Haklısınız sosyal medyada meraktan herkes herkese bakıyor. Bunun aldatmakla alakasi yok. Bakmıyorum diyen de yalan söyler. Herkes herkeste ekliyor zaten. Eğri oturup doğru konuşalım. İlişkini de bence bitir ve yoluna bak. Ne olursa olsun aldatmanin açıklaması yok. Sen onu aldatsan o seni asla affetmezdi. Sen ona biraz kötü davrandin diye unutmamış gitmiş aldatmış seni, bir de adamı aldatmış olsan kim bilir neler yapardı.Hayır neye dayanarak bunu söylüyorsun diyorum bende. 5 sene önceki halinle şimdi sen bir misin ? Benim aklımdan dahi geçmedi aldatmak. Benimki meraktı sadece. Yanlıştı ama aldatmak yada meyil etmek bu değil ki. Ben defalarca söyledim ayrılmak istediğimi. O bırakmadı. Ben açık açık ifade etmiştim istemediğimi. Aldatacak olsam bunları yapmam öyle değil mi ? Keşke her aldatmaya meyilli olan sadece eski erkek arkadaşına baksa..
Kolay kolay bunu demem ama haketmişsin. Adam iyiyken ona köpek gibi davran adam köpek olunca sen köle ol. Bazıları böyledir adam gibi adamlara değer vermezler ama öküzlere taparlarÖncelikle merhaba,
Yardımlarınıza yaşadığım şey hakkındaki fikirlerinize ihtiyacım var.
Ben 26 yaşında bir bayanım.
5 yılı aşkın bir birlikteliğim var. 2 senedir nişanlıyız. Bazı sebeplerden dolayı seneye nasip olursa düğün yapıcaz. Sevgililik yıllarımızda yaşım küçük sayılırdı. İlk başlarda çok hoşlanmıştım nişanlımdan. Görüşmeye başladık bi şekilde. Sonra belli bir süre sonra onu sevmediğimi anladım. Mutlu değildim. Taktığım küpeme dahi karışan bir insandı. Ama beni öyle güzel seviyordu ki. Her an her dakika beni mutlu etmek için elinden gelen her şeyi yapıyordu. Her yanıma geldiğinde hediye alır,herkese beni anlatır,beni el üstünde tutardı. Ben ise sebebini bilmeden faceden eski erkek arkadaşlarıma bakardım,ama sadece bakardım. Acaba ne yapıyorlar merakıydı. Nişanlımın yapma dediği her şeyi yapmak bana zevk verirdi resmen. O baktığı her yerde beni gördüğünü söylermiş arkadaşlarına. 1 oda dolusu kadının içine koysam sevgilimi bir tanesine yan gözle bakmazdı.
Ama sonunda adamı yoldan çıkardım sanırım. Yapma dediğini yapa yapa,ayrılmak isteye isteye,onu eleştire eleştire.. Bir gün bir baktım adam telefonla giriyor duşa. Telefon saklanıyor benden. Davranışlar,konuşmalar değişmeye başladı. Bi şekilde mesajlarını yakaladım. Ve o gün ne oldu biliyor musunuz? Ben ne yaptım dedim.. Şimdi sıra bendeydi. Onu kazanmak için elimden gelen herşeyi yaptım. Beni defalarca aldattı. Kendinden soğuttun dedi bana çok acı çektirdin dedi ki gerçekten öyleydi. Sonra nasıl oldu bilmiyorum nişanlandık. 2 senedir iyi kötü giden bi nişanlılığımız var. Onu her gördüğümde hala içim eriyor. Hala ne yaptım ben diyorum. Ama o adamdan eser yok şimdi. İlgisiz,her şeye kızıp bağırıp çağıran,her an aldatacakmış gibi davranan bi canavar yarattım kendime. Ama ne yaparsa yapsın ondan vazgeçemiyorum. Bırakamıyorum. O olmazsa ölecekmişim gibi hissediyorum. Deliriyorum.
Bu bendeki takıntı mı yoksa suçluluk duygusunun yaşattığı bir şey mi.. Mutlu değilim ama onsuz da yapamıyorum..
Ne olur bana bir akıl verin.
Benzer bir durum benim de başıma geldi. Normalde bu tarz şeyler yapacak biri değildim. Bana yapılanlarla değiştim. Böyle bir ilişkim vardı benim de. Olmuyor maalesef. Bazı duygular gidince geri gelmiyor. Bana size kinlenmiş gibi geldi. Ben öyleydim en azından kinlenmiştim. Değiştirebilirsiniz belki bu durumu ama çok emek ister. Unutturmanız lazım. Seçim size kalmış.Öncelikle merhaba,
Yardımlarınıza yaşadığım şey hakkındaki fikirlerinize ihtiyacım var.
Ben 26 yaşında bir bayanım.
5 yılı aşkın bir birlikteliğim var. 2 senedir nişanlıyız. Bazı sebeplerden dolayı seneye nasip olursa düğün yapıcaz. Sevgililik yıllarımızda yaşım küçük sayılırdı. İlk başlarda çok hoşlanmıştım nişanlımdan. Görüşmeye başladık bi şekilde. Sonra belli bir süre sonra onu sevmediğimi anladım. Mutlu değildim. Taktığım küpeme dahi karışan bir insandı. Ama beni öyle güzel seviyordu ki. Her an her dakika beni mutlu etmek için elinden gelen her şeyi yapıyordu. Her yanıma geldiğinde hediye alır,herkese beni anlatır,beni el üstünde tutardı. Ben ise sebebini bilmeden faceden eski erkek arkadaşlarıma bakardım,ama sadece bakardım. Acaba ne yapıyorlar merakıydı. Nişanlımın yapma dediği her şeyi yapmak bana zevk verirdi resmen. O baktığı her yerde beni gördüğünü söylermiş arkadaşlarına. 1 oda dolusu kadının içine koysam sevgilimi bir tanesine yan gözle bakmazdı.
Ama sonunda adamı yoldan çıkardım sanırım. Yapma dediğini yapa yapa,ayrılmak isteye isteye,onu eleştire eleştire.. Bir gün bir baktım adam telefonla giriyor duşa. Telefon saklanıyor benden. Davranışlar,konuşmalar değişmeye başladı. Bi şekilde mesajlarını yakaladım. Ve o gün ne oldu biliyor musunuz? Ben ne yaptım dedim.. Şimdi sıra bendeydi. Onu kazanmak için elimden gelen herşeyi yaptım. Beni defalarca aldattı. Kendinden soğuttun dedi bana çok acı çektirdin dedi ki gerçekten öyleydi. Sonra nasıl oldu bilmiyorum nişanlandık. 2 senedir iyi kötü giden bi nişanlılığımız var. Onu her gördüğümde hala içim eriyor. Hala ne yaptım ben diyorum. Ama o adamdan eser yok şimdi. İlgisiz,her şeye kızıp bağırıp çağıran,her an aldatacakmış gibi davranan bi canavar yarattım kendime. Ama ne yaparsa yapsın ondan vazgeçemiyorum. Bırakamıyorum. O olmazsa ölecekmişim gibi hissediyorum. Deliriyorum.
Bu bendeki takıntı mı yoksa suçluluk duygusunun yaşattığı bir şey mi.. Mutlu değilim ama onsuz da yapamıyorum..
Ne olur bana bir akıl verin.
Canm seni anlıyorum olan olmuş artık boşver çocukmuşssun hakikaten.Fakat bu adamla evlenme laçkalaşmış bir iliki bu hayır gelmez seni mutlu edemez aldatır belki de geçmişin hırsını çıkarır döver söver.Boşanmaktansa yol yakınken ayrıl.20 yaşındaydım,küçüktüm. Şimdi olsa asla böyle birşey yapmam. Emin olun sabır taşı olsa çatlardı. Sonrasında ben çok çektim suçluluk duygusundan dolayı.
Utanmıyorum. Çünkü bedelini ödedim.
Nişanlandıktan sonra yani yaklaşık 2 senedir böyle birşey yapmadı. Ben daha önce çok yaşadığım için bu durumu yine yapacak diye düşünmekten sıkıldım. Sadece bana karşı ilk zamanlardaki adam değil. Bana en son bunların hiçbirini yapmamam gerekiyordu kendime hiç yakıştırmıyorum çok yanlış yaptım beni bunları yapmaya sen zorladın ben tövbe ettim dedi. Şu an yapmıyo biliyorum. Her zaman birlikteyiz her gittiği yeri bilirim haber eder. Geçen sene umreye gitti. Namazını kılar 3 ay oruç tuttu mesela. Ama bu aldatılma düşüncesi benim bilinçaltıma yerleşti sanırım. Benim size danıştığım şey ayrılıp ayrılmamak değil bu bir hastalık mı ve ben bu düşünceden kurtulabilir miyim
bagimlilik durumu olmuşÖncelikle merhaba,
Yardımlarınıza yaşadığım şey hakkındaki fikirlerinize ihtiyacım var.
Ben 26 yaşında bir bayanım.
5 yılı aşkın bir birlikteliğim var. 2 senedir nişanlıyız. Bazı sebeplerden dolayı seneye nasip olursa düğün yapıcaz. Sevgililik yıllarımızda yaşım küçük sayılırdı. İlk başlarda çok hoşlanmıştım nişanlımdan. Görüşmeye başladık bi şekilde. Sonra belli bir süre sonra onu sevmediğimi anladım. Mutlu değildim. Taktığım küpeme dahi karışan bir insandı. Ama beni öyle güzel seviyordu ki. Her an her dakika beni mutlu etmek için elinden gelen her şeyi yapıyordu. Her yanıma geldiğinde hediye alır,herkese beni anlatır,beni el üstünde tutardı. Ben ise sebebini bilmeden faceden eski erkek arkadaşlarıma bakardım,ama sadece bakardım. Acaba ne yapıyorlar merakıydı. Nişanlımın yapma dediği her şeyi yapmak bana zevk verirdi resmen. O baktığı her yerde beni gördüğünü söylermiş arkadaşlarına. 1 oda dolusu kadının içine koysam sevgilimi bir tanesine yan gözle bakmazdı.
Ama sonunda adamı yoldan çıkardım sanırım. Yapma dediğini yapa yapa,ayrılmak isteye isteye,onu eleştire eleştire.. Bir gün bir baktım adam telefonla giriyor duşa. Telefon saklanıyor benden. Davranışlar,konuşmalar değişmeye başladı. Bi şekilde mesajlarını yakaladım. Ve o gün ne oldu biliyor musunuz? Ben ne yaptım dedim.. Şimdi sıra bendeydi. Onu kazanmak için elimden gelen herşeyi yaptım. Beni defalarca aldattı. Kendinden soğuttun dedi bana çok acı çektirdin dedi ki gerçekten öyleydi. Sonra nasıl oldu bilmiyorum nişanlandık. 2 senedir iyi kötü giden bi nişanlılığımız var. Onu her gördüğümde hala içim eriyor. Hala ne yaptım ben diyorum. Ama o adamdan eser yok şimdi. İlgisiz,her şeye kızıp bağırıp çağıran,her an aldatacakmış gibi davranan bi canavar yarattım kendime. Ama ne yaparsa yapsın ondan vazgeçemiyorum. Bırakamıyorum. O olmazsa ölecekmişim gibi hissediyorum. Deliriyorum.
Bu bendeki takıntı mı yoksa suçluluk duygusunun yaşattığı bir şey mi.. Mutlu değilim ama onsuz da yapamıyorum..
Ne olur bana bir akıl verin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?