Uzunca bir süredir tekdüze giden bir evliliğim var.Eşimin alkol ve ilgisizliği nedeniyle boşluktan internette vakit geçirmeye başladım.Amacım eğlenmek,vakit geçirmekti.Bu arada biriyle tanıştım.Sadece sohbet ediyor ama çok iyi vakit geçiriyorduk.İnternette olduğum için kendimi korumak adına gerçek kimliğimi gizledim.Adım,yaşım,işim herşeyin yalandı eşinden boşanmak üzere olan biri olarak tanıtmıştım.İlk kez sesini duyduktan sonra merak etmiştim o sesin sahibini.
Bir kahve içmeden ne kötülük çıkacaktı ki
Tanıştık öyle güzel kaynaştık ki sanki yıllardır birbirimizi tanıyorduk
Görüşmelerimiz gayet güzel ve seviyeliydi ama ben sahte kimliğimle görüşüyordum onunla.Çünkü benden küçüktü yaşı ve benim çocuğum vardı.Ben artık her fırsat bulduğumda bir yalan uydurup evden ayrılıyor onunla buluşuyordum.Birlikte vakit geçirmekten çok hoşlanıyorduk,ilişkimiz de seks de vardı ama asla sadece onun için buluşmuyorduk.Bu arada onun da birlikte yaşadığı biri olduğunu bir şekilde öğrendim ama birşey söylemedim benim yalanım onunkinden daha büyüktü çünkü
3 ay böyle geçti ve bir akşam eşim gece yarısı msj yakaladı tek şansım masum bir msj olmasıydı ama yine de çuvalladım tanımıyorum diye inkar ettim kanmadı.Herşey ortaya çıktı ve beni annemin evine bırakarak çocuğumu göstermeyeceğini benden hemen ayrılacağını söyleyerek çok büyük kavgalar çıkardı doğal olarak.Çocuğumu göremeyecek olmak beni perişan etti ama ondan seve seve ayrılırdım Kabullendim ama ben sadece arkadaş olduğumu masum olduğumu haykırıyordum herkese zaten statüm gereği kimse benden aksini beklemiyordu.Sevgilim ise eşimle buluşup görüştü ve onu sadece arkadaş olduğumuza inka etmek için epeyce ter döktü.
Eşim inanmış gibi görünüp beni herşeye rağmen eve geri çağırdı aile baskısı,konumum gereği böyle bir konu ile ayrılamazdım çaresiz döndüm.Evde aylarca eziyet çektim ama sevgilim beni bırakmadı meğer o da benimle ilgili gerçekleri önceden öğrenmiş ama belli etmemiş bu arada birlikte yaşadığı kızdan ayrılmıştı.Artık çok kısa sürelerde ve daha dikkatli buluşuyorduk ama yine de mutluyduk birbirimizden geleceğe yönelik bir beklentimiz yoktu çünkü
Evdeki sıkıntıma daha fazla dayanamayıp evi terk ettim ama bu defa ben değil eşim suçluydu o yüzden de çocuğum yanımdaydı çok rahatlamıştım.Bu günlerde sevgilim başka bir kente gitti işi gereği çok ağladım,çok üzüldüm ama bana bir telefon uzağındayım fırsat buldukça da gelirim diye gitti ve öyle de yaptı.Eşim se beni kaybetmiş olmanın pişmanlığıyla ayaklarıma kapandı yine üzerimde baskılarla tekrar eve döndüm ama her hareketi bana batıyordu sürekli kavga vardı evde.
Böylece bir yıl geçti ben işim gereği ayın yarısında İstanbul'da yarısında İzmir'de çalışmak zorunda kaldım.Mucize gibi birşeydi bu.Yarı yarıya özgürdüm artıkİlişkimizin bittiğine inanıyordu artık eşim ve beni daha rahat bırakıyordu ama biz hiç ayrılmadık birgün biteceği gerçeğini aklımıza getirmemeye çalışarak ilişkimizi sürdürdük ve böylece tam 2.5 yıl geçti.
Her fırsatta birlikteydik sözle çok olmasa da davranışları ile sevdiğini belli ediyor ama aynı zamanda birgün evlendiğinde benim onun düğününe gidip gitmeyeceğimi soruyordu.Acıydı ama gerçekti :2:Her fırsatta da biz herşeyden önce çok iyi arkadaşız bu ben evlensem bile birgün değişmeyecek diyordu.Seni görebileyim de nasıl olursa olsun diyordum.:2:
Diğer yanda eşimle de zar zor evliliğimiz devam ediyordu.Çıkmazdaydım ama sevgilimden bundan fazlasını isteyemezdim.
Eşim hariç tüm ailem,arkadaşlarım ve çocuğum sevgilimle ilişkimi kesmediğimi hala görüştüğümü biliyorlardı ama tabi arkadaşız sanıyorlardı ve 2.5 yıl gibi uzun bir zaman da sürünce inandı ve kabullendi herkes.Gizli aşk yaşadığım insanın tanıdığı hiç kimse bu yaşanılanları bilmiyordu,doğal olarak beni de tanımıyorlardı.Gerekçesi de bana kalsa sorun değil de ben senin için korkuyorumdu mantıklıydı da.
Birgün sevgilimin eski bir okul arkadaşı ile iş gereği tanıştım,sevgilim beni kıza öyle övmüş ki o da beni çok merak etmiş ve gerçekten de çok çabuk kaynaştık.Sevgilim gerçeği yani evli ve çocuklu olduğumu söylemiş arkadaşına o yüzden de kızın aklına bile gelmiyor sevgili olduğumuz tabi
Ben tanışmadan önce şüphelendim bu kızdan eski sevgili falan olabilir mi diye kadınsı kıskançlık duyguları işte ve dedim ki gizli aşk yaşadığımızı söyleyeceğim ben bu kıza ses çıkarmadı inanmadı büyük bir ihtimalle
kız fark etmiş olmalı ki beni sorularla sıkıştırdı ben de konuşma sırasında aramızda kalması koşulu ile sevgilimle sadece arkadaş olmadığımızı anlattım.Kız olgunlukla karşıladı aşka saygı duyduğunu söyledi.Mutlu oldum.
Ama aynı kız anında sevgilime bu duyduğu yeni haberi yetiştirip onu bir güzel azarlamış sen nasıl bir adamsın böyle bir ilişki yaşarsın diye daha neler söyledi bilmiyorum artık
Sevgilim gecenin bir yarısı aradı mutluluktan uçarak açtım her zamanki gibi ama sesi buz gibiydi ve öfkeyle bana sen ne yaptın nasıl anlatırsın ilişkimizi diye bağırıyordu.Şok oldum tabi.Söyleyeceğimi sana söylemiştim ses çıkarmadın diyebildim sadece yaşlı gözlerle.Bu durumdan ben erkek olarak utanıyorum ama kendimi senden koparmak istemediğim için katlanıyorum sen bir kadın olarak nasıl utanmıyorsun diye kükredi ve telefonu kapattı.Ben de aynı duygularla birlikteydim onunla zaten hem de kör kötük aşıktım.
Tam 8 gün oldu 5 gün boyunca defalarca aradım telefonu açmıyor onlarca kez mesaj attım cevap vermedi.5. gün sadece tek bir mesaj attı ısrarlı ve yalvaran msjlarıma karşılık 'sana ne kırgınım ne de kinim var rahat ol ama daha fazla uzatmanın gereği yok anlamış olman lazım kaç gündür.Hem seni hem de o arkadaşımı hayatımdan çıkardım.'Ondan sonra arayamadım tabi ama ne uyuyabiliyorum ne de yiyebiliyorum ağlama nöbetlerindeyim.Onu hala geri kazanmak için ne yapabilirim bunun peşindeyim.Bana çare ne olur?Aklını kullan demeyin ne olursunuz denemedim mi sanıyorsunuz?Bana onu tekrar nasıl kazanabilirim beni nasıl affeder onunla ilgili ip uçları verin yalvarırım.
Bir kahve içmeden ne kötülük çıkacaktı kiTanıştık öyle güzel kaynaştık ki sanki yıllardır birbirimizi tanıyordukGörüşmelerimiz gayet güzel ve seviyeliydi ama ben sahte kimliğimle görüşüyordum onunla.Çünkü benden küçüktü yaşı ve benim çocuğum vardı.Ben artık her fırsat bulduğumda bir yalan uydurup evden ayrılıyor onunla buluşuyordum.Birlikte vakit geçirmekten çok hoşlanıyorduk,ilişkimiz de seks de vardı ama asla sadece onun için buluşmuyorduk.Bu arada onun da birlikte yaşadığı biri olduğunu bir şekilde öğrendim ama birşey söylemedim benim yalanım onunkinden daha büyüktü çünkü3 ay böyle geçti ve bir akşam eşim gece yarısı msj yakaladı tek şansım masum bir msj olmasıydı ama yine de çuvalladım tanımıyorum diye inkar ettim kanmadı.Herşey ortaya çıktı ve beni annemin evine bırakarak çocuğumu göstermeyeceğini benden hemen ayrılacağını söyleyerek çok büyük kavgalar çıkardı doğal olarak.Çocuğumu göremeyecek olmak beni perişan etti ama ondan seve seve ayrılırdım Kabullendim ama ben sadece arkadaş olduğumu masum olduğumu haykırıyordum herkese zaten statüm gereği kimse benden aksini beklemiyordu.Sevgilim ise eşimle buluşup görüştü ve onu sadece arkadaş olduğumuza inka etmek için epeyce ter döktü.
Eşim inanmış gibi görünüp beni herşeye rağmen eve geri çağırdı aile baskısı,konumum gereği böyle bir konu ile ayrılamazdım çaresiz döndüm.Evde aylarca eziyet çektim ama sevgilim beni bırakmadı meğer o da benimle ilgili gerçekleri önceden öğrenmiş ama belli etmemiş bu arada birlikte yaşadığı kızdan ayrılmıştı.Artık çok kısa sürelerde ve daha dikkatli buluşuyorduk ama yine de mutluyduk birbirimizden geleceğe yönelik bir beklentimiz yoktu çünkü
Evdeki sıkıntıma daha fazla dayanamayıp evi terk ettim ama bu defa ben değil eşim suçluydu o yüzden de çocuğum yanımdaydı çok rahatlamıştım.Bu günlerde sevgilim başka bir kente gitti işi gereği çok ağladım,çok üzüldüm ama bana bir telefon uzağındayım fırsat buldukça da gelirim diye gitti ve öyle de yaptı.Eşim se beni kaybetmiş olmanın pişmanlığıyla ayaklarıma kapandı yine üzerimde baskılarla tekrar eve döndüm ama her hareketi bana batıyordu sürekli kavga vardı evde.
Böylece bir yıl geçti ben işim gereği ayın yarısında İstanbul'da yarısında İzmir'de çalışmak zorunda kaldım.Mucize gibi birşeydi bu.Yarı yarıya özgürdüm artık
İlişkimizin bittiğine inanıyordu artık eşim ve beni daha rahat bırakıyordu ama biz hiç ayrılmadık birgün biteceği gerçeğini aklımıza getirmemeye çalışarak ilişkimizi sürdürdük ve böylece tam 2.5 yıl geçti.Her fırsatta birlikteydik sözle çok olmasa da davranışları ile sevdiğini belli ediyor ama aynı zamanda birgün evlendiğinde benim onun düğününe gidip gitmeyeceğimi soruyordu.Acıydı ama gerçekti :2:Her fırsatta da biz herşeyden önce çok iyi arkadaşız bu ben evlensem bile birgün değişmeyecek diyordu.Seni görebileyim de nasıl olursa olsun diyordum.:2:
Diğer yanda eşimle de zar zor evliliğimiz devam ediyordu.Çıkmazdaydım ama sevgilimden bundan fazlasını isteyemezdim.
Eşim hariç tüm ailem,arkadaşlarım ve çocuğum sevgilimle ilişkimi kesmediğimi hala görüştüğümü biliyorlardı ama tabi arkadaşız sanıyorlardı ve 2.5 yıl gibi uzun bir zaman da sürünce inandı ve kabullendi herkes.Gizli aşk yaşadığım insanın tanıdığı hiç kimse bu yaşanılanları bilmiyordu,doğal olarak beni de tanımıyorlardı.Gerekçesi de bana kalsa sorun değil de ben senin için korkuyorumdu mantıklıydı da.
Birgün sevgilimin eski bir okul arkadaşı ile iş gereği tanıştım,sevgilim beni kıza öyle övmüş ki o da beni çok merak etmiş ve gerçekten de çok çabuk kaynaştık.Sevgilim gerçeği yani evli ve çocuklu olduğumu söylemiş arkadaşına o yüzden de kızın aklına bile gelmiyor sevgili olduğumuz tabi
Ben tanışmadan önce şüphelendim bu kızdan eski sevgili falan olabilir mi diye kadınsı kıskançlık duyguları işte ve dedim ki gizli aşk yaşadığımızı söyleyeceğim ben bu kıza ses çıkarmadı inanmadı büyük bir ihtimallekız fark etmiş olmalı ki beni sorularla sıkıştırdı ben de konuşma sırasında aramızda kalması koşulu ile sevgilimle sadece arkadaş olmadığımızı anlattım.Kız olgunlukla karşıladı aşka saygı duyduğunu söyledi.Mutlu oldum.Ama aynı kız anında sevgilime bu duyduğu yeni haberi yetiştirip onu bir güzel azarlamış sen nasıl bir adamsın böyle bir ilişki yaşarsın diye daha neler söyledi bilmiyorum artık
Sevgilim gecenin bir yarısı aradı mutluluktan uçarak açtım her zamanki gibi ama sesi buz gibiydi ve öfkeyle bana sen ne yaptın nasıl anlatırsın ilişkimizi diye bağırıyordu.Şok oldum tabi.Söyleyeceğimi sana söylemiştim ses çıkarmadın diyebildim sadece yaşlı gözlerle.Bu durumdan ben erkek olarak utanıyorum ama kendimi senden koparmak istemediğim için katlanıyorum sen bir kadın olarak nasıl utanmıyorsun diye kükredi ve telefonu kapattı.Ben de aynı duygularla birlikteydim onunla zaten hem de kör kötük aşıktım.
Tam 8 gün oldu 5 gün boyunca defalarca aradım telefonu açmıyor onlarca kez mesaj attım cevap vermedi.5. gün sadece tek bir mesaj attı ısrarlı ve yalvaran msjlarıma karşılık 'sana ne kırgınım ne de kinim var rahat ol ama daha fazla uzatmanın gereği yok anlamış olman lazım kaç gündür.Hem seni hem de o arkadaşımı hayatımdan çıkardım.'Ondan sonra arayamadım tabi ama ne uyuyabiliyorum ne de yiyebiliyorum ağlama nöbetlerindeyim.Onu hala geri kazanmak için ne yapabilirim bunun peşindeyim.Bana çare ne olur?Aklını kullan demeyin ne olursunuz denemedim mi sanıyorsunuz?Bana onu tekrar nasıl kazanabilirim beni nasıl affeder onunla ilgili ip uçları verin yalvarırım.
sizin ve en önemlisi cocugunuzun adina cok üzüldüm 
