İlk mesajımda da yazdığım gibi maksadım sizi yargılamak değil, 17 yaşında çok cahildim demişsiniz evet o yaşlarda düşünmeden hareket edilebiliyor lakin şu an 24 yaşındasınız ve hala fikirleriniz oturmuş olgunlaşmış değil, yaşadıkça hayat tecrübesi kazanacaksınız.
Sizi yaralamak için de yazmıyorum, annesinden ayrı kalan çocukların neler hissedebileceğini az çok tahmin ettiğim için bazı şeyleri görün ona göre hareket edin istiyorum, ben de anneyim sizden birkaç yaş büyük kızım var, şu yaşta babasıyla boşansam o babasıyla yaşamaya devam etse, ben başka şehire gitsem koskoca kız olmasına rağmen o bile annesinden soğur, beni neden bırakıp gittin neden beni de yanında götürmedin der, ki sizin yavrularınız küçük, küçük çocuğunuz kaç yaşında? 3 mü 4 mü?
Hayatta hiçbir şey kolay değildir, meslek yok maddi imkan yok aile desteği de yok sanırım, bu konuda size hak veriyorum fakat siz Ankara'da iş bulmayı hiç denememişsiniz, eski eşiniz eş olarak kötü ama baba olarak iyiymiş en azından öyle anlatıyorsunuz, sizi çocukla ilgilen diye Ankara'ya bile çağırıyor, bu durumda boşanırken ben bu şehirde çocuklarıma yakın olmak istiyorum, bana iş bulana kadar maddi destekte bulunur musun, çalışınca yavaş yavaş borcumu öderim gibi bir teklifte bile bulunabilirdiniz.
Koca her zaman bulunuyor ama evlat elden gitti mi bir daha geri dönüşü olmuyor bunu hiçbir zaman unutmayın.