peki oğlun büyyüp evlendiğinde sen seni iki defa aldatılıp affettiğin,türlü sorunlar yaşadığın ve güvensizlik içinde ömrünü çürüttüğün için üzülmeyecek misin? çocuklarımız için fedakarlıklar yapıyoruz yapmalıyız ama bu denli değil,kendi hayatımızı duygularımızı hiçe sayarak yapmamalıyız bunu.çünkü bir gün o yuvadan uçup gidecek ve biz acılarımızla pişmanlıklarımızla başbaşa kalacağız.
konuya gelirsem eşinin rahatlığını da seni güven sorunun da garipsemiyorum çünkü sen aldatma olayları sonucu bu adamı sanırım iki kez affettin ona bu rahatlığı verdin artık umursamaz olması doğal.senin güven sorunu yaşamaman abes olurdu zaten,bende olsam böyle bir kocaya asla güvenmem.
bu arada hep iyi bir baba diyorsun ya,babalık sadece çocuğunu sevmek ve ihtiyaçlarını karşılamak değil çocuğunun annesini de mutlu etmek,sevmek,saygı duymaktır.zaten mutsuz anne mutsuz çocuk demek.