Artık son noktadayım boşanmak kendime ve iki çocuğuma güzel bir hayat kurmak istiyorum, öyle yeniden evleneyim felan gibi bit düşüncemde yok. Ama kurtulamıyorum eşim olacak insan sanki laftan anlamayan bir çocuk gibi, dün gece 1 saat konuştuk, istemediğimi, yapamadığımı, yorulduğumu anlattım ama nafile eli kolu ayrı oynuyor adamın , öpmeye, sarılmaya çalışıyor, aklı sıra böylece herşey geçip gidecek. Hayır, kalmadı artık tahammülüm, gerçeklekten kalmadı.
Son noktam şu oldu, çalışıyorum öğretmenim şu an oturduğumuz ev de kendimizin krediyle aldık, eşim 3600 kredi ödüyor, maaşı yaklaşık 7000 lira, kredi ve evin faturaları dışında eve hiçbir katkısı yok, evin mutfak masrafını ben ödüyorum, çocuklarım bakıcı ve kreş masraflarını, bez-gezme-giyim masrafları tamamen bende ama artık yetişemiyorum, bu pahalılık mahvetti beni geçen ay kredi kartına 2500tl kreşe de1500 TL borcum kaldı yetiştiremedim, ödeyemedim, eşime söyledim, bende para yok, kartımda eksideydim onu kapattım dedi, beş kuruş vermedi, üstüne daha bende para koparmaya çalıştı, bu üç- dört aydır böyle devam ediyor iyi kötü idare ediyordum ama artık yetemiyprum, sadece maddi değil manevi olarak eve katkısı sıfır, çocuklarla da benle de doğru düzgün ilgilenmez. Mesela hastaydım asla bana bir bardak su dahi vermedi, aksine gerginlik çıkarıp küstü uzak durdu, gece acile gittim yanlız, sormadı bile nereye gittin, ne yaptın diye. Dahası da var bu ve benzeri ilgisizlikler işte. Boşanmak istediğimi bir haftadır net bir dille gerek tavırlarımla da belli ediyorum kabul etti, boşanma protokolü oluşturduk imzaladı, evi ve arabayı bana vermeyi kabul etti bir nafaka tabi. Ama şimdi gene barışma çabalarında istemiyorum dilekçemi teslim edeceğim , anlaşmalı olursa avukat tutmak istemedim, çünkü avukata verecek param yok zaten
.
Evden de gitmesini istiyorum ama rahatına bu kadar düşkün umursamaz bir insan onu da kolay kolay yapmayacak biliyorum, bana bir akıl bir yol lazım ne yapacağım