Arkadaşlar, ben size bir yıl önce yazıp fikirlerinizi sormuştum ve bu ilişkiyi başlamadan bitirme kararı almıştım. Fakat bahsettiğim arkadaşımın ısrarları sonucu bir ilişki yaşadık. Kısaca bahsetmek istiyorum. Belki bu durumda olupta bir okuyan çıkar diye.
Ben yaşadığım ilişkiden çok pişmanım. Etrafımdaki insanlar da, ailem de, burada fikir danıştığım arkadaşlarım da uzak dur demişlerdi. Ama dinlemedim. Öyle sürekli duyguları düşünceleri değişen birisi değildi. Yani genellikle normaldi. Ben onun anormalliğini, o sinirliyken veya çok üzgünken anlıyordum.
Şöyle ki; bana küfür edip beni istemediğini söyleyip, iki dakika sonra seni çok seviyorum gel buraya diyordu. Son zamanlara doğru kendisinden iyice korkmaya başlamıştım.
Bazen benden ayrılmak istediğini söyleyip ,beş dakika olmadan, barışmak istiyordu. Ben artık istemiyorum dediğimdeyse karşımdaki kocaman adam gidip, yerinde zıplayan, ağlayıp sızlanan, beni bırakma diyen on yaşında bir çocuk geliyordu.
Benim ilişkimde en son olarak şiddet de vardı. Öyle büyük bir şey değil tabii ki ama şiddet sonuçta. Kimseden grmediğim muameleyi gördüm. Neymiş, ben kimmişim de onu istemiyormuşum? Tabi sonra tekrar barışmaya çalışmalar... Ama businir dönemlerinde tam bir çocuk oluyordu. Sinirli bir çocuk.
Ondan kelimenin tam manasıyla iğreniyorum.
Burdan muallakta olan arkadaşlara sesleniyorum. Bu ilişkiye hiç başlamayın! Allah onların yardımcısı olsun, asla ayırmak değil niyetim ama sizi de hasta etmelerine izin vermeyin. Onun duygularının değişmelerinden siz de etkileneceksiniz. Sizin de psikolojiniz bozulacak!
Hala korkuyorum insanlardan ki biz ayrılalı 7-8 ay oldu... Yazık etmeyin kendinize. Emin olun şiddet de olur ilişkinizde. Az danışmadım böyle birliktelikleri olan insanlara, farklı şeyler söyleyen olmadı hiç.
Amacım kimseyi kırmak üzmek değil. Ben yaşadıklarımı ve duygularımı yazdım. Herkese sevgiler...
foruma bu gün kayıt oldum seçenekler kısmında kız ve erkek var fakat en altta erkek üye kesinlikle olmuyor yazıyor nasıl iş analmadım
moderatör sürekli kontrol ediyorsa beni banlayacaktır yada daha mantıklı düşünüp her gün yeni bi hesap açabileceğimi hatta durduk yere kız gibi konuşabileceğimi varsayıp beni yada birini hiç bu devinimlere sokmadan amaaan ne hali varsa görsün tekniğinide uygulayabilir....yaşar görürüz...
gelelim konuya:
ben bir manik depresif erkeğim , ben nasılmıyım ?
aslında kendimi paramparça kelimeler ve cümlelerle tanımlayabilirim fakat insan bunu yaparken belli bir süre sonra kelimelerin büyüsüne kapılıyor ve bitmişilkten bir kişilik oluşturmaya çalışıyor, o yüzden bunu mantıklı görmüyorum vede tavsiye etmiyorum...
acaba benden sevgili olurmu kısmına gelelim...
yaşım 35 ve sevgilim olmadı , o yüzden bu konuya nasıl bir cevap verebilirim bilmiyorum ama muhtemelen durumum bir cevap niteliğindedir
manik olupta hatun yapanları düşünüyorumda kesin onları bi yerden bi şekilde ayakta tutan etkenler olmuştur bu ya paradır
ya mal mülktür ya yanlızlığın verdiği rahatlıktır bişey bişeydir işte....
yoksa bu kadar arızya sahip olup bide hatun taşıyacan yok öle bişey özellikle para açısından durum iyi değilse kız kelimesini unut
annenle babanla yaşıyosan yaş ilerlemiş vede hastalıktan hayata tutunamamış vede onların parasınla eve tıkılıp kalmışsan
bu yüzden hayatı suçluluk duygusuyla yaşıyosan, dışarı çıktığında 2,3 tl ile nerde doyarım hesabını yapıyorsan kız senin neyine
bu kız salakmıda hayatını böyle bir erkeğin eline teslim etsin
ben kız olsam kendimle çıkmazdım , özgüvenin ö sü yok şu bahsettiklerime maruz kalan bir insanda bide bu insan hasta....
yaşadığım depresyonu size anlatmicam çünkü konuda bahsedilmiş zaten hemen hemen hep aynısıdır
sonuçta Allah bir hastalık tasarlamıştı ve kızları benden uzak tutmuştu kimine böbrek vermiyordu yada göz banada kız
bu insan sevgili olsa gerçekten kendinden iğrendirebilir onu söyliyeyim
bazı arkdaşlar hani olayın anormalliğini ortaya koymak için bi an şöyle oluyorlar sora böyle , çocuk gibi ağlıyorlar vs, aklındakini gerrçek yerine koyabilir vs hallerden bahsetmiş ya , benim hayatım öyle geçti ve dedimki okurken ne yani hayat zaten böyle değilmi siz de nasılki....
bi gün belki biri olcak ama uzun vadede gözükmüyor çünkü kızlarla aynı ortamda bulununca bile bir kaç hafta sonra onları taşımak şöyle dursun satranç tahtasında hangi taşı nereye koyucağını bilmeden saçma sapan dama gibi oynayan kendince yeniyorum falan sanıp resmen karşındakini sinir kendini rezil eden ve sonunda olayın farkına varıp hayatttan kopan ve kızlardan illalah diyen biri oluyorum
Allah bir hayat yaratmış ve bir düzeni var ama belki kör olanda kız bulamıyor buda düşünülmesi grekn bir şey
sizler uzun vadede sevgi yayabilen insanlarsınız , bunu nasıl yapıyorsunuz gerçekten merak ediyorum
içinizde hep bir hayata bağlılık hep olayları iyi tarafından görebilme, amaan canım kafaya taklcak şey değil dediğinizde konunun kendiliğinden kafaya takılır olmaktan vazgeçmesi, yanlış anlaşılsanız bile anında geçiştirebilme yada herkes tarafından sevildiğinizi yada sevilebileceğiniz hissinin olması bizim durumda olan insanlar için meleklerle kontakta olan birisini çağrıştırır ancak
bu kadar pozitif halin arkasındaki sebep ne peki hiç bu açıdan baktınızmı hayata
herşey yolunda gidiyor, lise , ünvte, iş tecrübesi, artan çevre, komuşuluklar ona git buna gelmeler sinemalar kafeler evlenme
doğru erkeği bulma el üstünde tutulma baksana hayatına bu ne yaaa
anormallik demişken bu kadar anormallikte görmemiştim dicem ama etrafımda herkes evlendi çoluk çocuk sahibi oldu araba aldı ev aldı
ve yüzlerine bakıyorumda , bir gülümseme acaba daha ne kadar mükemmel olabilir durumu...
neden herşeyin iyi gitmesi bu kadar üst üste geliyor hayatınız da gözüm yok gitsinde zaten sadece bi düşünün istedim....
35 yıl kız olmadan yaşadım vede kopuk biri değilim asla kerhaneye falanda gitmem evde oturur sabahlara kadar ağlarım sesim duyulmasın diye yastığı yorganı üstüme çekerim hatta duyulmasın diye ağlamaktan bile vazgeçerim ama yinede yoldan çıkmam
ya bi düşün diyenide hayatımdan anında silerim....
içim acıyormu diye merak ediyorsunuz belki aslında bunun cevabını okuyun vede duymazdan gelin unutun ama öldüğüm anın huzurunu hep içimde tutarak yaşıyorum
siz varın gelin böyle bir erkekle çıkın siz bilirsiniz , bol şans ....
Psikiyatristlere ve gördüklerime mi inanacağım, okuduklarıma mı yoksa sana mı?!! 
Önce bunu bilelim.
çok seviyor ama çokta kırıyor bu beni çok yıpratı açıkçası.
