- 12 Haziran 2020
- 2.074
- 7.163
-
- Konu Sahibi gibigibiyim
- #101
Kılını bile kıpırdatma böyle bir adam için ...
Baba sizin içinizde kanayan hep bir yara olarak kalsın istemiyorsanız gidip yüzleşin, helallik yerinizde olsam vermezdim. Ama gidip bunca senenin acısını, nedenleri, keşkeleri, yaralarımı ortaya döker öfkemi kusardım. Hiç görmediğiniz biri, sokaktan geçse fark etmezsiniz belki babamdı diye ama… o “AMA” ölene dek peşinizi bırakmamasını istemiyorsanız gidin.Selam kızlar.
16 gün önce biyolojik babamın 4. evre akciğer kanseri olduğunu haber aldım. Ve beni görmek istediğini öğrendim (muhtemelen hellallik istemek için).
Bu biyolojik babayla annemin yolları ben henüz 1 yaşındayken vukuatlı bir şekilde ayrılmış. Kendisini hiç tanımıyorum ve 1 kez bile görmedim. Ben 7 yaşındayken annem başkasıyla evlendi ve ben onu babam kabul ettim. O da mekanı cennet olsun 3 yıl önce ben 7 aylık hamileyken ani bir şekilde vefat etti
Bu biyolojik adam beni ilk kez 24 yaşımdayken aradı (beni değil tabiki anneannemi aramıştı) ve görüşmek istedi. Görüşmedim. Takıp eden zamanlarda dönem dönem sosyal medyadan, ortak tanıdıklar vesilesiyle falan görüşme talepleri oldu hepsini yanıtsız bıraktım. Ama sosyal medyadan ben onu takip etmesem de onun beni takip etmesine izin verdim.. bir kapıyı açık bıraktım ama o bunu iyi değerlendiremedi. Mesajlarında sürekli annemi, anneannemi, dedemi suçladı, görüştürmediklerini falan söyledi ama benim elimde halen sakladığım haftada 1, bayramda seyranda beni görebileceğine dair kapı gibi mahkeme kararı var. Yani istese polis yoluyla gayet de görebilirdi ama o benim 24 yaşımı bekledi
Şu an 42 yaşındayım, 10 yıl kadar önce şimdiki eşimle henüz sevgiliylen sosyal medyaya koyduğum bir yanak yanağa fotoğraf üzerinden, uygunsuzluğuna dem vuran uupuzun bir mesaj yazınca, benim tepem gerçekten attı ve kendisini de yakınlarını da heryerden silip engelledim. Annemden sonraki evliliğinden olan kardeşimle ben 24 o 20 yaşındayken tanışmıştık.Onun annesiyle de kardeşim 13-14 yaşındayken ayrılmışlar. Aralalarında mükemmel bir ilişki olmasa da görüşüyorlar vs. 3. evliliğinden de 1 kardeşim daha var ama onunla hiç tanışmıyoruz..
Aslında anlatılacak çok şey var ama sizi de yormadan soruma geçeyim. Sizce bu hiçbirşey hissetmediğim adamı görmeli miyim? Nedenleriyle yazarsanız sevinirim
PS: Benim kararım %99 gitmemekten yana ama kafamın içini temizleyemiyorum.
Mahalle bakkalindan az gordugum uzerimdeki emegi sadece beni yapmak olan bi babayi ben gormek istemezdim. Ustune ustluk hem kifayetsiz hem hadsiz. Babalik etmedigin kadina edep adap dersi vermek ona kalmamis. Her kadindan bi cocuk yapip yoluna bakmis. Benim.ona helal edecek bi hakkim olmazdi. Sizin varsa bisey diyememSelam kızlar.
16 gün önce biyolojik babamın 4. evre akciğer kanseri olduğunu haber aldım. Ve beni görmek istediğini öğrendim (muhtemelen hellallik istemek için).
Bu biyolojik babayla annemin yolları ben henüz 1 yaşındayken vukuatlı bir şekilde ayrılmış. Kendisini hiç tanımıyorum ve 1 kez bile görmedim. Ben 7 yaşındayken annem başkasıyla evlendi ve ben onu babam kabul ettim. O da mekanı cennet olsun 3 yıl önce ben 7 aylık hamileyken ani bir şekilde vefat etti
Bu biyolojik adam beni ilk kez 24 yaşımdayken aradı (beni değil tabiki anneannemi aramıştı) ve görüşmek istedi. Görüşmedim. Takıp eden zamanlarda dönem dönem sosyal medyadan, ortak tanıdıklar vesilesiyle falan görüşme talepleri oldu hepsini yanıtsız bıraktım. Ama sosyal medyadan ben onu takip etmesem de onun beni takip etmesine izin verdim.. bir kapıyı açık bıraktım ama o bunu iyi değerlendiremedi. Mesajlarında sürekli annemi, anneannemi, dedemi suçladı, görüştürmediklerini falan söyledi ama benim elimde halen sakladığım haftada 1, bayramda seyranda beni görebileceğine dair kapı gibi mahkeme kararı var. Yani istese polis yoluyla gayet de görebilirdi ama o benim 24 yaşımı bekledi
Şu an 42 yaşındayım, 10 yıl kadar önce şimdiki eşimle henüz sevgiliylen sosyal medyaya koyduğum bir yanak yanağa fotoğraf üzerinden, uygunsuzluğuna dem vuran uupuzun bir mesaj yazınca, benim tepem gerçekten attı ve kendisini de yakınlarını da heryerden silip engelledim. Annemden sonraki evliliğinden olan kardeşimle ben 24 o 20 yaşındayken tanışmıştık.Onun annesiyle de kardeşim 13-14 yaşındayken ayrılmışlar. Aralalarında mükemmel bir ilişki olmasa da görüşüyorlar vs. 3. evliliğinden de 1 kardeşim daha var ama onunla hiç tanışmıyoruz..
Aslında anlatılacak çok şey var ama sizi de yormadan soruma geçeyim. Sizce bu hiçbirşey hissetmediğim adamı görmeli miyim? Nedenleriyle yazarsanız sevinirim
PS: Benim kararım %99 gitmemekten yana ama kafamın içini temizleyemiyorum.
neden kötü kötülüğünü yapıyor da sonra bizler ay üç günlük dünya diyip affetmekle kaliyoruz, kendileri bizi görme şerefine nail oluyor ki.Git bence 3 günlük dünya.
Niyetim seni etkilemek değil. Detayları sen bilirsin Bahsettiğim kızla ev arkadaşı olarak yaşadık birkaç sene. O sebeple yakınen biliyorum. Okulunu söylemedi. Bir gün benim arabamla çıktık evinin yakınındaki tüm okulları dolaştık kızı bulmak için. Uyarmış galiba önceden. Bulamadık. Sonra cimere yazıp öğrendik. Gittik rehberlik müdür müdür yrd hiçbiri çocuğu gösterme yetkilerinin olmadığını, babasının kesin talimatı olduğunu bu konuda dilekçe yazıp verdiğini söyledi. O yüzden diyorum kadın olsun erkek olsun kendi egosuna çocuğunu alet eden herkesten nefret ediyorum. Ama onun kızı da yıllar sonra sen beni terk etmişsin demişti kadına. O ş.... Z insan kızın psikolojisini düşünmeden onu terk edilmiş konumuna soktu. 18 yaşından sonra kısmına katılıyorum. Ona söyleyecek bir şeyim yokArkadaşınız en azından elinden geldiğince çabalamış. Bizde 2-3 kere arayıp dedemden küfür yemekten başka çabası olmamış birisi var elde. Anneannem-dedem ölene kadar aynı evde oturdu, telefon numaraları bile değişmedi. Bir kere bile girişimi olmadı, ne bir okuluma gelme ne başka bişey.. Hadi diyelimki zordu 1 kere bile denemedi ki zor olduğunu bilsin. Hadi diyelimki herşeyi denedi olmadı 18 yaşımdan sonra arayabilirdi, 24 yaşımda anneannemi dayımla kuzenimin ölüm haberini aldığında aramış (evet aynı telefon numarasından) ve ilk görüşme talebi o zaman oldu.. Çünkü bence ölümün var olduğunu hatırlattı bu haber ona.. Sosyal medya hesabımda çalıştığım kurumun adı yazıyor telefonu da.. 1 gün çıkıp işyerime gelebilirdi.. Ama o sosyal medyadan babalık taslayıp, ölüm döşeğine gelince de peşime düşmeyi tercih etti. Bu çaresizliğe kim inanır sizce???
banada çok pişman olursun diyen oldu ben dinledim laflarıni, şu hayatta bir pişmanligim varsa oda onlari dinlemem di.Bilmiyorum işte çevrem diyeyim.. Pişman olursun vs. diyenler etkiledi beni.. ilk duyduğumda %100 gitmemekti fikrim hatta inanır mısın üzülmedim bile.. Sonra birileri affetmek kendini özgürleştirmektir vs. gitmezsen pişman olabilirsin vs. kafam karıştıResmen, kendimi kendime açıklarken buldum kendimi