onunla konuşurdum, neden yaptığını anlatsın iyice bir konuşsun isterdim önce, sonra peki der aradan uzun zaman geçmiş der devam ederdim. ama psikolojik olarak kızımın ismini söyleyemezdim, devamlı kızım derdim ama ismini telaffuz edemezdim. bir süre acıtırdı kandırılmış hissederdim ama sonra geçer giderdi acısı ve ona üzülürdüm, yaptığına, basitliğine, adiliğine, saçmalığına. belki zamanla ondan soğuyabilirim de.
başıma gelmeden hikaye yazmam gerçekçi olmasa da en yakın yaşayacaklarım bunlar olurdu..