Su an ki psikolojin bütün bu olumsuzluklari düsünmene sebep oluyor. Daha cok yeni, cok taze cünkü. Sen kendini cok güzel ifade eden, belli ki yüregi tertemiz, esinden bile daha delikanlisin. Senin ahin yerde kalmaz bu bir. Zaman zaman bende kendi evliligimde verdigim cabalari düsünüp, esimin cabalarimi görmemesinden yakinan, ayriligi sIkca düsünen bir bayanim ve bende senin gibi "dul" damgasi yemek zordur diye aklimdan cogu kez gecmistir. Ama su da varki insan yasamadigi, bilmedigi seyi yasamaktan korkar. Bir kere denedigi zaman aslinda korkulacak birsey olmayacagini anlamis olursun. Kaldi ki dul olmak ne günah ne ayip. Ayip olan, böyle bir insanla evliligi hala devam ettiriyor olman. Kendine ayip, gelecegine ayip, dogmamis cocuklarina ayip. Olmuyorsa olmuyor, zorlamanin bir anlami yoktu.
Bazen ailemiz bizim göremediklerimizi görüyor. Benimde kardesim hic istemedi evlenmemizi. Simdi diyorum ki ne kadar hakliymis, ne kadar dogruymus, keske kulak verseymisim. Ben senin geldigin noktaya cok geldim ama sonra geri döndüm, bazen diyorum ki keske ipler tamamen kopsa Allah'im. Cünkü uymadigin bir insanlar yasamak cok zor. Degismiyor kimse, degistiremiyorsun. Oldugu gibi kabul ediyorsun, ama bakiyorsun huyu suyu kabul edilecek gibi degil. Acaba haksiz ben miyim diyorsun, ama bi bakiyorsun cevrendeki herkes onun hatali oldugunu görüyor, biliyor. Sende biliyorsun ama cabaliyorsun düzelsin diye. Ve olmuyor..
Bence kurtuldun. Simdiki acin ileride mutlulugun olacak. Sinava calisirken cektigimiz sIkIntinin sonunda mezuniyet var. Onun gibi.
