- Konu Sahibi nazlisandal
-
- #1
Herkese öncelikle merhaba. Yıllar yıllar önce ilk evlendiği zamanlarda buradaydım. Vajinismus tedavilerini takip edip yorum yazıp okuyordum. Sonra tedavi oldum şükür ki müthiş bir evliliğim bir cocukla taçlandı. Sonra hamilelik dönemimdeki sıkıntılarımı paylaşmıştım. Uzun süre ortada yoktum. Cünkü kansere yakalanmıştım. Cok cok agır süreçlerden geçtim. Hala geçmekteyim.
Şimdi ise eşimle boşanma aşamasındayım. Bi yandan hastalık Bi yandan cocuk Bi yandan ruhsal yıkıntı. Baş edemiyorum. O kadar mutsuzum ki yaptığım hiçbişey den zevk alamıyorum. Bütün gün aglıyorum. Üstelik cocugumun babası ile iletişimimiz yok. Kendisi kapalı iletişime.
Güzel giden bir evliliğin bir anda bitmesini elbette kimse kolay kabullenemez ama kendi ruhsal durumumu hiç begenmiyprum. Hayat amacım yo k başı boş 24 saatler dolduruyorum sadece. Cocuk da mutsuz. Babasını cok özlüyor. Birlikte yaşadığımız günleri sürekli özlemle anıyor. Psikolojik danışma da aldım. Pek fayda görmedim. İlaç kullanamıyorum kendi özel hastalıgımdan ötürü. Mahkeme süreci devam ediyor.
Yani demem o ki buna ne kadar sürede alışılıyor? Birileri ile dertleşmeye o kadar ihtiyacım var ki..
Kimse beni anlamıyor.
Şimdi ise eşimle boşanma aşamasındayım. Bi yandan hastalık Bi yandan cocuk Bi yandan ruhsal yıkıntı. Baş edemiyorum. O kadar mutsuzum ki yaptığım hiçbişey den zevk alamıyorum. Bütün gün aglıyorum. Üstelik cocugumun babası ile iletişimimiz yok. Kendisi kapalı iletişime.
Güzel giden bir evliliğin bir anda bitmesini elbette kimse kolay kabullenemez ama kendi ruhsal durumumu hiç begenmiyprum. Hayat amacım yo k başı boş 24 saatler dolduruyorum sadece. Cocuk da mutsuz. Babasını cok özlüyor. Birlikte yaşadığımız günleri sürekli özlemle anıyor. Psikolojik danışma da aldım. Pek fayda görmedim. İlaç kullanamıyorum kendi özel hastalıgımdan ötürü. Mahkeme süreci devam ediyor.
Yani demem o ki buna ne kadar sürede alışılıyor? Birileri ile dertleşmeye o kadar ihtiyacım var ki..
Kimse beni anlamıyor.