İnsanları memnun etmek o kadar zor ki..Hoş öyle de bir niyetim yok ama,en azından bir teşekkür beklerken herkesin olumsuzu görmesi,yargılaması,iğneyi kendine batırmadan çuvaldızı başkasına batırması..Buna rağmen bu insanları anlamak için uğraşmam..
İlkokulda öğretmenim..Velilerin dertleri bitmiyor..Takmamak için uğraşsam da sabahlara kadar uyuyamıyorum bu tavırlar yüzünden..Sanki bu kadar sene onlar okumuşlar, her şeyi onlar biliyorlar gibi tavır içindeler..O da yetmezmiş gibi çocuklar arasındaki ilişkileri abartıp beni sıkıştırmaları yok mu..Bizim zamanımızda öğretmenin numarası ne gezerdi biz de..Şimdi bütün velilerle akraba olduk nerdeyse..Ne özel hayatımız kaldı,ne mesafemiz..Biz koymaya çalışsak da olmuyor..
Mesela sınıf düzenini bozan çocuklar var..Bunlar için ödül ve ceza yöntemini uyguluyorum..Öyle böyle yaramaz değiller..Çok afedersiniz başka sınıfın öğretmenine ana bacı düz gitti bir tanesi..Detayları anlatıp değerli vaktinizi almayacağım.Bir hafta gözlem yaptım.Her gün bir kişi başkanlık yapıyor.(Tek bir kişiye vermiyorum bu görevi,çünkü başkanın velisini topa tutuyorlar sonra..) Her günün başkanından durum bilgisi alıyorum.Bu çocukları da onların söylemesine gerek kalmadan zaten tanıdığım için ceza vermeye karar verdim.Psikolojide ikinci tür ceza yöntemi var.Sevdiği şeylerden mahrum bırakma yöntemi..Cuma günü beden eğitimi dersine çıkmayacaklarını ,hataları üzerinde düşünmeler gerektiğini söyledim..
Beni mesaj yağmuruna tutmuşlar.”Hocam,başkan hep benim çocuğumu yazmış,benim çocuğum aslında böyle yapmamış,ağlıyor sabahtan beri,hasta olacak,psikolojisi bozulacak.Siz hep ceza veriyorsunuz.A öğrencisi de böyle yapmış.B öğrencisi benim çocuğuma bunu demiş vs.”Ay sabaha kadar beni topa tutmuşlar.İlk iki ders İngilizce olduğu için biraz geç gittiğim günde okula gelmişler.Herkese beni sormuşlar..
.Bunda takacak ne var diye düşünebilirsiniz.Bunun gibi her hafa yüzlerce olay yaşıyorum..Bir tanesi de iki hafta öncenin vukuatını anlatıyor.Oğluyla arkadaşı yaramazlık yapmış.Ben o çocuğa değil sadece oğluna kızmışım..
Yine bir gün genel değerlendirme sınavı yaptım.İki kişi sınıfta en yüksek doğruyu yaptı.Sonuçları gruptan paylaşıyorum.Biri yazmış,benim kızımın doğrusu daha fazla,o öğrenciyi siz bir fazla göstermişsiniz.Ben saydım.E ben bu çocukları tebrik etmişim,ödüllendireceğimi söylemişim.”Kızım sen bir tane eksik yapmışsın aslında,ödül hakkını kaybettin deyip ,hevesini mi kırayım.”
“Hocam siz Ayşe’ yi kaldırmamışsınız.Parmak kaldırmış.Benim kızım çok üzülüyor..”
“Hocam yılbaşı etkinliği yapılacaksa ben çocuğu göndermeyeceğim,günah..”
“Hocam,benim çocuğumun dersleri biye kötü?”
“Benim çocuğum öyle şey yapmaz,siz benim çocuğumu sevmiyorsunuz.”
“Benim çocuğum terliyor çok koşmasın..”
“O çocuk benim çocuğumla oturmasın..”
“Benim çocuğum beslenmesini bitirmiyor.”
“Çocuğum teneffüste düşmüş,kim düşürmüş?”
“Ödevler çok,”
Bu arada bu sebeplerle Cimer şikayet olayları..
Yoruldum arkadaşlar yaa..Bu velilere biri dur desin..
Bu arada okulun karşısındaki kırtasiyelerden biri de esnafluğını beğenmeyip ordan alışveriş yapmadığımız için veliler dolduruşa getirip üzerimize salıyor.Bir kaç tane arkadaşın gizlice numarasını alıp onlara ağza alınmayacak laflar etmiş.Dolandırıcıkla suçlamış..Kaynak kitap aldırmak yasak ama bizler velilerin talepleri ve meb kitaplarının yetersiz kalması üzerine mecbur aldırdığımız için adamı şikayet de edemiyoruz..
öğretmenlerin çok üzerne geliniyor..Bırakın bizi işimizi yapalım...Bizler dolandırıcı değiliz,çocuğunuzun istikbali ve vatana millete hayırlı olmasından başka bir kaygımız yok,diye bağırmak ..Haykırmak istiyorum..
ama hayaller hayatlar işte. Meğer tam tersiymis. Ne kadar burnu havada olursan insanlar seni o kadar sayıp seviyorlar. Acı ama gerçek.
