bir kalbe iki kişi sığar mı?..

yıl 1999 onunla tanıştık bir şubat günü aynı okula gidiyorduk ve kısa bir dönem tanışıklığımız oldu sonra öss vs derken yollarımız ayrı düştü.1sene sonra yolda karşılaştık ve bir yerde oturup bişeyler içtik,arkadaşça sohbet ettik.farklı şehirlerde okuyorduk.tel nuöaralarınıda kaybettik zamanla çünkü ben taşınmıştım.1 sene sonra o benim numaramı arayıp bulmuş tekrar görüştük ve teklif etti ben de hayır dedim.bu böyle 1 yıl daha geçti.bigün ona msj attım telimi yeni almıştım.o da tekrar teklif etti ben evlenmek istediğimi çıkmak istemediğimi ciddi bir ilişki aradığımı söyledim.o da evlenelim o zaman dedi.fakat henüz öğrenciydik.yinede kabul ettim ve biz evlenmek üzere birbirimize fırsat verdik tanımaya çalıştık.sonra ben çoook uzak bir yerde okulu bitirip çaılşmaya başladım o ise henüz işine girmemişti ve çok yoğundu iş bulmaya çalışıyordu.bu nedenle 1 sene ancak bayramlarda 1 gün görüşebildik.yazında 1 hafta ancak.ertesi sene yine çok uzak kaldık ve artık teldede görüşmez olduk bize bağlı olmayan sebeplerden.benim tel çekmiyordu bulunduğum yerden ve onun çalışması gerekiyordu.meşgul olamıyordu benimle.evlenelim dedim bekle dedi.bunu defalarca söyledim.beni çok ihmal ettiğini hep hatırlattım.tabi sonra bende başka birini buldum.çok eğlenceli beni çok sevdiğine inandığım ve aşırı ilgili biri.çok mücadele verdi.benimle olabilmek için herşeyi göze alabilen biriydi.onun bu ilgisini karşılıksız bırakamadım.çünkü artık beni sevmediğini anlamışıtm.büyük hayal kırıklıkları yaşıordum çok mutsuzdum ve beni teselli eden yüzümü tek güldürebilen kişi yanıbaşımdaydı...ne mi oldu aradn bir kaç ay geçti.çok büyük suçluluk duyuyordum ama ayrılamıyordum ilkinden.yüzyüze görüşüp ayrılmalıydım.ve artık kendimi ona layıkta hissetmiyordum ayrıca onunla mutlu olabileceğimide düşünmüyordum.yaz geldiğinde onunla mutlaka görüşmeliydim.ama ben bunları düşünürken ondan bir telefon geldi ve nihayet işine giridğini bunca acıya katlandığını beni bile arayamadığını ama deydiğini ve sonsuza kadar beraber artık olabileceğimizi söyledi ve bana evlenme teklif etti.işin kötüsü ailemde biliyordu ve onunla evlenmemi istiyordu.aynı hafta iki evlenme teklifi almıştım ama çok mutsuzdum.yazın memlekete döndüğümde onunla konuşmak istedim ama o kocaman bir yüzükle ve gülen gözlerle bana evlenme teklif etti tekrar.yıkılıyordum mahvoluyordum bitiyordum sanki.ikisinide istemiyordum sadece yallnız kalmak ve kafamı dinlemek.ama ailem seçimini yapmıştı ve bana asla seçim hakkı bırakmadı.bunalıma girdim.kimseye laf anlatamıyordum.diğer taraftanda orda bıraktığım arayıp neler olduğunu merak ediyordu...baskılara dayanamayıp evet dedim ve nikahımızı kıydık.bunu diğeri sonradan öğrendi ve mahvoldu.neyse bende evliliğimi yürütemeyeceğimi fakat ayrılırsamda mutlu olamayacağımı anlamıştım.düğün olmadan bitmeliydi.bunalmıştım sıkılmıştım ve bir kutu hap içtim.gittim ilk göz ağrımın yanına seni hep sevdim dedim,ve seni üzmek istemedim hiçbir zaman...bayılmışım hastanede açtım gözümü.midemi yıkamışlar.2 gün yoğun bakımda kalmışım.beni o kaldırmış hastaneye bir sn bile uyumamış.yemek bile yememiş.annemi çağırmışlar ölecek diye.15 günyanımda kaldı.bana çok iyi baktı.karar verdik düğünümüze.ama bir gün mesajlardan diğeriyle aramızda olanları öğrendi.mahvoldu.ayrılmaya karar verdik.herşey bitti dedik.ama bir türlü bitiremedik.ve sonunda evlendik.diğerine gelince beni hala sevdiğini biliyorum ama eşim kadar sevmedi.o da evlenmiştir herhalde.mutludur eminim en azından benden fazla mutludur.şimdi sorarsanız en doğru kararı vermişim diyorum keşke arada başka biri olmasaydı.ama hiçbir zamanda eskisi gibi olmuyor.bir kere gölgelendimi bir ilişki geri dönüşü olmuyor.beni asla eskisi kadar sevmeyecek,hiçbir zaman evliliğim dörtdörtlük olamayacak.

.....................................................