Aynı durumu defalarca yaşamış kimi zaman ilk adımı atıp ilişkiyi başlatmış, kimi zaman koşar adım gitmiş ama elde edememiş biri olarak artık yıldığımı bildirmek istedim.
En kötü biten ilişkilerime bakıyorum, genelinde ilk adım benden atılmış. Yüzüme vurma, 'ne koştun be peşimden' ya da zaten 'ben değil sen beni istedin' gibi tepkilerle karşılaşmadım hiç ama erkeğin yoğun ilgi ve merakıyla başlayan bir ilişki olmadığı için gözden çıkarılmam hep kolay oldu. Daha doğrusu ben hep buna bağladım.
Şimdi mi? Tövbeler, yeminler, bir daha asla ben ilişkiyi başlatan tanışmayı sağlayan olmam diye zırladığım günleri aklıma getirerek hoşlandığım adamdan fersah fersah kaçıyorum. Çünkü artık şunu biliyorum; beğendiğim yüzle bedenle zaman geçirmeyi değil onun için değerli olmayı, peşinden koşulan olmayı merak ediyorum. Bir kez daha avcı görevini erkekten alıp ilişkinin tüm yükünü omzumda taşıyo gibi hissetmeye gücüm yok.
Sizin de bir yıl gibi gayet uzun ve adım değil adımlar atılabilecek bir geçmişiniz olmuş malum kişiyle. Tavsiyem bu kadar sürüncemede kalan birine kesinlikle bel bağlamamanız ve daha mümkün ihtimallere yönelmeniz.