Benim de aile ilişkilerim çok iyidir annemle de babamla da arkadaş gibiyiz ancak annemin sevgilimin adını duymaya bile tahammülü yok. Anne-babanız yaşamış olduğu ihtimal benim kafamı karıştırıyor maalesef.
Benim de aile ilişkilerim çok iyidir annemle de babamla da arkadaş gibiyiz ancak annemin sevgilimin adını duymaya bile tahammülü yok. Anne-babanız yaşamış olduğu ihtimal benim kafamı karıştırıyor maalesef.Şahsen ben ailemi karşıma alıp bir şey yapmazdım.bu ailemle olan ilişkileriminden kaynaklı. Ben bu şekilde mutlu olabileceğimi düşünmüyorum.
Ama dedem, annemle babamın evlenmesini istemememis. İki yıl uğraşmışlar dedemi ikna icin. Ama çok mutlular.
Anne bir tarafta ,sevdiğin adam diğer tarafta kariyer .Zor ve karmaşık bir durum .Ortak bir yol bulursunuz umarım .Anneniz sevgilinizi neden istemiyor ?fakat yaşadığım tecrübelere dayanarak .Bir kadının ilk önce ekonomik özgürlüğünü alması taraftarıyım.Sevgilim kadar kimseyi sevemem güvenemem demişsiniz ,çok güzel bir duygu .Fakat birlikte bir hayatı paylaşmak aile kurmak ,farklı bir durum .Nice aşıklar aynı eve girince ,ilk aylarda neden ?evlendimki diyebiliyor .Kendi kariyerinize odaklanın derim .Haklısınız biraz yüzeysel olmuş.
Sevgilim yılardır tanıdığım biri ilişkimiz ilerdikçe problemler çıkacağını tahmin etmiştim ama aşabilirim zannettim ancak olmadı yani olduramıyorum içime sinmiyor. Ailem özellikle annemi ikna edemiyorum, (annemin onaylamamasının temel sebepleri sevgilimin ailesinin kendi içinde karışık bir aile olması, herkese borçlarının olması, batıp çıkmaları, aile yapılarımızın uygun olmaması olarak örneklendirip özetleyebilirim.) sevgilimle karakter olarak farklı olduğumuz noktalar var ama bir noktada bir şekilde buluşabiliyoruz, istemediğim bir hayat derken de akademik bir kariyerim var ve sevgilim küçücük bir şehirde yaşamak istiyor. Kendi yapabileceği birden çok iş varken hepsine kendi kapatmış durumda ve ailesinin işini yapmak istiyor. Ben yıllarca kariyerim için çalışıp çabaladım hala yolumun başındayım ancak devam ediyorum yükselmek adına olur da biz evlilik kararı alırsak işi küçük bir ilde olduğu için benim de onun yanına gelmem gerekecek. Sevdiğim için problemleri görmezden gelerek devam ettim hep gittiği yere kadar dedim çünkü annemi ikna etmek çok zordu, konusu geçince bile kalkıp gidiyordu yanımdan en son “ya ben ya o” dedi. Ailemi üzmek istemiyorum. Sevgilimle bu yolda devam etmek istiyorum. Bencilce davranmak istemiyorum çünkü benim hayatıma onu entegre etmek gibi geliyor. Onunla konuştuğumda da ben başka iş yapmam diyor. Ee ben de hayatımı, işimi, düzenimi yavaş yavaş oturttum. Nasıl bırakabilirim ki emek verdiğim bir işi? Bir an düşündüm bıraksam ideallerime uygun bir iş bulabilir miyim diye ama karşıma bu ikilem çıktı ve ben ne yapacağımı bilmiyorum maalesef. Sevgilimin yerine birini koyabileceğimi düşünmüyorum, ona güvendiğim gibi birine güvenebileceğimi düşünmüyorum ve onu sevdiğim gibi birini sevebileceğime de inanmıyorum. Sevgilimden önce mantık insanıydım ben ama çok sevip aşık oldum sonra da hayatımda mantığın tek bir kırıntısı kalmadı zaten.
Biraz daha açıkladığım bir yazı varAile var aile var. Palu ailesi gibi bir ailen varsa ya karşına al ya sırtını dön, bas git.
hayalleriniz ne, ailenin istememe nedeni ne? Biraz açarsan net yorumlar yapılır.
İkilemde kalacağınız bir durum yokmuş.Haklısınız biraz yüzeysel olmuş.
Sevgilim yılardır tanıdığım biri ilişkimiz ilerdikçe problemler çıkacağını tahmin etmiştim ama aşabilirim zannettim ancak olmadı yani olduramıyorum içime sinmiyor. Ailem özellikle annemi ikna edemiyorum, (annemin onaylamamasının temel sebepleri sevgilimin ailesinin kendi içinde karışık bir aile olması, herkese borçlarının olması, batıp çıkmaları, aile yapılarımızın uygun olmaması olarak örneklendirip özetleyebilirim.) sevgilimle karakter olarak farklı olduğumuz noktalar var ama bir noktada bir şekilde buluşabiliyoruz, istemediğim bir hayat derken de akademik bir kariyerim var ve sevgilim küçücük bir şehirde yaşamak istiyor. Kendi yapabileceği birden çok iş varken hepsine kendi kapatmış durumda ve ailesinin işini yapmak istiyor. Ben yıllarca kariyerim için çalışıp çabaladım hala yolumun başındayım ancak devam ediyorum yükselmek adına olur da biz evlilik kararı alırsak işi küçük bir ilde olduğu için benim de onun yanına gelmem gerekecek. Sevdiğim için problemleri görmezden gelerek devam ettim hep gittiği yere kadar dedim çünkü annemi ikna etmek çok zordu, konusu geçince bile kalkıp gidiyordu yanımdan en son “ya ben ya o” dedi. Ailemi üzmek istemiyorum. Sevgilimle bu yolda devam etmek istiyorum. Bencilce davranmak istemiyorum çünkü benim hayatıma onu entegre etmek gibi geliyor. Onunla konuştuğumda da ben başka iş yapmam diyor. Ee ben de hayatımı, işimi, düzenimi yavaş yavaş oturttum. Nasıl bırakabilirim ki emek verdiğim bir işi? Bir an düşündüm bıraksam ideallerime uygun bir iş bulabilir miyim diye ama karşıma bu ikilem çıktı ve ben ne yapacağımı bilmiyorum maalesef. Sevgilimin yerine birini koyabileceğimi düşünmüyorum, ona güvendiğim gibi birine güvenebileceğimi düşünmüyorum ve onu sevdiğim gibi birini sevebileceğime de inanmıyorum. Sevgilimden önce mantık insanıydım ben ama çok sevip aşık oldum sonra da hayatımda mantığın tek bir kırıntısı kalmadı zaten.
Haklısınız biraz yüzeysel olmuş.
Sevgilim yılardır tanıdığım biri ilişkimiz ilerdikçe problemler çıkacağını tahmin etmiştim ama aşabilirim zannettim ancak olmadı yani olduramıyorum içime sinmiyor. Ailem özellikle annemi ikna edemiyorum, (annemin onaylamamasının temel sebepleri sevgilimin ailesinin kendi içinde karışık bir aile olması, herkese borçlarının olması, batıp çıkmaları, aile yapılarımızın uygun olmaması olarak örneklendirip özetleyebilirim.) sevgilimle karakter olarak farklı olduğumuz noktalar var ama bir noktada bir şekilde buluşabiliyoruz, istemediğim bir hayat derken de akademik bir kariyerim var ve sevgilim küçücük bir şehirde yaşamak istiyor. Kendi yapabileceği birden çok iş varken hepsine kendi kapatmış durumda ve ailesinin işini yapmak istiyor. Ben yıllarca kariyerim için çalışıp çabaladım hala yolumun başındayım ancak devam ediyorum yükselmek adına olur da biz evlilik kararı alırsak işi küçük bir ilde olduğu için benim de onun yanına gelmem gerekecek. Sevdiğim için problemleri görmezden gelerek devam ettim hep gittiği yere kadar dedim çünkü annemi ikna etmek çok zordu, konusu geçince bile kalkıp gidiyordu yanımdan en son “ya ben ya o” dedi. Ailemi üzmek istemiyorum. Sevgilimle bu yolda devam etmek istiyorum. Bencilce davranmak istemiyorum çünkü benim hayatıma onu entegre etmek gibi geliyor. Onunla konuştuğumda da ben başka iş yapmam diyor. Ee ben de hayatımı, işimi, düzenimi yavaş yavaş oturttum. Nasıl bırakabilirim ki emek verdiğim bir işi? Bir an düşündüm bıraksam ideallerime uygun bir iş bulabilir miyim diye ama karşıma bu ikilem çıktı ve ben ne yapacağımı bilmiyorum maalesef. Sevgilimin yerine birini koyabileceğimi düşünmüyorum, ona güvendiğim gibi birine güvenebileceğimi düşünmüyorum ve onu sevdiğim gibi birini sevebileceğime de inanmıyorum. Sevgilimden önce mantık insanıydım ben ama çok sevip aşık oldum sonra da hayatımda mantığın tek bir kırıntısı kalmadı zaten.
Haklısınız biraz yüzeysel olmuş.
Sevgilim yılardır tanıdığım biri ilişkimiz ilerdikçe problemler çıkacağını tahmin etmiştim ama aşabilirim zannettim ancak olmadı yani olduramıyorum içime sinmiyor. Ailem özellikle annemi ikna edemiyorum, (annemin onaylamamasının temel sebepleri sevgilimin ailesinin kendi içinde karışık bir aile olması, herkese borçlarının olması, batıp çıkmaları, aile yapılarımızın uygun olmaması olarak örneklendirip özetleyebilirim.) sevgilimle karakter olarak farklı olduğumuz noktalar var ama bir noktada bir şekilde buluşabiliyoruz, istemediğim bir hayat derken de akademik bir kariyerim var ve sevgilim küçücük bir şehirde yaşamak istiyor. Kendi yapabileceği birden çok iş varken hepsine kendi kapatmış durumda ve ailesinin işini yapmak istiyor. Ben yıllarca kariyerim için çalışıp çabaladım hala yolumun başındayım ancak devam ediyorum yükselmek adına olur da biz evlilik kararı alırsak işi küçük bir ilde olduğu için benim de onun yanına gelmem gerekecek. Sevdiğim için problemleri görmezden gelerek devam ettim hep gittiği yere kadar dedim çünkü annemi ikna etmek çok zordu, konusu geçince bile kalkıp gidiyordu yanımdan en son “ya ben ya o” dedi. Ailemi üzmek istemiyorum. Sevgilimle bu yolda devam etmek istiyorum. Bencilce davranmak istemiyorum çünkü benim hayatıma onu entegre etmek gibi geliyor. Onunla konuştuğumda da ben başka iş yapmam diyor. Ee ben de hayatımı, işimi, düzenimi yavaş yavaş oturttum. Nasıl bırakabilirim ki emek verdiğim bir işi? Bir an düşündüm bıraksam ideallerime uygun bir iş bulabilir miyim diye ama karşıma bu ikilem çıktı ve ben ne yapacağımı bilmiyorum maalesef. Sevgilimin yerine birini koyabileceğimi düşünmüyorum, ona güvendiğim gibi birine güvenebileceğimi düşünmüyorum ve onu sevdiğim gibi birini sevebileceğime de inanmıyorum. Sevgilimden önce mantık insanıydım ben ama çok sevip aşık oldum sonra da hayatımda mantığın tek bir kırıntısı kalmadı zaten.
Seviyordum çünkü birkaç kez de ayrılmayı denedim yapamadık olmadı. En son kendimden emin şekilde konuştum olmuyor diye bu sefer de ağlamaya başladık ikimiz de. Her ne kadar mantığıma uymasa da seviyorum ve karşısında ayrılık ya da yolları ayırmak için dik duramıyorum.Yaşamak istediğiniz hayatın içinde sevdiğiniz insana yer yoksa neden beraberliği sürdürdünüz?
Çok güzel bir örnek verdiniz. Mutlu etmeyecek hatta belki de ilerlememin önüne geçecek, kafamı meşgul edecek şeyler olacak.Simdi yorumum biraz sert gözükebilir, ama bu adam icin öyle ölüp bitmiyorsun. Sana öyle piril piril bir gelecek de sunmuyor. Bak benim esim cok iyidir ve ben 4 senedir calismiyorum cocuklarimi belli bir yasa getiriyim diye. Bende akademisyenim ve bizde güzel bir kücük yere tasindik. Ama bazen calismamak, kendi dalinda ilerlememek o kadar zor geliyor ki anlatamam sana. Bak bunlar herhangi baska sorun yokken. Sizde karisik toaf bir aile de eklenecek. Sence bunlar ileride seni mutlu edecek mi? Iyi düsün.
Ben olsaydım kesinlikle ayrılmayı tercih ederdim.. ÜzgünümMerhabaa,
Yaşadığım ikilemden uzun süredir çıkamıyorum. Ne yapacağımı da bilmiyorum. Erkek arkadaşımın bana evlenme teklifi edeceğini öğrendim ortak bir arkadaşımızdan bu durum daha da çıkmazsa soktu beni. Çoğunluk olarak bu ikilemi hayatının mutlaka bir noktasında yaşayanlar vardır. Sizler ne yaptınız? Seçimleriniz ve sonuçları neler oldu?
Şimdiden teşekkür ederim yanıtlarınız için.
1)Sevdiğiniz ve yaklaşık 3 yıldır sevgiliniz olan biri ile evlenmek istiyorsunuz ancak karşınıza iki seçenek çıkıyor, hayalini kurduğunuz hayata onsuz devam etmek mi?
2) Her şeye rağmen ailenizi dahi karşınıza alıp, hayata dair kurduğunuz ideallerden vazgeçip istemediğiniz bir hayatı yaşamayı göze alarak sevdiğiniz insanla olmak mi?
Siz ne yapardınız? Kafam çok karışık.
(Yüzeysel bir anlatım yaptığım için buraya diğer yazdıklarımı ilave etmek istedim.)
Sevgilim yılardır tanıdığım biri ilişkimiz ilerdikçe problemler çıkacağını tahmin etmiştim ama aşabilirim zannettim ancak olmadı yani olduramıyorum içime sinmiyor. Ailem özellikle annemi ikna edemiyorum, (annemin onaylamamasının temel sebepleri sevgilimin ailesinin kendi içinde karışık bir aile olması, herkese borçlarının olması, batıp çıkmaları, aile yapılarımızın uygun olmaması olarak örneklendirip özetleyebilirim.) sevgilimle karakter olarak farklı olduğumuz noktalar var ama bir noktada bir şekilde buluşabiliyoruz, istemediğim bir hayat derken de akademik bir kariyerim var ve sevgilim küçücük bir şehirde yaşamak istiyor. Kendi yapabileceği birden çok iş varken hepsine kendi kapatmış durumda ve ailesinin işini yapmak istiyor. Ben yıllarca kariyerim için çalışıp çabaladım hala yolumun başındayım ancak devam ediyorum yükselmek adına olur da biz evlilik kararı alırsak işi küçük bir ilde olduğu için benim de onun yanına gelmem gerekecek. Sevdiğim için problemleri görmezden gelerek devam ettim hep gittiği yere kadar dedim çünkü annemi ikna etmek çok zordu, konusu geçince bile kalkıp gidiyordu yanımdan en son “ya ben ya o” dedi. Ailemi üzmek istemiyorum. Sevgilimle bu yolda devam etmek istiyorum. Bencilce davranmak istemiyorum çünkü benim hayatıma onu entegre etmek gibi geliyor. Onunla konuştuğumda da ben başka iş yapmam diyor. Ee ben de hayatımı, işimi, düzenimi yavaş yavaş oturttum. Nasıl bırakabilirim ki emek verdiğim bir işi? Bir an düşündüm bıraksam ideallerime uygun bir iş bulabilir miyim diye ama karşıma bu ikilem çıktı ve ben ne yapacağımı bilmiyorum maalesef. Sevgilimin yerine birini koyabileceğimi düşünmüyorum, ona güvendiğim gibi birine güvenebileceğimi düşünmüyorum ve onu sevdiğim gibi birini sevebileceğime de inanmıyorum. Sevgilimden önce mantık insanıydım ben ama çok sevip aşık oldum sonra da hayatımda mantığın tek bir kırıntısı kalmadı zaten.
Ben hep bağımsız kalmaya çalıştım bu konuda ve başardım da. Onun için benim çalışmam çok da önemli değil çalışmasan da olur ne gerek var diyebiliyor bazen de ben bakarım sana diyor gerçekten bunları duyduğum an başımdan aşağı kaynar sular dökülüyor diyebilirim.E peki o size entegre olmuyorken siz neden ona entegre olasınız ki? Orta yolu bulmaya çalışmıyor, sizi kendi dünyasında yaşamaya ikna etmeye çalışıyor.
ayrıca Bir kadının kendi parasını kazanması çok çok çok önemli bir durum.
Yorumunuz bana güç verdi teşekkür ederimBen olsaydım kesinlikle ayrılmayı tercih ederdim.. Üzgünümömür boyu mutsuz olmaktansa bir kere ağlar üzülür istediğim hayatı yaşamak isterdim.. Tabi siz ben herşeyden vazgeçerim okudum o kadar sırf sevgilim için bütün emeğimi çöpe atarım, ailemi de alırım karşıma, onun karmaşık ailesi ile de mücadele edebilirim önemli değil diyorsanız tabi ki devam edin.. Ama ben olsam yapamazdım sizin de yapabileceğinizi pek düşünemedim..
Demişsiniz ya hani sevemem kimseyi diye seviliyor merak etmeyintabi kısmet meselesi bilinmez ama ben daha görmedim bir ömür eski sevgili yası tutulduğunu..
Çok güzel bir örnek verdiniz. Mutlu etmeyecek hatta belki de ilerlememin önüne geçecek, kafamı meşgul edecek şeyler olacak.
Başka yolu yok ama, birinizden biri fedakarlık yapacak ve bu o tarafı üzecek. İlk mesajınızda şöyle bir cümle vardı, “onu kendi hayatınıza entegre etmek”. Peki siz onun istediği şartları kabul edip, kariyerinizden vazgeçip o küçük şehre gittiğiniz zaman kendinizi onun hayatına entegre etmiş olmayacak mısınız? O da bencilce hissediyor mu bu konuda?Seviyordum çünkü birkaç kez de ayrılmayı denedim yapamadık olmadı. En son kendimden emin şekilde konuştum olmuyor diye bu sefer de ağlamaya başladık ikimiz de. Her ne kadar mantığıma uymasa da seviyorum ve karşısında ayrılık ya da yolları ayırmak için dik duramıyorum.
Başlarda beni anladığını düşünüyordum ve çok fazla konuşuyorduk bu konu hakkında. Son zamanlarda tek söylediği cümle kalıbı “hallederiz, bakarız, birkaç yıl benim dediğim gibi yaşayalım yapacağım bir şeyler” oldu. Varsayımlar hayat kurtarmaz. Onun için de zor ben huzursuz olduğum için mutlu bir evliliğimiz olmayacak tüm bunların farkındayken ve biliyorken evlilik teklifi için yüzük baktığını öğrendim. Her şeyi aceleye getirmeye başladı ama bu bir kurtuluş değil çözüm hiç değil.Başka yolu yok ama, birinizden biri fedakarlık yapacak ve bu o tarafı üzecek. İlk mesajınızda şöyle bir cümle vardı, “onu kendi hayatınıza entegre etmek”. Peki siz onun istediği şartları kabul edip, kariyerinizden vazgeçip o küçük şehre gittiğiniz zaman kendinizi onun hayatına entegre etmiş olmayacak mısınız? O da bencilce hissediyor mu bu konuda?
Yeni yeni anlamaya başladım. Tek sığındığı konu iş bulamaması olduğu için başlarda hak veriyordum ama bir çabası olmadığı için tek yapmaya çalıştığı şey beni ikna etmek sanırım...Malesef ayrılın di cem ben ,bir elinizde var olan somut şeyler var görebiliyorsunuz,diğer elinizde varsayımlar olabilirler,düşünebildikleriniz... sevgilinizin biraz bencil olduğunun farkındasınız bu arada dimi ,aileniz ise sadece sizi düşünüyor...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?