Merhabalar,
Dünyadaki en çaresiz hissettiğim anlatdan birindeyim . Henüz bir buçuk yaşında bebeğim var . Eşim ile 3 senedir evliyiz bu ayın sonunda dört olacak . Aile binasından kaynaklı doğan sorunlarımız vardı . Çocuk istedik eşim daha çok istiyordu doktora gittik olmaz dedi (pco) dualarımız karşılığı oldu . Eşim bu süreçte bir işletme açıyor daha doğrusu açmaya çalışıyordu ben hiç açmasını istemiyordum tüm hamileliğim boyunca bu sebeple maddi sorunlar suçlamalar ile geçti sürekli yeğenlerine aldığı kullanılan eşyaları getiriyor beşiği bebek arabasını onlara sıfır almışken bana onların eskisini veriyordu ailesi baskı yapıyordu gerek yok yeni vs vs eşimde onlara kıyamadıgından getiriyordu ben ise çocuğumuza bir beşik bile alamadık herkese her şeyin en yenisini aldın benim ilk çocuğum bana bunları yaşattın diye şimdi baktığımda saçma ama çok ağır laflar sarf ediyordum . O ise meselenin maddiyat olmadığı ailesini kırmamak için böyle yaptığını istersek yeni alabileceğimizi söylüyordu yani öyle böyle hep arada kalıyordu . Bebeğimiz doğdu 45 günlükken işletme açıldı ve patladı öyle böyle değil izmirin en iyisi oldu. İlk açtığında tutup tutmayacağını bilmediğim için doğum iznimde iken eşime destek olmaya başladım . Gece 3 kere kadar çalışıyordum yanında bebeğim acıkıyordu gidiyordum kasa altlarında kapıyı kitleyip emziriyordum boş tek anımda sağım yapıyordum bebeğim uyandığında içirmek için onun ailesi ise hiç destek olmuyorlardı aksine gelip hesap soruyorlardı o niye burda su niye burda . Evde olduğumda bebeğimle dinlenmek istiyordum pat kapı geliyorlardı uyuyor diyordum inanmayıp içeri giriyorlardı hatta çok uyuyor uyumasın diye kaldırıyorlardı sevmek in henüz ele alınacak bir bebek bile değildi . Bende herşeyde eşime suçluyor onlar ile muhattap olması gereken ben değilim sensin diye yükleniyordum ve ağza alınmayacak kavgalar birbirimize karşılıklı saygısızlıklara başladık . Çok yıpranıyordum çok yoruluyordum bu sebeple maddi olarak ihtiyacımız olmamasına rağmen işime döndüm sırf dükkandan kurtulayım gitmeyeyim düzenim olsun diye . 4 ay sonra eşimin telefonunda bir kadınla konuşmalar gördüm müşterim dedi kavga ettik söz verdi konuşmayacağım diye sonra mart ayında aynı kişiyle oranı öpcem buranı öpcem mesajları bu süreçte bana karşı hiç bi yaklaşımı yoktu zaten . Sonra evden kovdum onu annesigile gitti 2 ay orda kaldı üst kat her gün evin önünden geçip gitti ben ağladım yalvardım yuvamızı topla diye bir kız yok o başka bir muhabbetti bizim başka sorunlarımız var artık sana birleyim kalmadı dedi dönmedi . Aileler Vs vs ikna etti döndü eve geliyor fondötenle lekesi inkar ediyor bi yerlere gidiyor kımse bilmiyor hiç böyle değildi dünyanın en güvenilir insanıydı bir anda bu hale döndü ben dayanamadım artık tamam istediğin olsun boşanalım dedim ve taşındım . 1 ay önce boşanmaya verdik gününü gün ediyor beni kafasında silmiş kızlar erkekler ortam yapmış oğlu için bile beni görmek istemediğini söylüyor . Yuvam dağıldı . Kimsesiz kaldım . O ise o kadar mutlu öyle bir bitirmiş ki beni . Çok çaresizim . Dik duramıyorum ayakta duramıyorum
