aah
ah ya yaşadıklarına inan çok ama çok üzüldüm ve aynı zamanda bana çok tanıdık geldi bu anlattıkların
benim babam da inanılmaz sorumsuz ve ilgisiz bir babaydı. ben kendi babamı bildiğim için bu kadar emin konuşuyorum o adamdan ne sana ne evlatlarına hayır gelmez o adamdan da bir cacık olmaz. inan bana çocuklarının babasız büyümesi böyle bir babayla büyümesinden daha iyi. arkadaşlarım bana diyordu ki ne güzel baban seni kısıtlamıyor falan ama aslında gerçek şu ki ben babamın umrunda bile değilim, o iyi bir baba olduğu için değil umursamaz ve sevgisiz olduğu için böyleydi. arkadaşlarımın hayalini kurduğu (!) baba benim hiç mutlu olmadığım bir babaydı. maddiyattan da bahsedeyim aynı benim babam, herhalde seninki benim babamın kayıp ikizi
benim babam hiiic mi hiç para vermezdi, param yok derdi, napcan parayı derdi, biz evde yokken yiyecek alır tek yerdi biz varken almazdı falan filan. yani maddiyattan da çok çektim benim annemi de okutmamışlar ilkokul mezunu bu nedenle cok iyi bir işe giremedi bakıcılık, temizlik gibi basit işler yaptı ve çalışmadığı zamanlarda da devletten aldığı üç kuruş yardım parası ile okuttu ve büyüttü bizi. korkunç berbat evlerde büyüdüm (hala aynı durumdayız) hiçbir zaman kendime ait eşyalarım olmadı, yıllardır kendime ait bir odam ve hatta gardrobum bile yok, küçükken hep ablamın kıyafetlerini giyerdim ablama da zaten komşular verirdi. yani anlamışsındır nasıl bir hayat olduğunu. neyse bir süre sonra ilceden ile taşındık ve babamın sigortalı bir işi oldu. biz zannediyorduk ki artık paramız olacak sonuçta sigortalı bir iş yani. ama yok hayır yine aynı şekilde parasızdık ve babam sigortalı olduğu için devlet o verdiği yardımı da vermiyordu artık. babamın taa nerelerdeki bankalara borçlu olduğunu öğrendik, kredi borçlarına girdiğini öğrendik ama bu adamın ne karısı ne kızı ne kumarı ne de içkisi var. hiçbir şeyi yok bu para nereye gidiyor? kimse bilmiyor. annem de böyle bir eşle yaşamak hiç kolay olmadığı için psikolojik problemler yaşamaya başladı. o dönem cidden korkunçtu kavgaları iyice arttı ama fiziksel olarak da kavga ediyorlardı artık birbirlerine zarar verme aşamasına gelmişlerdi. bu kavgalar bir süre daha devam etti ve babam en sonunda evi terk ederek boşanma davası açtı. ayrıldılar ve şimdi hayatımızda en azından kavga gürültü azaldı. şimdi bu anlattıklarıma bakarak az çok senin ve çocuklarının geleceğini görebilirsin maalesef. bu tarz erkekler hep aynı ve defalarca denemek işe yaramıyor ben 1.gozden gördüğüm için çok eminim. bir kere bozulduktan sonra olmuyor ne kadar denersen dene böyle bir adamla hiç olmuyor. ailenin sana sahip çıkmamasına da cidden yazıklar olsun. bu düşüncedeki insanlardan nefret ediyorum benim dedem de teyzelerime/anneme böyle davranmış zamanında. eski kafalı insanlar işte, sen herkesi boşver ve çocuklarınla cok güzel huzurlu bir hayata doğru yol al. hem gürültü olmadan çocukların huzurla büyür. sakın da ablasına falan verme çocukları hiç kimse senin gibi bakamaz onlara. çalışarak çocuklara bakabilirsin kreş veya bakma işini falan bence dert etme zaten çalışacağın icin saatlerine uymayan zamanlar için bir yardımcı tutarsın. kadınlar olarak cok güçlüyüz elbette zor günler gecireceksiniz ama her şey düzelecek. altından kalkamayacagin bir problem değil, bu arada eşinden nafaka hatta alabilirsen tazminat bile almayı unutma. sana ve çocuklarına bu çektirdikleri için bir bedel ödemesi gerektiğine inanıyorum. umarım hayatın boyunca sen ve çocukların hep mutlu, huzurlu olursunuz