• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bi canavar yarattım kendime ..

Ayrılman gerektiğini biliyosun, hatırlatılmasına ihtiyacın yok diye düşünüyorum..
bi insan bir kere soğudu mu bitmiştir , kazandıktan sonra ki öyle bi durum olmaz sen tekrar aynı baştaki sen olacaksın.
kendine yazık edersin evlenerek
 
kesinlikle bitmeli. olmaz bu iş.
evlenirsen de boşanırsın
çünkü o senin yaptıklarını unutmayacak. sende onun eski hallerini özleyeceksin. ama hiç bir şey eskisi gibi olmayacak. keşke nişanlanmasaydınız
 
Hayır neye dayanarak bunu söylüyorsun diyorum bende. 5 sene önceki halinle şimdi sen bir misin ? Benim aklımdan dahi geçmedi aldatmak. Benimki meraktı sadece. Yanlıştı ama aldatmak yada meyil etmek bu değil ki. Ben defalarca söyledim ayrılmak istediğimi. O bırakmadı. Ben açık açık ifade etmiştim istemediğimi. Aldatacak olsam bunları yapmam öyle değil mi ? Keşke her aldatmaya meyilli olan sadece eski erkek arkadaşına baksa..
Haklısınız sosyal medyada meraktan herkes herkese bakıyor. Bunun aldatmakla alakasi yok. Bakmıyorum diyen de yalan söyler. Herkes herkeste ekliyor zaten. Eğri oturup doğru konuşalım. İlişkini de bence bitir ve yoluna bak. Ne olursa olsun aldatmanin açıklaması yok. Sen onu aldatsan o seni asla affetmezdi. Sen ona biraz kötü davrandin diye unutmamış gitmiş aldatmış seni, bir de adamı aldatmış olsan kim bilir neler yapardı.
 
Öncelikle merhaba,
Yardımlarınıza yaşadığım şey hakkındaki fikirlerinize ihtiyacım var.
Ben 26 yaşında bir bayanım.
5 yılı aşkın bir birlikteliğim var. 2 senedir nişanlıyız. Bazı sebeplerden dolayı seneye nasip olursa düğün yapıcaz. Sevgililik yıllarımızda yaşım küçük sayılırdı. İlk başlarda çok hoşlanmıştım nişanlımdan. Görüşmeye başladık bi şekilde. Sonra belli bir süre sonra onu sevmediğimi anladım. Mutlu değildim. Taktığım küpeme dahi karışan bir insandı. Ama beni öyle güzel seviyordu ki. Her an her dakika beni mutlu etmek için elinden gelen her şeyi yapıyordu. Her yanıma geldiğinde hediye alır,herkese beni anlatır,beni el üstünde tutardı. Ben ise sebebini bilmeden faceden eski erkek arkadaşlarıma bakardım,ama sadece bakardım. Acaba ne yapıyorlar merakıydı. Nişanlımın yapma dediği her şeyi yapmak bana zevk verirdi resmen. O baktığı her yerde beni gördüğünü söylermiş arkadaşlarına. 1 oda dolusu kadının içine koysam sevgilimi bir tanesine yan gözle bakmazdı.
Ama sonunda adamı yoldan çıkardım sanırım. Yapma dediğini yapa yapa,ayrılmak isteye isteye,onu eleştire eleştire.. Bir gün bir baktım adam telefonla giriyor duşa. Telefon saklanıyor benden. Davranışlar,konuşmalar değişmeye başladı. Bi şekilde mesajlarını yakaladım. Ve o gün ne oldu biliyor musunuz? Ben ne yaptım dedim.. Şimdi sıra bendeydi. Onu kazanmak için elimden gelen herşeyi yaptım. Beni defalarca aldattı. Kendinden soğuttun dedi bana çok acı çektirdin dedi ki gerçekten öyleydi. Sonra nasıl oldu bilmiyorum nişanlandık. 2 senedir iyi kötü giden bi nişanlılığımız var. Onu her gördüğümde hala içim eriyor. Hala ne yaptım ben diyorum. Ama o adamdan eser yok şimdi. İlgisiz,her şeye kızıp bağırıp çağıran,her an aldatacakmış gibi davranan bi canavar yarattım kendime. Ama ne yaparsa yapsın ondan vazgeçemiyorum. Bırakamıyorum. O olmazsa ölecekmişim gibi hissediyorum. Deliriyorum.

Bu bendeki takıntı mı yoksa suçluluk duygusunun yaşattığı bir şey mi.. Mutlu değilim ama onsuz da yapamıyorum..
Ne olur bana bir akıl verin.
Kolay kolay bunu demem ama haketmişsin. Adam iyiyken ona köpek gibi davran adam köpek olunca sen köle ol. Bazıları böyledir adam gibi adamlara değer vermezler ama öküzlere taparlar
 
Öncelikle merhaba,
Yardımlarınıza yaşadığım şey hakkındaki fikirlerinize ihtiyacım var.
Ben 26 yaşında bir bayanım.
5 yılı aşkın bir birlikteliğim var. 2 senedir nişanlıyız. Bazı sebeplerden dolayı seneye nasip olursa düğün yapıcaz. Sevgililik yıllarımızda yaşım küçük sayılırdı. İlk başlarda çok hoşlanmıştım nişanlımdan. Görüşmeye başladık bi şekilde. Sonra belli bir süre sonra onu sevmediğimi anladım. Mutlu değildim. Taktığım küpeme dahi karışan bir insandı. Ama beni öyle güzel seviyordu ki. Her an her dakika beni mutlu etmek için elinden gelen her şeyi yapıyordu. Her yanıma geldiğinde hediye alır,herkese beni anlatır,beni el üstünde tutardı. Ben ise sebebini bilmeden faceden eski erkek arkadaşlarıma bakardım,ama sadece bakardım. Acaba ne yapıyorlar merakıydı. Nişanlımın yapma dediği her şeyi yapmak bana zevk verirdi resmen. O baktığı her yerde beni gördüğünü söylermiş arkadaşlarına. 1 oda dolusu kadının içine koysam sevgilimi bir tanesine yan gözle bakmazdı.
Ama sonunda adamı yoldan çıkardım sanırım. Yapma dediğini yapa yapa,ayrılmak isteye isteye,onu eleştire eleştire.. Bir gün bir baktım adam telefonla giriyor duşa. Telefon saklanıyor benden. Davranışlar,konuşmalar değişmeye başladı. Bi şekilde mesajlarını yakaladım. Ve o gün ne oldu biliyor musunuz? Ben ne yaptım dedim.. Şimdi sıra bendeydi. Onu kazanmak için elimden gelen herşeyi yaptım. Beni defalarca aldattı. Kendinden soğuttun dedi bana çok acı çektirdin dedi ki gerçekten öyleydi. Sonra nasıl oldu bilmiyorum nişanlandık. 2 senedir iyi kötü giden bi nişanlılığımız var. Onu her gördüğümde hala içim eriyor. Hala ne yaptım ben diyorum. Ama o adamdan eser yok şimdi. İlgisiz,her şeye kızıp bağırıp çağıran,her an aldatacakmış gibi davranan bi canavar yarattım kendime. Ama ne yaparsa yapsın ondan vazgeçemiyorum. Bırakamıyorum. O olmazsa ölecekmişim gibi hissediyorum. Deliriyorum.

Bu bendeki takıntı mı yoksa suçluluk duygusunun yaşattığı bir şey mi.. Mutlu değilim ama onsuz da yapamıyorum..
Ne olur bana bir akıl verin.
Benzer bir durum benim de başıma geldi. Normalde bu tarz şeyler yapacak biri değildim. Bana yapılanlarla değiştim. Böyle bir ilişkim vardı benim de. Olmuyor maalesef. Bazı duygular gidince geri gelmiyor. Bana size kinlenmiş gibi geldi. Ben öyleydim en azından kinlenmiştim. Değiştirebilirsiniz belki bu durumu ama çok emek ister. Unutturmanız lazım. Seçim size kalmış.
 
canavarı sen yarattın ok .hata yapmışsın geçmişte onada ok.senin adamı itmenle adam dışarıya yönelmiş buraya kadar tmm,ama ilişkiniz bitmiş artık ,bu saatten sonra düzeleceğini sanmıyorum.sinirlerin çok güçlüyse kaybedecek çok zamanım var diyorsan..onu geri elde etmek için uğraş dur amma o eski saf sevgilin olmayacak sana tapan.içinde biraz sana saygısı sevgisi kaldıysa sen gittiğinde seni bırakmaz anca belki ozaman düzelir sana bakışı.
 
Bence takıntı olmuş siz de onu sevmiyosunuz sizi sevdiğini sandığınız o geçmişteki adamı geri getirmek istiyosunuz sadece
 
Neden illa bu adamla drvam ediyorsun? O neden illa senle devam ediyor? Saygi yok sevgi supheli, arada cocuk vs de yok ki yeniden yeniden denemek zorunda hissedesiniz. Bence iyiliginiz icib bir ayrilin bir sure verin kendinize. Ikiniz de yazij etmeyin geleceginize. Cok okuyoruz aman 5 yilim heba olmasin deyip evlenip omur heba edenleri. Iyisiyle kotusuyle bir iliski yasanmis ve bitmis aslinda gormek istemeseniz de.
 
Ama ne yaparsa yapsın ondan vazgeçemiyorum. Bırakamıyorum. O olmazsa ölecekmişim gibi hissediyorum. Deliriyorum.

Bunu dediğinize göre beklediğiniz çözüm yolu ne?
Ne diyelim mesela?
 
20 yaşındaydım,küçüktüm. Şimdi olsa asla böyle birşey yapmam. Emin olun sabır taşı olsa çatlardı. Sonrasında ben çok çektim suçluluk duygusundan dolayı.
Utanmıyorum. Çünkü bedelini ödedim.
Canm seni anlıyorum olan olmuş artık boşver çocukmuşssun hakikaten.Fakat bu adamla evlenme laçkalaşmış bir iliki bu hayır gelmez seni mutlu edemez aldatır belki de geçmişin hırsını çıkarır döver söver.Boşanmaktansa yol yakınken ayrıl.
 
Nişanlandıktan sonra yani yaklaşık 2 senedir böyle birşey yapmadı. Ben daha önce çok yaşadığım için bu durumu yine yapacak diye düşünmekten sıkıldım. Sadece bana karşı ilk zamanlardaki adam değil. Bana en son bunların hiçbirini yapmamam gerekiyordu kendime hiç yakıştırmıyorum çok yanlış yaptım beni bunları yapmaya sen zorladın ben tövbe ettim dedi. Şu an yapmıyo biliyorum. Her zaman birlikteyiz her gittiği yeri bilirim haber eder. Geçen sene umreye gitti. Namazını kılar 3 ay oruç tuttu mesela. Ama bu aldatılma düşüncesi benim bilinçaltıma yerleşti sanırım. Benim size danıştığım şey ayrılıp ayrılmamak değil bu bir hastalık mı ve ben bu düşünceden kurtulabilir miyim

1) insanın dini/ameli başka, gönül işleri başkadır
2) her gördüğün sakallıyı deden sanma derler, dini yaşantısına dikkat ediyor olması iyi insan olduğu anlamına gelmez
3) ilişkiniz eskisi gibi olmaz. Karşılıklı sevgi saygı yok, zorlayarak belki düğünü görürsünüz, ama sonra kendinizi boşanmaya hazırlayın
4) 21 yaşında çok gençtiniz, bilmeyerek ilişkinize zarar verdiniz, artık 26 yaşında bir kadınsınız, kendinizi korumayı öğrenmeniz lazım
5) ayrıldığınızda ölmezsiniz, korkmayın.
6) belki bu adam sizi bir daha aldatmayacak, ama sizdeki paranoya da geçmeyecek.
 
Olan olmuş şuanki tavrına bakmak lazım ki adam ilgisiz. Aldatmış olmaktan utanıp eskisi gibi davransa hadi neyse. Ama evlendikten sonra da nasılsa bu kadın beni bırakmaz deyip tekrar aldatmıycağını nerden bileceksin. Aldatmayıda geçtim seni mutlu etmiyen biri için ne bu ısrarın bu yaşta. Adı üstünde nişan. Birbirinizi evlenmeden önce tanıma aşaması. Olmadığını görüp bırakmalısın. 3 gün üzülür 4. Günü hayatına devam edersin. Kimse için ölünmüyor merak etme. Bir ömür mutsuz olmayı tercih ediyorsan buyur evlen.
 
her şeyi bırakalım yaşanan her şey kenarda dursun. Neden böyle oldu ben ne yaptım falan filan her şeyi unutalım. Bu kişiyle bir evlilik olur mu sence? Mesela sen bu adamdan çocuğun olsa birde ne olur hiç tahmin ettin mi? Bana göre şu aldattı nişanlıyken sevgiliyken affettin evliyken çocuğun varken olsa bu sefer gözü kapalı affedersin ve o evlilikte şuan olmayan saygı hiç olmaz sonra ortada kalan çocuklar onların gelecekleri derken yıpranmış insanlar. Tablo çok kötü belki şuan saçma gelebilir ama durum kötü
 
konunuzda bir an kendimi okudum.benimde 6 yıllık bir ilişkim vardı ayrıldık.tabi ben başka sebeplerden ayrıldım. ama aynı şeyi ilişkinin başında bende yaşamıştım. bende eski erkek arkadaşıma facebooktan bakmıştım. sadece meraktandı o zamanlar gerçekten çocukça düşünüyordum. bunu erkek arkadaşım yakalayınca çok mahçup olmuştum düzgünce konuşup ben çok özür dilemiştim ve ondan sonra asla öyle birşey yapmayacağıma söz vermiştim ki ve 6 yıl asla öyle birşey yapmamıştımda. ama tabi kendisi bunu her kavgada önüme serdi. sen böyle böyle yaptın da bak seni affetmiştim ben diye.
ahh şimdi o günler aklıma geldi ne kadar üzülürdüm. konunuzu okuyunca bu ayrılık kararımın ne denli doğru olduğundan bikez daha emin oldum. size tavsiyem arkanıza bakmadan kaçın gidin. yol yakınken bırakın.bizde nişan öncesi ayrıldık .inanın ilerisi daha zor olur.
 
Öncelikle merhaba,
Yardımlarınıza yaşadığım şey hakkındaki fikirlerinize ihtiyacım var.
Ben 26 yaşında bir bayanım.
5 yılı aşkın bir birlikteliğim var. 2 senedir nişanlıyız. Bazı sebeplerden dolayı seneye nasip olursa düğün yapıcaz. Sevgililik yıllarımızda yaşım küçük sayılırdı. İlk başlarda çok hoşlanmıştım nişanlımdan. Görüşmeye başladık bi şekilde. Sonra belli bir süre sonra onu sevmediğimi anladım. Mutlu değildim. Taktığım küpeme dahi karışan bir insandı. Ama beni öyle güzel seviyordu ki. Her an her dakika beni mutlu etmek için elinden gelen her şeyi yapıyordu. Her yanıma geldiğinde hediye alır,herkese beni anlatır,beni el üstünde tutardı. Ben ise sebebini bilmeden faceden eski erkek arkadaşlarıma bakardım,ama sadece bakardım. Acaba ne yapıyorlar merakıydı. Nişanlımın yapma dediği her şeyi yapmak bana zevk verirdi resmen. O baktığı her yerde beni gördüğünü söylermiş arkadaşlarına. 1 oda dolusu kadının içine koysam sevgilimi bir tanesine yan gözle bakmazdı.
Ama sonunda adamı yoldan çıkardım sanırım. Yapma dediğini yapa yapa,ayrılmak isteye isteye,onu eleştire eleştire.. Bir gün bir baktım adam telefonla giriyor duşa. Telefon saklanıyor benden. Davranışlar,konuşmalar değişmeye başladı. Bi şekilde mesajlarını yakaladım. Ve o gün ne oldu biliyor musunuz? Ben ne yaptım dedim.. Şimdi sıra bendeydi. Onu kazanmak için elimden gelen herşeyi yaptım. Beni defalarca aldattı. Kendinden soğuttun dedi bana çok acı çektirdin dedi ki gerçekten öyleydi. Sonra nasıl oldu bilmiyorum nişanlandık. 2 senedir iyi kötü giden bi nişanlılığımız var. Onu her gördüğümde hala içim eriyor. Hala ne yaptım ben diyorum. Ama o adamdan eser yok şimdi. İlgisiz,her şeye kızıp bağırıp çağıran,her an aldatacakmış gibi davranan bi canavar yarattım kendime. Ama ne yaparsa yapsın ondan vazgeçemiyorum. Bırakamıyorum. O olmazsa ölecekmişim gibi hissediyorum. Deliriyorum.

Bu bendeki takıntı mı yoksa suçluluk duygusunun yaşattığı bir şey mi.. Mutlu değilim ama onsuz da yapamıyorum..
Ne olur bana bir akıl verin.
bagimlilik durumu olmuş
 
uzun ilişkilerde alişkanlık olağan bir durum zaten. ama üstesinden gelinmeyecek birşey değil.bunun için ailenizden destek alın onlardaa sizin mutlu olmanızı isterler sonuçta.
 
Eski sevgilinize facebooktan bakmakla aldatmak aynı şey mi? Huzursuzluk çıkarmış olabilirsiniz, çok şikayetçiyse ayrılsaydı. Kendinizi suçlu hissetmeniz saçma bence.
 

Neden suçluluk duyuyorsunuz
Aldatmasına kılıf bulmayın zihninizi temizleyin ve yola onsuz devam edin [/SIZE]
Çünkü onda da size karşı pek birşey kalmamış ne yazık ki
 
Back