Nazar hanim güzel düşünceleriniz için teşekkür ederim. gerçekten zor şartlarda büyüdüm, iyi bir aileye ve eve sahip olmanın ne demek olduğunu çok iyi biliyorum. Bu yüzden çocuğum olacaksa ya düzgün bir şekilde büyütecem yada çocuk yapmayacam. Anne olmam da șart değil.Alkisliyorumöyle güzel Yazdiniz ki. Katiliyorum. 3 defa okudum
Klavye degisik.
Nazar hanim güzel düşünceleriniz için teşekkür ederim. gerçekten zor şartlarda büyüdüm, iyi bir aileye ve eve sahip olmanın ne demek olduğunu çok iyi biliyorum. Bu yüzden çocuğum olacaksa ya düzgün bir şekilde büyütecem yada çocuk yapmayacam. Anne olmam da șart değil.
Kayınvalidenizin bebek için sizin eve gelmeden öncesini anlattığınız kısma kadar kesinlikle sizi haklı buldum.Bunlar boşanmak için ziyadesiyle yeterli nedenler.Merhabalar herkese. Biraz uzun olacak kusura bakmayın. 6 yıllık evliyim. Evliliğimin son demlerini yaşıyorum. Ben 29, eşim 40 yaşında. Sorunsuz gözüken bir evliliğimiz olsa da işin aslı öyle değildi maalesef. Eşimin annesi evliliğimizi yönetiyordu. Sorun şu ki eşim de buna izin veriyordu. Oturacağımız ev, alacağımız araba, benim araba kullanıp kullanamayacağım, kullanacaksam hangi model arabayı kullanıp kullanamayacağıma kadar karışan bir kadındı. Eşim de bunları bir güzel dinler, benden de buna uymamı beklerdi. Eşime uyum sağladığım, o her ne derse yaptığım sürece iyi geçiniyorduk. Buna rağmen mutlu olmuyordu. Sürekli “Benim sana içim ısınmadı. Bizim seninle doku uyuşmazlığımız var.”gibi cümleler kuruyordu. Boşan o zaman kapı orada dediğimde ise adım atmıyordu. Benim ailemin yanında yüzü gülmemesine rağmen ailesine güler yüzü eksik etmezdim. Bir gün dank eder, bir gün insanlık öğrenir dedim ama nafile...
Bir kere bile kayınvalidemle tartışmamız olmamıştır. Eşim için, yuvamızın huzuru için duymazlıktan gelirdim densiz, patavatsız cümlelerini. Eşim bana evliliğimiz süresince fiziksel, psikolojik, ekonomik şiddet uyguladı. Hepsini yuttum. İçime attım. O kadar pişmanım ki darp raporu almadığıma...Evliliğim yürütmek adına yapılacak her şeyi yaptım. Peki eşim ne yaptı? O da boşanma için her şeyi yaptı. Zor anımda, en çok ilgi desteğe ihtiyacım olduğu anda yanımda olmadı. Doğum yaptım. İlk 20 gün annem kaldı. Kadıncağız eve, bana, bebeğe harikulade baktı. Sonraki 20 gün annesi geldi. Hijyene en çok dikkat edilmesi, bağışıklığımın en düşük olduğu zamanda ne tuvalet, banyo temizliği yaptı. Sezaryen ile doğum yapmama rağmen birçok işi kendim yapıyordum. Ne çorbamı, kompostomu pişirdi. Akşamları sadece bir çeşit yemek yapıyordu. Sabahları ise yumurta haşlayıp, çay demliyordu. Çöpü bile anne oğul yemek yerken ben atıyordum. Bebeğimin kıyafetleri dört gün boyunca çamaşırlıkta kalıyor, tozlanıyor. Son raddede ütü yapıyordu. Bunları görmeyen eşim bir de annesine “canını sıkan bir şey var mı anne, başının ağrısı geçti mi anne, musluğu yeni taktım nasıl olmuş anne”gibi sanki lohusa olan oymuş gibi davranıyordu. Bana nasılsın diyen yoktu. Eşimi uyarmama rağmen dozunu arttırarak devam etti. Bunları gören ben doldukça doldum, çocuğu eşimin annesine doğru düzgün vermedim. Sevdirmedim. Eşim de bu yüzden bana tavır aldı. Bebeği sevmemeye, bebekle benim yanımıza gelmemeye, ilgilenmemeye başladı.
En son olayda eşim annesi yorulmasın diye masa silerken napıyorsun, sen masamı silerdin hayret dediğim için sürükleyip ittirerek salona götürdü beni. Annesi oradaydı bebeğin yanında. Onun yanında dövmeye kalktı beni. Güya aramıza girdi annesi ama bir anda bağırmaya başladı. Ben sana ne yaptım diye. “Ben de sorun zaten bir şey yapmıyor olman. Ben annemin yanında daha rahattım, mutluydum. Senin yanında rahat edemiyorum.”dedim diye kayınvalidem çabuk ara babasını gelip alsınlar dedi. Oğlu da talimatı alıp hemen aradı. İkisi gittiler. Ondan sonra ailem geldi. Ben bütün düzenimin burada olduğunu gitmeyeceğimi söyledim. Sonrasında eşim ve annesi geri geldiler ne düşündülerse. Eşim beni evden göndermek için 5-10 gün git, kafayı dinle, ben seni almaya gelirim deyince gitmeye ikna oldum. Evden gittiğimde kırkımız çıkmamıştı. Üzerinden bir buçuk ay geçti. Ne kendi ne de ailesinden biri ne beni ne de bebeği sormak için aramadı. Bebeği özlemedi bile. Ben de boşanma davası açtım. Avukat aradığında o da boşanmak istediğini söylemiş. Büyük ihtimalle anlaşmalı boşanacağız. İçim, vicdanım rahat ama bir de sizlere sormak istiyorum: Bu hikayede ben haklı mıyım? Bebeğime ilerde bunu açıklarken beni haklı bulur mu? Okuyan, yorum yapan herkese teşekkür ederim.
Arkadaşım ben başka açıdan bakıyorum şu an olaya.doğum yapmış biri olarak size söyleyeceğim şu ki bebek olmasaydı hamilelik yaşanmamış olsaydı siz genede boşanırmıydınız? Yoksa bebekten sonra daha mı sarpasardı?çünkü ben lohusayken eşimle boşanmanın eşiğinden döndük ,psikolojim alt üst olmuştu.ona ve olaylara bakışım bambaşkaydı.çok depresiftim,yani sizinde böyle bir durumunuz varsa bebek için biraz beklesenizmi? Baştan beri herşey sizin anlattığınız gibiyse kararınızda haklısınız tabiki.şiddet affedilemez.
İnsanların en yakınlarından zor zamanlarda yardım beklemesi gayet normaldir. Siz kendinizi bu şekilde avutuyor olabilirsiniz ancak insanlara kızmak gücenmek ,yardım beklemek sizin de hakkınız. her zaman mükemmel olmak zorunda değilsiniz. kusura bakmayın ama 15 gün yoğun bakımda bekledikten sonra sizin yanınıza gelinmemesine gücenmemek mümkün olabilir mi? lütfn önce kendinize kıymet verin. kendinize kızmayı bile hak görmüyorsunuz unutmayın ki siz de insansınız, onlar sizi kırabiliyorsa siz de kırabilirsiniz.. siz onları affedebiliyorsanız siz hata yaptığınızda da onlar affeder. tabiki kendi başınıza halettiniz çok güçlüsünüz belki ama yalnız bırakılmaya gücenmemek de çok sağlıklı değil.. bu kadar kuyruğu dik tutmaya çalişmak en çok sizi yorar, sağlığınızdan eder.Kayınvalidenizin bebek için sizin eve gelmeden öncesini anlattığınız kısma kadar kesinlikle sizi haklı buldum.Bunlar boşanmak için ziyadesiyle yeterli nedenler.
Fakat, bebeğiniz 20 günlük olduktan sonra, Kayınvalidenizin ile ilgili beklentileriniz ve söylemlerinizde sizi haksız buldum. Sonuçta 20 günlük olmuşsunuz. Özel bir durumunuz yoksa, hem bebeğinize hem de kendinize bakabilirdiniz. Bu gebelik, doğum olayları bu kadar dramatize edilmemeli. Ne gerek vardı kayınvalideye. Hadi diyelim ki geldi. Bir çeşit yemek yapması, 4 günde bir bebeğin çamaşırını yıkamasına kadar eleştirip, masayı silerken söylediğiniz şeyler son derece kaba ve saygısızca geldi. Üstelik bebeği sevdirmemişsiniz. Bunları yaparak haklı iken tamamen haksız duruma düşürmüşsünüz kendinizi.
Ben de iki çocuk doğurdum. İlk bebeğimde düşük yaptım. Yanımda kimse yoktu. Kızım doğduğunda kayınvalidem yardıma diye geldiğinde 2 gün boyunca uyudu. O bahsettiğiniz 1 çeşit yemeği bile yapmadı.Bebeğimin çamaşırını hiç yıkamadı.Ben de sezeryan doğum yaptım. Mecbur kalınca her şeyle ilgilendim. Gene de saygıda kusur etmedim. 2 gün sonra da kayınvalidemi evine götürdüğümüzde, kendi evini eşime temizlettirdi.
Oğlum da erken doğdu. 15 gün yoğun bakım kapılarında bekledim. Çıktığında yine 2 çocukla yalnızdım. Her şeye de yetiştim. Kimseden birşey beklemedim. Gelmediler diye kimseye kızmadım, kırılmadım. Eşimin başının etini yemedim. Aksine daha da güçlendim.Sağlımız yerinde olsun gerisi önemsizdi.
Çocuğunu tabiki görmek isteyecektir ama dediğiniz gibi büyüyünce. Bazılarının aklına baba olduğu çocuk büyüyünce gelir.Allahın cezası 34 yaşına kadar evlenmemesinden belliymiş anacı olduğu.. Alsın oğlunun konservesini yapsın pis kadın..Ama kabahat o kadından çok eşiniz olacak dangalakta...birkaç yıl sonra çocuğunu görmek isteyecektir büyüyünce yani hatta götürüp annesinede gösterecektir..klasik durumlar...
Asıl o zaman için hazırlıklı olun
Şu cümlenizden sonrasının bir önemi yok malesef…Eşim bana evliliğimiz süresince fiziksel, psikolojik, ekonomik şiddet uyguladı. Hepsini yuttum. İçime attım.
bir insan bu kadar haklıyken haksız duruma düşebilir...
her türlü şiddet var, çocuk neden?
kayınvalideniz size hiçbir şey yapmak zorunda değil..ne alaka? bebek sizin koca sizin bakacaksanız siz bakacaksınız. bakamıyorsanız eşinizle birlikte siz bir çözüm bulacaksınız. kadın niye ütünüzü, yemeğinizi yapsın? zaten sevmediğiniz ve herşeyinize karşışan saçma sapan bir kadına neden minnet ediyorsunuz? sevmediğiniz kadının yemeğini nasıl yiyorsunuz? el kadar çocuğu neden aranızdaki çekişmeye alet ediyorsunuz?
size evden kovan adama demeniz gereken şey ya "bir dakika bile durmam" olmalı ve artık acaba filan da olmamalı kafanızda ya da "ne münasebet ben el kadar çocukle neden gidiyorum, buyur kapı orada gitmek erkeğe yaraşır" diyerek kapıyı göstermeniz lazım. gitmeye ve sonra da geri getirilmeye (ay bir de lütfetmiş beyimiz) ikna edilerek evden gitmek nedir?
kayınvalideniz arabanıza kadar karışıyorumuş ama görününen o ki gerçekten çocuk gibi birşeysiniz siz de yani...
umarım boşanır çocuğunuzu doğru düzgün büyütürsünüz.
Ben şuraya takıldım . K.valideniz 20 gün evde durmuş akşam yemeği ve kahvaltı hazırlamış , olmadı ütüleri yapmış ama siz beğenmemişsiniz. Tek çeşit yapması , ütüyü geç yapması sorun olmuş. Genelde gelinler hizmet eder k.valide beğenmez biz de kizariz. Neden beğenmedi kusur buldu diye. Demem o ki bu şekilde yardımcı olmuş size bence bu noktada haksizsiniz. Elinden o kadarı gelmiş . İnanın 2 doğum yaptım en ufak yardım görmedim.
Dogum yaptınız ilk 20 gün anneniz geldi,sonra 20 gün kvde niye geliyor?ortalama 2,5 kg insan dogurduk diye 6 ay yatıyor muyuz?Dogumdan 40 sonra ne kompostosu yahu?1 haftada ayaklanıyoruz sezeryande bile.Merhabalar herkese. Biraz uzun olacak kusura bakmayın. 6 yıllık evliyim. Evliliğimin son demlerini yaşıyorum. Ben 29, eşim 40 yaşında. Sorunsuz gözüken bir evliliğimiz olsa da işin aslı öyle değildi maalesef. Eşimin annesi evliliğimizi yönetiyordu. Sorun şu ki eşim de buna izin veriyordu. Oturacağımız ev, alacağımız araba, benim araba kullanıp kullanamayacağım, kullanacaksam hangi model arabayı kullanıp kullanamayacağıma kadar karışan bir kadındı. Eşim de bunları bir güzel dinler, benden de buna uymamı beklerdi. Eşime uyum sağladığım, o her ne derse yaptığım sürece iyi geçiniyorduk. Buna rağmen mutlu olmuyordu. Sürekli “Benim sana içim ısınmadı. Bizim seninle doku uyuşmazlığımız var.”gibi cümleler kuruyordu. Boşan o zaman kapı orada dediğimde ise adım atmıyordu. Benim ailemin yanında yüzü gülmemesine rağmen ailesine güler yüzü eksik etmezdim. Bir gün dank eder, bir gün insanlık öğrenir dedim ama nafile...
Bir kere bile kayınvalidemle tartışmamız olmamıştır. Eşim için, yuvamızın huzuru için duymazlıktan gelirdim densiz, patavatsız cümlelerini. Eşim bana evliliğimiz süresince fiziksel, psikolojik, ekonomik şiddet uyguladı. Hepsini yuttum. İçime attım. O kadar pişmanım ki darp raporu almadığıma...Evliliğim yürütmek adına yapılacak her şeyi yaptım. Peki eşim ne yaptı? O da boşanma için her şeyi yaptı. Zor anımda, en çok ilgi desteğe ihtiyacım olduğu anda yanımda olmadı. Doğum yaptım. İlk 20 gün annem kaldı. Kadıncağız eve, bana, bebeğe harikulade baktı. Sonraki 20 gün annesi geldi. Hijyene en çok dikkat edilmesi, bağışıklığımın en düşük olduğu zamanda ne tuvalet, banyo temizliği yaptı. Sezaryen ile doğum yapmama rağmen birçok işi kendim yapıyordum. Ne çorbamı, kompostomu pişirdi. Akşamları sadece bir çeşit yemek yapıyordu. Sabahları ise yumurta haşlayıp, çay demliyordu. Çöpü bile anne oğul yemek yerken ben atıyordum. Bebeğimin kıyafetleri dört gün boyunca çamaşırlıkta kalıyor, tozlanıyor. Son raddede ütü yapıyordu. Bunları görmeyen eşim bir de annesine “canını sıkan bir şey var mı anne, başının ağrısı geçti mi anne, musluğu yeni taktım nasıl olmuş anne”gibi sanki lohusa olan oymuş gibi davranıyordu. Bana nasılsın diyen yoktu. Eşimi uyarmama rağmen dozunu arttırarak devam etti. Bunları gören ben doldukça doldum, çocuğu eşimin annesine doğru düzgün vermedim. Sevdirmedim. Eşim de bu yüzden bana tavır aldı. Bebeği sevmemeye, bebekle benim yanımıza gelmemeye, ilgilenmemeye başladı.
En son olayda eşim annesi yorulmasın diye masa silerken napıyorsun, sen masamı silerdin hayret dediğim için sürükleyip ittirerek salona götürdü beni. Annesi oradaydı bebeğin yanında. Onun yanında dövmeye kalktı beni. Güya aramıza girdi annesi ama bir anda bağırmaya başladı. Ben sana ne yaptım diye. “Ben de sorun zaten bir şey yapmıyor olman. Ben annemin yanında daha rahattım, mutluydum. Senin yanında rahat edemiyorum.”dedim diye kayınvalidem çabuk ara babasını gelip alsınlar dedi. Oğlu da talimatı alıp hemen aradı. İkisi gittiler. Ondan sonra ailem geldi. Ben bütün düzenimin burada olduğunu gitmeyeceğimi söyledim. Sonrasında eşim ve annesi geri geldiler ne düşündülerse. Eşim beni evden göndermek için 5-10 gün git, kafayı dinle, ben seni almaya gelirim deyince gitmeye ikna oldum. Evden gittiğimde kırkımız çıkmamıştı. Üzerinden bir buçuk ay geçti. Ne kendi ne de ailesinden biri ne beni ne de bebeği sormak için aramadı. Bebeği özlemedi bile. Ben de boşanma davası açtım. Avukat aradığında o da boşanmak istediğini söylemiş. Büyük ihtimalle anlaşmalı boşanacağız. İçim, vicdanım rahat ama bir de sizlere sormak istiyorum: Bu hikayede ben haklı mıyım? Bebeğime ilerde bunu açıklarken beni haklı bulur mu? Okuyan, yorum yapan herkese teşekkür ederim.
Neden siz kalkıp ütülemiyorsunuz?İlk 20 günde anneniz varmıs,dogumdan 40 gün sonra kvde gelip niye ütü yapsın yani?Anne oğul bir olup bana en güzel günlerimi zehir ettiler. Siz yardım görmemiş olabilirsiniz. 4 gün boyunca toz içindeki bebek kıyafetlerinin ütülenmemesi size normal gelebilir. Bana gelmiyor.
Ben gelmesini istemedim. Annem 20 gün gelip kalsın dedim diye eşim benim annem de o zaman o kadar kalacak dedi. Ben yardıma geliyorum diye geliyorsa madem gerekenleri niçin yapmıyor? Bu arada komposto hala içiyorum. Bütün bu olanlara rağmen sütüm kesilmedi. Bebeğiniz varsa tavsiye ederim.Dogum yaptınız ilk 20 gün anneniz geldi,sonra 20 gün kvde niye geliyor?ortalama 2,5 kg insan dogurduk diye 6 ay yatıyor muyuz?Dogumdan 40 sonra ne kompostosu yahu?1 haftada ayaklanıyoruz sezeryande bile.
Size siddet uyguluyormus ne pismanlıgı yahu?Nesine pisman olacakmıssınız.
Bebegim 2 yasını gecti tesekkürlerBen gelmesini istemedim. Annem 20 gün gelip kalsın dedim diye eşim benim annem de o zaman o kadar kalacak dedi. Ben yardıma geliyorum diye geliyorsa madem gerekenleri niçin yapmıyor? Bu arada komposto hala içiyorum. Bütün bu olanlara rağmen sütüm kesilmedi. Bebeğiniz varsa tavsiye ederim.