Merhabalar kızlar,
Hep başkalarının başına gelmezmiş... Kızlar benim derdim kendimle. 2 yıla yakındır evliyim. Evlilik nasılmış anlayamadım bile. Evlenmeden 2-3 ay nce eşim 5 yıldır çalıştığı yerden atıldı. Ben de memletimde iyi bi maaşla iş bulduğum için ve düğün zaten orda yapılacağı için taşınalım dedik - ortak kararımızdı. Düğünümden 1 gün nce bile akşam 9a kadar çalıştım. İşyerimdeki patronum eşimin işsiz olduğunu bu yüzden işi bırakamayacağımı bildiği için beni çok ezdi ve nihayetinde işten attı. Ama atma sebebi kocamın külhanbeyi tavırları oldu. İşyerinde cep telefonuyla görüşmek yasak olmasına rağmen hadi çıkmıyomusun artık diye aramaları, iş yerine gelip özellikle erkek çalışanlara o benim karım ona göre havaları vs... Bu esnada iş miş bulamadı ama aldığım oldukça iyi olan maaşla da ay sonunu getiremiyor. Ben işten atılınca da onun memleketine gittik.
Bu arada anne ve babası vefat edeli çok olmuş. Bi ablası ve abisi var ama düğünümüze bile gelmediler o kadar yakınlar. Zaten akraba vs.. de yok kısacası düğünde 1 tane akrabası bile yoktu. Annem bu kararımız üzerine babamdan miras kalan bir evi satıp bi kısmını maya olsun diye bize verdi. Zaten ev eşyalarının çoğu benim eski bekar evimden kalanlar ve annemin desteği.. Memleketinde de bi arkadaşının aklına uyup dükkan devraldık. Hava parası diye dolandırıldık, iş de yapamadık, mecbur dükkan kapandı. Elde avuçtaki ve düğün takıları da eridi. Tabi ben anneme ağzımı açıp tek laf edemiyorum. Annem de o kadar iyi okullarda okudun iyi bir iş tecrüben var o kasabada harap oluyosun alışamamışındır diyo. Paralar suyunu çekince ben çalışmaya başladım evden çok uzakta bir yerde hergün gidip geliyorum. İlk maaşımla da birikmiş 3 aylık ev kirası ödedim, çok koydu. Kendi annesinden miras evi var az bi kira geliri olan ama onu da har vurup harman savuruyor. Fatura ödeyeceğine keyfine harcıyor. Tam 1 sene oturduk memleketinde ve o hiç çalışmadı. Aksine çalışan arkadaşlarının yanında mesai yapıp laklakla geçirdi günlerini. Dedim araba kullanmayı öğreteyim ehliyetini al (40 yaşında kendisi) ittire kaktıra bi yere kadar. Nasolsa şöförü var. 1sene dolunca dedim İzmir'e taşınıyoruz ben hergün dünyanın yolunu gidip gelemem yolda uyukluyorum bazen o kadar. Anne yadigarı evi de sattı bu arada annemin bize verdiği kadar bi paraydı, kendi hesabıma yatırttım.
Bulduk bi ev taşındık evsahibi eksikleri giderin kiradan düşün demesine rağmen ben yırtınıyorum kendimiz yapalım diye bizimki hala adam tutalım diyo. Benim emek emek kazandığım maaşım heba oluyo. Patronumdan istedim eşim için iş adam gelsin 2 ay öderim maaş bi yere atlayana kadar dedi kaldırıp totosunu gelmedi. En sonunda da benim patron bana hallendi bak kocan çalışmıyo ben de evde mutsuzum gel beraber gezelim tozalım... Şoka girdim, basıp çıkamadım ordan sonuçta evin tek geliri benim. Dayanamadım söyledim eşime yok asarım keserim bi kükredi, dedim ben çalışmazsam nasıl geçinicez. O zaman sustu. Allah'tan patron benden yüz bulamadığını görünce rezil olucam korkusuna 2 gün sonra işten çıkardı beni.
1-2 ay önce ilk defa kalmaya gelmişti bize 1 haftalığına. O zaman herşeyi anlatmıştım anneme. O da dayanamayıp eşim ve beni aldı karşısına ne yapmayı düşünüyosunuz bak böyle çalışmadan olmaz dedi. Eşimin verdiği cevap: zaten böyle giderse 3-5 aya boşanırız oldu. Çalışma konusu açıldıkça susuyordu. İşten atılınca dedim ben bi hafta annemin yanına gidicem. Annem diyo boşa gitsin noolcak çoluk çocuk yok sadece 2 köpeğimiz var. Benim mantığımda oşanmak taraftarı. Psikoloğa gittim boşanacağını biliyosun bana niye geliyosun yürümediğini görüyosun diyor.
En fenası da annemin yanından döndüğümde oldu. Bilgisayarı kurcalayım dedim şeytan dürttü normalde hiç huyum diil e kadar eşim cep telefonumdan çantama kurcalasa da. Bi baktım bi saçma arkadaşlık sitesine girip duruyormuş meğer. Bikaç kadına da mesaj atmış az buçuk yazışmış. Hem de 1 aydır olan bişey. Ben eşşek gibi çalışırken, üstüne patron tacizi yaşarken o keyfteymiş. Aldım karşıma gayet sakin dedim bu ne. Saçmaladım da, önemli bişey diil, gerçek diil zaten o kadınlar, çıkış yolu arıyodum vs... ağlanmalar. Dedim çıkış yolu internette fingirdemen değil iş bulman. Boşanırız dedikçe yok ben seni bırakmam sensiz yaşayamamlar... Sanki bişey olmamış gibi konu kapandı. Bu olay 2 hafta önce oluyo. Bugün baktım banka hesabımdan 550TL para çekmiş ve bana söylemiyor hatta daha bugün 100TL para istedi. Ne için o çektiği para bilmiyorum.
Ve kızlar çok uzun yazdım daha ne detaylar var da dertlenmişim. içimi dökeceğim kimse yokmuş gibi hissediyorum. Şimdi durum bu mantığım diyo boşan gitsin aslında olacağı da o. 40'ına gelmiş adam daha 2 yıllık bile evli değiliz bunları yapıyorsa vay halime. Çoluk çocuk yokken yol yakınken hatadan dönmek lazım. Ama bana bi kal geldi. Mutlu ev hanımı triplerindeyim, arada laf sokuyorum o kadar. Boşanma koşuşturmacası, tek başına yeni hayat kurma düşüncesi o kadar yorucu geliyor ki. Beynim diyo kalk gidelim kalbim diyo salla otur yerinde. Napıcağımı bilemiyorum. Böyle bi kocayla evlilik devam ettirmeyi kendime yakıştıramıyorum diğer taraftan yeni adım atmak için hiiiiç mecalim yok. Kısacası desteğinize ihtiyacım var.
Hep başkalarının başına gelmezmiş... Kızlar benim derdim kendimle. 2 yıla yakındır evliyim. Evlilik nasılmış anlayamadım bile. Evlenmeden 2-3 ay nce eşim 5 yıldır çalıştığı yerden atıldı. Ben de memletimde iyi bi maaşla iş bulduğum için ve düğün zaten orda yapılacağı için taşınalım dedik - ortak kararımızdı. Düğünümden 1 gün nce bile akşam 9a kadar çalıştım. İşyerimdeki patronum eşimin işsiz olduğunu bu yüzden işi bırakamayacağımı bildiği için beni çok ezdi ve nihayetinde işten attı. Ama atma sebebi kocamın külhanbeyi tavırları oldu. İşyerinde cep telefonuyla görüşmek yasak olmasına rağmen hadi çıkmıyomusun artık diye aramaları, iş yerine gelip özellikle erkek çalışanlara o benim karım ona göre havaları vs... Bu esnada iş miş bulamadı ama aldığım oldukça iyi olan maaşla da ay sonunu getiremiyor. Ben işten atılınca da onun memleketine gittik.
Bu arada anne ve babası vefat edeli çok olmuş. Bi ablası ve abisi var ama düğünümüze bile gelmediler o kadar yakınlar. Zaten akraba vs.. de yok kısacası düğünde 1 tane akrabası bile yoktu. Annem bu kararımız üzerine babamdan miras kalan bir evi satıp bi kısmını maya olsun diye bize verdi. Zaten ev eşyalarının çoğu benim eski bekar evimden kalanlar ve annemin desteği.. Memleketinde de bi arkadaşının aklına uyup dükkan devraldık. Hava parası diye dolandırıldık, iş de yapamadık, mecbur dükkan kapandı. Elde avuçtaki ve düğün takıları da eridi. Tabi ben anneme ağzımı açıp tek laf edemiyorum. Annem de o kadar iyi okullarda okudun iyi bir iş tecrüben var o kasabada harap oluyosun alışamamışındır diyo. Paralar suyunu çekince ben çalışmaya başladım evden çok uzakta bir yerde hergün gidip geliyorum. İlk maaşımla da birikmiş 3 aylık ev kirası ödedim, çok koydu. Kendi annesinden miras evi var az bi kira geliri olan ama onu da har vurup harman savuruyor. Fatura ödeyeceğine keyfine harcıyor. Tam 1 sene oturduk memleketinde ve o hiç çalışmadı. Aksine çalışan arkadaşlarının yanında mesai yapıp laklakla geçirdi günlerini. Dedim araba kullanmayı öğreteyim ehliyetini al (40 yaşında kendisi) ittire kaktıra bi yere kadar. Nasolsa şöförü var. 1sene dolunca dedim İzmir'e taşınıyoruz ben hergün dünyanın yolunu gidip gelemem yolda uyukluyorum bazen o kadar. Anne yadigarı evi de sattı bu arada annemin bize verdiği kadar bi paraydı, kendi hesabıma yatırttım.
Bulduk bi ev taşındık evsahibi eksikleri giderin kiradan düşün demesine rağmen ben yırtınıyorum kendimiz yapalım diye bizimki hala adam tutalım diyo. Benim emek emek kazandığım maaşım heba oluyo. Patronumdan istedim eşim için iş adam gelsin 2 ay öderim maaş bi yere atlayana kadar dedi kaldırıp totosunu gelmedi. En sonunda da benim patron bana hallendi bak kocan çalışmıyo ben de evde mutsuzum gel beraber gezelim tozalım... Şoka girdim, basıp çıkamadım ordan sonuçta evin tek geliri benim. Dayanamadım söyledim eşime yok asarım keserim bi kükredi, dedim ben çalışmazsam nasıl geçinicez. O zaman sustu. Allah'tan patron benden yüz bulamadığını görünce rezil olucam korkusuna 2 gün sonra işten çıkardı beni.
1-2 ay önce ilk defa kalmaya gelmişti bize 1 haftalığına. O zaman herşeyi anlatmıştım anneme. O da dayanamayıp eşim ve beni aldı karşısına ne yapmayı düşünüyosunuz bak böyle çalışmadan olmaz dedi. Eşimin verdiği cevap: zaten böyle giderse 3-5 aya boşanırız oldu. Çalışma konusu açıldıkça susuyordu. İşten atılınca dedim ben bi hafta annemin yanına gidicem. Annem diyo boşa gitsin noolcak çoluk çocuk yok sadece 2 köpeğimiz var. Benim mantığımda oşanmak taraftarı. Psikoloğa gittim boşanacağını biliyosun bana niye geliyosun yürümediğini görüyosun diyor.
En fenası da annemin yanından döndüğümde oldu. Bilgisayarı kurcalayım dedim şeytan dürttü normalde hiç huyum diil e kadar eşim cep telefonumdan çantama kurcalasa da. Bi baktım bi saçma arkadaşlık sitesine girip duruyormuş meğer. Bikaç kadına da mesaj atmış az buçuk yazışmış. Hem de 1 aydır olan bişey. Ben eşşek gibi çalışırken, üstüne patron tacizi yaşarken o keyfteymiş. Aldım karşıma gayet sakin dedim bu ne. Saçmaladım da, önemli bişey diil, gerçek diil zaten o kadınlar, çıkış yolu arıyodum vs... ağlanmalar. Dedim çıkış yolu internette fingirdemen değil iş bulman. Boşanırız dedikçe yok ben seni bırakmam sensiz yaşayamamlar... Sanki bişey olmamış gibi konu kapandı. Bu olay 2 hafta önce oluyo. Bugün baktım banka hesabımdan 550TL para çekmiş ve bana söylemiyor hatta daha bugün 100TL para istedi. Ne için o çektiği para bilmiyorum.
Ve kızlar çok uzun yazdım daha ne detaylar var da dertlenmişim. içimi dökeceğim kimse yokmuş gibi hissediyorum. Şimdi durum bu mantığım diyo boşan gitsin aslında olacağı da o. 40'ına gelmiş adam daha 2 yıllık bile evli değiliz bunları yapıyorsa vay halime. Çoluk çocuk yokken yol yakınken hatadan dönmek lazım. Ama bana bi kal geldi. Mutlu ev hanımı triplerindeyim, arada laf sokuyorum o kadar. Boşanma koşuşturmacası, tek başına yeni hayat kurma düşüncesi o kadar yorucu geliyor ki. Beynim diyo kalk gidelim kalbim diyo salla otur yerinde. Napıcağımı bilemiyorum. Böyle bi kocayla evlilik devam ettirmeyi kendime yakıştıramıyorum diğer taraftan yeni adım atmak için hiiiiç mecalim yok. Kısacası desteğinize ihtiyacım var.
