Aynı şeyleri yaşamışız..Bende evde gülmedi elde gülsün dedim..Şimdi boşanıyorum..Senin kadar bile duramadım babamın evinde sorunlardan..Her yemekte her gelişinde her gezmemizde bir kavga bir yürek çarpıntısı..Hayattan hiiç mi hiççç zevk alamadım..Çocukluğumda hala çocuğum gerçi 20 yaşında..Ama kalbi 40 yaşında olan bir kadın gibiyim..Omuzlarımdaki yükler o kadar fazla ki..Arkadaşlarımın yaşıtlarımın yaptıkları çocukça geliyor..Yakındıkları şeyler komik geliyor..Kısacası..Hayatına birini sokacaksan sakın aileni kötüleme,anlatma yaşadığın kötülükleri..Yüzüne bir bir çarpıyorlar..En son konuma bakarsan durumumun vaziyetini anlarsın..Allah bana gülmedi ya da daha güzel yerlere gelmem için ders verdi hakedeyim diye :) Umarım sana kötü tecrübeler yaşatmaz.Benim kadar kötü olmasınlar ama inan o kötü dediğin insanlar sana kol kanat oluyor :) Şimdi eşim ne yediğim ne içtiğimi merak ediyor mu hayır..Gerçekten inana kadar ailenin kahrını çek bunu asla ve asla söyleceğim aklıma gelmezdi ama el kadar üzmüyor inan..Şimdi o kaçtığım evdeyim biraz canım yanıyor ama en azından beni hiç bırakmayacağını hatalarımla yanlışlarımla yanımda olan o kötü dediğim babam var..Allah yardımcımız olsun kuzucuk..Sana sımsıkı sarılmak istedim..Çaresizliğini kalbimde hissediyorum..Şiddet dolu geçen çocukluk,psikolojik baskıyla geçmiş bi hayata sahibim.Benden büyük abla abilerimden annemden babamdan ayrı ayrı çok kötü anılarım var.Şevkatsiz ve sürekli aşağılayan adam yerine koymayan bir aile..travmatik bazı olaylar.Şimdi üniversiteyi bitirdim 25 yaşındayım kpss ye hazırlanıyorum.sosyal fobim var..evdeki iletişim sıfır..kendimi fazlalık gibi görüyorum..Hafızamda kavgalara dair, kadınları aşağılayan iğrenç sözler..Babam anneme -senden düşen döl bu kadar olur!!! diye bağırır bizim yanımızda..hem kendimden hem ondan iğrenirim.
Babam annemi aşağılar annem bizi abilerim bizi..maddi açıdan iyi sayılırız fakat imkanların en azını bile haketmediğimizi hissettiriyor babam..okuduğumuz içinse okuttum okuttum diye söylüyor sürekli!
ve kazandığı tüm mal varlığını abilerimin üzerine yapıyor..kız çocuğu elin kızıdır mantığıyla..nasılsa evlenip gidicek elin adamınamı kalsın diyorlar.
Aslında umrumdada değil..bu yaşa kadar geldim.Tek isteğim kimseye muhtaç olmamak..Baba evinde bile bunu yaşıyorsam...evlensem eşimdede bunu yaşarım..
Evet; ben baba evinde mutlu değilim.Peki bu sorunlarla ilerde mutlu olma ihtimalimde düşük değilmidir..? Aile bağlarımız zayıf kimse kimseyi sormaz..Ben evlilikten korkuyorum..insanlara güvenim yok..babam annemi aldatmış demekki herkes aldatır diyorum..Görüşmek isteyenlerle asla görüşmüyorum..Hayat anlamını kaybetmiş gibi..Ben ne yapmalıyım..?
Böyle yaşayıp bu durumu aşan kimse yokmudur..En başından kaybetmiş gibi hayata tutunmak çok zor..Mutlu olmamam ihtimalin yüksek..
Öyle bir ailen olduğu için de düzgün bir ailesi olan efendi iyi kişilere denk gelme ihtimalin düşük oluyor. Herkes dengi dengine misali. Arkanda ailen olmayınca da melek bile olsalar eziyorlar insanı maalesef. İyi birine denk gelsen de karşındaki insanı hak etmediğini düşünüyorsun, o şüpheler, sosyal fobi, geçmiş travmalar yansıyor, kendine değer vermiyorsan başkası da değer vermiyor...
iyi dileklerin için çok sağol..umarım sende bu dönemi atlatırsın..İnsanın elinde olmuyor bazı şeyler,aslında evlilikte kimsenin garantisi yok ama kötünün daha kötüsünü yaşatmasın Allah..tek duam bu.Aynı şeyleri yaşamışız..Bende evde gülmedi elde gülsün dedim..Şimdi boşanıyorum..Senin kadar bile duramadım babamın evinde sorunlardan..Her yemekte her gelişinde her gezmemizde bir kavga bir yürek çarpıntısı..Hayattan hiiç mi hiççç zevk alamadım..Çocukluğumda hala çocuğum gerçi 20 yaşında..Ama kalbi 40 yaşında olan bir kadın gibiyim..Omuzlarımdaki yükler o kadar fazla ki..Arkadaşlarımın yaşıtlarımın yaptıkları çocukça geliyor..Yakındıkları şeyler komik geliyor..Kısacası..Hayatına birini sokacaksan sakın aileni kötüleme,anlatma yaşadığın kötülükleri..Yüzüne bir bir çarpıyorlar..En son konuma bakarsan durumumun vaziyetini anlarsın..Allah bana gülmedi ya da daha güzel yerlere gelmem için ders verdi hakedeyim diye :) Umarım sana kötü tecrübeler yaşatmaz.Benim kadar kötü olmasınlar ama inan o kötü dediğin insanlar sana kol kanat oluyor :) Şimdi eşim ne yediğim ne içtiğimi merak ediyor mu hayır..Gerçekten inana kadar ailenin kahrını çek bunu asla ve asla söyleceğim aklıma gelmezdi ama el kadar üzmüyor inan..Şimdi o kaçtığım evdeyim biraz canım yanıyor ama en azından beni hiç bırakmayacağını hatalarımla yanlışlarımla yanımda olan o kötü dediğim babam var..Allah yardımcımız olsun kuzucuk..Sana sımsıkı sarılmak istedim..Çaresizliğini kalbimde hissediyorum..
Tatlım, ben de çok zorlullar yaşamış ve seni anladığını düşünen biri olarak yazıyorum, depresyona girmiş olabilir misin? kendin çıkman bu işerin içinden zaman alır işi profesyoneline bırak, git çok iyi yaşlı bir pskikiyatriste o senin durumuna göre ya seni bir psikoloğa yönlendirsin ya da bir kombine tedavi yazsın, ömürünü gençliğini üzünütyle buhranla harcama. Böyle yerlere hasta insan gitmez. hasta olan zaten tadavi olmak istemez. sakın üzülme babandan kopartabildiğn kadar para kopart derim ben hiç bir şey olmasa böyle babaya bu tavır abicim...Şiddet dolu geçen çocukluk,psikolojik baskıyla geçmiş bi hayata sahibim.Benden büyük abla abilerimden annemden babamdan ayrı ayrı çok kötü anılarım var.Şevkatsiz ve sürekli aşağılayan adam yerine koymayan bir aile..travmatik bazı olaylar.Şimdi üniversiteyi bitirdim 25 yaşındayım kpss ye hazırlanıyorum.sosyal fobim var..evdeki iletişim sıfır..kendimi fazlalık gibi görüyorum..Hafızamda kavgalara dair, kadınları aşağılayan iğrenç sözler..Babam anneme -senden düşen döl bu kadar olur!!! diye bağırır bizim yanımızda..hem kendimden hem ondan iğrenirim.
Babam annemi aşağılar annem bizi abilerim bizi..maddi açıdan iyi sayılırız fakat imkanların en azını bile haketmediğimizi hissettiriyor babam..okuduğumuz içinse okuttum okuttum diye söylüyor sürekli!
ve kazandığı tüm mal varlığını abilerimin üzerine yapıyor..kız çocuğu elin kızıdır mantığıyla..nasılsa evlenip gidicek elin adamınamı kalsın diyorlar.
Aslında umrumdada değil..bu yaşa kadar geldim.Tek isteğim kimseye muhtaç olmamak..Baba evinde bile bunu yaşıyorsam...evlensem eşimdede bunu yaşarım..
Evet; ben baba evinde mutlu değilim.Peki bu sorunlarla ilerde mutlu olma ihtimalimde düşük değilmidir..? Aile bağlarımız zayıf kimse kimseyi sormaz..Ben evlilikten korkuyorum..insanlara güvenim yok..babam annemi aldatmış demekki herkes aldatır diyorum..Görüşmek isteyenlerle asla görüşmüyorum..Hayat anlamını kaybetmiş gibi..Ben ne yapmalıyım..?
Tatlım, ben de çok zorluklar yaşamış ve seni anladığını düşünen biri olarak yazıyorum, artık dayanamayıp depresyona girmiş olabilir misin? bir süre sonra bünye hata vermeye başlar çünkü. Kendin çıkman bu işerin içinden zaman alır işi profesyoneline bırak, git çok iyi yaşlı bir pskikiyatriste o senin durumuna göre ya seni bir psikoloğa yönlendirsin ya da bir kombine tedavi yazsın, ömürünü gençliğini üzünütyle buhranla harcama. Böyle yerlere hasta insan gitmez. hasta olan zaten tadavi olmak istemez. sakın üzülme babandan kopartabildiğn kadar para kopart derim ben hiç bir şey olmasa böyle babaya bu tavır abicim...
ben çok biliyorum dışarıda mutlu olan üzülme .... önce hayatını yap yavaşatan herşey nasıl olur şaşırır kalırsın. hatırlamazsın bile bu günleri.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?