- 7 Aralık 2018
- 6.864
- 17.802
- 248
- 28
- Konu Sahibi Cileklivanilinn
-
- #1
Selamlar
Bir süredir gözlemlediğim bir şey var. Özellikle iş yerinde bu konuda çok sıkıntı yaşanıyor o da pasif agresiflik. Mesela biri bir şeye alınıyor bunu asla söylemiyor sabahtan akşama kadar surat asıyor ya da kendince misilleme yapmaya çalışıyor. Yakın arkadaşım var onunla da aynı sorunu yaşıyor gibiydik. Düzgünce dedim ki "bir şeye kırıldığında ya da kafanda soru işareti olduğunda açıkça konuşalım. Olay soğumadan birbirimize söyleyelim" bana cevap olarak şunu dedi "ben söyledikten sonra ne anlamı var?" ya sen 15 yaşında mısın? Hayır onu da geçtim ben senin ruhsal durumunu, neye kırılıp kırılmadığını tahmin etmek ve anlamak zorunda mıyım? Benim de kendi kafamın içinde çeşitli problemlerim sıkıntılarım olamaz mı? Nasıl insanların her şeyine dikkat edebilirim ki? İletişim denen şey bunun için yok mudur?
Mesela bu arkadaşım bir soğukluk hissetse hemen misilleme yapıp önceden içinde tuttuğu şeyleri söylemeye başlıyor. İş yerinde de böyle çok insan var. Bence bu durum ben de dahil çoğu kişide olan bir şey AMA bazı insanlar aşırı abartıp diğerlerini de zor durumda bırakıyorlar. Hani vardır ya iyi insandır temiz kalplidir ama bir yoruculuk bir alınganlık sezersiniz. İşte tam olarak öyleler.
Burda da birkaç kez denk geldim. Kadının parası çalınıyor gidip soruyor neden sordun deniyor. Yahu neden sormasın? Üzerini kapatsa o olay unutulmayacak ki bu sefer başka şeylerden çıkarılacak acısı.
Bu insanları hayatımdan çıkarmak da bir çözüm oluşturmuyor ki. Aynı iş yerindeyiz. Kaldı ki sanırım 10 insanın 7 si falan böyle. Çok sık duymuşsunuzdur zaten "ben söyledikten sonra ne anlamı kaldı ki" cümlesini. Evet sen söyleyeceksin çünkü kendini anlatmakla yükümlüsün. Ben de müneccim değilim.
Cidden merak ediyorum aranızda böyle olanlar var mı? Neden böyle davranıyorsunuz? Ve çevresinde böyle kişiler olan varsa nasıl baş ediyorsunuz?
Bir süredir gözlemlediğim bir şey var. Özellikle iş yerinde bu konuda çok sıkıntı yaşanıyor o da pasif agresiflik. Mesela biri bir şeye alınıyor bunu asla söylemiyor sabahtan akşama kadar surat asıyor ya da kendince misilleme yapmaya çalışıyor. Yakın arkadaşım var onunla da aynı sorunu yaşıyor gibiydik. Düzgünce dedim ki "bir şeye kırıldığında ya da kafanda soru işareti olduğunda açıkça konuşalım. Olay soğumadan birbirimize söyleyelim" bana cevap olarak şunu dedi "ben söyledikten sonra ne anlamı var?" ya sen 15 yaşında mısın? Hayır onu da geçtim ben senin ruhsal durumunu, neye kırılıp kırılmadığını tahmin etmek ve anlamak zorunda mıyım? Benim de kendi kafamın içinde çeşitli problemlerim sıkıntılarım olamaz mı? Nasıl insanların her şeyine dikkat edebilirim ki? İletişim denen şey bunun için yok mudur?
Mesela bu arkadaşım bir soğukluk hissetse hemen misilleme yapıp önceden içinde tuttuğu şeyleri söylemeye başlıyor. İş yerinde de böyle çok insan var. Bence bu durum ben de dahil çoğu kişide olan bir şey AMA bazı insanlar aşırı abartıp diğerlerini de zor durumda bırakıyorlar. Hani vardır ya iyi insandır temiz kalplidir ama bir yoruculuk bir alınganlık sezersiniz. İşte tam olarak öyleler.
Burda da birkaç kez denk geldim. Kadının parası çalınıyor gidip soruyor neden sordun deniyor. Yahu neden sormasın? Üzerini kapatsa o olay unutulmayacak ki bu sefer başka şeylerden çıkarılacak acısı.
Bu insanları hayatımdan çıkarmak da bir çözüm oluşturmuyor ki. Aynı iş yerindeyiz. Kaldı ki sanırım 10 insanın 7 si falan böyle. Çok sık duymuşsunuzdur zaten "ben söyledikten sonra ne anlamı kaldı ki" cümlesini. Evet sen söyleyeceksin çünkü kendini anlatmakla yükümlüsün. Ben de müneccim değilim.
Cidden merak ediyorum aranızda böyle olanlar var mı? Neden böyle davranıyorsunuz? Ve çevresinde böyle kişiler olan varsa nasıl baş ediyorsunuz?