İnsanlar herkesin çok rahat yaşamı var falan mı sanıyor anlamıyorum?
Tahmin edemeyeceğiniz hayatlar yaşanıyor ve belki siz de o hayatlardan birini yaşadınız ama herkesin şansı çok da yaver gitmiyor, önüne fırsatlar çıkmıyor, çıkan fırsatı bir şekilde kaçırmış olabiliyor. Böyle durumlarda çok üzülüyorum.
Benim de çocukluğum güzel geçmedi, geçmişi hatırlamak bile istemiyorum ki hatırlamıyorum da bazen unutuyorum o kadar kötü şeyler.
Bazıları böyle durumda evliliği kurtuluş olarak görüyor, zaten ekonomik olarak da ileri bir ülke değiliz. Üniversiteden mezun olur olmaz iş bulunmuyor. Başka iş yapsan aldığın maaş seni o evden kurtarmıyor.
Ya da tutup insan 2 güzel söze kanabiliyor, sevgiye aç olduğu için. Yargılamak kimseye düşmez, kimse sınanmadığı günahın masumu değildir diye bir söz var. Aynı o şekil bu işlerde.
Ben sizi anlıyorum ama sizin yapmanız gereken şey de bundan sonra kızınızı biraz daha büyütüp iş bakmak, çalışmak. O zamana kadar da eşinize çok cevap vermeyin he deyip geçin duymazlığa verin bence. Baba evine dönünce her şey çok güzel olmuyor çünkü. Hele ki çocukla.
Kendi hayatınızı kazanmaya, kendinizi ve kızınızı kurtarmaya çalışın bu saatten sonra.