Bir küçük çocuk meselesi

turuncumercimek .!.:

İki çocuğumun arası tam 4 yaş. Ben baştan beri hep 4 ya da 5 yaş olsun istemiştim. Ama ilk çocuğumuzun da fikri önemliydi bizim için. Sizin çocuğunuz da küçük değil ona açıklayarak sorabilirsiniz. 4 yaşına kadar "asla istemiyorum başka bebek olmasın oyuncaklarımı seni babamı kimseyle paylaşmam" diyen çocuk (birbuçuk yaşından beri akıcı konuşabiliyor) 3buçuk yaşında "anne artık benim de bi kardeşim olsun hatta bir tane yetmez 3 5 tane olsun" demeye başladı. Şuan 5 yaşında ve bebeğim 1 yaşında olmasına rağmen bazen beraber oyun oynuyorlar. İnanın maddiyat bir şekilde çözülür. Tek çocuk hiç çocuk demişler çok doğru. Bu dünyada herkesin mutlaka en az bir kardeşi olmalı. Tabiki dengeyi sağlamak için ve ilk çocuğunuzun mahsun olmaması için çok çaba sarfetmek gerekiyor.

Genişletmek için tıkla...

aysima64 .!.:

bizde ayni durumdayiz..
maddi olarak hic bir korkum yok..
zengin degilim sizinle ayni sayiliriz..
ama sunu hic bir zaman dusunmedim..
tek cocugum olursa özel okulda okuturum 2. olursa devlete gider.. bu konu bana uzerinize alinmayin ama cok sacma geliyor..
özel okullarin hali ortada cocuklari yaris ati gibi yetistirmekten gözleri dönmus..
gonderme imkanim olsa bile iyi bir devlet okulu tercih ederim.. bu konu cok ayri ama deyinmeden edemedim.. aileler de birbirileri ile yaris icine girmis vaziyette.. neyse

benimde oglum 3.5 yasinda suan.. ayni durumu bende yasiyorum..
ama benim korktugum tek sey tekrar en basa donmek.. suan cok rahatim oglum yarim gun okulda.. kendime ayiracak zamanim var suan ama bebek olursa tam zamanli bakimlari olacak..

ama dediginiz gibi kardessizde yalniz kalacak..
ileride dertlesebilcegi yakini olmayacak
o yuzden kendimi hazir hissettigimde kardes yapacagik Allah izin verirse..
sizede tavsiyem maddi kaygilarla kardessiz birakmayin kizinizi..
varsin devlet okulunda okusun.. butun basarili insanlar ozel okullardan mezun olmuyolar..

Genişletmek için tıkla...

Khomyuk .!.:

Benzer şartlarımız var. Ortalama gelirimiz sizin kadar, kendi evimiz var. Kardeş yapmayacağız.
İnsan belli bir standartı tutturunca altında yaşamak zor geliyor. Şimdi bir çocuk daha yapsam kıy kanaat geçinirim. Çocuğumun alıştığı hayat değişecek, benim de.
Şimdi istediği kreş istediği oyuncaklar, istediğindr dışarda yemek bir şekilde oluyor. Ama bir çocuk daha gelirse böyle olmayacak. Ben istemiyorum açıkçası.
Kardeş de evlenene kadar yanında açıkçası. Evlenince herkes kendi ailesinin derdinde. Zaten mal mülk kavgası girip küsen de çok.
Kardeş gibi arkadaşı olur inşallah

Genişletmek için tıkla...

Cay6 .!.:

Bende tam boyle dusunuyorum zaman zaman bi kardesi olunca ilerde belki zirva bi konudan kusup konusmayacaklar nerden belli diye ... benmde 3 yasnda kizim var ben ilerisi icin de cock dusunmuyorm daha bazen bazende olabilir diyorm suan kesinkes istemiyoruz tabide ... esimse kesnlkle bi cocgmz dha olmali diyor ...

Genişletmek için tıkla...

denizkestanesi .!.:

Evet benim de benzer kaygılarım var ,ayda en az 2 kere yemeği dışarıda yiyoruz mesela ya da oyuncak anlamında en kalitelisi alınıyor, giyimde de öyle,kardeş demek bunları iki kere düşünmek demek...ama arkadaş da ne kadar kardeş gibi olabilir, şahsen benim hiç kardeş gibi gördüğüm bir arkadaşım olmadı, kardeş gibi gördüklerimden kazık yedim ve o zamandan beri hayatıma giren yeni arkadaşlarımla hep bir mesafem oldu ve olmakta..

Genişletmek için tıkla...

denizkestanesi .!.:

Merhabalar , uzatmadan çok dert olmayan ama beni ve eşimi çok düşündüren bir konuyu size danışmak istiyorum .

Bir tane kızım var şu an , 3 yaşına girmesine az bir zaman kaldı ve eşimle kardeşi olması konusunda çok kararsızız. Dün gece kızım uyuduktan sonra bu konuyu derinlemesine konuştuk, eksi ve artılarıyla ama %50 evet %50 hayır durumundayız. Bu mor ayakkabı mı sarı olan mı gibi bir seçim olmadığı için farklı fikirler süzgecinde bir karar vermek istiyorum. Çünkü kardeşi olursa en fazla 4 yaş olsun istiyoruz arası. Olursa bir sene sonra olsun fikrindeyiz bu yüzden.Öncelikle maddi bakımdan eşim 8 bin tl ye yakın para kazanıyor, ben de üniversite mezunuyum ama kızımı kendim büyütmeyi seçtiğim için çalışmadım , ama sigortam yatıyor ve bir evim var , kirasını alıyorum , kendi evimizin kirasını ben karşılıyorum.Maddi olarak bu durumdayız. Fakir insanlar çocuk konusunda hiç düşünmezler bilirsiniz, 4-5-7 çocuk yaparlar çünkü zaten fakirler ve çocuklarına gelecek sağlamak , iyi bir eğitim vermek anlamında çabalamadıkları için böyle kaygıları yoktur. Zengin insanlar da bakıcılarla büyüttükleri ve olanaklar bakımından bir endişeleri olmadığı için 3 de yaparlar 1 de keyiflerine göre ama bizim gibi orta gelirli aileler de ayağını yorganına göre uzatmak zorunda olduğu için çok ince düşünürler.

-Eğer kardeşi olursa kızımıza kötülük mü yapmış oluruz maddi olarak imkanları ikiye bölünecek ama zaten çok zengin değiliz kızımız Robert Koleji’ne gidemeyecek ama devlet okuluna da vermek istemiyoruz , malum şu anki eğitim sistemi ne halde.
- Eğer kardeşi olmazsa ve biz bu dünyadan göçtüğümüzde manevi bir destekci olmayacak , Türkiye’de özellikle bir kız çocuğunun , gerektiğinde kapıyı çarpıp çıkabildiği ve canı gibi bir varlık, kardeşi olmalı mı ?
- Tek çocuk olursa kardeş duygusunu tadamayacak , kardeşi olanlar ancak bu söylediğim şeyi anlayabilir.
- ileride kardeş yapmadığımız için pişman olur muyuz ve kızımız da bize sitemde bulunur mu , bir kardeşim olsaydı da varsın ... kolejine gitmeseydim gibi.
- kızım şu an bütün temel becerilerini yapabiliyor, tuvaletini , yemek yemeyi vs . Artık tam bir özgür birey. Herşeye sıfırdan başlamak biraz zor geliyor kardeşi olursa da ama bir bebek daha fikri heyecanlandırmıyor da değil, emzirmeyi bile özledim ( 1,5-2 sene emzirenler beni anlar )
- Kardeşi olursa ilgimiz de ikiye bölünecek , acaba bu tempoyu kaldırabilecek miyiz .

Tek çocuk olanlardan özellikle yorum bekliyorum, kardeşi olmalarını isterler miydi ? Yoksa eksikliğini hiç hissetmediler mi ?

2 çocuğu olup da yaş farkları 3-4 olanlardan da yorum bekliyorum özellikle, kıskançlık durumları oldu mu , bu yaş farkı iyi mi kötü mü ?

Son olarak eşimle aynı yaştayız , 32 yaşındayız.

Biraz uzun oldu, okuyanlara en içten teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

denizkestanesi .!.:

Merhabalar , uzatmadan çok dert olmayan ama beni ve eşimi çok düşündüren bir konuyu size danışmak istiyorum .

Bir tane kızım var şu an , 3 yaşına girmesine az bir zaman kaldı ve eşimle kardeşi olması konusunda çok kararsızız. Dün gece kızım uyuduktan sonra bu konuyu derinlemesine konuştuk, eksi ve artılarıyla ama %50 evet %50 hayır durumundayız. Bu mor ayakkabı mı sarı olan mı gibi bir seçim olmadığı için farklı fikirler süzgecinde bir karar vermek istiyorum. Çünkü kardeşi olursa en fazla 4 yaş olsun istiyoruz arası. Olursa bir sene sonra olsun fikrindeyiz bu yüzden.Öncelikle maddi bakımdan eşim 8 bin tl ye yakın para kazanıyor, ben de üniversite mezunuyum ama kızımı kendim büyütmeyi seçtiğim için çalışmadım , ama sigortam yatıyor ve bir evim var , kirasını alıyorum , kendi evimizin kirasını ben karşılıyorum.Maddi olarak bu durumdayız. Fakir insanlar çocuk konusunda hiç düşünmezler bilirsiniz, 4-5-7 çocuk yaparlar çünkü zaten fakirler ve çocuklarına gelecek sağlamak , iyi bir eğitim vermek anlamında çabalamadıkları için böyle kaygıları yoktur. Zengin insanlar da bakıcılarla büyüttükleri ve olanaklar bakımından bir endişeleri olmadığı için 3 de yaparlar 1 de keyiflerine göre ama bizim gibi orta gelirli aileler de ayağını yorganına göre uzatmak zorunda olduğu için çok ince düşünürler.

-Eğer kardeşi olursa kızımıza kötülük mü yapmış oluruz maddi olarak imkanları ikiye bölünecek ama zaten çok zengin değiliz kızımız Robert Koleji’ne gidemeyecek ama devlet okuluna da vermek istemiyoruz , malum şu anki eğitim sistemi ne halde.
- Eğer kardeşi olmazsa ve biz bu dünyadan göçtüğümüzde manevi bir destekci olmayacak , Türkiye’de özellikle bir kız çocuğunun , gerektiğinde kapıyı çarpıp çıkabildiği ve canı gibi bir varlık, kardeşi olmalı mı ?
- Tek çocuk olursa kardeş duygusunu tadamayacak , kardeşi olanlar ancak bu söylediğim şeyi anlayabilir.
- ileride kardeş yapmadığımız için pişman olur muyuz ve kızımız da bize sitemde bulunur mu , bir kardeşim olsaydı da varsın ... kolejine gitmeseydim gibi.
- kızım şu an bütün temel becerilerini yapabiliyor, tuvaletini , yemek yemeyi vs . Artık tam bir özgür birey. Herşeye sıfırdan başlamak biraz zor geliyor kardeşi olursa da ama bir bebek daha fikri heyecanlandırmıyor da değil, emzirmeyi bile özledim ( 1,5-2 sene emzirenler beni anlar )
- Kardeşi olursa ilgimiz de ikiye bölünecek , acaba bu tempoyu kaldırabilecek miyiz .

Tek çocuk olanlardan özellikle yorum bekliyorum, kardeşi olmalarını isterler miydi ? Yoksa eksikliğini hiç hissetmediler mi ?

2 çocuğu olup da yaş farkları 3-4 olanlardan da yorum bekliyorum özellikle, kıskançlık durumları oldu mu , bu yaş farkı iyi mi kötü mü ?

Son olarak eşimle aynı yaştayız , 32 yaşındayız.

Biraz uzun oldu, okuyanlara en içten teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

denizkestanesi .!.:

Evet benim de benzer kaygılarım var ,ayda en az 2 kere yemeği dışarıda yiyoruz mesela ya da oyuncak anlamında en kalitelisi alınıyor, giyimde de öyle,kardeş demek bunları iki kere düşünmek demek...ama arkadaş da ne kadar kardeş gibi olabilir, şahsen benim hiç kardeş gibi gördüğüm bir arkadaşım olmadı, kardeş gibi gördüklerimden kazık yedim ve o zamandan beri hayatıma giren yeni arkadaşlarımla hep bir mesafem oldu ve olmakta..

Genişletmek için tıkla...