Eşimle,annesinin bize gelmesi ve tanıştırması sonucu her ikimizin de birden kanı kaynaması sonucu evlendik.o sırada bir öğretmen gençle anlaşıyorduk ve ailem mezhebinden dolayı kabul etmiyordu.neyse tercihimi komşu oğlundan yana yaptım ben.yakışıklı uzun boylu ve doktordu.huyunu suyunu çok bilmesem de her türlü adabı bilen,sevgi dolu,şiddetten hoşlanmayan biriydi.hala da öyle...konuştuğum öğretmen genç çok yakışıklı olmasa da kafa dengiydi.her konuyu konuşuyor anlaşıyorduk.şu an eşimi konuşacağım zman evde zor buluyorum,ya uyuyor,ya sigara içiyor,benimle ve çocuklarla ilgilenmemek için köşe bucak kaçıyor.saat 5 te işten geldikten sonra gece 10 a kadar yatıp sonra,çocuklar uyumuşsa diğer odaya geçip haber kanalı izliyor.sadece haftasonu ilgilenebiliyor bizimle o da canı isterse.hadi kalk batur, büyük kıza 5 dk kitap oku nollur diye yalvarırsam,okuyor.ama yarısını okuduktan sonra uyuyor,sorumluluk sıfır yani.büyük kızım yanıma geliyor küçüğü de uyandırıyor.gecenin 12sinde 1 yaşında ve 5 yaşındaki kızlarımla ortada kalıyorum.ben öğretmenim ve şükür öğlenciyim.ben işteyken bebeğe annem bakıyor.daha önce de küçük kızım doğmadan önce ve büyük kızım 3 yaşındayken de boşanma davası açmıştım ama ''ailemin daha iyisini mi bulacaksın?'', eşimin ''çocukları babasızmı bırakacaksın,rezil olursun'' söylemleriyle vazgeçmiştim.şimdi bana 2. çocuğu neden yaptın ozaman diye soracaksınız? hemen cevaplayayım.biz de eşimde iki kardeşiz.kardeşimin çocuğu olmuyor.eşimin ailesi ile de pek görüşmüyoruz.yani kızımın kuzeni bile yoktu,ama kardeşi olacaktı,zaten eşim için sorun olmaz.ben de ayrılsam da kızımın öz kardeşi olmalı düşüncesiyle ki'' bence bu doğru'' ikinci çocuğumu da yaptım.kaldı ki besleyebiliriz de.eşimin 8 benim 2 bin tl maaşımız var.işte paranın ''dınk'' diye kalakaldığı yer de burası.evlada sevgi vermek 3 kuruşsuzun birinin de yapabileceği ve parayla ölçülemeyecek kadar önemli bir şey.kaldı ki ben öğretmenim ve farkındayım çocuklara ilgisiz bir babanın nelere yol açabileceğini
boşanmak istememin yegane sebebi bu.
eşim obsesif kompulsif hastalığı ile savaş veriyor.sanırım 10 yıldır,biz evliliğimizin 7. yılındayız.gerçekten zor bi hastalık.onu nasıl neşelendireceğimi,nasıl havaya sokacağımı,onunla ilgilenmemden nasıl mutlu edeceğimi bilmiyorum.her babalar günü,her yaşgünlerinde evde sevdiklerimizi çağırır parti veririm.zaten az dostumuz var,ama çok iyi insanlar,hatta şu an onlar sayesinde evliliğimi bozmadım...erkekler çocuk gibi tamam ama ben de her gün 2 çocukla ilgilenmekten,tek başına ilgilenmekten ve işe gidip gelmekten ancak bu kadar ilgilenebiliyorum eşimle.sanırım o fazlasını istiyor...(şimdi maddiyata gelmenin tam zamanı sanırım).hastalığı ile ilgili sıkıntılarımız da bunlar.hastalığı için ve yalnız kalma isteği için çok yanında oldum çok yardımcı oldum ama yoruldum artık,hem de tahmin edemeyeceğiniz kadar çok...
eşim mutfağa herşeyi alır bizi hiç bişeyden mahrum bırakmaz şükür.ama mesela ufaklığa salıncak alınacak,bunun daha ucuzu yok mu? diye sorar.ben henüz maaşını bilmek istesme de bilmem.bana hiç anlatmadan maaşını bitirir.abisine dublex ev yaptırdı,sanırım araba alacak şimdi de...benim maaşım da kredi kartı ev temizlikçi çocuk derken ayın 20sinde elimde para kalmıyor.kendisinden istediğimde bitti,borç ödedim gibi laflar duyuyorum.çocuğuklarımın rızkı nerde,nereye verdin dediğimde sen karışma deyip kaçıyor.çok sinirleniyorum.evimizde dijitürk ve internetten başka ödediğimiz farklı faturamız,fazla eşyamız,eşya ya da ev+arabadan başka borcumuz yok.3bin+bin tl araba ve ev ödüyoruz.hadi 2 bin tl kendisinin benim babasının teli,annesinin telefonu elektriği suyu abisinin interneti ve mutfak masrafı 2 bin tl olsun.diğer 2 bin tl nerde? hepsini geçtim,borç veriyor ya da öylesine veriyor,eşi olarak bana sorması gerekmez mi?ben de akşama kadar çalışıyorum bel fıtığım ayaklarımda şekil bozukluğu var.ayda 1000lira verip ev işlerini yapacak birini bulmaktansa,haftada 1-2 kez yardımcı alıyorum.geriye kalan az miktarla da her ay 1-2 çeyrek biriktiriyorum,her zaman değil ama...ben haketmiyorum bütün bunları.ailemiz için...kızlarım için...eşim için...eşim rızkımızı ihtiyacı olmayan insanlara verdiği için evimizin beti bereketi yok.maddi konudan hiç konuşmayız.herkes kendi parasını yiyor evet ama tüm evin yükü üzerimde.eşim doktor adı var deyip hiç çekemeyeceğim.eğer ben onu aldıysam kızlarımın rızkı ile tüm sülalesinin faturalarını ödesin diye almadım.onun hastalığını nazlarını,bizimle beraber olmayışını çekiyorsam o da kızlarının rızkını; kendisini adam yerine koyup ta, yıllarca evimize ayak basmayan abisi teyzesi vs'ye vermemeli.aklını kullanıp parasını çarçur etmemeli.elbetteki ailesinden ihtiyacı olana verebilir,buna ben de çok sevinirim ancak hayır ihtiyacı olana yapılır olmayana değil...maddiyat ile ilgili sıkıntılarımız da bunlar.
eşimle hiçbir konuda ortak fikrimiz,muhabbetimiz,tartışmamız,yani iletişimimiz olmadığı için mutsuzum,çocuk ve iş de yeterince yoruyor,bitkinim.bu gece de sabah kalkınca boşanma dilekçesi vereceğime yemin ederek yattım yatağıma.kızlarımın ortasındaki yatağıma
eşim büyük kızıma kitap okuyacaktı ama 5 dk içinde uyuakaldığı için ve hayatın, kızlarımın yükünü tek başına çekebileceğim için artık eşimi istemiyorum.2 gündür kollarımı kaldıracak halim yok,çok hastayım.eşim ilaç almak dışında bişey yapmadı,ama ben bu halde her türlü ev işini,çocukların her türlü ihtiyacını,eşimin yemeğini hazırladım.hatta önce dondum sonra terledim ama yaptım.eee evde eşim ben hastayken ortaya çıkmıyor,gece de çocukları paylaşmak yerine yalnız uyumayı tercih ediyor,sanki evde tek onun rızkını yiyoruz gibi davranıyorsa ''benden bu kadar'' Arkadaşlar lütfen haklı olduğum yerlerde haklı,haksız olduğum yerlerde de haksız olduğumu söyleyin.ama sakın bana ''eşin haklı,adam çalışıyor, dövmüyor sövmüyorsa adamın parasını yemeye bak'' gibi söylemlerde bulunmayın.çok duydum çünkü bunu.neyse canınız ne isterse söyleyin,yeterki bi çözüm yolu bulayım...şimdiden klavyeye dokunacaklar için teşekkür ediyorum.sevgiler...