Ben anlamlandıramıyordum yaşafıklarımı fakat bu sitede yazılanları okudukça gözüm açıldı yoksa bende hala celladına aşık modunda kaderime boyun eğmeye çalışcaktımSırasıyla: Lovebombing - Gaslighting
Bana arkadaşlarım söylüyordu ama ben onları görmüyordum bile aslında içimde hep bi huzursuzluk vardı ama nasıl sevdiysem hep kör oldum ona karşı, nasıl bir acizlikti anlamıyorum sanki evlenmek zorundaydım gibi hissediyordum ah ah gözüm evlenince açıldıEn baştan olmaması gereken bir evlilik. Neyse ki kurtulmuşunuz.
Siz yol yakınken dönmüşsünüz o kararı vermek bile kolay değildir eminim ama inanın evlenince kendinizi unutacaktınız bu insanla, kendimi artık tanıyamıyordum ne hissediyorum neyim ben bilmiyordum ama dur demeliydim çok şükür çok istediğim çocuğu yapmadan ayrıldım kedi büyütmeyi düşünüyorumAy şimdi yine benim eski nişanlıma benziyor diyeceğim üyeler gülecek bana. Yani maddi yönlerden değil ama benimkinde de öfke problemi vardı. Çok basit şeylerden küsüp duvar örüp konuşmuyordu. Küçük şeyleri büyütüp kavga ediyor sinirli anında kalp kırıyordu gözü hiçbir şey görmezdi. En sonunda ben de dayanamadım nişanı attım. Sizin de olmaması gereken bir evlilikmiş ama yine de çok çekmeyip ayrılmışsınız tebrikler. Her şey gönlünüzce olsun
Teşekkür ederim güzel dilekleriniz için :) ilk olduğunda panik atak geçirdim ailemin yanına gittim tayin dönemim değildi mecbur dönmeliydim sonra devam ettikçe hazirana kadar bekledim haziranda boşanma dilekçemi verdim eğer daha erken tayin isteme şansım olsaydı ilk dokunduğunda dönmezdim ama yanında kaldıkça nefret ettim içimde öldürdüm vicdanım çok rahattı ayrılırken ve kesinlikle aşk değilmiş bu çünkü aşk insanı mıtlu hissettirir çaresiz ve köle hissettirmezdiSizin adınıza çok sevindim.
Gerçekten bu şekilde dokunulamaz bir insana, kırmızı çizgi olmalıdır, her zaman.
Bir kere oldu diyelim , 2. si ayrılık sebebi net.
Kimse aşkından ölmüyor. Zaten bu yasanilan şey de aşk değil.
Aak gerçekten mutlu olmak, sevmek ,sevilmek.
Ömrünüzün devamı musumutlu olsun
Ben bile bu kadar kısa sürede ki sadece 10 ay kaldı hayatımda, kendimi kaybetmeye başlamıştım. Sürekli diken üstünde hissediyordum kendimi. Düşüncelerimi rahatça söylemeliyken ölçüp biçiyordum korkar hale gelmiştim. Çünkü en küçük olayı büyütüp kavga haline getirebilirdi. Bir de küsme huyu vardı. Bir kere basit bir olayda 2-3 gün konuşmadı. Benim eski konularımı okusanız ne dediğimi anlarsınız, gerçekten çok kötüydü. Ayrılınca zaten gerçek yüzünü gösterdiSiz yol yakınken dönmüşsünüz o kararı vermek bile kolay değildir eminim ama inanın evlenince kendinizi unutacaktınız bu insanla, kendimi artık tanıyamıyordum ne hissediyorum neyim ben bilmiyordum ama dur demeliydim çok şükür çok istediğim çocuğu yapmadan ayrıldım kedi büyütmeyi düşünüyorum
Sanırım çok gençken evlenmişsin. maalesef çok gençken insanın kendi üzerinde kontrolü farklı nedenlerden dolayı zayıftır. Hiç kendinizi suçlamayın çok şükür kurtulmuşunuz .Bana arkadaşlarım söylüyordu ama ben onları görmüyordum bile aslında içimde hep bi huzursuzluk vardı ama nasıl sevdiysem hep kör oldum ona karşı, nasıl bir acizlikti anlamıyorum sanki evlenmek zorundaydım gibi hissediyordum ah ah gözüm evlenince açıldı
Geçmiş olsyn.Kurtulmuşsunuz.Ben bu kısmı anlamadım.Yoğun bakıma onun çocukluk fotoğrafıyla mı gittiniz?,büyük ameliyat oldum sevgiliyken yoğun bakımda gep onun çocukluk fotoğrafına bakarak kendime gelmeye çalışıyordum
Teşekkür ederim ameliyattan çıktıktan sonra annem kapıdaydı bana vermişti fotoğrafı hatta o gece rüyamda görmüştüm çocukluk fotoğraflarını o zor günde onlara tutunmuştum ama olmadıGeçmiş olsyn.Kurtulmuşsunuz.Ben bu kısmı anlamadım.Yoğun bakıma onun çocukluk fotoğrafıyla mı gittiniz?
Sadece kendi içinizdeki güce tutunun.Geçmiş olsun.Çok zor şeyler atlatmışsınız.Herşey gönlünüze göre olsun bundan sonra.Teşekkür ederim ameliyattan çıktıktan sonra annem kapıdaydı bana vermişti fotoğrafı hatta o gece rüyamda görmüştüm çocukluk fotoğraflarını o zor günde onlara tutunmuştum ama olmadı
Narsist tanısını kim koydu ?Kişiliksiz,karaktersiz ,ahlaksız insan degil gibi rutin şeyler söyleyebilirsiniz ama narsisti yanlış öğrenmişsiniz :))Merhaba hanımlar, ben 5 yıl önce peşimden koşan beni prenses gibi hissettiren biriyle sevgili oldum. İlk 1 yıl her şey çok güzeldi rüyadaydım , ilk defa biri bana bu kadar değer veriyordu onun çok saf olduğunu düşünürdüm bana asla kötülük yapmaz derdim , aile yapısı olarak yaşadığı yer bakımından bana çok uzak biriydi fakat gözüm bunları görmüyomuş o zamanlar..
ilişkinin son 1 yılında söylediğim her söze tepki veriyordu,kızıyordu, bağırıyordu hatta beğenmediği bir şey söylediğimde ki bana göre normaldi evi dağıtıyordu . Bunlar bana normal geliyordu o zamanlar çok sinirli heralde böyle tepki veriyor diyordum sonra eve alışveriş yapardı gönlümü almaya çalışırdı barışırdık ( ne aptalmışım ) .
Biz son yıl evlilik kararı aldık , maddi yönden hiçbir talebim olmadı çeyizimi her şeyimi kendim hallettim düğünü biz yaptık ailemin durumu iyi değil diyordu , neyse evlendik balayında altınları istedi vermek istemedim kavga çıkardı döndük onun memleketinde yaşamayı kabul etmiştim , 1 haftada temizlikten olsun tembellik yapıyorsun diyerek üstüme yürüdü çalışan biriyim yetişemiyordum beni ittirdi aileme küfürler etti panik atak geçirdim ertesi gün ailemin yanına gittim , onlar beni mutlu beklerken yaşadığımı anlattım daha yenisiniz alışırsınız dediler geri döndüm ve daha şiddetlendi artık kollarımı morartıyordu kapıya atıyordu beni ‘ bir kere lavabonun üstünde leke vardı niye temizlemeden dışrı çıkıyorsun dedi bende görmemişim dedim sinirlendi baya bende sen temizle o zaman bu kadar büyütülcek bir şey değil dedim saçımı çekti iki saat bağırdı ailemi arayıp şikayet etti’ ben bu gormu okuyarak yaşadıklarımın gerçek olduğunu ve bunlrı haketmediğimi düşündüm çünkü yalanım saygısızlığım kötü huyum yoktu bunları yapması için .. çocuk istiyordu ve bende çok istiyordum ama burada okuduklarıma bakarak çocuğumu bu adamın yanında büyütemem diyip yapmadım 1 yıl boyunca ve tayin dönemine kadar çektim bu herifi her küfür ettiğinde daha çok uzaklaştım ve güçlendim kendimi kurtarmalıydım aileme anlattım her şeyi ve dedim ki eğer benim arkamda durmayıp bir daha oraya gönderirseniz bu adam beni öldürür dedim öfke sorunu vardı , ya benim yanımda durursunuz ya da ben yoluma sizsiz devam ederim dedim ve destek oldular hiç bir şey talep etmeden anlaşmalı boşandık tam bir narsistmiş zamanla daha iyi anlıyorum şimdi yeni hayatımda kurslara gidiyorum işime bakıyorum kendimi huzurlu kılmaya çalışıyorum , biliyorum boşanmak çok zor bir süreç ama inanın zamanla geçiyor o gücü içinizde bulun değerinizi bilin hanımlar kimseye muhtaç değilsiniz .