Merhaba kadınlar kulübü. Ise en başta kendimi anlatmakla başlayayım. Ben 19 yaşında hayatında 1 kere aşık olmuş. Sonra birini tekrar sevmisken birden bire ayrilmis. Onu unuttum derken x kişiden hoşlanıp yeni bir ilişkiye başlamış, hem okuyan hem aile derdiyle uğraşan çoğu zaman dusunceli dalgın bir genç kızım.
Sorun'uma gelince . Nasıl anlatayim ki aslında 1 değil bin tane.. Ev durumundan olaya gireyim isterim. Biz 3 kardeşiz ve 4. Kız kardeşim bu ayın sonunda kucagımızda olacak. Ben dersaneye gidiyorum ortanca kardeşimde gidiyor. Annem hamile diye hem dersane hem ev işine yetişemiyorum. Bazen bunaliyorum. Hoş annem hamile olmadan önce de hep yardım ederdim ama sımdı çok daha zor durumdayım. Annem ders çalış dese bile biliyorum ki benim yapmami bekliyor malum son ay çok zor.
Maddi durum da çok sıkıntılı. Geçen sene ygs lys yi de kazandım ama ben daha iyi bi yer istiyorum. Geçen sene dersaneye gitmedim. Ama sınıfın en caliskani dahi benim kadar yapamadı halbuki herkes dersaneye gidiyodu. Her neyse kucumsemek değil söylediğim sadece iyiki geçen sene gitmedim yapamazdım biliyorum. Bu sene mezun grubundayım. Ve 3 milyara gidiyorum dersaneye. Çok zor herşey yük gibi görüyorum kendimi.
Benden çok şey bekliyorlar ama ruhsal açıdan rahat değilim. Evde hep bi ıs oluyo. Doğulu bir aileyiz. Ne yapsam ters karsilaniyor. Balık burcuyum. Genelde çok duygusal olurlar ama ben artık aglayamıyorum keşke ağlayıp biraz rahatlasam.
Erkek arkadasımla aralıgın 17 sinde 1 sene doldurmuş olacağız. Ama çok kavga ediyoruz. Soğudum biliyorum. Hatta o da bana karşı eskisi gibi değil. En başa dönebilmek için neler vermezdim ki..
Kendimi toparlamam güç bulmam lazım. Ne yapacağım konusunda kendimi hiç mantikli hissetmiyorum.
Herşeye karşı isteksizim. Icimde bir boşluk var. Bazen boş olan midem kusmak ıstıyo. Kilo vermeye çalışıyodum kendimi iyi hissettiğim zamanlarda kafama taktığım için. Sımdı ister istemez kilo vermeye başladım. Ve de gucum yok bitkinim. Bu zamana kadar gerek aile gerek arkadaş okul çok zorluk gördüm. Artık yoruldum. 19 yaşında hayatı erken tanimanin yukunu taşıyorum.
Babam ev yaptırmaya çalışıyor ama işleri iyi değil yetişemiyor bize. Sinirli ve çok anlayissiz bi babam var. Akşam o gelince odamdan çıkmak bile istemiyorum. Yorgunluktan anlamiyo. Sanki ıs yerindeymis gibi davranıyor.
Ben bütün bunlardan kendimi soyutlayip sevgilimin 2 dakika yüzünü görsem dünya benim olurdu. Sımdı onu bile görmek istemiyorum. Kavga gürültü derken güvenim azaldı. Sevıyorum ama nedense bana bu dünya gereksiz kendim bile kendime ağır geliyorum..
Sorun'uma gelince . Nasıl anlatayim ki aslında 1 değil bin tane.. Ev durumundan olaya gireyim isterim. Biz 3 kardeşiz ve 4. Kız kardeşim bu ayın sonunda kucagımızda olacak. Ben dersaneye gidiyorum ortanca kardeşimde gidiyor. Annem hamile diye hem dersane hem ev işine yetişemiyorum. Bazen bunaliyorum. Hoş annem hamile olmadan önce de hep yardım ederdim ama sımdı çok daha zor durumdayım. Annem ders çalış dese bile biliyorum ki benim yapmami bekliyor malum son ay çok zor.
Maddi durum da çok sıkıntılı. Geçen sene ygs lys yi de kazandım ama ben daha iyi bi yer istiyorum. Geçen sene dersaneye gitmedim. Ama sınıfın en caliskani dahi benim kadar yapamadı halbuki herkes dersaneye gidiyodu. Her neyse kucumsemek değil söylediğim sadece iyiki geçen sene gitmedim yapamazdım biliyorum. Bu sene mezun grubundayım. Ve 3 milyara gidiyorum dersaneye. Çok zor herşey yük gibi görüyorum kendimi.
Benden çok şey bekliyorlar ama ruhsal açıdan rahat değilim. Evde hep bi ıs oluyo. Doğulu bir aileyiz. Ne yapsam ters karsilaniyor. Balık burcuyum. Genelde çok duygusal olurlar ama ben artık aglayamıyorum keşke ağlayıp biraz rahatlasam.
Erkek arkadasımla aralıgın 17 sinde 1 sene doldurmuş olacağız. Ama çok kavga ediyoruz. Soğudum biliyorum. Hatta o da bana karşı eskisi gibi değil. En başa dönebilmek için neler vermezdim ki..
Kendimi toparlamam güç bulmam lazım. Ne yapacağım konusunda kendimi hiç mantikli hissetmiyorum.
Herşeye karşı isteksizim. Icimde bir boşluk var. Bazen boş olan midem kusmak ıstıyo. Kilo vermeye çalışıyodum kendimi iyi hissettiğim zamanlarda kafama taktığım için. Sımdı ister istemez kilo vermeye başladım. Ve de gucum yok bitkinim. Bu zamana kadar gerek aile gerek arkadaş okul çok zorluk gördüm. Artık yoruldum. 19 yaşında hayatı erken tanimanin yukunu taşıyorum.
Babam ev yaptırmaya çalışıyor ama işleri iyi değil yetişemiyor bize. Sinirli ve çok anlayissiz bi babam var. Akşam o gelince odamdan çıkmak bile istemiyorum. Yorgunluktan anlamiyo. Sanki ıs yerindeymis gibi davranıyor.
Ben bütün bunlardan kendimi soyutlayip sevgilimin 2 dakika yüzünü görsem dünya benim olurdu. Sımdı onu bile görmek istemiyorum. Kavga gürültü derken güvenim azaldı. Sevıyorum ama nedense bana bu dünya gereksiz kendim bile kendime ağır geliyorum..
