bir MELEK gelir, elini tutar, en çaresiz olduğun anda...

sercem1 .!.:

kkda acmadigim bir sirrim var belki de cogu arkadas beni yargiliyicakdir neden sakladin diye ama burda anlaticam
herkesden ozur dilerim ama cok aci veren bir sirrim bu benim yazdikca o gunlerimi hatirlamiyim diye soylememisdim kimseye
nerden baslasam nasil anlatsam bilmiyorum ama icim cok aciyor belkide bana senin icin daha erken birazdaha bekle diyenler anlarlar beni...
ben 16 yasindayken cok kisi bize beni istemek icin gelmisdi anne babam cikmazda gibiylerdi bir kisi secdiler iclerinden ve beni ona verdiler hic tanimadigim sevmediyim yuzunu 1-2 kez gordugum biriyle telli duvakli gelin etdiler beni
oyle saskindimki cocukdum daha bunlari yasamaya gucum cok azdi evlilik ne hic bilmiyordum dogru duzgun
nisan dugun derken gecdi bir ay ve ben qurbete gelin gitdim bu insanlar beni yerden yere vurdular tam 2 yil ben yalniz kv kp ve gorumceyle birlikde yasadim es denilen mahluk yanimda digildi ayda 1 defa gelir giderdi hemen ardi gunu
ben de cocuktum herseye goz yumuyordum bana etdiklerini yazsam bitmes kp kv gorumce beni nasil yipratiyordu anlatamam ustune ustluk qurbetdeydim ev isler hepsini yapar gece yalniz basima uyurken saatlerce aglar sonrada uyumaya calisidim benim esim yastiklarim oldu onlara sarilir uyurdum
buna ragmen benden cocuk istediler neden senin cocugun olmuyor dediler halbiki ben yalnizdim ayda 1 kez es yuzu goruyordum bununla nasil hamile kalinir diye soran yokdu beni doktora goturduler ve herseyim tertemiz cikti doktor una muayine digil es lazim dedi kv deme

ben orda kaldigim surecde olsun artik aileyim ucunda olumde olsa kalirim burda dedim, nasil bosanirim nasil kendi adimi annemi babami yipratirim diye hep icim icimi yedi ta ki aldatildigimi ogrenene kadar zaten sevmedigim bir adamidi ama dokundu icime yangi saldi ben bu kadar sabr etdim herseye katlandim ama o beni baska sehirde aldatiyormus ta basindan beri
halbuki ben aile kurarken elim bir kimsenin eline degmemis saf bir genc kiziydim gozumu acdim kendimi bunlarda buldum ama iste aldatildim buna ragmen onun benim 17 yasim varken 29 yasindaydi
karim var diyib aramdi bile hep o aldatdigi kadin la oldu hic beni aramiyordu telden bile haftada 1 kez kv israr ederdi o zaman arardi nasilsin der iki kelimeyle biterdi konusmamiz cok yalniz dim caresizdim ama icimden okadar bebek geciyorduki bebegim olsun bu yalnizligim gitsin dedim ama olmadi iyikide olmamisdi o igrenc adamlari hatirlatirdi eger evladim olsaydi bazen diyorum belkide Allah sonunu biliyormusda vermemis daha da uzulmeyeyim diye
neyse ben artik son gunlerde kirizler gecirdim ve annem qurbete yanima geldi beni gordu cok ama cok sarsildi
2 yilda basima gelenleri aileme anlatmadim
hep iyiyim annem dedim amma konusurken gozumde yaslar vardi hep annem duyunca butun olanlari ve benim cektiklerimi cok sarsildi adeta bilmiyorduki
ve beni evimize goturmeye karar verdi
cok tartisma sonunda ve ben ilk kez o evden cikdim gelldim anne babamin yanina
ve 5 aydan sonra bosanma anlasmasi geldi onlardan bana bende hic bir sey talep etmeden tum bana alinan altinlarida onlara verdim ve imzami atdimki bir daha onlarin yuzunu dahi gormuyum
yalnizdim caresizdim cok yikilmisdim bosanma icin degil 17-18 yasimda dul olarak kalmisdim herkesin gozdesiydim cok kisiye hayir denmisdi secim cok kotuydu
tek dusuncem namusumla oturub babamin basini uca tutmakdi
ve 1 yil evde kapali odamda aglayarak cok kotu bir durumda gunler gecirdim
birgun babam bana dediki ben sana guveniyorum kizim sen is bul calis istersen biraz fikirlerin dagilir annemde razi geldi ve ben is buldum calismaya basladim kimseye dul oldugumu soylemedim kimse de anlamadi ve zaman irelliledikce yasamaya basladim, sanki arkadaslarim oldu ve biraz eski gunlerim unutdum
ama bir gun 1 kisi geldi sen neden bosandin diyorlarki senin cocugun olmuyor o yuzden seni bosamisla,r nasil dedim ama ben bosandim, ben dondum, ben ciktim o evden onlarmi beni bosamis dedim evet dedi nasil ya nasil aldatildim dedim inanmadilar bana
ben dedim Allah var bir genc kizi badbaxt edib sonra ardindan boyle konusmak ahim yerde kalmaz dedim ve agladim bu arada arkadaslarim bildi ve beni tesseli etdiler sagolsunlar

ve benim adimi cocugu olmuyor ondan bosandi dediler ve ben 22-23 yaslarima uzgun yasayarak addimlarimi atdim

Rabbim oyle buyukki bana esimi gonderdi cok iyi cok cana yakin insanin halinden anliyan beni anliyan seven birini tam benim calistigim yere gonderdi esimle tum karanliklarim aydinladi

sevdik birbirimizi bu arada beni 2--3 kisi yine istemeye gelmis ben hayir dedim bu sefer kendim secicem kendi esimi dedim ve esimi secdim esimde duldu ayrilmisdi ikinci evliligiydi onunda cocugu olmamis ama az evlilik surmus 4 ay evli olub anlasamamis bosanmislar
ve evlendik 1yil 5 aydir evliyiz

cok kisiden cok sozler duydum ardimdan konusanlar gercekden senin cocugun olmadimi bosadilar seni diyenler
simdi neden olmuyor hic doktora gitdinmi diyenler benim gunumu yine karaliga cevirdiler...
doktorlar bir sorunun yok ne senin ne esinin olucak diyorlar ama Rabbimin bir bildigi zaman vardir elbet
ben bebegimin olmasini ilk esim icin istiyorum cunki cok yalniz babasi annesi erken vefat etdi kendim icin anne olmak istiyorum o yuzden ama insanlarin Allahi tanimiyib o sozleri konusduklari icinde istiyorumki bizim bebegimiz olsun ve gorsunlerki Rabbim verince herkese verir benim sorunum yok sadece Allah vermeli olsunki sussunlar
olsun ki bebegim kimse ardimdan konusmasin
olsunki annemin babamin yuzu gulsun
olsunki evime nesem gelsin
olsunki esimde baba olsun
16 yasindan bebek hasretiyle yasayan biriyim cok agladim icim yandi elimden tutan ancak ailem birde esimdi
nebiliyim o kadar caresizimki yazmak istedim derdimi sirrimi sizlernen paylasmak istedim\
ben yarinlarim icin yasayan biriyim yani gecmis icin zerre kadar uzulmuyorum
benim bugunum esim
benim isgim esim ve birde bebegimiz olsa tum icimdeki acilarim siliner Rabbim herkese annelik babalik sevinci yasatsin

Genişletmek için tıkla...

haksever .!.:

oy oyy ne acılar var dimi en kötüsü benimki sanıyosun bi bakıyosun dayanamam dediğin başka acılar rabbim kötü günlerini geride bırakmış bak şimdi mutlu bir yuva kurmuşsun tez vakitte hayırlı sağlıklı evlatların olsun da evinize bayram neşesi dolsun allah herkezi başka sınavlardan geçiriyo sabredebilirsen ne mutlu edemezsek kendimizi heba ediyoruz olucak diyosa doktorlar bi engel yoksa dua et olur vakti zamnı gelince

Genişletmek için tıkla...

bbilim .!.:

allah mutluluğunuzu bir bebekle taçlandırsın inş. canım

geçmişte yaşadaklarından daha kötü günler göstermesin rabbim artık

Genişletmek için tıkla...

merve10er .!.:

Sana bravo nasılda anlatmışsın su gibi yaşadıklarını sen anlatmışsın boşalmışsında hepsi sanki benim boğazımda düğümlendi ne konuşa biliyorum ne ağlaya biliyorum,bir damla var gözümde akmaya çalıştıkça ben itiyorum geri işteyim ah bir evde olsaydımda doya doya ağlasaydım diyorum daha fazla yazamıyacağım sanırım başka şeylerle oyalanıp duygularımı değiştirmem lazım.

Ellerine,yüreğine sağlık.allahım sağlıkla kucağına almayı nasip etsin cennet kokulunu

Genişletmek için tıkla...

sercem1 .!.:

kkda acmadigim bir sirrim var belki de cogu arkadas beni yargiliyicakdir neden sakladin diye ama burda anlaticam
herkesden ozur dilerim ama cok aci veren bir sirrim bu benim yazdikca o gunlerimi hatirlamiyim diye soylememisdim kimseye
nerden baslasam nasil anlatsam bilmiyorum ama icim cok aciyor belkide bana senin icin daha erken birazdaha bekle diyenler anlarlar beni...
ben 16 yasindayken cok kisi bize beni istemek icin gelmisdi anne babam cikmazda gibiylerdi bir kisi secdiler iclerinden ve beni ona verdiler hic tanimadigim sevmediyim yuzunu 1-2 kez gordugum biriyle telli duvakli gelin etdiler beni
oyle saskindimki cocukdum daha bunlari yasamaya gucum cok azdi evlilik ne hic bilmiyordum dogru duzgun
nisan dugun derken gecdi bir ay ve ben qurbete gelin gitdim bu insanlar beni yerden yere vurdular tam 2 yil ben yalniz kv kp ve gorumceyle birlikde yasadim es denilen mahluk yanimda digildi ayda 1 defa gelir giderdi hemen ardi gunu
ben de cocuktum herseye goz yumuyordum bana etdiklerini yazsam bitmes kp kv gorumce beni nasil yipratiyordu anlatamam ustune ustluk qurbetdeydim ev isler hepsini yapar gece yalniz basima uyurken saatlerce aglar sonrada uyumaya calisidim benim esim yastiklarim oldu onlara sarilir uyurdum
buna ragmen benden cocuk istediler neden senin cocugun olmuyor dediler halbiki ben yalnizdim ayda 1 kez es yuzu goruyordum bununla nasil hamile kalinir diye soran yokdu beni doktora goturduler ve herseyim tertemiz cikti doktor una muayine digil es lazim dedi kv deme

ben orda kaldigim surecde olsun artik aileyim ucunda olumde olsa kalirim burda dedim, nasil bosanirim nasil kendi adimi annemi babami yipratirim diye hep icim icimi yedi ta ki aldatildigimi ogrenene kadar zaten sevmedigim bir adamidi ama dokundu icime yangi saldi ben bu kadar sabr etdim herseye katlandim ama o beni baska sehirde aldatiyormus ta basindan beri
halbuki ben aile kurarken elim bir kimsenin eline degmemis saf bir genc kiziydim gozumu acdim kendimi bunlarda buldum ama iste aldatildim buna ragmen onun benim 17 yasim varken 29 yasindaydi
karim var diyib aramdi bile hep o aldatdigi kadin la oldu hic beni aramiyordu telden bile haftada 1 kez kv israr ederdi o zaman arardi nasilsin der iki kelimeyle biterdi konusmamiz cok yalniz dim caresizdim ama icimden okadar bebek geciyorduki bebegim olsun bu yalnizligim gitsin dedim ama olmadi iyikide olmamisdi o igrenc adamlari hatirlatirdi eger evladim olsaydi bazen diyorum belkide Allah sonunu biliyormusda vermemis daha da uzulmeyeyim diye
neyse ben artik son gunlerde kirizler gecirdim ve annem qurbete yanima geldi beni gordu cok ama cok sarsildi
2 yilda basima gelenleri aileme anlatmadim
hep iyiyim annem dedim amma konusurken gozumde yaslar vardi hep annem duyunca butun olanlari ve benim cektiklerimi cok sarsildi adeta bilmiyorduki
ve beni evimize goturmeye karar verdi
cok tartisma sonunda ve ben ilk kez o evden cikdim gelldim anne babamin yanina
ve 5 aydan sonra bosanma anlasmasi geldi onlardan bana bende hic bir sey talep etmeden tum bana alinan altinlarida onlara verdim ve imzami atdimki bir daha onlarin yuzunu dahi gormuyum
yalnizdim caresizdim cok yikilmisdim bosanma icin degil 17-18 yasimda dul olarak kalmisdim herkesin gozdesiydim cok kisiye hayir denmisdi secim cok kotuydu
tek dusuncem namusumla oturub babamin basini uca tutmakdi
ve 1 yil evde kapali odamda aglayarak cok kotu bir durumda gunler gecirdim
birgun babam bana dediki ben sana guveniyorum kizim sen is bul calis istersen biraz fikirlerin dagilir annemde razi geldi ve ben is buldum calismaya basladim kimseye dul oldugumu soylemedim kimse de anlamadi ve zaman irelliledikce yasamaya basladim, sanki arkadaslarim oldu ve biraz eski gunlerim unutdum
ama bir gun 1 kisi geldi sen neden bosandin diyorlarki senin cocugun olmuyor o yuzden seni bosamisla,r nasil dedim ama ben bosandim, ben dondum, ben ciktim o evden onlarmi beni bosamis dedim evet dedi nasil ya nasil aldatildim dedim inanmadilar bana
ben dedim Allah var bir genc kizi badbaxt edib sonra ardindan boyle konusmak ahim yerde kalmaz dedim ve agladim bu arada arkadaslarim bildi ve beni tesseli etdiler sagolsunlar

ve benim adimi cocugu olmuyor ondan bosandi dediler ve ben 22-23 yaslarima uzgun yasayarak addimlarimi atdim

Rabbim oyle buyukki bana esimi gonderdi cok iyi cok cana yakin insanin halinden anliyan beni anliyan seven birini tam benim calistigim yere gonderdi esimle tum karanliklarim aydinladi

sevdik birbirimizi bu arada beni 2--3 kisi yine istemeye gelmis ben hayir dedim bu sefer kendim secicem kendi esimi dedim ve esimi secdim esimde duldu ayrilmisdi ikinci evliligiydi onunda cocugu olmamis ama az evlilik surmus 4 ay evli olub anlasamamis bosanmislar
ve evlendik 1yil 5 aydir evliyiz

cok kisiden cok sozler duydum ardimdan konusanlar gercekden senin cocugun olmadimi bosadilar seni diyenler
simdi neden olmuyor hic doktora gitdinmi diyenler benim gunumu yine karaliga cevirdiler...
doktorlar bir sorunun yok ne senin ne esinin olucak diyorlar ama Rabbimin bir bildigi zaman vardir elbet
ben bebegimin olmasini ilk esim icin istiyorum cunki cok yalniz babasi annesi erken vefat etdi kendim icin anne olmak istiyorum o yuzden ama insanlarin Allahi tanimiyib o sozleri konusduklari icinde istiyorumki bizim bebegimiz olsun ve gorsunlerki Rabbim verince herkese verir benim sorunum yok sadece Allah vermeli olsunki sussunlar
olsun ki bebegim kimse ardimdan konusmasin
olsunki annemin babamin yuzu gulsun
olsunki evime nesem gelsin
olsunki esimde baba olsun
16 yasindan bebek hasretiyle yasayan biriyim cok agladim icim yandi elimden tutan ancak ailem birde esimdi
nebiliyim o kadar caresizimki yazmak istedim derdimi sirrimi sizlernen paylasmak istedim\
ben yarinlarim icin yasayan biriyim yani gecmis icin zerre kadar uzulmuyorum
benim bugunum esim
benim isgim esim ve birde bebegimiz olsa tum icimdeki acilarim siliner Rabbim herkese annelik babalik sevinci yasatsin

Genişletmek için tıkla...

zulluuuuuuuuu .!.:

sercemcigim yazını okuyunca çok üzüldüm gözlerim doldu Cnm benim
seni çok iyi anlıyorum insanlar şu hayatta çok acılar çekiyorhamlelerin
duaları kabul olurmus Cnm benim senin ve tüm bebis isteyenler için bol bol
dua edeceğim sen hiç üzülme Cnm herkez yaptiginin cezasını çekerinşallah en
kısa zamanda bebisine kavusursun

Genişletmek için tıkla...

sercem1 .!.:

zulum sagol canim dualarin icin Rabbim seninde bebegini korusun
artik gecmisi dusunmuyorum inan sadece gelecek icin esim icin bebek isteyimle yasiyorum sevdiklerim bana yeter annem babam abim ablam esim hepsi yanimdalar bu hayatda Rabbim herseyi vermis bizlere bana hamd olsun bebegimide verecek inaniyorum Allah her karanligin ardindan kocaman gunesi verir bizlere benimde oyledir eminim
konu sahibide cok zor gunler gecirmis
sukur ama simdi yuzu guluyor hep de yuzunun gulmesini diliyorum
desteyin, guzel sozlerin, dualarin icin cok sagol Allah yardimcin olsun arkadasim

Genişletmek için tıkla...

zulluuuuuuuuu .!.:

en iyiysini yapıyorsun tatlım inanıyorum ki bebisin seni beklemeyecek.sağol Cnm güzel duan için
zor günler geçiren herkeze rabbim sabır versin en kısa zamanda bebis haberini bekliyorum Cnm

Genişletmek için tıkla...

haksever .!.:

... MELEĞİMİN GELİŞİ ...

biriktirdiğim bütün acılara değecek bir şey varmış bu hayatta... bilmediğin bir kokuya özlem,görmediğin bir cana hasret,her şeyin sensiz hiçbir şey olmasıymış bu hayat... öyle zordu ki sensiz her şey... bütün ortamlar ıssız, bütün kalabalıklar yalnız... en çokta herkesin kolayca sahip olduğu bir şeyin benim için mucize olmasıydı canımı acıtan... ya hiç benim olmasaydın... her cümleme üç nokta koyuşum yaşadığım acının kelimelerle anlatılamayacak olmasıdır... sen bana büyümeyi , sen bana güçlü olmayı, sen bana herkesin içinde ağlamamayı, sen bana SABRI öğrettin meleğim...

şimdi mucizemin beni bulmuş olması içimi sevinçle kaplasa da , hala bir yerlerde bu özlemle yanan , acısını bitek bizim gibilerin anlayacağı kardeşlerimin olması beni hüzünlendiriyor... belki milyonlarca acı var bundan daha kötü... ama bir şeyi çok iyi anladım ki KİŞİ YAŞADIĞINI BİLİR! başkalarının acısına üzülürüz ama bizim için hayat devam eder... en kötüsü nedir bu hayatta ÖLÜM mü? evet belkide sevdiklerimiz için o ... belki dememin nedeni en sevdiklerimi daha kaybetmeyişim mi? çok sevdiğimiz bir arkadaşımızın babası öldü diyelim sevdiğimiz için üzülürüz ama eve geri döndüğümüzde tv izleriz yemek yeriz ertesi gün işe gideriz... hayat devam eder... peki arkadaşımız için onunki daha acı ama zamanla azalan unutulmayan ve yaşamaya engel olmayan bir süreç... yani diyeceğim o ki; en kötüsü sadece kendi başımıza gelen acılar... ama büyüdükçe ,acıların en büyüklerini gördükçe hamdolsun demeyi öğretiyor hayat... çünkü herkesin çaresiz kalışı var bir noktada... ve daha sonraları şükrü öğretiyor hayat nefes alışına, sağlığına, sevdiklerine, işine, aşına, ailene, aklına, fikrine, özgürlüğüne ve seni hayattan koparmayan acına bile... yada dipsiz sonsuz bir çukura düşüyorsun karanlık ucsuz bucaksız ... ve hiçbirşey yapmak gelmiyor içinden çünkü herşeyi denemişsin ve başaramamışsın kendine inancın ve güvenin kalmamış belkide hayata tüm insanlara ... neden yaşadığını bile unutursun o kuyuda ve bir melek gerekir seni ordan çekip almaya... hayata geri katmaya ... sana her güzelliği sunmaya....

kolay olmadı meleğimin bana gelişi... küçük bir gelin , bir eş ... yemek yapmak, evi temizlemek bile bütün gününü alan hayatta hiçbir sorumluluğu yokken kocaman yükleri omzuna alan bir kadın... aslında bir çocuk! belki biraz genç kız... ama asla kadın olmaya hazır değil! 17 yaşındaydım şimdilerde o yaşta lisede oluyorsun, hani tam kavak yellerinin başında estiği dönemler... okul hayatı ne güzelmiş , hep bitsin dediğimiz okul hayatı , sınav sitresi ve kafamıza taktığımız bize zıt okulun diğer kızları... şimdilerde aman ne boş işler diyeceğim ama o zamanlar tek uğraşımın olduğu şeyler... ee okul bitti hayatının hangi yola gideceğinin belirdiği en önemli yıllar keşke sonraki akıllarımız o yaşlarımızda olsa eminim herkesin hayatı bambaşka olur... okuldan çıktım çok sevdiğim bir ablam vardı uzatmadan sadede gelirsek , liseden çıktığımda kardeşimin sünneti oldu ve o çok sevdiğim ablam ailesiyle (abisi,annesi) sünnetimize geldiler...

ondan sonrasını hatırlamıyorum... güzel telaşeler,bütün ilginin sende olması,birinin seni çok sevmesi,ona dokunduğunda içinin titremesi,ailenden bile çok başka birini sevmen bağlanman, hazırlıklar ... bir ev, bir yuva, her şeyi seçmek ve evini döşemek, güzel kıyafetler , eşyalar , herkesin etrafında dönmesi, BÜTÜN DÜNYANIN MERKEZİ OLMAK... ve eşim anlatamadım ki onu ben yaşıyorum rabbim ömrümce onu benden ayırmasın son nefesime kadarda onu yaşamak istiyorum... ben çok sevdim o telaşelerin dışında bize bi dünya kurulmasını anlamak dışında ben onu çok sevdim bitek o aklımda... her buluşmamız her dokunuşu içime işleyişi ve ona hayranlığım ... benden büyüktü 26 yaşında o bilirdi benim içimdeki saflığı o yaşlardaki çocuksuluğumu... anlatırdı benim yaşlarımdayken bütün bir hafta babasıyla çalışıp hafta sonu bir günde o parayı boş şeylerde harcayışını ve hala gözlerinin içi gülerdi anlatırken boş dediği şeylerden anlatırken bile zevk alırdı hissederdim ama anlardı işte beni ve içimde kalacağını düşündüğü herşeyi onunla yaşamamı sağladı... benim herşeyim oldu sevgilim,arkadaşım,dert ortağım,sırdaşım,ailem , annem, babam , kardeşim... meğer ne eksikmişim ben o tamamladığında anladım... evet küçüktüm ,tecrübesiz , cahil, ev işi bilmez , yemek bilmez ama şanslıydım hayatım sadece bunlara ayak uydurmaya çalışırken zorlanmakla geçti ... ama evlendiğime hiç pişman etmedi hayat beni ... eşim , ailesi hayal bile etmeye vakit bulamadan sahip olduğum en değerli varlıklarımdı...anneliği kayınvaldemden,babalığı kayınpederimden öğrendim... meğer aileler bir araya gelince televizyon kapatılıp sohbet edilirmiş,her akşam birlikte yemek yenirmiş,ve kardeşler birbirlerini çok severmiş... bana aile olmayı öğrettiler çocukluğumda kalan baba sevgimi tamamlayıp, önce çocukları için atan özverili bir kalbe, anne kalbine dokunmayı öğrettiler... sonra evi çekip çevirmeyi,eş olmayı,gelin olmayı öğrendim... hatta çalışan , evine ve eşine çokta iyi bakan bir kadın olmayı öğrendim.... herşey mükemmel olamazdı tabiki kiminki öyle ki?

bu güzel mutlu ailemizin aylar,yıllar süren bir eksikliği vardı ... evet her şeyi öğreniyor yola koyuyordum ama bir yanım hep eksik ve çaresizdi... bazen çok güçlü oluyor doktorlar,tedaviler,ilaçlar arasında sürdürüyordum bu koşturmacayı,bazende her şeyi bırakıp sadece yaşıyordum ... nefes alarak... en çok umut yorardı insanı beni de o yordu... bitmek bilmeyen umutlar ... ama anladım ki sonra umudu bitince insanın yaşama sevinci de bitiyormuş ... seneler süren tedaviler , ilaçlar, bütün duyulan koca karı ilaçları, hurafeler, batıl inançlar, çaresiz kalınınca çalınan bütün kapılar... sonra bir yol uzun ve meşakatli... araştırma hastanesi fakülte hastanesine yolumun düşmesi... hep derler oraya sağlam giren hasta cıkar, prosüdürler uzun ,işlemler ağır ,uzun zamanlar harcanması gerekir... en son çare insan kendini deney faresi gibi bilime adar mı ? adamak istedim resmen içimi açsınlarda ne var problem ne bulsunlar istedim...
sonrası bir rapor çabası tüp bebek yolculuğu... arkamda bıraktığım 4 aşılama ve sayısız yumurtlama takiplerinden sonra raporum için 1 sene gel git ve bir gün isyan edip ağlayışım... ve bir doktorun insafı , vicdanına dokunabilmek... sonrası açılan güzel bir kapı işte tüp bebek bölümünün doktoru sonunda tanışmıştım... içimi rahatlatan sakin tavrı ve umutlarımı yeniden yeşertmesi... olmaması için bir sebeb yok!!! işte güzel bir cümle... doğru tedavi doğru ilaçlar... evet başlıyoruz iğneler ilaçlar gel gitler sabah 7 akşam 6 doktordan çıkmalar koşa koşa eve gidip yemek telaşesi hayat uğraşları ve bunun dışında gelişen hayata uyum sağlama ... aile,komşular,arkadaşlar,hamileler,doğumlar,mevlitler ve bunlara karşı güçlü olma... sonra 2 kere tedavi iptal edilerek 3.kez az umutlarla yola koyulma zamanı...

işte mucizeye ramak kala... iğneleri vunuyorsun günlerce gelip gidiyorsun...gün aşırı kan verip değerlerine bakılıyo...... sonunda ilaçların dozu dogru ayarlanıyo ve 3 yumurta var , artık çok kalitesiz değil 3 güzel yumurta... bana düşen eve gidip bir gün sonra çatlatma iğnemi vurup ertesi gün doktora gitmek ,yumurtalar toplanıcak sonra tüp bebek yapılacak... ama bu yola baş koymuş 6 senesini doktorlar geçirmiş bu yollarda büyümüş ben iğneyi vurmayı unutuyorum... sonrası dünyanın başıma yıkılışı... doktora gidiyoruz yumurtalar zamansız çatlıyor... ve tüp bebek iptal ediliyor... bidaha doz ayarlanabilecek mi,tekrar anesteziden rapor almak lazım,nasıl zor bi süreç,o iğneleri gene vurucam göbekten ,nasılda çürüdü acıyor bidahaki tedaviye kadar geçer mi? ya bayram... bayrama kadar bi kez daha deneyemez miyiz? bu bayramda meleğim gelmeden olmasın............................

sonrasında o ay boş geçmesin diye doktorumla aşılama yapmaya karar verişimiz var... aşılama yapıp eve geliyoruz yatağa yatıp kendimle hesaplaşıyorum ... hasıl unuttum??? ertesi günde güneşlikler açılmıyor ve depresyona giriliyor... ama ona bile zamanı yok olan ben ertesi gün işe dönüyorum ... beni bekleyen onlarca çocuğumun yanına , bide çocuk için uğraşıp anaokulu öğretmeni olmak var... içindeki sonsuz sevgiyi çocuklarla paylaşmak ve onlarla özlemini bastırmak... her anaokulu öğretmeni ve hatta tüm öğretmenler çocukları sever de... benimki başkaydı işte.... sonra yılsonu gösterileri, sınıf partilerimiz, piknikler vedalar... okulun son günü ve biz bir hafta sonra açılacak yaz okulumuz için toplantımızı tamamlıyoruz,planlar hazır ... ama benim karnımda tarifsiz bir acı ağrı... 2-3 gündür beni perişan eden ama okulun son günleri yogunluk sebebiyle doktora gidişimi son güne ertelemem... servis herkesi evine bırakıyor beni sağlık ocağına...


doktorun yanına giriyorum... karnımı muane ediyor ve gazım olduğunu söylüyor:) kıymet hemşire içeri giriyor ve içimde tarifsiz bir korku kaplıyor ... çünkü her gelişimde bana gebelik testi yapar kendisi... hani şu aile hekimi ilgisi malum tadanlar bilir... istemiyorum dedikçe ilaç yazmayan ısrar eden bir hemşire:)) sonra o testi çıkardı gene cebinden silah gibi bana doğrulttu ve dannnnnnnnnnnnnn hadi yap bakalım testi ona göre ilaç vericez... sonra idrarımı getiriyorum birkaç damla ve anında 2 çizgi.... hadi canım 2 çizgi yok yok olamaz ya !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! evet olmuş meğer saatlerce o testin başında beklemeye gerek yokmuş ağladıkça o tek çizgi 2 çizgi olmuyomuş.... ama meleğim benimle olunca hemen 2 çizgi oluyomuş.... sonrası yine bir ağlama krizi ,hemşireye sarılıp ağlayışımız :)) ellerim titreyerek eşimi arayışım ben ben iyiyim HAMİLEYMİŞİM diyişim... oda ağlamış babasıyla (beraber çalışıyolarda)


böyle bir duygunun tarifi yok ömründe kaç kere yaşayabilirsin ki... öldüm dediğin anda ki şok etkisi gb ,tekrar nabzının atışı hayata dönmek gibi... saglık ocagından çıkıyorum ve bütün duvarlar renkli,bütün sokaklar bahçe...cennet yeryüzüne kurulmuuş o saatlerde... içimdeki kocaman boşluk doluyor adımlarım ömrüme ömür katıyor biran önce eve gitmek istiyorum ... evimize aile olmaya birken bin olmaya.... sonra bir yağmur bardaktan boşalırcasına... sokaklar karışıyor bir türlü bizim eve çıkmıyor... aklım uçmuş sanki evimi bulamıyorum.... ağlıyorum sokaklarda yağmura karışmış gözyaşlarım telefonum elimde ne yapacağımı bilmiyorum ... sonra sokağımı buluyorum evimi ve anahtar o anahtar kapının deliğine girmiyo o dakikalarda .... bir komşunun ziline basıyorum ağlar ve sırılsıklam vaziyette görüyo beni arkadaşım oda şokta... içeri giriyorum üzerimi çıkarırken hala ağlamaya devam ediyorum noldu diyo kız kesin başıma bişey geldi... evet başıma dünyanın en güzel şeyi geldi... HAMİLEYİM diyorum buna mı ağlıyosun diyo akıllım :)) ben ağlamayayımda kimler ağlasın meğer çok üzülünce de çok sevinince de ağlarmış insan o an anladım.... sonra elimde telefon önce kayınvalde aranıyor annemmmmmmmmmmmmm HAMİLEYİM yavrum kuzum diyo ve sesi kesiliyo meger fenalaşmış çok sevindi ki biliyorum görümcem yanındaymış alıyo telefonu bana eşimi bu aileyi veren vesile olan ablammmmmmmmmmmmm HAMİLEYİM oda başlıyo ağlamaya hemen geleyim diyo yanına 2 çocugu var çok yağmur var gelme diyorum merak etme iyiyim çok iyiyim hiç olmadığım olamadığım kadar.... sonra kendi annem,ablam var sırada aynı tepkiler sevinçler ... ben ailemi mutlu ettim ... o an anladım ki kendim içinde istiyodum evlat ama eşim için,ailem içinde....

eşim eve geliyo ve sözlerimiz düğümleniyo konuşmamıza gerek yok acımız ortak .... ve bu mucize bizim.... rabbim ol dedi ve ihsan etti bize emanetini yolladı... sarılıp uzun zuun ağlıyoruz içine sokacak sandım öyle bir sarıldı ki.... geçti bütün sıkıntılarımız....


şimdi 16. haftamıza geldik meleğim bir KIZ... rüyalarımda salladığım, çoğu gece ağlayarak uyandığım dogdugunu büyüttümü emzirdiğimi gördüğüm KIZIM ... adıyla niniler söylerdim rüyamda ZEYNEBİME...

ŞİMDİ HAYAT ÇOK GÜZEL , BÜTÜN ORTAMLAR SESLİ , BÜTÜN KALABALIKLAR BENİMLE NEŞELİ... HİÇKİMSENİN SEVİNCİ ACIMA DOKUNMUYO, KISKANÇLIK MI DİYE ÖZENÇLERİMDEN UTANMIYORUM ARTIK... BÜTÜN ÇOCUKLAR BENİM,BÜTÜN HAMİLELER SEVİMLİ ARTIK...

VE CANIMIN İÇİNDE BİR CAN VAR , CANIMA CAN KATAN RABBİM ONU BENDEN ÖMRÜMCE AYIRMASIN...

allah isteyen her kardeşime bu duyguyu tattırsın ........... bu yolda savaşanlar da asla pes etmesin benim duam sizlerle

Genişletmek için tıkla...

sercem1 .!.:

kkda acmadigim bir sirrim var belki de cogu arkadas beni yargiliyicakdir neden sakladin diye ama burda anlaticam
herkesden ozur dilerim ama cok aci veren bir sirrim bu benim yazdikca o gunlerimi hatirlamiyim diye soylememisdim kimseye
nerden baslasam nasil anlatsam bilmiyorum ama icim cok aciyor belkide bana senin icin daha erken birazdaha bekle diyenler anlarlar beni...
ben 16 yasindayken cok kisi bize beni istemek icin gelmisdi anne babam cikmazda gibiylerdi bir kisi secdiler iclerinden ve beni ona verdiler hic tanimadigim sevmediyim yuzunu 1-2 kez gordugum biriyle telli duvakli gelin etdiler beni
oyle saskindimki cocukdum daha bunlari yasamaya gucum cok azdi evlilik ne hic bilmiyordum dogru duzgun
nisan dugun derken gecdi bir ay ve ben qurbete gelin gitdim bu insanlar beni yerden yere vurdular tam 2 yil ben yalniz kv kp ve gorumceyle birlikde yasadim es denilen mahluk yanimda digildi ayda 1 defa gelir giderdi hemen ardi gunu
ben de cocuktum herseye goz yumuyordum bana etdiklerini yazsam bitmes kp kv gorumce beni nasil yipratiyordu anlatamam ustune ustluk qurbetdeydim ev isler hepsini yapar gece yalniz basima uyurken saatlerce aglar sonrada uyumaya calisidim benim esim yastiklarim oldu onlara sarilir uyurdum
buna ragmen benden cocuk istediler neden senin cocugun olmuyor dediler halbiki ben yalnizdim ayda 1 kez es yuzu goruyordum bununla nasil hamile kalinir diye soran yokdu beni doktora goturduler ve herseyim tertemiz cikti doktor una muayine digil es lazim dedi kv deme

ben orda kaldigim surecde olsun artik aileyim ucunda olumde olsa kalirim burda dedim, nasil bosanirim nasil kendi adimi annemi babami yipratirim diye hep icim icimi yedi ta ki aldatildigimi ogrenene kadar zaten sevmedigim bir adamidi ama dokundu icime yangi saldi ben bu kadar sabr etdim herseye katlandim ama o beni baska sehirde aldatiyormus ta basindan beri
halbuki ben aile kurarken elim bir kimsenin eline degmemis saf bir genc kiziydim gozumu acdim kendimi bunlarda buldum ama iste aldatildim buna ragmen onun benim 17 yasim varken 29 yasindaydi
karim var diyib aramdi bile hep o aldatdigi kadin la oldu hic beni aramiyordu telden bile haftada 1 kez kv israr ederdi o zaman arardi nasilsin der iki kelimeyle biterdi konusmamiz cok yalniz dim caresizdim ama icimden okadar bebek geciyorduki bebegim olsun bu yalnizligim gitsin dedim ama olmadi iyikide olmamisdi o igrenc adamlari hatirlatirdi eger evladim olsaydi bazen diyorum belkide Allah sonunu biliyormusda vermemis daha da uzulmeyeyim diye
neyse ben artik son gunlerde kirizler gecirdim ve annem qurbete yanima geldi beni gordu cok ama cok sarsildi
2 yilda basima gelenleri aileme anlatmadim
hep iyiyim annem dedim amma konusurken gozumde yaslar vardi hep annem duyunca butun olanlari ve benim cektiklerimi cok sarsildi adeta bilmiyorduki
ve beni evimize goturmeye karar verdi
cok tartisma sonunda ve ben ilk kez o evden cikdim gelldim anne babamin yanina
ve 5 aydan sonra bosanma anlasmasi geldi onlardan bana bende hic bir sey talep etmeden tum bana alinan altinlarida onlara verdim ve imzami atdimki bir daha onlarin yuzunu dahi gormuyum
yalnizdim caresizdim cok yikilmisdim bosanma icin degil 17-18 yasimda dul olarak kalmisdim herkesin gozdesiydim cok kisiye hayir denmisdi secim cok kotuydu
tek dusuncem namusumla oturub babamin basini uca tutmakdi
ve 1 yil evde kapali odamda aglayarak cok kotu bir durumda gunler gecirdim
birgun babam bana dediki ben sana guveniyorum kizim sen is bul calis istersen biraz fikirlerin dagilir annemde razi geldi ve ben is buldum calismaya basladim kimseye dul oldugumu soylemedim kimse de anlamadi ve zaman irelliledikce yasamaya basladim, sanki arkadaslarim oldu ve biraz eski gunlerim unutdum
ama bir gun 1 kisi geldi sen neden bosandin diyorlarki senin cocugun olmuyor o yuzden seni bosamisla,r nasil dedim ama ben bosandim, ben dondum, ben ciktim o evden onlarmi beni bosamis dedim evet dedi nasil ya nasil aldatildim dedim inanmadilar bana
ben dedim Allah var bir genc kizi badbaxt edib sonra ardindan boyle konusmak ahim yerde kalmaz dedim ve agladim bu arada arkadaslarim bildi ve beni tesseli etdiler sagolsunlar

ve benim adimi cocugu olmuyor ondan bosandi dediler ve ben 22-23 yaslarima uzgun yasayarak addimlarimi atdim

Rabbim oyle buyukki bana esimi gonderdi cok iyi cok cana yakin insanin halinden anliyan beni anliyan seven birini tam benim calistigim yere gonderdi esimle tum karanliklarim aydinladi

sevdik birbirimizi bu arada beni 2--3 kisi yine istemeye gelmis ben hayir dedim bu sefer kendim secicem kendi esimi dedim ve esimi secdim esimde duldu ayrilmisdi ikinci evliligiydi onunda cocugu olmamis ama az evlilik surmus 4 ay evli olub anlasamamis bosanmislar
ve evlendik 1yil 5 aydir evliyiz

cok kisiden cok sozler duydum ardimdan konusanlar gercekden senin cocugun olmadimi bosadilar seni diyenler
simdi neden olmuyor hic doktora gitdinmi diyenler benim gunumu yine karaliga cevirdiler...
doktorlar bir sorunun yok ne senin ne esinin olucak diyorlar ama Rabbimin bir bildigi zaman vardir elbet
ben bebegimin olmasini ilk esim icin istiyorum cunki cok yalniz babasi annesi erken vefat etdi kendim icin anne olmak istiyorum o yuzden ama insanlarin Allahi tanimiyib o sozleri konusduklari icinde istiyorumki bizim bebegimiz olsun ve gorsunlerki Rabbim verince herkese verir benim sorunum yok sadece Allah vermeli olsunki sussunlar
olsun ki bebegim kimse ardimdan konusmasin
olsunki annemin babamin yuzu gulsun
olsunki evime nesem gelsin
olsunki esimde baba olsun
16 yasindan bebek hasretiyle yasayan biriyim cok agladim icim yandi elimden tutan ancak ailem birde esimdi
nebiliyim o kadar caresizimki yazmak istedim derdimi sirrimi sizlernen paylasmak istedim\
ben yarinlarim icin yasayan biriyim yani gecmis icin zerre kadar uzulmuyorum
benim bugunum esim
benim isgim esim ve birde bebegimiz olsa tum icimdeki acilarim siliner Rabbim herkese annelik babalik sevinci yasatsin

Genişletmek için tıkla...

melek181 .!.:

offfff neler yazmışsın öyle
yazdıklarınla yaşadıklarım aynı bende bekliyorum 7 yıldır ve artık her tedavi sonucunda negatif sonuç almaktan yoruldum..
belkide hiç olmucak diyorum kendi kendime niye uğraşıyosun ki diyorum ama yinede vazgeçemiyorum ki
inş bigün ben ve tüm isteyenlerde burada paylaşırlar mutluluklarını
bugün yine dışarıda birsürü hamile gördüm ve çok üzüldüm yine
eğer temmuz ayında ki tedavimde hamile kalmış olsaydım 2014 mart ayında kucağıma alıcaktım bebeğimi
o iğnelerin etkisi geçiyo günler sonra vücumdan belki ama, her negatif sonucunu aldıktan sonra yüreğimde ki yara daha bi derinleşiyo o nasıl ,ne zaman geçer bilmem
inş kucağına sağlıklı bişekilde alırsın kızını gelin olduğunu da görürsün.........

Genişletmek için tıkla...

melek181 .!.:

canım neler yaşamışsın öyle....
inş tez vakitte hamile kalır unutursun tüm yaşadıklarını......

Genişletmek için tıkla...

sercem1 .!.:

melekim bir tanem ben kkda ikinci arkadas okuyorum boyle yillar sonra tup bebeklerden sonra hamile kalanlari 3 cu sen olucaksin benim icin eminim tez vakitde yazicaksin hamile oldugunu buna da tum kalbimle inaniyorum, guzel dileklerin icin amin, ben senin guzel haberini hamile haaberini 4 gozle bekleyenlerdenim insallah Rabbim cok bekletmez ve tez vakitde bebegini verir vericeyinede eminim

Genişletmek için tıkla...

melek181 .!.:

sağol canım inş dediğin gibi olur......
senin Türkçen gayet güzel normalde türkçe konuşuyomusun:26::26:

Genişletmek için tıkla...

melek181 .!.:

offfff neler yazmışsın öyle
yazdıklarınla yaşadıklarım aynı bende bekliyorum 7 yıldır ve artık her tedavi sonucunda negatif sonuç almaktan yoruldum..
belkide hiç olmucak diyorum kendi kendime niye uğraşıyosun ki diyorum ama yinede vazgeçemiyorum ki
inş bigün ben ve tüm isteyenlerde burada paylaşırlar mutluluklarını
bugün yine dışarıda birsürü hamile gördüm ve çok üzüldüm yine
eğer temmuz ayında ki tedavimde hamile kalmış olsaydım 2014 mart ayında kucağıma alıcaktım bebeğimi
o iğnelerin etkisi geçiyo günler sonra vücumdan belki ama, her negatif sonucunu aldıktan sonra yüreğimde ki yara daha bi derinleşiyo o nasıl ,ne zaman geçer bilmem
inş kucağına sağlıklı bişekilde alırsın kızını gelin olduğunu da görürsün.........

Genişletmek için tıkla...

haksever .!.:

sabret canım bilmez miyim her hamile gördüğümde canım nasıl acırdı... muhabetleri nasıl içimi acıtırdı... neden derdim neden benim yanımda konuşuyolar neden nisbet yapıyola rbilmiyolarmı benim acımı neler hissettiğimi ama bilmiyolarmış herkez bana düşman herkez beni üzmek için yapıyo sandım hamile kalınca yolda görüp bile boynuma sarıldılar sevinçten agladıklarını gördüm onların dedimki ben benim yaram varmış ki gocunuyorum... komşularım hamile mahalleye yeni gelinler taşınır 2.ye hamile kalırlar ablama aglarım görümcem hamile diye ertesi ay o hamile olur görümceme aglarım ablam hamile diye görümcem 2.yi dogurur öyle zorduki herşey eşimin yaşıt dayı oğlu var 3. çocugu dogdu mubarelemeye gidersin hadi derler eşime neyi bekliyosun elin armut mu topluyo dangalak çok memlekette eşimden ailesinden yana hiçbişey görmedim ama dışarı çıkmak kimseyle konuşmak buluşmak istemezdi canım yanlızdım özelliklede kalabalıklarda... şimdi herşey çok güzel bebek mevlitleri güzelmiş aslında , hamile muhabbeti yapıyorum bende sürekli kzıdığım şeyleri yapıyorum meğer bunlar normalmiş kimse beni sevmediginden üzmek istediğinden yapmıyomuş bende abuk subuk konuları takıyorum elimi karnıma koyuyorum ah uh yapıyorum kızdığım ne varsa eskiden yapıyorum şimdi gülüyorum o günlerime ama ağlaya ağlaya kendimi hasta ettiğim gözlerimin nasıl şiştiği günleri bilirim ben .... ahh ahh inşallah seninde geçicek ve o görmeye bile dayanamadıgın tombiş hamilelerden olucaksın sende

o güzel duanada aminnnnn diyorum herkeze isteyen herkeze hayırlı evlat versin rabbim... zmanı varmış sabır et kardeşim duam sizinle

Genişletmek için tıkla...

melek181 .!.:

sağol canım inş bigün o gün gelir
bende aynıyım yakınımda hamile haberi alıcam diye korkuyorum bebek görmeye falanda gitmek istemiyorum...
şimdi yakın bi akrabam hamile hem ikinciye hem yaşı benden çok fazla büyük ve kendisi ilaçlarla bile adet olmayan bi insandı
o bile diyorum tedaviye cevap vermiş ben niye tedavilere cevap veremiyorum diyorum.....
bide eğer bu son tedavide hamile kalabilmiş olsaydım onunla aynı tarihlerde hamile kalmış olacaktım o bebek benim karnımda olsaydı keşke galiba artık kıskançlık boyutuna mı geldim ne yaptım
bu yıl birinci sınıfa başlayacak çocukları görünce çok üzülücem evlendiğimde hemen hamile kalmış olsaydım şu an benimde 1. sınıfa gidecek çocuğum olacaktı

Genişletmek için tıkla...

haksever .!.:

... MELEĞİMİN GELİŞİ ...

biriktirdiğim bütün acılara değecek bir şey varmış bu hayatta... bilmediğin bir kokuya özlem,görmediğin bir cana hasret,her şeyin sensiz hiçbir şey olmasıymış bu hayat... öyle zordu ki sensiz her şey... bütün ortamlar ıssız, bütün kalabalıklar yalnız... en çokta herkesin kolayca sahip olduğu bir şeyin benim için mucize olmasıydı canımı acıtan... ya hiç benim olmasaydın... her cümleme üç nokta koyuşum yaşadığım acının kelimelerle anlatılamayacak olmasıdır... sen bana büyümeyi , sen bana güçlü olmayı, sen bana herkesin içinde ağlamamayı, sen bana SABRI öğrettin meleğim...

şimdi mucizemin beni bulmuş olması içimi sevinçle kaplasa da , hala bir yerlerde bu özlemle yanan , acısını bitek bizim gibilerin anlayacağı kardeşlerimin olması beni hüzünlendiriyor... belki milyonlarca acı var bundan daha kötü... ama bir şeyi çok iyi anladım ki KİŞİ YAŞADIĞINI BİLİR! başkalarının acısına üzülürüz ama bizim için hayat devam eder... en kötüsü nedir bu hayatta ÖLÜM mü? evet belkide sevdiklerimiz için o ... belki dememin nedeni en sevdiklerimi daha kaybetmeyişim mi? çok sevdiğimiz bir arkadaşımızın babası öldü diyelim sevdiğimiz için üzülürüz ama eve geri döndüğümüzde tv izleriz yemek yeriz ertesi gün işe gideriz... hayat devam eder... peki arkadaşımız için onunki daha acı ama zamanla azalan unutulmayan ve yaşamaya engel olmayan bir süreç... yani diyeceğim o ki; en kötüsü sadece kendi başımıza gelen acılar... ama büyüdükçe ,acıların en büyüklerini gördükçe hamdolsun demeyi öğretiyor hayat... çünkü herkesin çaresiz kalışı var bir noktada... ve daha sonraları şükrü öğretiyor hayat nefes alışına, sağlığına, sevdiklerine, işine, aşına, ailene, aklına, fikrine, özgürlüğüne ve seni hayattan koparmayan acına bile... yada dipsiz sonsuz bir çukura düşüyorsun karanlık ucsuz bucaksız ... ve hiçbirşey yapmak gelmiyor içinden çünkü herşeyi denemişsin ve başaramamışsın kendine inancın ve güvenin kalmamış belkide hayata tüm insanlara ... neden yaşadığını bile unutursun o kuyuda ve bir melek gerekir seni ordan çekip almaya... hayata geri katmaya ... sana her güzelliği sunmaya....

kolay olmadı meleğimin bana gelişi... küçük bir gelin , bir eş ... yemek yapmak, evi temizlemek bile bütün gününü alan hayatta hiçbir sorumluluğu yokken kocaman yükleri omzuna alan bir kadın... aslında bir çocuk! belki biraz genç kız... ama asla kadın olmaya hazır değil! 17 yaşındaydım şimdilerde o yaşta lisede oluyorsun, hani tam kavak yellerinin başında estiği dönemler... okul hayatı ne güzelmiş , hep bitsin dediğimiz okul hayatı , sınav sitresi ve kafamıza taktığımız bize zıt okulun diğer kızları... şimdilerde aman ne boş işler diyeceğim ama o zamanlar tek uğraşımın olduğu şeyler... ee okul bitti hayatının hangi yola gideceğinin belirdiği en önemli yıllar keşke sonraki akıllarımız o yaşlarımızda olsa eminim herkesin hayatı bambaşka olur... okuldan çıktım çok sevdiğim bir ablam vardı uzatmadan sadede gelirsek , liseden çıktığımda kardeşimin sünneti oldu ve o çok sevdiğim ablam ailesiyle (abisi,annesi) sünnetimize geldiler...

ondan sonrasını hatırlamıyorum... güzel telaşeler,bütün ilginin sende olması,birinin seni çok sevmesi,ona dokunduğunda içinin titremesi,ailenden bile çok başka birini sevmen bağlanman, hazırlıklar ... bir ev, bir yuva, her şeyi seçmek ve evini döşemek, güzel kıyafetler , eşyalar , herkesin etrafında dönmesi, BÜTÜN DÜNYANIN MERKEZİ OLMAK... ve eşim anlatamadım ki onu ben yaşıyorum rabbim ömrümce onu benden ayırmasın son nefesime kadarda onu yaşamak istiyorum... ben çok sevdim o telaşelerin dışında bize bi dünya kurulmasını anlamak dışında ben onu çok sevdim bitek o aklımda... her buluşmamız her dokunuşu içime işleyişi ve ona hayranlığım ... benden büyüktü 26 yaşında o bilirdi benim içimdeki saflığı o yaşlardaki çocuksuluğumu... anlatırdı benim yaşlarımdayken bütün bir hafta babasıyla çalışıp hafta sonu bir günde o parayı boş şeylerde harcayışını ve hala gözlerinin içi gülerdi anlatırken boş dediği şeylerden anlatırken bile zevk alırdı hissederdim ama anlardı işte beni ve içimde kalacağını düşündüğü herşeyi onunla yaşamamı sağladı... benim herşeyim oldu sevgilim,arkadaşım,dert ortağım,sırdaşım,ailem , annem, babam , kardeşim... meğer ne eksikmişim ben o tamamladığında anladım... evet küçüktüm ,tecrübesiz , cahil, ev işi bilmez , yemek bilmez ama şanslıydım hayatım sadece bunlara ayak uydurmaya çalışırken zorlanmakla geçti ... ama evlendiğime hiç pişman etmedi hayat beni ... eşim , ailesi hayal bile etmeye vakit bulamadan sahip olduğum en değerli varlıklarımdı...anneliği kayınvaldemden,babalığı kayınpederimden öğrendim... meğer aileler bir araya gelince televizyon kapatılıp sohbet edilirmiş,her akşam birlikte yemek yenirmiş,ve kardeşler birbirlerini çok severmiş... bana aile olmayı öğrettiler çocukluğumda kalan baba sevgimi tamamlayıp, önce çocukları için atan özverili bir kalbe, anne kalbine dokunmayı öğrettiler... sonra evi çekip çevirmeyi,eş olmayı,gelin olmayı öğrendim... hatta çalışan , evine ve eşine çokta iyi bakan bir kadın olmayı öğrendim.... herşey mükemmel olamazdı tabiki kiminki öyle ki?

bu güzel mutlu ailemizin aylar,yıllar süren bir eksikliği vardı ... evet her şeyi öğreniyor yola koyuyordum ama bir yanım hep eksik ve çaresizdi... bazen çok güçlü oluyor doktorlar,tedaviler,ilaçlar arasında sürdürüyordum bu koşturmacayı,bazende her şeyi bırakıp sadece yaşıyordum ... nefes alarak... en çok umut yorardı insanı beni de o yordu... bitmek bilmeyen umutlar ... ama anladım ki sonra umudu bitince insanın yaşama sevinci de bitiyormuş ... seneler süren tedaviler , ilaçlar, bütün duyulan koca karı ilaçları, hurafeler, batıl inançlar, çaresiz kalınınca çalınan bütün kapılar... sonra bir yol uzun ve meşakatli... araştırma hastanesi fakülte hastanesine yolumun düşmesi... hep derler oraya sağlam giren hasta cıkar, prosüdürler uzun ,işlemler ağır ,uzun zamanlar harcanması gerekir... en son çare insan kendini deney faresi gibi bilime adar mı ? adamak istedim resmen içimi açsınlarda ne var problem ne bulsunlar istedim...
sonrası bir rapor çabası tüp bebek yolculuğu... arkamda bıraktığım 4 aşılama ve sayısız yumurtlama takiplerinden sonra raporum için 1 sene gel git ve bir gün isyan edip ağlayışım... ve bir doktorun insafı , vicdanına dokunabilmek... sonrası açılan güzel bir kapı işte tüp bebek bölümünün doktoru sonunda tanışmıştım... içimi rahatlatan sakin tavrı ve umutlarımı yeniden yeşertmesi... olmaması için bir sebeb yok!!! işte güzel bir cümle... doğru tedavi doğru ilaçlar... evet başlıyoruz iğneler ilaçlar gel gitler sabah 7 akşam 6 doktordan çıkmalar koşa koşa eve gidip yemek telaşesi hayat uğraşları ve bunun dışında gelişen hayata uyum sağlama ... aile,komşular,arkadaşlar,hamileler,doğumlar,mevlitler ve bunlara karşı güçlü olma... sonra 2 kere tedavi iptal edilerek 3.kez az umutlarla yola koyulma zamanı...

işte mucizeye ramak kala... iğneleri vunuyorsun günlerce gelip gidiyorsun...gün aşırı kan verip değerlerine bakılıyo...... sonunda ilaçların dozu dogru ayarlanıyo ve 3 yumurta var , artık çok kalitesiz değil 3 güzel yumurta... bana düşen eve gidip bir gün sonra çatlatma iğnemi vurup ertesi gün doktora gitmek ,yumurtalar toplanıcak sonra tüp bebek yapılacak... ama bu yola baş koymuş 6 senesini doktorlar geçirmiş bu yollarda büyümüş ben iğneyi vurmayı unutuyorum... sonrası dünyanın başıma yıkılışı... doktora gidiyoruz yumurtalar zamansız çatlıyor... ve tüp bebek iptal ediliyor... bidaha doz ayarlanabilecek mi,tekrar anesteziden rapor almak lazım,nasıl zor bi süreç,o iğneleri gene vurucam göbekten ,nasılda çürüdü acıyor bidahaki tedaviye kadar geçer mi? ya bayram... bayrama kadar bi kez daha deneyemez miyiz? bu bayramda meleğim gelmeden olmasın............................

sonrasında o ay boş geçmesin diye doktorumla aşılama yapmaya karar verişimiz var... aşılama yapıp eve geliyoruz yatağa yatıp kendimle hesaplaşıyorum ... hasıl unuttum??? ertesi günde güneşlikler açılmıyor ve depresyona giriliyor... ama ona bile zamanı yok olan ben ertesi gün işe dönüyorum ... beni bekleyen onlarca çocuğumun yanına , bide çocuk için uğraşıp anaokulu öğretmeni olmak var... içindeki sonsuz sevgiyi çocuklarla paylaşmak ve onlarla özlemini bastırmak... her anaokulu öğretmeni ve hatta tüm öğretmenler çocukları sever de... benimki başkaydı işte.... sonra yılsonu gösterileri, sınıf partilerimiz, piknikler vedalar... okulun son günü ve biz bir hafta sonra açılacak yaz okulumuz için toplantımızı tamamlıyoruz,planlar hazır ... ama benim karnımda tarifsiz bir acı ağrı... 2-3 gündür beni perişan eden ama okulun son günleri yogunluk sebebiyle doktora gidişimi son güne ertelemem... servis herkesi evine bırakıyor beni sağlık ocağına...


doktorun yanına giriyorum... karnımı muane ediyor ve gazım olduğunu söylüyor:) kıymet hemşire içeri giriyor ve içimde tarifsiz bir korku kaplıyor ... çünkü her gelişimde bana gebelik testi yapar kendisi... hani şu aile hekimi ilgisi malum tadanlar bilir... istemiyorum dedikçe ilaç yazmayan ısrar eden bir hemşire:)) sonra o testi çıkardı gene cebinden silah gibi bana doğrulttu ve dannnnnnnnnnnnnn hadi yap bakalım testi ona göre ilaç vericez... sonra idrarımı getiriyorum birkaç damla ve anında 2 çizgi.... hadi canım 2 çizgi yok yok olamaz ya !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! evet olmuş meğer saatlerce o testin başında beklemeye gerek yokmuş ağladıkça o tek çizgi 2 çizgi olmuyomuş.... ama meleğim benimle olunca hemen 2 çizgi oluyomuş.... sonrası yine bir ağlama krizi ,hemşireye sarılıp ağlayışımız :)) ellerim titreyerek eşimi arayışım ben ben iyiyim HAMİLEYMİŞİM diyişim... oda ağlamış babasıyla (beraber çalışıyolarda)


böyle bir duygunun tarifi yok ömründe kaç kere yaşayabilirsin ki... öldüm dediğin anda ki şok etkisi gb ,tekrar nabzının atışı hayata dönmek gibi... saglık ocagından çıkıyorum ve bütün duvarlar renkli,bütün sokaklar bahçe...cennet yeryüzüne kurulmuuş o saatlerde... içimdeki kocaman boşluk doluyor adımlarım ömrüme ömür katıyor biran önce eve gitmek istiyorum ... evimize aile olmaya birken bin olmaya.... sonra bir yağmur bardaktan boşalırcasına... sokaklar karışıyor bir türlü bizim eve çıkmıyor... aklım uçmuş sanki evimi bulamıyorum.... ağlıyorum sokaklarda yağmura karışmış gözyaşlarım telefonum elimde ne yapacağımı bilmiyorum ... sonra sokağımı buluyorum evimi ve anahtar o anahtar kapının deliğine girmiyo o dakikalarda .... bir komşunun ziline basıyorum ağlar ve sırılsıklam vaziyette görüyo beni arkadaşım oda şokta... içeri giriyorum üzerimi çıkarırken hala ağlamaya devam ediyorum noldu diyo kız kesin başıma bişey geldi... evet başıma dünyanın en güzel şeyi geldi... HAMİLEYİM diyorum buna mı ağlıyosun diyo akıllım :)) ben ağlamayayımda kimler ağlasın meğer çok üzülünce de çok sevinince de ağlarmış insan o an anladım.... sonra elimde telefon önce kayınvalde aranıyor annemmmmmmmmmmmmm HAMİLEYİM yavrum kuzum diyo ve sesi kesiliyo meger fenalaşmış çok sevindi ki biliyorum görümcem yanındaymış alıyo telefonu bana eşimi bu aileyi veren vesile olan ablammmmmmmmmmmmm HAMİLEYİM oda başlıyo ağlamaya hemen geleyim diyo yanına 2 çocugu var çok yağmur var gelme diyorum merak etme iyiyim çok iyiyim hiç olmadığım olamadığım kadar.... sonra kendi annem,ablam var sırada aynı tepkiler sevinçler ... ben ailemi mutlu ettim ... o an anladım ki kendim içinde istiyodum evlat ama eşim için,ailem içinde....

eşim eve geliyo ve sözlerimiz düğümleniyo konuşmamıza gerek yok acımız ortak .... ve bu mucize bizim.... rabbim ol dedi ve ihsan etti bize emanetini yolladı... sarılıp uzun zuun ağlıyoruz içine sokacak sandım öyle bir sarıldı ki.... geçti bütün sıkıntılarımız....


şimdi 16. haftamıza geldik meleğim bir KIZ... rüyalarımda salladığım, çoğu gece ağlayarak uyandığım dogdugunu büyüttümü emzirdiğimi gördüğüm KIZIM ... adıyla niniler söylerdim rüyamda ZEYNEBİME...

ŞİMDİ HAYAT ÇOK GÜZEL , BÜTÜN ORTAMLAR SESLİ , BÜTÜN KALABALIKLAR BENİMLE NEŞELİ... HİÇKİMSENİN SEVİNCİ ACIMA DOKUNMUYO, KISKANÇLIK MI DİYE ÖZENÇLERİMDEN UTANMIYORUM ARTIK... BÜTÜN ÇOCUKLAR BENİM,BÜTÜN HAMİLELER SEVİMLİ ARTIK...

VE CANIMIN İÇİNDE BİR CAN VAR , CANIMA CAN KATAN RABBİM ONU BENDEN ÖMRÜMCE AYIRMASIN...

allah isteyen her kardeşime bu duyguyu tattırsın ........... bu yolda savaşanlar da asla pes etmesin benim duam sizlerle :54.

Genişletmek için tıkla...

RUYAbuse .!.:

Öyle güzel yazmışsınki yaşadıklarını bir solukta okudum ve de çok duygulandım...
Gerçekten de zamanı gelince veriyor RABBİM ... İmkansız diye bir şey yok yeterki o zaman glsin...

Genişletmek için tıkla...