• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Beni dinleyen biri yok demeyin..BEN VARIM..

Bugün kendinizi nasıl tanımlarsınız????

  • Zalim

    OY: 1 1,5%
  • Cazgır

    OY: 3 4,4%
  • Kahraman

    OY: 0 0,0%
  • Pasaklı

    OY: 1 1,5%
  • Şımarık

    OY: 1 1,5%
  • Ezik

    OY: 3 4,4%
  • Sulugöz

    OY: 5 7,4%
  • Suratsız

    OY: 2 2,9%
  • Meraklı

    OY: 1 1,5%
  • Pişman

    OY: 2 2,9%
  • Dengesiz

    OY: 4 5,9%
  • Hayalperest

    OY: 2 2,9%
  • Ben şöyleyim ;

    OY: 0 0,0%
  • Faydasız

    OY: 9 13,2%
  • Asabi

    OY: 2 2,9%
  • Miskin

    OY: 7 10,3%
  • Mutlu

    OY: 4 5,9%
  • Sakin

    OY: 1 1,5%
  • Karmaşık

    OY: 20 29,4%

  • Ankete Katılan
    68
Kendimi her zaman mutlu hissederim. Neden biliyor musunuz? “Çünkü kimseden bir şey ummam. Beklentiler daima yaralar.”

(William Shaskespeare)
 
İnsanların çoğu kaybetmekten korktuğu için sevmekten korkuyor. Düşünmekten korkuyor, sorumluluk getireceği için. Konuşmaktan korkuyor, eleştirilmekten korktuğu için. Yaşlanmaktan korkuyor, gençliğin kıymetini bilmediği için. Unutulmaktan korkuyor, dünyaya iyi bir şey vermediği için. Ve ölmekten korkuyor, aslında yaşamayı bilmediği için.

(William Shakespeare)
 
İnsanların çoğu kaybetmekten korktuğu için sevmekten korkuyor. Düşünmekten korkuyor, sorumluluk getireceği için. Konuşmaktan korkuyor, eleştirilmekten korktuğu için. Yaşlanmaktan korkuyor, gençliğin kıymetini bilmediği için. Unutulmaktan korkuyor, dünyaya iyi bir şey vermediği için. Ve ölmekten korkuyor, aslında yaşamayı bilmediği için.

(William Shakespeare)

merhaba yaşam koçu :9: gerçekten tam isabetli bi konu açmışsınız sizi tebrik ederim :46: ben de size bir şey danışmak istiyorum özelden yazarsam bi sakıncası olur mu ve ayrıca özelden cvp yazabiliyormusunuz hakkınız var mı? :40: iyi çalışmalar :34:
 
$44016095716.jpg ...............
 
Merhaba,
Bazi dusuncelerim, karakteristik ozelliklerim var sikayetci oldugum. Onceden kontrol altindaydi, ama artik kontrol etmekte zorlaniyorum. Ozellikle insan iliskilerime zarar verecek dusunceler filan...
Ozel mesaj yazsam, nasil dusunmem gerektigi konusunda tavsiye verebilir misiniz?
Bu konularda yardimci oluyor musunuz?
 
açıkçası bende çok utangaç biriyim ve bu özelliğimden dolayı artık kendimi değersiz hissediyorum ,ne bileyim mesela bir örnekle açıklayayım size bunu ; bir akşam eşimle iş arkadaşının yanına gittik ben 2. defa görüyorum bayanı, ama eşimin bana karşı olan tavrını biraz kafama taktım o benden önce çıktı merdivenleri hiç beni beklemedi ,bende kararasız kaldım yani kadının evine çıkıpta ne yapacağım diye düşündüm ama sonra eşim gel deyince arkasından çıkmak zorunda kaldım çıktığımda eşimle bayan ve bayanın eşi konuşmaya başlamıştı bile emaneti eşim vermişti iş arkadaşına ,iş arkadaşı benide sordu o an hani eşin nerde falan filan derken bizimkide gel geldi eşimde diyerek merdivenlere doğru yöneldi ,o an bayanla göz göze geldik ve geride durmanın çok mantıksız olacağını düşünerek yanına kadar çıkıp tokalaştık sarıldım falan eşini tanıştırdı bizimle merhabalaştık öle nasılszınız deme fırsatım bile olmadı ne bileyim sonradan keşke nasılsınız deseydim ama o an beynimde eşimin bana karşı olan tavrı aklımı kurcalamıştı ne yani beni beklemeden yukarı çıkmak ne acelen varki sanki eşler ne içindir EŞ İN ANLAMI NE DEMEKTİR ,bunu eve geldiğimde onada belirttim ama çok saçma düşündüğümü ve ağır hareket ettiğim için yukarda kadın beklemesin diye öle hızlı çıktım dedi (şu anda akla hemen kadını kıskandığım falan gelmesin akla kesinlikle öle bir durum yoktur )vs. vs. bende eşime bazı iş arkadaşarının yanında beni el üstünde tututğunu fakar bazı iş arkadaşalrının yanındada hiç önemsemediğini hatta cahilmişim gibi davrandığını söledim ,bu sefer bizimkide hiç öyle yapmadığını ve benim kötü düşündüğümü söylüyor ,kavga çıkarmak için bahane olduğunu söylüyor :( ne alaka ki durup dururken neden çıkarayım kavga ,bence eşim kişilerin statüleri değiştikçe benimde onun yanındaki değeri ona göre değerlendiriyor ,şu an için bir iş hayatım olmadığı için belkide gözünde beni bilgisizmi görüyorki anlamadım vallahi öyle bir haldeyim işteee ,

ayrıca kendimede kızıyorum böyle düşünmeye başladığım anda tamamen kendimi salıyorum hayata bakış açım değşşiyor umutsuzluk kaplıyor içimi ,insanların gözünde sanki çok küçükmüşüm fikirlerim değersizmiş gibi hissediyorum halbukse içimdeki ben bu değil gayet zeki bir kadınım ve imkanlar olsa bu içimdeki zeki ve özgür kadın çıkıcak ve ben o özgür kadını ÇOOOOOOOOOOOOOOKKKKKKKKKK İSTİYORUUUMMMMMMM :ssz::ssz::ssz::ssz::ssz:
 
Yasam kocu banada akil verin kaynana ve kayinpederle oturuyorum ve esim is icin 100milyar kredi cekti anca 5sene sonra bitecek ozaman ayriliriz diyo ben bu 5seneyi nasil gecirecem cok karamsarim
 
açıkçası bende çok utangaç biriyim ve bu özelliğimden dolayı artık kendimi değersiz hissediyorum ,ne bileyim mesela bir örnekle açıklayayım size bunu ; bir akşam eşimle iş arkadaşının yanına gittik ben 2. defa görüyorum bayanı, ama eşimin bana karşı olan tavrını biraz kafama taktım o benden önce çıktı merdivenleri hiç beni beklemedi ,bende kararasız kaldım yani kadının evine çıkıpta ne yapacağım diye düşündüm ama sonra eşim gel deyince arkasından çıkmak zorunda kaldım çıktığımda eşimle bayan ve bayanın eşi konuşmaya başlamıştı bile emaneti eşim vermişti iş arkadaşına ,iş arkadaşı benide sordu o an hani eşin nerde falan filan derken bizimkide gel geldi eşimde diyerek merdivenlere doğru yöneldi ,o an bayanla göz göze geldik ve geride durmanın çok mantıksız olacağını düşünerek yanına kadar çıkıp tokalaştık sarıldım falan eşini tanıştırdı bizimle merhabalaştık öle nasılszınız deme fırsatım bile olmadı ne bileyim sonradan keşke nasılsınız deseydim ama o an beynimde eşimin bana karşı olan tavrı aklımı kurcalamıştı ne yani beni beklemeden yukarı çıkmak ne acelen varki sanki eşler ne içindir EŞ İN ANLAMI NE DEMEKTİR ,bunu eve geldiğimde onada belirttim ama çok saçma düşündüğümü ve ağır hareket ettiğim için yukarda kadın beklemesin diye öle hızlı çıktım dedi (şu anda akla hemen kadını kıskandığım falan gelmesin akla kesinlikle öle bir durum yoktur )vs. vs. bende eşime bazı iş arkadaşarının yanında beni el üstünde tututğunu fakar bazı iş arkadaşalrının yanındada hiç önemsemediğini hatta cahilmişim gibi davrandığını söledim ,bu sefer bizimkide hiç öyle yapmadığını ve benim kötü düşündüğümü söylüyor ,kavga çıkarmak için bahane olduğunu söylüyor :( ne alaka ki durup dururken neden çıkarayım kavga ,bence eşim kişilerin statüleri değiştikçe benimde onun yanındaki değeri ona göre değerlendiriyor ,şu an için bir iş hayatım olmadığı için belkide gözünde beni bilgisizmi görüyorki anlamadım vallahi öyle bir haldeyim işteee ,

ayrıca kendimede kızıyorum böyle düşünmeye başladığım anda tamamen kendimi salıyorum hayata bakış açım değşşiyor umutsuzluk kaplıyor içimi ,insanların gözünde sanki çok küçükmüşüm fikirlerim değersizmiş gibi hissediyorum halbukse içimdeki ben bu değil gayet zeki bir kadınım ve imkanlar olsa bu içimdeki zeki ve özgür kadın çıkıcak ve ben o özgür kadını ÇOOOOOOOOOOOOOOKKKKKKKKKK İSTİYORUUUMMMMMMM :ssz::ssz::ssz::ssz::ssz:

İsterseniz biz sinizle özelden daha detaylı konuşalım......
 
sayfaya yeni üye oldum aslında. dünden beri bakınıyorum ama inanırmısınız hangi konuya girsemde bende bişeyler paylaşsam dertleşsem diye düşünürken sayfanızı gördüm ve dikkatimi çekti. insan bazen okadar kalabalığın içinde yalnız hissediyorki kendini sonrasında işte sorgulamaya başlıyo nedenleri niçinleri.. nekadar mutlu olursa olsun insan hayatta hep bir eksik bir yarım.. bir can sıkıcılık içten içe kemiren nedeni olmayan mutsuzluk sebepsizce belki de sebebi olan ama bunu dile getiremeyen... kendini sorgulamaktan vazgeçip başka bir gözle hayata bakmak istiyorum hayata
 
benim için artık kocamı arayıp bu kadını üzme dermisiniz yaa?

çok yoruldummmm:( şimdi yine ağlicam . özelden de yazamıyorum yeniyim diye:(
 
belki banada birkaç fikir verirsiniz gerçi topiğe 10 gündür mesaj yazmamışsınız ama

benim sorunum içinden çıkılmayacak bir hal almaya başladı kendimden nefret ediyorum
kendimi sevmiyorum aynada bile kendi yüzüme acıyarak bakıyorum kiloluyum kilo vermeye çalıştıkça daha çok yiyorum
morelim bozuldukça sanki yemeklerden alıyorum hıncımı sonrada kendi irdesizliğim yüzünden kendime kızıyorum
bakımsızım çünki kilolu olduğum için hiçbişeyi kendime yakıştıramıyorum kendimi güzel bulmuyorum özensizim
29 yaşındayım ama 40 yaşında gibiyim hatta belkide daha yaşlı hissediyorum evliyim bir kızım var 5 yaşında eşimede kızamada yetemiyorum kızıma iyi bir anne olamadığımı düşünüyorum eşimle aramızdaki porblemler büyümeye başladı onunla ilgilenmediğimi onu sevmediğimi düşünüyor cinssel isteksizlik yaşıyorum bu sorunları daha çok büyütüyor kendim için bişeyler yapmak istiyorum kitap okumayı çok severim giyinmek eşime güzel görünmek kilo vermek istiyorum ama sanki yapamıcam başaramıcam duygularından kurtulamıyorum diyete başlıyorum sürekli kendimi sorguluyorum fazlamı yedim geçmi yedim şunu yemesemiydim
tahammülüm az hemen sinirleniyorum 4 ay önce babamı kaybettim onu özlüyorum kendimle barışamıyorum ve bu benim hayatımı bitiriyor...
 
diğer insanlarla kendimi kıyaslıyorum sonra ben kadınmıyım ki diyorum
dışardayken üzerimdeki kıyafetlere bakıyorum sürekli göbeğime insanların gözünde nasıl göründüğümü düşünüyorum
pek arkadaşım yok olanlarlada sadece yüzeysel muhabet ediyorum kimseye derdimi sıkıntımı anlatamıyorum beni anlamıyacaklarını düşünüyorum artık eşimede anlatamıyorum sürekli kilolarımdan yakınmamdan sıkıldı çünki madem rahatsızsın kilo ver diyor beceremiyorum gülünç duruma düşüyorum hatta şu anda içimden bir ses boşuna yazıyorsun cevap gelmeyecek diyor
böyle umutsuzum kendimden hayattan ..
 
diğer insanlarla kendimi kıyaslıyorum sonra ben kadınmıyım ki diyorum
dışardayken üzerimdeki kıyafetlere bakıyorum sürekli göbeğime insanların gözünde nasıl göründüğümü düşünüyorum
pek arkadaşım yok olanlarlada sadece yüzeysel muhabet ediyorum kimseye derdimi sıkıntımı anlatamıyorum beni anlamıyacaklarını düşünüyorum artık eşimede anlatamıyorum sürekli kilolarımdan yakınmamdan sıkıldı çünki madem rahatsızsın kilo ver diyor beceremiyorum gülünç duruma düşüyorum hatta şu anda içimden bir ses boşuna yazıyorsun cevap gelmeyecek diyor
böyle umutsuzum kendimden hayattan ..

Lütfen sıkılma. Seni çok iyi anlıyorum..Benzer duygular içindeyim. Hayat bizim hayatımız neden kontrol edemiyoruz. Ben de kendime verdiğim sözleri tutamıyorum bir türlü, bu da bana çok değersiz hissettiriyor. Bu sözlerden biri de kilo vermekk..
 
diğer insanlarla kendimi kıyaslıyorum sonra ben kadınmıyım ki diyorum
dışardayken üzerimdeki kıyafetlere bakıyorum sürekli göbeğime insanların gözünde nasıl göründüğümü düşünüyorum
pek arkadaşım yok olanlarlada sadece yüzeysel muhabet ediyorum kimseye derdimi sıkıntımı anlatamıyorum beni anlamıyacaklarını düşünüyorum artık eşimede anlatamıyorum sürekli kilolarımdan yakınmamdan sıkıldı çünki madem rahatsızsın kilo ver diyor beceremiyorum gülünç duruma düşüyorum hatta şu anda içimden bir ses boşuna yazıyorsun cevap gelmeyecek diyor
böyle umutsuzum kendimden hayattan ..
Böyle düşünme elimden geldigi kadar bütün arkadaşlara cevap vermek istiyorum fakat işler malum sorununa özelden cevap verecem....
 
ay ben size bi soru daha sorsam olurmu?:)
daha önce bi kere daha bi soru sormuştum size....
cevaplarsanız memnun olurum, teşekkürler ayrıca....

"bir insan genelde doğruyu yanlışı ayırt etmekte zorlanıyorsa zihninde" o kişideki buna neden olan eksiklik nedir?
o insan neyi öğrenmelidirki yada yapmalıdırki bu durumunu ortadan kaldırabilsin??
 
Back
X