Emin olun asla kola olmuyor. Ya kabul edip bu şekilde devam diyeceksiniz ya da çok acı verse de bu yoldan dönecekseniz. Üçüncü bir seçenek yok ki… zor bir diurum ve etrafınızdan kimsenin bir yardımı dokunmuyor benceTecrübeliler nasıl kolay atlattılar.. anlatırlarsa çok sevinirim
Şuan ayni durumdayiz aynı hisleri yaşıyoruz ama bu sefer ben çok kararlıyım affedip gidince hep daha beterini yaşadım daha kötü şeyler yaşadım artık beni üzmesine izin vermiycem zamanla alisiriz insllah insan oğlu neye alismiyor ki zaten üç günlük dünya onu üzülerek gecirmeyelim .ayrıca da bı kez şiddet uygulayan onu daha da ilerleterk hep yaparHanımlar merhaba.. konuyu hiç uzatmadan derdimi anlatmak istiyorum. 7 yıllık bir evliliğim oldu. İlk yıllar çok sorunlar yaşadık (hiç şiddet görmemiştim). Bu sorunlar sebebiyle asla çocuk istemedim. Bi kaç kez boşanma derecesine geldik. Annemin ikna etmesiyle 4.senemizde çift terapisine gittik. Bize iyi geldi büyük sorunları aşmıştık. 1 sene boyunca herşey yolunda gidince çocuk yapmaya karar verdik. Yine herşey yolundaydı taaaa ki oğlum 1 yaşına gelene kadar. Çünkü ben işe başlamak zorunda kaldım (bakıcı konusuna ex kişisi olumsuz bakınca annesi bakmaya geldi). Kv kişisi en başından beri beni sevmezdi. Kendisi bizi birbirimize katıp 3 ay sonra çekti gitti. O gittikten sonra bir daha toparlanamadık. 1 senenin sonunda ufacık bir tartışma sonucu ex kişisi olayı büyütüp bana ilk defa şiddet uyguladı. Zaten hep ufak olayları büyütürdü, günlerce ya da haftalarca küserdi,konuşarak çözelim derdim yanaşmazdı. Bunlara katlandım. Ama şiddet olunca hemen polisi çağırıp darp raporu aldım. Şimdi annemin evindeyim. Çok yalvardı tedavi olacağım geri dön diye ama kararım değişmedi.Davayı açtım. Benim soracaklarım şu;
O kadar kızgınım ki hayallerim, emeklerim, yuvam her şeyim darmadağın oldu. Derin bir depresyondayım. Bir kadının kucağında çocukla yuvasını bırakması kolay değil. Çok seviyorum ama güvenim bitti. Bunları haketmedim. Tecrübelilerden duymak istiyorum. Tünelin sonunda ışık var mı? İçimdeki bu acı azalacak mı? Çok acı çekiyorum... oğlum 2 buçuk yaşında en çok ona üzülüyorum. Babasız olmak onu çok yaralayacak. Şimdiden soruyor evimize gidelim diye.. oğlum zamanla alışacak mı? Çok üzülüyorum ona baktıkça...
Ben çocuğa göre mi karar veriyorum? Davayı açmışım zaten dikkatli okuyun.. ben toparlanmaya çalışıyorum dedim o eve geri dönme derdinde değilim. Anneme ve bana güvenilmez vs diye saçma bir yorum yapacaksanız hiç yapmayın.2 buçuk yaşındaki çocuğun isteklerine göre kararlar veremezsiniz. Zaten adamın ne olduğu belliymiş, 4 sene kötü olan 1 sene iyi oldu diye çocuk yapmışsınız. Yani sizin ve annenizin verdiği kararlara pek güvenilmez. Geri dönerseniz şiddetin dozu her defasında daha çok artar, zaten çocuk olmuş hiç boşanmazsınız diye rahatlamış eşiniz. Tunelin sonunda Işık var mı yok mu belli değil ama siz şuan kesinlikle karanlıktasınız. Hakkınızda hayırlısı olsun, mantıklı insanların fikirlerini dinleyin mutlaka.
Kesinlikle haklısın nasıl olsa döndü beni bırakamıyor diye düşünüp daha kötüsünü yaparlar.. Allah senin de yardımcın olsun o zaman inşallah tez zamanda yüzümüz de gülerŞuan ayni durumdayiz aynı hisleri yaşıyoruz ama bu sefer ben çok kararlıyım affedip gidince hep daha beterini yaşadım daha kötü şeyler yaşadım artık beni üzmesine izin vermiycem zamanla alisiriz insllah insan oğlu neye alismiyor ki zaten üç günlük dünya onu üzülerek gecirmeyelim .ayrıca da bı kez şiddet uygulayan onu daha da ilerleterk hep yapar
Su çok güzel gelsene..Hanımlar merhaba.. konuyu hiç uzatmadan derdimi anlatmak istiyorum. 7 yıllık bir evliliğim oldu. İlk yıllar çok sorunlar yaşadık (hiç şiddet görmemiştim). Bu sorunlar sebebiyle asla çocuk istemedim. Bi kaç kez boşanma derecesine geldik. Annemin ikna etmesiyle 4.senemizde çift terapisine gittik. Bize iyi geldi büyük sorunları aşmıştık. 1 sene boyunca herşey yolunda gidince çocuk yapmaya karar verdik. Yine herşey yolundaydı taaaa ki oğlum 1 yaşına gelene kadar. Çünkü ben işe başlamak zorunda kaldım (bakıcı konusuna ex kişisi olumsuz bakınca annesi bakmaya geldi). Kv kişisi en başından beri beni sevmezdi. Kendisi bizi birbirimize katıp 3 ay sonra çekti gitti. O gittikten sonra bir daha toparlanamadık. 1 senenin sonunda ufacık bir tartışma sonucu ex kişisi olayı büyütüp bana ilk defa şiddet uyguladı. Zaten hep ufak olayları büyütürdü, günlerce ya da haftalarca küserdi,konuşarak çözelim derdim yanaşmazdı. Bunlara katlandım. Ama şiddet olunca hemen polisi çağırıp darp raporu aldım. Şimdi annemin evindeyim. Çok yalvardı tedavi olacağım geri dön diye ama kararım değişmedi.Davayı açtım. Benim soracaklarım şu;
O kadar kızgınım ki hayallerim, emeklerim, yuvam her şeyim darmadağın oldu. Derin bir depresyondayım. Bir kadının kucağında çocukla yuvasını bırakması kolay değil. Çok seviyorum ama güvenim bitti. Bunları haketmedim. Tecrübelilerden duymak istiyorum. Tünelin sonunda ışık var mı? İçimdeki bu acı azalacak mı? Çok acı çekiyorum... oğlum 2 buçuk yaşında en çok ona üzülüyorum. Babasız olmak onu çok yaralayacak. Şimdiden soruyor evimize gidelim diye.. oğlum zamanla alışacak mı? Çok üzülüyorum ona baktıkça...
Şuan ayni durumdayiz aynı hisleri yaşıyoruz ama bu sefer ben çok kararlıyım affedip gidince hep daha beterini yaşadım daha kötü şeyler yaşadım artık beni üzmesine izin vermiycem zamanla alisiriz insllah insan oğlu neye alismiyor ki zaten üç günlük dünya onu üzülerek gecirmeyelim .ayrıca da bı kez şiddet uygulayan onu daha da ilerleterkHanımlar merhaba.. konuyu hiç uzatmadan derdimi anlatmak istiyorum. 7 yıllık bir evliliğim oldu. İlk yıllar çok sorunlar yaşadık (hiç şiddet görmemiştim). Bu sorunlar sebebiyle asla çocuk istemedim. Bi kaç kez boşanma derecesine geldik. Annemin ikna etmesiyle 4.senemizde çift terapisine gittik. Bize iyi geldi büyük sorunları aşmıştık. 1 sene boyunca herşey yolunda gidince çocuk yapmaya karar verdik. Yine herşey yolundaydı taaaa ki oğlum 1 yaşına gelene kadar. Çünkü ben işe başlamak zorunda kaldım (bakıcı konusuna ex kişisi olumsuz bakınca annesi bakmaya geldi). Kv kişisi en başından beri beni sevmezdi. Kendisi bizi birbirimize katıp 3 ay sonra çekti gitti. O gittikten sonra bir daha toparlanamadık. 1 senenin sonunda ufacık bir tartışma sonucu ex kişisi olayı büyütüp bana ilk defa şiddet uyguladı. Zaten hep ufak olayları büyütürdü, günlerce ya da haftalarca küserdi,konuşarak çözelim derdim yanaşmazdı. Bunlara katlandım. Ama şiddet olunca hemen polisi çağırıp darp raporu aldım. Şimdi annemin evindeyim. Çok yalvardı tedavi olacağım geri dön diye ama kararım değişmedi.Davayı açtım. Benim soracaklarım şu;
O kadar kızgınım ki hayallerim, emeklerim, yuvam her şeyim darmadağın oldu. Derin bir depresyondayım. Bir kadının kucağında çocukla yuvasını bırakması kolay değil. Çok seviyorum ama güvenim bitti. Bunları haketmedim. Tecrübelilerden duymak istiyorum. Tünelin sonunda ışık var mı? İçimdeki bu acı azalacak mı? Çok acı çekiyorum... oğlum 2 buçuk yaşında en çok ona üzülüyorum. Babasız olmak onu çok yaralayacak. Şimdiden soruyor evimize gidelim diye.. oğlum zamanla alışacak mı? Çok üzülüyorum ona baktıkça...
Amin inşallahKesinlikle haklısın nasıl olsa döndü beni bırakamıyor diye düşünüp daha kötüsünü yaparlar.. Allah senin de yardımcın olsun o zaman inşallah tez zamanda yüzümüz de güler
Geçmiş olsun. Umarım bu süreci hızlıca ve kolayca atlatırsınız.Hanımlar merhaba.. konuyu hiç uzatmadan derdimi anlatmak istiyorum. 7 yıllık bir evliliğim oldu. İlk yıllar çok sorunlar yaşadık (hiç şiddet görmemiştim). Bu sorunlar sebebiyle asla çocuk istemedim. Bi kaç kez boşanma derecesine geldik. Annemin ikna etmesiyle 4.senemizde çift terapisine gittik. Bize iyi geldi büyük sorunları aşmıştık. 1 sene boyunca herşey yolunda gidince çocuk yapmaya karar verdik. Yine herşey yolundaydı taaaa ki oğlum 1 yaşına gelene kadar. Çünkü ben işe başlamak zorunda kaldım (bakıcı konusuna ex kişisi olumsuz bakınca annesi bakmaya geldi). Kv kişisi en başından beri beni sevmezdi. Kendisi bizi birbirimize katıp 3 ay sonra çekti gitti. O gittikten sonra bir daha toparlanamadık. 1 senenin sonunda ufacık bir tartışma sonucu ex kişisi olayı büyütüp bana ilk defa şiddet uyguladı. Zaten hep ufak olayları büyütürdü, günlerce ya da haftalarca küserdi,konuşarak çözelim derdim yanaşmazdı. Bunlara katlandım. Ama şiddet olunca hemen polisi çağırıp darp raporu aldım. Şimdi annemin evindeyim. Çok yalvardı tedavi olacağım geri dön diye ama kararım değişmedi.Davayı açtım. Benim soracaklarım şu;
O kadar kızgınım ki hayallerim, emeklerim, yuvam her şeyim darmadağın oldu. Derin bir depresyondayım. Bir kadının kucağında çocukla yuvasını bırakması kolay değil. Çok seviyorum ama güvenim bitti. Bunları haketmedim. Tecrübelilerden duymak istiyorum. Tünelin sonunda ışık var mı? İçimdeki bu acı azalacak mı? Çok acı çekiyorum... oğlum 2 buçuk yaşında en çok ona üzülüyorum. Babasız olmak onu çok yaralayacak. Şimdiden soruyor evimize gidelim diye.. oğlum zamanla alışacak mı? Çok üzülüyorum ona baktıkça...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?