkü. Sırf belki döner umuduyla alttan alıyorum her şeyi.
Tam tamına yarın davam açılalı 1 yıl olmuş olacak. Çekişmeli olunca böyle bu arada bana da aynı şekilde sen protokol hazırlat demişti ama ben barışma umuduyla 6 ay bekledim. Bana çekişmeli davayı 6 aydan sonra kendisi açtı. 6 ay geçince bazı şeylerin süresi varmış delil olarak sunamadım.
Size daha detaylı anlatıp sıkmak istemiyorum ama örnek olması ve gözünüzü açık tutmanız için yazıyorum. Bu adam oğlu için ölürdü 8 ay hiç görmedi, mahkeme kararı ile bile arada bir canı isterse görüyor. Bağlanan geçici nafakayı ödemiyor. Geçen süre zarfında kendisini bir güzelde korumaya almış milyonluk adam beş parasız görünüyor.
Aman diyorum yarın vah tüh dememek için şimdiden gözünüzü dört açın sağlam bir avukat bulun. Siz dik durun bakalım sonrası nasıl gelecek. Şimdi sizin inceliğinize güveniyor bakalım şartlar çetinleşince halen bu kadar net olabilecek mi?
Bu arada öyle bir unutuyorsunuz ki öyle güzel de bir düzeniniz oluyor ki eşiniz bile varlığını sorguluyor emin olun.
Sorudan uzun cevap oldu ya :)