Merhaba arkadaşlar,
Öncelikle şunu söylemeliyim ki, normalde ben mantık insanıyımdır, bir şey olmuyorsa olmuyordur, olmuyorsa benim için hayırlıdır, bir ilişki yürümüyorsa ayrılırsın seni daha iyisi bekliyordur diye düşünürüm, aşk için ölmeli aşk diye düşünmedim yani şimdiye kadar hiç.
Ama bugünlerde tam uygulayamıyorum bunu. 4 ay önce sevgilimden ayrıldım, arkadaşça ayrıldık, kavgamız gürültümüz olmadı, aynı alanda çalışıyoruz, birbirimize sormamız gereken şeyler oluyor, uzaktan uzağa gerek olduğunda görüşebiliriz diye düşündüm. Ama her seferinde o konuyu yine sevgili olmaya getirdi, baktım olmuyor biz senle arkadaş olamıyoruz demek ki diye görüşmeyi tamamen kestim ama tamam bir daha aramayacağım diyip en fazla 2 hafta sonra yine aradı, ben tam onun yokluğuna alışıyorum, pat kendini hatırlatıyor. Şimdiye kadar kimseyi engellememiştim telefonumdan, onu engelleyip kötü hissettirmek istemedim ama baktım başka çare yok her yerden engelledim. Bu sefer annesinden arayıp mesaj attı, onu da engelledim, bu sefer ablasından arıyor, her seferinde ben değiştim bana son bir şans ver diyor, ben değiştiğine inanmıyorum çünkü aynı şeyleri defalarca dedi ve değişmedi ama o kadar çok ısrar ediyor ki gerçekten değişmiş olabilir mi, bir kere daha deneyebilir miyim sorularını bana düşündürtüyor.
Böyle tekrardan ilişkiye başlayıp, sevgilisi değişen var mı aranızda? Bu arada gerçekten ama gerçekten çok seviyorum, aşığım, onunla bir dakika bile geçirmek benim için mutluluk kaynağı, o da bana prenses gibi davranır (hataları dışında) bir dediğimi iki etmez, kendi isteklerinden önce hep benimkini önemser. Çok farklı tarzlarımız var aslında, o doğu kültürünü sonuna kadar yansıtıyor, ben de batı kültürünü, yine de çok güzel zaman geçiriyoruz bir arada, sürekli mutluyuz, beraberken hiç sorunumuz yok gibi. Enerjisi çok yüksek, her sorunumla ilgilenir, çözene kadar uğraşır, hepsini geçtim çok aşığım, bana bakması bile beni mutlu etmeye yetiyor.
Sorun ne derseniz ailesi, gerçekten korkunç ötesi bir ailesi var, korku filmlerinden fırlamış gibiler ve o 32 yaşında olmasına rağmen ailesinin sözünden çıkamıyor, küçük çocuk gibi ne derlerse dinliyor, bu yaşa kadar tüm kazandığını ailesine vermiş, çok iyi paralar kazanmasına rağmen tek kuruş birikmişi yok neredeyse, ben olsun beraber yaparız herşeyi sorun değil dedim ama evlenicem diye ailesine para vermek istemeyince kıyametler koptu, ailesi evliliği ertelemek için ellerinden geleni yaptılar, normalde temmuzda evlenecektik ayrılmasaydık, gerçekten de ayırdılar, bu arada ailesinin benle bir sorunu yok hatta çok sevdik dediler, sanırım evlenmesine karşılar, ya da evlenip hala parasını vermesini istiyorlar. Daha böyle aile ile ilgili çok sorun var, düğün için tek kuruş yardım etmeyecek olmalarına rağmen bulduğumuz salonu beğenmediler, küçükmüş, misafirlerine yetmezmiş, ki benim bu şehirde çok az tanıdığım var, ben burada düğün bile yapmak istemiyordum ama olmaz ilk oğlumuz illa düğün yapacaksınız dediler, ki dediğim gibi durumları çok iyi, erkek arkadaşımda tüm parasını verdiği için tek kuruşu yok, herşeyi yapıp evlendikten sonra ödeyecektik, bende giden para olsun yeter ki diye herşeye sustum ama bir yerden sonra para ile de ilgisi olmuyor durumun sanki gelecekteki hayatımın fragmanını izliyormuş gibi oldum, her şeyime ama her şeyime karışacaklar, asla karışamazlar diyen erkek arkadaşım da sonradan dönecek gibi geldi ayrıldım.
Tek suç onların değil tabi ki, ona defalrca anlatmama rağmen hayatının kontrolünü eline alamadı, babası küçük yaştan beri hakaret, şiddetle çok bastırmış, o baskıdan çıkamıyor, ne kadar zor bir şey olduğunu bildiğim için çok destek oldum, çok konuştum ama her seferinde yapıcam diyip yapamadı. Başlarda çok anlayışlıydım ama şu an gözümde basiretsiz, saygı duymadığım, her zaman benim arkamda kalacak silik bir karakter, saygı duymadığım böyle silik bir karakterle olamam diyorum ama ben böyle biri değilim biliyorsun diyor, ailesi dışında tam tersi gerçekten.
Çok düşündüm, değiştim, sen hayatımdaki en önemli insansın fark ettim, onlarla çok az bağım var diyor, senle evlenip başka bir şehire yerleşelim, onlarla ayda yılda bir görüşelim diyor ama güvenemiyorum, ya sonradan onlar benim annem babam gidicez gelicez derse, ki burada böyle bir soru konu var. Böyle düşününce kesinlikle ama kesinlikle bir daha deneme, yine aynı şeyler olacak yıpranacaksın diyorum ama onu görünce de keşke beraber olabilseydik diyorum, bu kadar sevdiğim adamdan sırf ailesi yüzünden vazgeçmek çok zoruma gidiyor.
Sizce bu aile bana asla huzur vermez diyip uzak durmaya devam mı etmeliyim? Yoksa bana ne ailesinden bir daha bu kadar nasıl sevicem diyip bir daha mı denemeliyim?
Uzun oldu ama içimi dökmem lazımdı, kimselere anlatamıyorum, okuyanlara çok teşekkür ederim.
