Benim Derdim Deli Olmak.

Lonely Night .!.:

Bana uzun zaman önce bipolar teşhisi koyuldu. Bipolar olmayı biraz açmam gerekirse hiç bir zaman duyguların normal yaşanamaması diyebilirim.
Bipolarlık’ta hem depresyon dönemi yaşanabiliyor, hem de çok deli dolu dönemler yaşanabiliyor. Ben bir iki dönemi de dibine kadar yaşadım.
Depresyon dönemine girdim ve o dönemdeyken günlerce kıpırdayamayacağım kadar içki içtim, bileklerimi kestim, 5 defa intihar etmeyi denedim; ikisi ilaç ile, diğer üçü ise bir yerden atlamayı deneyerek. Akıl hastahanelerinin kapalı servislerinde dahi yattığım oldu.
Bu dönemi atlattım. Kötü hissetmemeye aklımdaki intihar düşüncelerini silmeye başladım. Bu sefer de diğer dönem yaklaşmaya başladı.
Bir saniye yerimde duramadım, sürekli hareket ettim, içmeye devam ettim, çok saçma insanlarla tek gecelik ilişkiler kurdum. Sonrasında hep pişman oldum.
Evet bu benim geçmişim. Ve bunu değiştirme şansım Yok. Ama benim asli sıkıntım şu an çok sevdiğim bir erkek arkadaşımın olması.
Bu bozukluğu yenemediğimi biliyorum. Ne akıl hastahanesi ne ilaç beni iyileştirmeye yetmedi. İyileştirdiğini söyleyen ilaçlar ise beni yalnızca uyuşturdu. Ben bu durumu yenemiyorum. Ve bu yüzden erkek arkadaşıma çok zarar veriyorum. Belli bir süredir beraberiz. Ve o benim iki halimi de gördü. Hem yeniden bileklerimi kesecek duruma geldiğimi, hem de yerimde duramayan halimi gördü. O bu durumdan şikayetçi olmadığını söylüyor. Benim böyle bir insan olduğumu söylüyor. Hatta beni böyle olduğum için sevdiğini söylüyor.
Ama ben onun benim için ağladığını gördüm...
Ve onu defalarca kez aldattım. Hem de beş para etmez insanlarla. Onu tamamen yıkılmış, sarhoş, ağlayan, aptal bir insana mazur bıraktım.
Ondan ayrılmam gerektiğine inanıyorum.
Ona daha fazla zarar vermemek için...
Bu konuyu da neden açtığımı bilmiyorum. İçimdeki karmaşayı çoğu insanın anlamayacağını düşünsem de rahatlamam gerekiyordu. Şimdiden çok teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Lonely Night .!.:

Sanırım burada üstünde durmamız gereken söz “normal yaşantıya devam etme”.
Evet ilaç aldığım süreler atak geçirmedim. Kendimi kesmedim. İntihar etmeyi düşünmedim. Saçma bir enerjiyle saçma şeyler yapmadım. Ama buna rağmen kimse beni günde 12 saat uyumanın, uyuşuk olmanın, atak geçirmemeye rağmen mutsuz hissetmenin “normal yaşantıya devam etme” olduğuna inandıramaz.

Genişletmek için tıkla...

Lonely Night .!.:

Bir daha hiçbir şekilde ilaç kullanmama konusunda kararlıyım. O ilaçlar bana çok zarar verdi. Günlerce uyuşmuş gibiydim. Yalnızca acaba başka bir şekilde çözebilir miyim diye düşünüyorum.

Genişletmek için tıkla...

adiy0k .!.:

İntihar etmeyi deneyip başaramamayı anlamıyorum ben de. Nasıl kendinizi öldürmeyi başaramadınız acaba merak ettim.

Genişletmek için tıkla...

Lonely Night .!.:

Bir daha hiçbir şekilde ilaç kullanmama konusunda kararlıyım. O ilaçlar bana çok zarar verdi. Günlerce uyuşmuş gibiydim. Yalnızca acaba başka bir şekilde çözebilir miyim diye düşünüyorum.

Genişletmek için tıkla...

BaBing .!.:

Kusra bakmayın kırıcı olucam ama hastalığınızın arkasına sığınmayın ya çok çirkin çünkü aldat aldat iç iç ee ben hastayım yok öyle bi şey. Bipoları en yakından yaşayan insanım. Böyle bi hastalık değil. o sizin karakteriniz olmuş artık.

Genişletmek için tıkla...

Lonely Night .!.:

Ben gayet büyük bir pislik yaptığımın farkındayım. Ve diyelim ki bu benim kişiliğim o zaman çevremde kalmakta ısrar eden insanlar bunu düşünmeli. Evet çevremdeki insanlara zaman zaman üzülüyorum. Ana gerçek onların benim hayatımda kalmaya karar vermeleri. Ben belki gerçekten pisliğidir ama kimseyi zorla tutmuyorum. Hatta üzülüyormuş gibi gözükenleri uzaklaştırmaya çalışıyorum.

Genişletmek için tıkla...

SouvveniR .!.:

İşte bu sağlıklı bir düşünce değil.
Annem bipolar 2001 senesinden beridir de ben onunla uğraşıyorum.
Sizin gibi 3 sefer hastanede kaldı, ancak kapalı servislerde yatmadı.
Çok gel-gitleri oldu, onun da aşırı hareketli ve aşırı durgun zamanları oldu.
Fakat ilaçlarını kullanmadığı zamanlar gerçekten bizim için büyük sıkıntılar çıktı ortaya.
Herşeyden öte, canına zarar gelmesinden çok korkuyordum.

Çok şükür ki artık iyi, ancak ilaçlarını düzenli kullanıyor.
İlaçları onu aptal gibi yapmıyor, günlük işlerini gayet güzel bir şekilde tek başına halledebiliyor.
Yalnız yaşıyor. Daha geçen 2 ay evveline kadar benim 2 oğluma bakıyordu.
Farklı bir rahatsızlıktan ötürü artık onu dinlendiriyoruz (felç geçirdi, fakat iyi).
Doktor randevularına düzenli olarak ben götürüyorum.
Düzenli olarak kan tahlillerini yaptırıyor.
Devamlı doktor kontrolünde.
Ancak ilaçlarını düzenli kullandığı için, atak geçirmiyor, bunalıma düşmüyor.

İlaç kullanmayarak daha da zarar veriyorsunuz kendinize.
Hem maddi hem de manevi açılardan.
Her seferinde dönüp yaşanan pişmanlıklar, ilerde sizi daha çok yıpratacak.
Benim size tavsiyem, sizi her haliniz ile kabul etmiş birini hayatınızdan atmamanız.
Böyle insanlar zor bulunur, hele ki bipolar rahatsızlığını yaşayanlar bunu gayet iyi bilirler.
Etrafında bir tane kişi kalmaz.

Sizin daha çok böyle bir kişinin hayatınızda olduğu için hastalığı yenme ile mücadele etmeniz gerekir.
Erkek arkadaşınızı kaybetmemek ve sağlıklı güzel bir gelecek sahibi olmak için.
Yapmayın kendinize bu kötülüğü, koy vermeyin.
Hayatın dizginlerini elinize almak yine sizin elinizde!
Doğru doktor, doğru ilaçlar ve doğru tedavi ile bu hastalıkların etkileri azalır.
Yeterki doğru doktoru bulun.

Allah yardımcınız olsun.
Eğer SİZ hayatınızı değiştirmek istiyorsanız, yine bunu SİZ başarırsınız!
Bu yüzden, hiç bir şeyin altına sığınmayın!
İlaçlar malesef ki sizin şu anda tek çözümünüz.
Farklı bir çözüm olsaydı, inanın dünyadaki bunca bipolar hastası o yöntemi çoktan dener ve yayardı...

Son olarak, yalnız değilsiniz!
Bizden çok var inanın!

Genişletmek için tıkla...