- 27 Nisan 2012
- 15.052
- 17.595
-
- Konu Sahibi gibigibiyim
- #41
gidin yaaa ama hakkınızı helal etmeseniz de olur
içinizde kalmasın
içinizde kalmasın
İşte en güzel yorumBen olsam gitmem,en ihtiyaç duyduğum zamanda yanımda olmayan, kendini aklamak için herkesi suçlayan,işine gelince namustan dem vurup,"babalık" taslayan bir adam benim için yok hükmündedir, hesabı öbür tarafa bırakırım affetmem......
Kendinizi affetmeye görmeye zorlamayın o vakit. ben bu git gör içindekileri boşalt vs tarzı tavsiyeleri doğru bulmuyorum bu benim fikrim. Demek ki bünyeniz ruhunuz yapmak istemiyor , istemediği bir konu hakkında zorlamakta kendi hakkına girmek oluyor bence. Af kavramına inanmıyorum kabul vermeye inanıyorum. Affedince değil kabullenınce öfke diner. Affetmek bana biraz kendimize yaptığımız ayıp gibi geliyor.İşte o %1 aynen affedip kendimi özgür bırakabilmek için.. Ama yapamıyorum.. Affedemiyorum.. Ona hakkımı helal etmek içimden gelmiyor2 haftadır içimden olumlu düşünmeye çalışıyorum.. Herkes hata yapar vs. ama olmuyor.. Öfkem geçmiyor
Ya bişey soracağım? Miras kalacak mıUtanmıyor işte çok ilginç. Ve bu yaşımda bana yine zarar veriyor.. Kaç gündür kendimi iyi hissetmiyorum. Bi kere de kendini düşünme dimi yaa bari ölürken bi iyilik yap ve hiç habersiz öl git.. 41 yıl önce gittiğin gibi git. Bir kere de erdemli ol. Vicdanını temizlemeye çalışmak yerine bi iyilik yap.. Ama yok.. Ölürken bile zarar ziyan
İşte affetmenize gerek yok, ben affetmedim, ki benim çok iyi anılarım olmasına rağmen affetmedim, sizde hiç anı yokken affetmeyecek olmanız gayet anlaşılabilir. Ama gitmeniz birini affettiğiniz anlamına gelmiyor, ben kendi içimi rahat ettirdim, ondan kötülük gördüm ama ben yine de son iyiliği yaptım rahatlığı var içimde. Kendimi tanıdığım için aksi durumda yine kendimi suçlayabilecek biri olduğumu biliyordum. Siz de kendinizi tanıyorsunuzdur, gittiğinizde ya da gitmediğinizde neler hissedersiniz eminim içinizde bir yerlerde cevabı vardır. Herkes uyuduğunda kendinizle baş başa kalacak olan sizsiniz, o yüzden içinize en çok ne siniyorsa onu yapınAma sizin anılarınız vardı.. Benim onunla tek bir anım yok, ona karşı sevgim (eskiden de olsa) yok. Benim üzerimde değil hak, düştüğümde parktaki amcanın elimden tutup kaldırdığındaki kadar emeği bile yok.. Hayatımda bana çok fazla kötülük yapmış insan var.. her birini affedebilirim çünkü iyi anılarımız da var.. Ama bu adamla kocaman bir boşluk var..
Neden yapıyor bana bunu yaa bi insan neden bu kadar bencil oluyor aklım almıyor.. Hiç demiyor mu bu kadar yoktum bundan sonra olmamam daha hayırlı.. bari ölürken üzmeyim şu kızı.. Hiç demiyor mu anlayamıyorum.. Bir arkadaş yazmıştı konuşmasına fırsat ver diye.. Ben ona o fırsatı uzunca bir süre verdim.. Bana 1 kere bile eşeklik ettim hata ettim köpek gibi pişmanım gel geçmişe sünger çekip sıfırdan baba kız olalım demedi.. Bana o fırsatlarında yapmadığı babalığı taslamayı tercih etti, başkalarını suçlamayı tercih etti, bırak çocuk sorumluluğu, bu en büyük hatasının sorumluluğunu bile üstlenmedi.. Ben bu adama neyin helalliğini vereyim.. Hala bencil, hala bencil..İşte en güzel yorum
Babalık o kadar kolay mı yahu
42 yıl 3 kuruş faydan olmasın
Baktın öbür dünya göründü helallikten bahset
Ne güzel iş
Diğer babalar keriz mi gezip tozmak dururken son dakikasına kadar evladının yanında olsun
Git ya da gitme ama gitmezsen de zerre pişmanlık olmasın içinde
Hahhhaaa bilmiyorum valla miras işlerini hiç sorgulamadım ama bunu düşüneceğimYa bişey soracağım? Miras kalacak mıKimse kızmasın habire evlenip çocuk yapıp tüten adamin arkasindan hellalik derdine mi düşsün. 42 yaşındayken helal etse ne olacak konu sahibinin 6 yaşındaki hali helal ediyor mu?
Selam kızlar.
16 gün önce biyolojik babamın 4. evre akciğer kanseri olduğunu haber aldım. Ve beni görmek istediğini öğrendim (muhtemelen hellallik istemek için).
Bu biyolojik babayla annemin yolları ben henüz 1 yaşındayken vukuatlı bir şekilde ayrılmış. Kendisini hiç tanımıyorum ve 1 kez bile görmedim. Ben 7 yaşındayken annem başkasıyla evlendi ve ben onu babam kabul ettim. O da mekanı cennet olsun 3 yıl önce ben 7 aylık hamileyken ani bir şekilde vefat etti
Bu biyolojik adam beni ilk kez 24 yaşımdayken aradı (beni değil tabiki anneannemi aramıştı) ve görüşmek istedi. Görüşmedim. Takıp eden zamanlarda dönem dönem sosyal medyadan, ortak tanıdıklar vesilesiyle falan görüşme talepleri oldu hepsini yanıtsız bıraktım. Ama sosyal medyadan ben onu takip etmesem de onun beni takip etmesine izin verdim.. bir kapıyı açık bıraktım ama o bunu iyi değerlendiremedi. Mesajlarında sürekli annemi, anneannemi, dedemi suçladı, görüştürmediklerini falan söyledi ama benim elimde halen sakladığım haftada 1, bayramda seyranda beni görebileceğine dair kapı gibi mahkeme kararı var. Yani istese polis yoluyla gayet de görebilirdi ama o benim 24 yaşımı bekledi
Şu an 42 yaşındayım, 10 yıl kadar önce şimdiki eşimle henüz sevgiliylen sosyal medyaya koyduğum bir yanak yanağa fotoğraf üzerinden, uygunsuzluğuna dem vuran uupuzun bir mesaj yazınca, benim tepem gerçekten attı ve kendisini de yakınlarını da heryerden silip engelledim. Annemden sonraki evliliğinden olan kardeşimle ben 24 o 20 yaşındayken tanışmıştık.Onun annesiyle de kardeşim 13-14 yaşındayken ayrılmışlar. Aralalarında mükemmel bir ilişki olmasa da görüşüyorlar vs. 3. evliliğinden de 1 kardeşim daha var ama onunla hiç tanışmıyoruz..
Aslında anlatılacak çok şey var ama sizi de yormadan soruma geçeyim. Sizce bu hiçbirşey hissetmediğim adamı görmeli miyim? Nedenleriyle yazarsanız sevinirim
PS: Benim kararım %99 gitmemekten yana ama kafamın içini temizleyemiyorum.
Yaşarken faydası olmamış, ölürken olsun bari. Git bir ağzını yokla. Hem ziyaret hem ticaretHahhhaaa bilmiyorum valla miras işlerini hiç sorgulamadım ama bunu düşüneceğimBeni güldürdünüz teşekkür ederim
şahsi fikrim kendin için affet ve git huzur bulursun kimsenin yaptığı yanına kalmıyor cezayı sen verme
Neden yapıyor bana bunu yaa bi insan neden bu kadar bencil oluyor aklım almıyor.. Hiç demiyor mu bu kadar yoktum bundan sonra olmamam daha hayırlı.. bari ölürken üzmeyim şu kızı.. Hiç demiyor mu anlayamıyorum.. Bir arkadaş yazmıştı konuşmasına fırsat ver diye.. Ben ona o fırsatı uzunca bir süre verdim.. Bana 1 kere bile eşeklik ettim hata ettim köpek gibi pişmanım gel geçmişe sünger çekip sıfırdan baba kız olalım demedi.. Bana o fırsatlarında yapmadığı babalığı taslamayı tercih etti, başkalarını suçlamayı tercih etti, bırak çocuk sorumluluğu, bu en büyük hatasının sorumluluğunu bile üstlenmedi.. Ben bu adama neyin helalliğini vereyim.. Hala bencil, hala bencil..
Sırf şunu yazdığınız için gidin diyorum çünkü belli ki kafanıza bu düşünce girmiş ilerde gitmezseniz pişman olacaksınız. Kendi vicdanınızın size ilerde pişmanlık oluşturmasını engellemek için gidin görün derim.PS: Benim kararım %99 gitmemekten yana ama kafamın içini temizleyemiyorum.
Ya kaldıramazsam.. ya bu bana çok ağır gelirse.. ya kendimi toparlayamazsam.. kendimi geçtim, 3 yaşında bile olmayan çocuğuma bunun hesabını kim verecek... bilmiyorum.. kendime, psikolojime hiç güvenmiyorum...Bencil yada değil bu artık onu ilgiledirir. Yerinizde olsam girdim. Ve ona sen kendini affettiysen bende seni affediyorum derdim. Belli ki gitmeseniz pişman olacaksınız o halde gidip bir görün. Hem üzerinizdeki bu yükü de atıp rahatlayacaksınız.
Hesap sorma zamanı geçmiş, ama yarın en ufak bir keşke deme ihtimalinize karşı gidin derim. Ne zararı olacak ki? Ne yaparsa size şimdiye kadar zaten vermiş olduğu zararı verebilir?Selam kızlar.
16 gün önce biyolojik babamın 4. evre akciğer kanseri olduğunu haber aldım. Ve beni görmek istediğini öğrendim (muhtemelen hellallik istemek için).
Bu biyolojik babayla annemin yolları ben henüz 1 yaşındayken vukuatlı bir şekilde ayrılmış. Kendisini hiç tanımıyorum ve 1 kez bile görmedim. Ben 7 yaşındayken annem başkasıyla evlendi ve ben onu babam kabul ettim. O da mekanı cennet olsun 3 yıl önce ben 7 aylık hamileyken ani bir şekilde vefat etti
Bu biyolojik adam beni ilk kez 24 yaşımdayken aradı (beni değil tabiki anneannemi aramıştı) ve görüşmek istedi. Görüşmedim. Takıp eden zamanlarda dönem dönem sosyal medyadan, ortak tanıdıklar vesilesiyle falan görüşme talepleri oldu hepsini yanıtsız bıraktım. Ama sosyal medyadan ben onu takip etmesem de onun beni takip etmesine izin verdim.. bir kapıyı açık bıraktım ama o bunu iyi değerlendiremedi. Mesajlarında sürekli annemi, anneannemi, dedemi suçladı, görüştürmediklerini falan söyledi ama benim elimde halen sakladığım haftada 1, bayramda seyranda beni görebileceğine dair kapı gibi mahkeme kararı var. Yani istese polis yoluyla gayet de görebilirdi ama o benim 24 yaşımı bekledi
Şu an 42 yaşındayım, 10 yıl kadar önce şimdiki eşimle henüz sevgiliylen sosyal medyaya koyduğum bir yanak yanağa fotoğraf üzerinden, uygunsuzluğuna dem vuran uupuzun bir mesaj yazınca, benim tepem gerçekten attı ve kendisini de yakınlarını da heryerden silip engelledim. Annemden sonraki evliliğinden olan kardeşimle ben 24 o 20 yaşındayken tanışmıştık.Onun annesiyle de kardeşim 13-14 yaşındayken ayrılmışlar. Aralalarında mükemmel bir ilişki olmasa da görüşüyorlar vs. 3. evliliğinden de 1 kardeşim daha var ama onunla hiç tanışmıyoruz..
Aslında anlatılacak çok şey var ama sizi de yormadan soruma geçeyim. Sizce bu hiçbirşey hissetmediğim adamı görmeli miyim? Nedenleriyle yazarsanız sevinirim
PS: Benim kararım %99 gitmemekten yana ama kafamın içini temizleyemiyorum.
Ya kaldıramazsam.. ya bu bana çok ağır gelirse.. ya kendimi toparlayamazsam.. kendimi geçtim, 3 yaşında bile olmayan çocuğuma bunun hesabını kim verecek... bilmiyorum.. kendime, psikolojime hiç güvenmiyorum...
Ben olsam giderdim. Hiç gidesim gelmezdi ama giderdim çünkü şöyle düşünün, giderek aslında ona değil, kendinize iyilik yapmış olacaksınız. İleride keşke deme veya vicdan yapma ihtimalinizi yok edeceksiniz. Çünkü o da bir zamanlar bazı şeyleri önemsememiş, farklı bakmış, arkada bırakıp yoluna devam etmeyi seçmiş ama hayat ilerlemiş, belli ki bi şeyler değişmiş ve önemsemeye başlamış, farklı bakmaya başlamış. Aynısı hepimiz için geçerli. Siz de şuan haklı olarak öfkelisiniz ama kim bilir belki bi gün gelecek hiç ummadığınız şekilde hissetmeye başlayacaksınız... O yüzden ben olsam kendime iyilik yapmak olarak görüp giderdim.Selam kızlar.
16 gün önce biyolojik babamın 4. evre akciğer kanseri olduğunu haber aldım. Ve beni görmek istediğini öğrendim (muhtemelen hellallik istemek için).
Bu biyolojik babayla annemin yolları ben henüz 1 yaşındayken vukuatlı bir şekilde ayrılmış. Kendisini hiç tanımıyorum ve 1 kez bile görmedim. Ben 7 yaşındayken annem başkasıyla evlendi ve ben onu babam kabul ettim. O da mekanı cennet olsun 3 yıl önce ben 7 aylık hamileyken ani bir şekilde vefat etti
Bu biyolojik adam beni ilk kez 24 yaşımdayken aradı (beni değil tabiki anneannemi aramıştı) ve görüşmek istedi. Görüşmedim. Takıp eden zamanlarda dönem dönem sosyal medyadan, ortak tanıdıklar vesilesiyle falan görüşme talepleri oldu hepsini yanıtsız bıraktım. Ama sosyal medyadan ben onu takip etmesem de onun beni takip etmesine izin verdim.. bir kapıyı açık bıraktım ama o bunu iyi değerlendiremedi. Mesajlarında sürekli annemi, anneannemi, dedemi suçladı, görüştürmediklerini falan söyledi ama benim elimde halen sakladığım haftada 1, bayramda seyranda beni görebileceğine dair kapı gibi mahkeme kararı var. Yani istese polis yoluyla gayet de görebilirdi ama o benim 24 yaşımı bekledi
Şu an 42 yaşındayım, 10 yıl kadar önce şimdiki eşimle henüz sevgiliylen sosyal medyaya koyduğum bir yanak yanağa fotoğraf üzerinden, uygunsuzluğuna dem vuran uupuzun bir mesaj yazınca, benim tepem gerçekten attı ve kendisini de yakınlarını da heryerden silip engelledim. Annemden sonraki evliliğinden olan kardeşimle ben 24 o 20 yaşındayken tanışmıştık.Onun annesiyle de kardeşim 13-14 yaşındayken ayrılmışlar. Aralalarında mükemmel bir ilişki olmasa da görüşüyorlar vs. 3. evliliğinden de 1 kardeşim daha var ama onunla hiç tanışmıyoruz..
Aslında anlatılacak çok şey var ama sizi de yormadan soruma geçeyim. Sizce bu hiçbirşey hissetmediğim adamı görmeli miyim? Nedenleriyle yazarsanız sevinirim
PS: Benim kararım %99 gitmemekten yana ama kafamın içini temizleyemiyorum.