evet oturuyorum.. ben onun yüzünede söylemiştim siz benim çocuğumu size mi bırakacağımı sanıyorsunuz.. birkere eşimin sözü var o bana verecek diye söyledim kayınvalidem.. hiç sanmıyorum ama inşallah öyledir falan dedi.. eşimekonştuğumda korkuyorum çocuk yapmak istemiyorum sen beni ayırırsın dediğimde.. bi çocuğun babasından çok annesine ihtiyacı var ben bunu bilen birisiyim dedi.. yani beni asla ayırmayı düşünecek birisi değil.. ama yalan değil.. hala korkuyorum olurda aklına girer çocuğumu göstermezse diye.. oyüzden yapmak istemiyorum.. ama eşim 29 yaşında yani o yüzden çok istiyor..
ben bu sözleri kayınvalidemin cahilliğine ve yaşlılığına verdim. ben böyle şeyleri taksaydım ohooo. bunları hiç umursamıyorum arkadaşlar.. benim sinirim düzen kuramamakla ilgili ve patladım yanii
sorun şu canım... biz benim ailemin izni olmadan evlendiğimiz için eşyaya masraf yapmayalım sonra alırız dedik.. ama o sonra bi türlü gelmedii..
ben kayınvalidemn bende kalmasından şikayetçi değilim.. hiç kimseyede dönüşümlü kalsın diye teklif yapmam allah var 65 yaşında kadın annemi düşünürüm..
ama kimsede bna teklif yapmıyor yalan değil herkesin tuzu kuru.. ve herkes evimize annesinin evine geldiği için oh gel keyfim gel girip çıkıyor..
müsaitmiyiz diye arayan yok.. çünkü anne evine geliyorlar..
torununa 2 gün bizde bakıyor... bununla lgilide tartıştım.. dedim yeğenini sevmediğimden değil ama bu doğru değil dedim.. ben yiğenime gitmi diycem diyor...
evi temizlyorum o 2 gün resmen içine ediliyor.. kimsenin umrunda değil sonuçta 2 buçuk yaşında çocuk oynayacak tabi ama neden benim evimde.. hiç kimse neden beni düşünmüyor.. nasılsa var bir enayi temizliyor evii...
üstelik o geldiği gün evde tv açılmıyor.. annesi izletmeyi yasakladığı için.. çocuklada çoğu zaman ben oynuyorum.. seviyorum onu yaan değil.. ama ben uzaktan seveyim istiyorum sonuçta benim çocuğum değilki yada kimse benden bakmamı istemiyor ki..
eşim beş çocuktan en küçüğü..
1 yıl 3 aydır evliyiz... kayınvalidemizin isteği üzerine çocuk yapamıyoruz.. mazallah ayrılırsak o bakamazmış 65 yaşıan gelmişmiş.. ( sanki ben çocuğumu bırakacağımda) eşim son zamanlarda çocuk istesede.. ben yapmak istemiyorum çünkü korkuyorum allah korusun ayrılırsak bana göstermezler kadının düşüncesine bakınca insan korkuyor..çok konuştuk kayınvalidemle olmadı o beni anlamıyor.. ben örnek versem o örneğin açıklamasını yapıyor.. oğlu ile bile tartışıyor ama sürekli bildiğini okuyor kendi eviniz olunca istediğinizi yaparsınız diyor burası benim evim diyor.. yahu ya 2o yıl yaşarsan 20 yıl bizimle kalacaksın böyle bencllik olabilir mi..
benimle kalmasında hiç problem yok ama sadece verici ben olunca dayanamıyorum artık herkes bencillik yapıyormuş gibi geliyor.. kocam bazen anne bu evde bi şey de bizim istediğimz gibi olsun hep senin istediğin gibi mi olacak dese gülüyor bişey demiyor..
ben ne desem zaten yanlış olduğunu düşündüğü için konuşma esnasında bildiğim şeylere bile aa öylemi görmedim valla bilmiyorum deyip geçiştiriyorum..
ne desem müdahale ediyor ve yok sen yanlış biliyorsun diyor.. sanki 4 sene ünv. boş yere okudum ben ..
sürekli çalışmam ile ilgili gönderme yapıyor...
kursa kaydolacaktım.. bir sene kaybediver okadar önemli mi nasıl öderiz kurs parasnı dedi..
kocama söyledim böyle dedi.. sen gönderemeyeceksen anama söylerim o öder parasını dedim..
kim ne derse desin dedi ben göndericem dedi.. bişey diyen olursa bana bırak dedi... sana bırak ama bende artık bunaldım yani..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?