- 20 Ocak 2010
- 45.668
- 158.930
- 43
Ne kadar beklenir ki?Bende sizin gibiydim, akışına bırakamazdım, hırslanır üstüne üstüne giderdim, illa ki o an çözmek için elimden geleni yapardım. Ama öyle olmamak lazım işte.. Her zaman anında müdahale, anında kontrol altına almak iyi olmuyormuş.
Olay ayrılık noktasına gelmiş maalesef, akışına bırakmayı öğrenmeniz lazım.
Çünkü şuan alacağınız her karar sağlıksız olur. Biraz akışına bırakıp sessiz kalıp, gözlemleseniz daha iyi olur. Kontrolünüzden çıksın herşey. Bakın bakalım neler olacak neler oluyor.. Belki de bu doğruyu görmeniz için iyi bir fırsat olacak size ve sonucu güzel olacak.
Hayatında pürüz yok kiEşinizin davranışlarına bakılırsa o çoktan karar vermiş, hayatındaki ufak tefek pürüzleri halledince sizi bir anda yapayalnız bırakacak gibi.
Bir kaç haftaya eğitimim var söylemedim ona evi terk etmiş gibi yapmayı düşündüm aslında ama ne gerek var dedim sonraHepsi geçecek hiç korkmayın. Dediğiniz gibi güçlüsünüz ama hazırlıksız yakalandınız. Aslında bi resti çekseniz eşiniz görecek anyayı konyayı
Bildiğin manüpüle adamı .Boşanın .Gercekten .Çünkü bu ılıskı sızı yorarMerhaba herkese
İçim o kadar kırık dökük ki nasıl nereden başlasam bilmiyorum bile
Eşim çocukluk arkadaşım evlenmeden önce de 7 sene sevgiliydik
Evlendik 6 senedir beraberiz
Yani neredeyse birlikte büyüdük denebilir
Sevgiliyken her şey o kadar güzeldi ki tartıştığımız olmazdı neredeyse
Nişanlandık ve büyü bozuldu
7 yıl boyunca nasıl tanımamışım dediğim bir çok şeye tanıklık ettim
Evlendik ilk günden tartışmaya başladık
Eşim çok dar bakışlı kendi çizgilerinin dışına çıkan şeylere tahammül edemeyen bir adam oldu hep
Mesela aynı şehirde yaşamayan amcası ziyaret için memlekete gelince ve gidince mutlaka ziyarete gitmemiz gerekiyordu
Bir tartışma yaşadığımız zaman geçen seferde böyle demiştin zaten diyip durdu asla silmedi geçmişi hep gündemde tuttu çözsek bile
İlk yıllar kabus gibiydi benim için sonra iş nedeniyle başka şehire taşındık sorunlar devam etti ama soruna sebep olacak ihtimaller azaldığı için tartışmalar azaldı.
Bi yerden sonra sorunlarımızı artık uzlaşarak çözelim diye karara vardık ikimizin de gönlü olacağı çözümler üretmeye başladık ve her şey düzeldi
Bu süre içinde memlekete tayin olma imkanı çıktı kolay elde edilecek bir şans değildi ve orada yaşadığımız tüm huzursuzluklar tekrar yaşanacak diye ben gitmek istemediğimi illa gitmek istiyorsa bensiz gitmesi gerekeceğini söyledim çünkü gidince yaşayacağımız sonun bu olacağı belliydi.Çünkü her ne kadar bazı şeyler düzelse de memlekete ziyarete gidince alevlenen mevzular oluyordu.
Öncesinde de yani memleketteysen ben çok çocuk istedim ama o hep kaçtı hatta cinsel anlamda da geri durdu sebep olarak da hep geçmişte yaşadığımız tartışmalardan içinden atamadığından bahsetti durdu bana ne kadar saçma gelse de sabrettim
Neyse her şey yoluna girmeye başlayınca çocuk meselesine de sıcak bakmaya başladı kısa süre sonra da sürpriz bir şekilde hamileliğimi öğrendim fakat düşük oldu uzun sürmedi sevincimiz.
Hayat devam ediyor diyip önümüze baktık tüp bebek deneriz dedik,ilişkimizde güzel devam ediyordu ikimiz de çaba gösteriyorduk.
Ben normalde katlanamam dediğim şeylere onun çabasını da gördükçe katlandım hatta zevk almaya başladım çünkü biz oluyorduk bu çabalar sayesinde.
Emeklerimizin işe yaradığını görmek mutlu ediyordu
Sonra yakın zamanda ailesiyle vakit geçirdik tatilde ardından bi süre de kardeşiyle vakit geçirdi ben yokken
Bayramda tekrar bir araya gelince gelen kişi eşim değil gibiydi bambaşkaydı
Bana yaklaşmıyor benden uzak duruyor
Kabusum geri dönmüş gibiydi yaşadığım şeye bir anlam veremiyordum
Yavaş yavaş konuşmaya başladık ve bana dini inancını artık kaybetmeye başladığını söyledi
Hatta tüm hayatını temelden sorgulamaya başladığını evliliğinin de bunun içinde olduğunu anlattı
Son yıllarda gösterdiği çabadan yorulduğunu artık çaba gösteremeyeceğini söyledi
Brlki toparlar diye bekliyorum ama herşey aynı
Aynı evdeyken bile uzak soğuk
Sanki eşim ölmüş gibi hissediyorum bu kadar mutluyken ne oldu diyorum
Çabalamak zorlamış onu olmadığı biri gibi hissediyormuş
öyle çaresizim ki
Hem kırgınım hem yanında olmalıyım
Hem gitmeliyim hem kalmalıyım
Çıldırmak üzereyim kaybettiğim mutluluğuma mı yanayım kendi psikolojimi mi toparlayım bilemiyorum
Dini inancı olan bir insanım ve bana artık başına buyruk yaşamak istediğini söylüyor
Kardeşiyle yaşadığı bekar bir hafta ve dönünce tüp bebek başlama niyetimiz tetiklemiş anlaşılan
Ama tekrar değişmeyeceğini herşeyi açık halde düşünmeye başladığını dönüşeceği yeni kişinin beni üzevileceğini söylüyor
Bu hal sanki yeterince hırpalamıyor gibi
Tamam ayıralım evleri diyorum kabul etmiyor
Seviyorum ama onca seneyi bir çırpıda atamam diyor
Kendi haline bırakayım diyorum içime sığmıyor düşündüklerim
Çaresiz durumdayım
Siz şu an evlilik dediğiniz suyun içinde çırpınan bir balıksınız. Sağlıklı karar verebilmeniz için o sudan çıkıp kıyıda uzaktan izlemeniz lazım.
Eşinizin davranışlarına bakılırsa o çoktan karar vermiş, hayatındaki ufak tefek pürüzleri halledince sizi bir anda yapayalnız bırakacak gibi.
Ben razıyım zatenValla bana yaşamak istediklerini ateizm kisvesi altında yaşamaya çalışıyor gibi geldi bunca yılda bir şey ogrendiysem tekrar söylüyorum hayatını yaşamak istiyor sana da ya beni rahat bırak yaşayayım ya da bosanalim diyor.Konusarak anlaşamazsin insanlar konuşarak anlaşır asla sana asil niyetini söylemeyecek
Evden uzaklaşmıyor yanlış karar almak istemiyormuşLütfen eşinizi evden uzaklaştırın ki gözünüzün içine baka baka evdeki hayata paralel bir hayat yaşayamasın. Bu şekilde daha çabuk toparlanırsınız.
Belki de neden daha önce yapmadık diyeceğimBöyle bir tanıdığım var boşaniyorlardı adam vazgecti kadin sevdiğinden zaten kabul etti simdi gene ayrıldı kadından daha boşanmadilar ama sonları belli oda özgür olmak istiyor ikide bir sıkıldım yapamıyorum diyip duruyor ayrılın eninde sonunda bırakıp gidecektir
Ah ne güzel ifade etmissinizSizi üzmek istemem ama önünde sonunda evliliğiniz bitecek, bu çok belli. Eşiniz net olarak kararını vermiş, sorumluluktan sıyrılmış, yeni bir hayat kurmak için sizin evinizi ve hayatınızı bekleme salonu olarak kullanıyor.
Uzun yıllardır birlikteymişsiniz, maymun gözünü açmış (!) olabilir. Burada binlerce, yüzbinlerce “ telefonu hep ortada, Eve erken gelir, bir yere gitmez” argümanlarıyla savunulan eşlerin ne haltlar karıştırdığına birlikte şahit olduk. Ama kabullenmek zor İşte.
Eşiniz muhtemelen yeni bir hayatın kıyısında. Terazinin diğer kefesindeki durumlar tam olarak netleşmedi. Dimyat’a pirince giderken eldeki bulgurdan olmak var, ağırdan almak temkinli davranmak lazım. Durum netleşirse o kapıların nasıl çarpıldığını, restlerin nasıl çekildiğini, ölseniz nasıl umursanmadığınızı görürsünüz (inş hiç olmaz böyle bir olay)
Eşi bu tür depresyonlara (!) giren kadınlara sevgiyle, samimiyetle sarılıp aslında bunun bir depresyon olmadığını söylemek isterdim. Durumun kendileriyle hiç ilgisi olmadığını, boşa çırpınmaması gerektiğini söylerdim.
İnş yakın bir zamanda durumunuz düzelir de ferahlarsınız.
Senelerce yormuştu zaten bir de böyle deneyelim dediğimiz yöntem işe yarayınca çok mutluydumBildiğin manüpüle adamı .Boşanın .Gercekten .Çünkü bu ılıskı sızı yorar
Peki diyelim ki düzeldiniz Hersey iyi gidiyor yine bir gun cikip ayni seyleri soylemceginin garNtidi var mi?hoop başa mi döneceksiniz inananın kanser olmus evliliginiz kesin kurtulun.daha cok gencsiniz.hayat bir gun oda bugun birdaha dunyaya gelmeyeceksiniz.büyümemiş bir erkek çocuğu eşiniz.degmez bu çabanızaBende aynı cümleleri kuruyorum demek ki ben kendimi kandırmışım diyorum
Hayır bende mutluydum ama önceki yollarda yaşanan şeyleri içimden atamıyorum olmuyor diyor ısrarla
Kararı birlikte almak istiyorum ben zaten ayrılma talebimi ısrarla yineledim ama kabul etmiyor acele etmeyelim belki geçer bu halim diyor
Sanki o zaman ben eski ben olacakmışım gibi
Ne kadar guzel yazmissinizAh ne güzel ifade etmissiniz
O kadar çok şey sordum kiPeki diyelim ki düzeldiniz Hersey iyi gidiyor yine bir gun cikip ayni seyleri soylemceginin garNtidi var mi?hoop başa mi döneceksiniz inananın kanser olmus evliliginiz kesin kurtulun.daha cok gencsiniz.hayat bir gun oda bugun birdaha dunyaya gelmeyeceksiniz.büyümemiş bir erkek çocuğu eşiniz.degmez bu çabanıza
Zaten bi 10 gğn ayrı kalacağız bu süre içinde netleşecek durum benceOnun gitmesini beklemeden siz gidin hayatindan.
Söyledim zatenBuna benzer bir konu vardı burda gecmis yıllarda üyeyi hatırlayamadım, adam böyle ben sıkıldım sen çok hanımefendisin, cinsel anlamda daha aktif olmanı istiyorum v.s ikiz cocuklari vardi .
Sonuc boşanma.Kadin 2.evliligini yapti mutluyum diyordu ,es te yanılmıyorsam işle ilgili bi ton sorun yaşamıştı, konunuz onu hatırlattı.
Hakkınızda hayırlısı olsun gençsiniz, cocuk yok ,sevilmeyi değer görmeyi anne olmayı hakediyorsunuz .
Madem öyle ben bu saatten sonra sana güvenemem anne olmak ,önüme bakmak istiyorum uzatmayalım deyin bakalim ne yapacak .O gitmiyorsa siz gidin ,belki de çok daha mutlu günler sizi bekliyor bu kapı kapanacak daha güzeli açılacak.
Güç kuvvet diliyorum .
Siz sürekli alttan alan, sorunları çözen taraf, eşiniz ise sürekli sorun çıkaran ve nazlanan tarafmış.Bir tartışma yaşadığımız zaman geçen seferde böyle demiştin zaten diyip durdu asla silmedi geçmişi hep gündemde tuttu çözsek bile
Genelde çocuk konusunda son söz kadınındır çünkü bebeği 9 ay karnında taşıyıp sıkıntı çekecek olan kadındır. Ama paşamız bu konuda bile size söz hakkı tanımamış. Ne zaman canı isterse o zaman size annelik izni çıkarmış. Bu bencilliğin nirvanası olmalı. Siz nasıl kabullendiniz bunu?Öncesinde de yani memleketteysen ben çok çocuk istedim ama o hep kaçtı hatta cinsel anlamda da geri durdu sebep olarak da hep geçmişte yaşadığımız tartışmalardan içinden atamadığından bahsetti durdu bana ne kadar saçma gelse de sabrettim
Paşam lütfetti, yaşın da gidiyor, anne ol hadi bari der gibi tavırlar. Anneniz çok haklı. Siz bir çocuğu koca yapıp büyütmeye çalışmışsınız.Neyse her şey yoluna girmeye başlayınca çocuk meselesine de sıcak bakmaya başladı kısa süre sonra da sürpriz bir şekilde hamileliğimi öğrendim fakat düşük oldu uzun sürmedi sevincimiz.
Tamam her evlilik karşılıklı çabalarla yürür de tamamı çaba değildir. Bir düzen olur ve o akışta ilerler. Kocanız bu akışı bozan kişi olmuş, düzeltmek yine size düşmüş. Siz onun annesi değilsiniz ki.Ben normalde katlanamam dediğim şeylere onun çabasını da gördükçe katlandım hatta zevk almaya başladım çünkü biz oluyorduk bu çabalar sayesinde.
Emeklerimizin işe yaradığını görmek mutlu ediyordu
Bir insan kardeşiyle başbaşa vakit geçirdi diye 180 derece değişmez. Zaten içinde vardı, bu fırsatı kullanmak istemiş.Sonra yakın zamanda ailesiyle vakit geçirdik tatilde ardından bi süre de kardeşiyle vakit geçirdi ben yokken
Bayramda tekrar bir araya gelince gelen kişi eşim değil gibiydi bambaşkaydı
Sürekli sorun çıkaran biriyken ne için çabalamış tam olarak? Anne olup olmamanız, mutlu olup olmamanız hep onun ağzından çıkan sözlere bağlıyken nerede çabalamış eşiniz?Hatta tüm hayatını temelden sorgulamaya başladığını evliliğinin de bunun içinde olduğunu anlattı
Son yıllarda gösterdiği çabadan yorulduğunu artık çaba gösteremeyeceğini söyledi
Bu cümleleri ve rutin hayatına devam etmesi zaten karar verdiğini gösteriyor.Ama tekrar değişmeyeceğini herşeyi açık halde düşünmeye başladığını dönüşeceği yeni kişinin beni üzevileceğini söylüyor
Evet çünkü ailesine, çevresine ne diyecek? Boşanmak istedim boşandım, bekarlığı özledim boşandım, canım istemedi ayrıldım. Muhtemelen en uygun senaryoyu bulmaya çalışıyor ayrılık için.Tamam ayıralım evleri diyorum kabul etmiyor
Seviyorum ama onca seneyi bir çırpıda atamam diyor
Hepsi yazdıklarınızın hepsi o kadar o kadar doğru kiSiz sürekli alttan alan, sorunları çözen taraf, eşiniz ise sürekli sorun çıkaran ve nazlanan tarafmış.
Genelde çocuk konusunda son söz kadınındır çünkü bebeği 9 ay karnında taşıyıp sıkıntı çekecek olan kadındır. Ama paşamız bu konuda bile size söz hakkı tanımamış. Ne zaman canı isterse o zaman size annelik izni çıkarmış. Bu bencilliğin nirvanası olmalı. Siz nasıl kabullendiniz bunu?
Paşam lütfetti, yaşın da gidiyor, anne ol hadi bari der gibi tavırlar. Anneniz çok haklı. Siz bir çocuğu koca yapıp büyütmeye çalışmışsınız.
Tamam her evlilik karşılıklı çabalarla yürür de tamamı çaba değildir. Bir düzen olur ve o akışta ilerler. Kocanız bu akışı bozan kişi olmuş, düzeltmek yine size düşmüş. Siz onun annesi değilsiniz ki.
Bir insan kardeşiyle başbaşa vakit geçirdi diye 180 derece değişmez. Zaten içinde vardı, bu fırsatı kullanmak istemiş.
Sürekli sorun çıkaran biriyken ne için çabalamış tam olarak? Anne olup olmamanız, mutlu olup olmamanız hep onun ağzından çıkan sözlere bağlıyken nerede çabalamış eşiniz?
Eşiniz zaten bekarlıkla evlilik arasında gidip geliyordu, sadece siz görmek istemediniz muhtemelen.
Bu cümleleri ve rutin hayatına devam etmesi zaten karar verdiğini gösteriyor.
Evet çünkü ailesine, çevresine ne diyecek? Boşanmak istedim boşandım, bekarlığı özledim boşandım, canım istemedi ayrıldım. Muhtemelen en uygun senaryoyu bulmaya çalışıyor ayrılık için.
Gitmiyorsa eşyalarını doldurun bir valize, yallah deyin.
Çok tatlısınız güldürdünüz beniHem istemiyorum, hem seviyorum, hem ayrilmiyorum, deli zaar?
Her şeyi anladım da (eşinizin psikolojisini vs.) ayrılmayı kabul etmemesini anlamadım. Tam olarak hazır hissedince bitirecek heralde. Siz de onun ayrılığa tam anlamıyla(duygusal,mental,fiziksel vs.)hazır olana kadar yanında kalacaksınız gibi. Üzgünüm ama gurunuz varsa çekin gidin.Merhaba herkese
İçim o kadar kırık dökük ki nasıl nereden başlasam bilmiyorum bile
Eşim çocukluk arkadaşım evlenmeden önce de 7 sene sevgiliydik
Evlendik 6 senedir beraberiz
Yani neredeyse birlikte büyüdük denebilir
Sevgiliyken her şey o kadar güzeldi ki tartıştığımız olmazdı neredeyse
Nişanlandık ve büyü bozuldu
7 yıl boyunca nasıl tanımamışım dediğim bir çok şeye tanıklık ettim
Evlendik ilk günden tartışmaya başladık
Eşim çok dar bakışlı kendi çizgilerinin dışına çıkan şeylere tahammül edemeyen bir adam oldu hep
Mesela aynı şehirde yaşamayan amcası ziyaret için memlekete gelince ve gidince mutlaka ziyarete gitmemiz gerekiyordu
Bir tartışma yaşadığımız zaman geçen seferde böyle demiştin zaten diyip durdu asla silmedi geçmişi hep gündemde tuttu çözsek bile
İlk yıllar kabus gibiydi benim için sonra iş nedeniyle başka şehire taşındık sorunlar devam etti ama soruna sebep olacak ihtimaller azaldığı için tartışmalar azaldı.
Bi yerden sonra sorunlarımızı artık uzlaşarak çözelim diye karara vardık ikimizin de gönlü olacağı çözümler üretmeye başladık ve her şey düzeldi
Bu süre içinde memlekete tayin olma imkanı çıktı kolay elde edilecek bir şans değildi ve orada yaşadığımız tüm huzursuzluklar tekrar yaşanacak diye ben gitmek istemediğimi illa gitmek istiyorsa bensiz gitmesi gerekeceğini söyledim çünkü gidince yaşayacağımız sonun bu olacağı belliydi.Çünkü her ne kadar bazı şeyler düzelse de memlekete ziyarete gidince alevlenen mevzular oluyordu.
Öncesinde de yani memleketteysen ben çok çocuk istedim ama o hep kaçtı hatta cinsel anlamda da geri durdu sebep olarak da hep geçmişte yaşadığımız tartışmalardan içinden atamadığından bahsetti durdu bana ne kadar saçma gelse de sabrettim
Neyse her şey yoluna girmeye başlayınca çocuk meselesine de sıcak bakmaya başladı kısa süre sonra da sürpriz bir şekilde hamileliğimi öğrendim fakat düşük oldu uzun sürmedi sevincimiz.
Hayat devam ediyor diyip önümüze baktık tüp bebek deneriz dedik,ilişkimizde güzel devam ediyordu ikimiz de çaba gösteriyorduk.
Ben normalde katlanamam dediğim şeylere onun çabasını da gördükçe katlandım hatta zevk almaya başladım çünkü biz oluyorduk bu çabalar sayesinde.
Emeklerimizin işe yaradığını görmek mutlu ediyordu
Sonra yakın zamanda ailesiyle vakit geçirdik tatilde ardından bi süre de kardeşiyle vakit geçirdi ben yokken
Bayramda tekrar bir araya gelince gelen kişi eşim değil gibiydi bambaşkaydı
Bana yaklaşmıyor benden uzak duruyor
Kabusum geri dönmüş gibiydi yaşadığım şeye bir anlam veremiyordum
Yavaş yavaş konuşmaya başladık ve bana dini inancını artık kaybetmeye başladığını söyledi
Hatta tüm hayatını temelden sorgulamaya başladığını evliliğinin de bunun içinde olduğunu anlattı
Son yıllarda gösterdiği çabadan yorulduğunu artık çaba gösteremeyeceğini söyledi
Brlki toparlar diye bekliyorum ama herşey aynı
Aynı evdeyken bile uzak soğuk
Sanki eşim ölmüş gibi hissediyorum bu kadar mutluyken ne oldu diyorum
Çabalamak zorlamış onu olmadığı biri gibi hissediyormuş
öyle çaresizim ki
Hem kırgınım hem yanında olmalıyım
Hem gitmeliyim hem kalmalıyım
Çıldırmak üzereyim kaybettiğim mutluluğuma mı yanayım kendi psikolojimi mi toparlayım bilemiyorum
Dini inancı olan bir insanım ve bana artık başına buyruk yaşamak istediğini söylüyor
Kardeşiyle yaşadığı bekar bir hafta ve dönünce tüp bebek başlama niyetimiz tetiklemiş anlaşılan
Ama tekrar değişmeyeceğini herşeyi açık halde düşünmeye başladığını dönüşeceği yeni kişinin beni üzevileceğini söylüyor
Bu hal sanki yeterince hırpalamıyor gibi
Tamam ayıralım evleri diyorum kabul etmiyor
Seviyorum ama onca seneyi bir çırpıda atamam diyor
Kendi haline bırakayım diyorum içime sığmıyor düşündüklerim
Çaresiz durumdayım