merhaba; biraz uzun olacak. o yüzden şimdiden sabır gösterip okuyanlara teşekkürler.benim bir ilişkim var.benden 12 yaş büyük.ben hiç evlenmedim.6 sene önce eşinden ayrılmış.çocukları yok.kadının çocuğu olmamış.zaten sorunlu bir evlilik yaşadıkları için olması içinde çabalamamışlar.eski eşi de hastalıklı bir karaktermiş.akraba evliliği olmuş.o yüzden kadınla ilgili yorumları kendi ailesinden de dinleme şansım oldu.sorunlu bir insan olduğundan neredeyse eminim yani.her neyse evlilikleri bitmiş.ancak biz tanıştığımızda boşanma davası devam etmekteydi.daha önce boşanma kararı verilmiş ancak yargıtay kararı bozmuş.sonrasında kadın ikna edilerek yeniden dava açıldı.ancak kadının yüksek miktarda bir tazminat talebi var.bizim taraf da aynı tazminat talebinde bulundu.burada fazla uzayacağı için çok detaya girmek istemiyorum.ancak yasal bazı zorunluluklardan dolayı dava uzuyor.2 senedir birlikteyiz.ben inançlı ve etrafında ilgi çeken bir kızım.isteyenim soranım çok.bu konuyla ilgili çözülmesi içinde sürekli dua ediyorum ancak çözülmüyor.son zamanlarda işle ilgili bazı sorunlar da üst üste gelince ilişkimiz kökten sarsılmaya başladı. birlikte olduğum insan çok iyi birisi. bana da çok aşık.hatta hayatında ilk aşık olduğu insanın ben olduğumu kendisinden de çevresinden de oldukça fazla duyuyorum.aramızdaki yaş farkı da çok anlaşılmıyor.sadece yanıma yakıştırmayan beni daha güzel bulan yorumlar alıyorum.bunlar başlarda kafamı asla karıştırmıyordu.ancak son zamanlarda sürekli bu sıkıntıları içime atmaktan artık taşacak noktaya geldim ve bunalıma girdim. ben bunalımdayken de iş stresi ve başka sorunlar yaşayan erkek arkadaşım biraz da çaresizliğin verdiği suçluluk duygusu ile sanırım bana mesafeli konuşmaya ve davranmaya başladı. ben sıkıntılı zamanlarda uzak duracak birisi değilim.hatta kötü gün dostu derler bana.:) ama bu soğukluklar ve mesafeler beni boşluğa itti. artık bu ilişkiyi ve evliliği istediğimden emin değilim.ama ondan da vazgeçmek konusunda kararsızım.çünkü geçmişine ve yaşadıklarına çok saygı duyan ve özlemle anan birisiyim. o yüzden pişman olmaktan çok korkuyorum.tam bir araf halindeyim.boşanma davası ve soğukluk dışında sevgilimi terk edecek hiç bir nedenim yok. hepsi aşılabilir gözüküyor yani.ama artık ailemde uzayan davalardan ve benim bu ruh halimden sıkıntı içindeler.sürekli kanayan bir yara ile dolaşmaktansa tek seferde yarala kendini.iyileşmesi daha kısa sürer diyorlar.mahkeme uzayacak gibi duruyor. en azından bu sene sonuna kadar daha evlenmem mümkün değil.sonrasında da nafaka tazminat vs konulardan evliliğimde de sıkıntı yaşayabilirim.üstelik eski eşinin ailesi ve kendisi büyü yapan insanlar. ben pek inanmam ama büyü yüzünden aptala dönmüş insanlar da tanıyorum.
kısacası tüm bu sorular beni sürekli düşündürüyor.üstelik kpss kazandım ve ailem şehir dışı da olsa yaz bu fırsat ele bir daha geçmez diyor.kafam çok bulanık.siz olsanız ne yapardınız.vicdanımla baş başa kaldığımda keşke demek istemiyorum. bu konuda tecrübesi olan varsa lütfen yorum yapsın.
