• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bence herkes aynı ikilemde kalmıştır.

Bu arada böyle bi ikilemde kalmadım nasıl bi züğürt tesellisidir bu, delidivane aşıkken bile önce işimi buldum, sonra o şehre taşındım.

Evliliğin mayası tutmazsa kendi yoluma bakarım diyerek geldim.

Ben de kalmadım

Açıkçası eğitim düzeyi ve sosyal seviyrsi benden bu kadar farklı biriyle hiç olmadım

Ben iş güç sahibi bir insanım, bu adam gibi baltaya sap olma derdi olmayan tiplerle hiçbir ortak noktam yok. Konu sahibesinin de bu adamla hiçbirrrr ortak noktası yok neden beraber, buluştuklarında ne konuşup ne paylaşırlar o da meçhul
 
Evlenmeye değil zamana ve daha fazla tanımaya ihtiyacınız var. Ben başka iş yapamam dayatmacılığının sonu pek iyi yere çıkmaz genelde. Böyle küçük sinyaller büyük kurtarıcılar olabilir.
 
Anneni dinle.. en geç evlendikten 1 ay sonra pişman olacaksın... senin için ailesinin kanatları altından çıkmayan biri için hayallerinden ve hayat standartlarından vazgeçme. Belli ki aileci ve kendine güvenmeyen bir sevgilin var. İlerde dengin biriyle tanışırsın umarım.
 
Evet birkaç tane bahsettiğiniz yorumu ben de gördüm. Çocuk değiliz her şeyi düşünmek gerekiyor ben de bunu irdeliyorum sürekli
Illa herkes aynı pişmanlığı yaşayacak diye bir şey yok elbette ama balık baştan kokar diye bi söz var . Ben de öğretmenim ve eşime göre hayat düzenlemek o kadar yiprattiki o kadar zorki işin içinden çıkmak akademik olarak hayallerimi kenara bırakmak zorunda kaldım ve su an her şeye yeniden başladım eşime çocuğuma rağmen bir şeyler başarmak için didiniyorum şartlar baştaki tercihlerimden kaynaklı olarak zorlaştı hayat daha basit iken benim için içinden çıkılmaz bir hal aldı ve ne zaman böyle konular görsem direk yazarım önce siz ! Gerisi boş hikaye. Yas aldıkça insan bunu daha kolay idrak ediyor. Aşk geçiyor sevgi geçiyor ama pişmanlık gecmiyor
 
Hayir boyle bir ikilemde kalmadim. Kendi hayallerim ve sevgilimin hayalleri konusunda ikilemde kalsam, ikimize de kiyamam ayrilirim, ikimiz de hayalimizi yasariz.

Ben kk nin polyannasiyimdir, iki gonul bir olunca samanlik seyran olur diyeniyimdir. Ama bu demek degil ki bir taraf hayallerini, kariyerini cope atip diger tarafa tamamen bagimli olacagi bir hayati kabullensin. Bir de karsi taraf hic bir fedakarlik yapmazken.
 
Foruma bakarsak pek kimse böyle bir ikilemde kalmamış. Ben de arkadaşlarıma katılıyorum. Siz bu kadar yorumdan sonra ne düşündünüz, hala ikilemde misiniz, merak ediyorum.
Son olarak sizin için fedakarlık yapmayan biri için siz böyle gereksiz ve büyük fedakarlıklar yapmayın. Üzülürsünüz, net.
 
Sevdigim dedigin adam senin icin hicbir fedakarlikta bulunmamis. Bu iliskide tum fedakarligi senin yaomani bekliyor. Tek tarafli fedakarlik yapan hep kaybeder. Kim icin kariyerinden vaz geciyorsun? Deger mi? Bu iliskinin sonsuza kadar yuruyeceginin garantisi var mi? Hayatin boyunca yaptigin emeklerini birisi icin bir kalemde siliyorsun deger mi? O gonul daha kimleti sever, her geken de eskisini unutturur. Su an baskasini sevemem diye dusunsen de gonul seviyor merak etme. Aileni dinle, kariyerinden bu kadar bencil bir adam icin vazgecme.
 
Aile var aile var. Palu ailesi gibi bir ailen varsa ya karşına al ya sırtını dön, bas git.

hayalleriniz ne, ailenin istememe nedeni ne? Biraz açarsan net yorumlar yapılır.
Bı Palu daha gelmez bence dünyaya
 
Merhabaa,
Yaşadığım ikilemden uzun süredir çıkamıyorum. Ne yapacağımı da bilmiyorum. Erkek arkadaşımın bana evlenme teklifi edeceğini öğrendim ortak bir arkadaşımızdan bu durum daha da çıkmazsa soktu beni. Çoğunluk olarak bu ikilemi hayatının mutlaka bir noktasında yaşayanlar vardır. Sizler ne yaptınız? Seçimleriniz ve sonuçları neler oldu?
Şimdiden teşekkür ederim yanıtlarınız için.

1)Sevdiğiniz ve yaklaşık 3 yıldır sevgiliniz olan biri ile evlenmek istiyorsunuz ancak karşınıza iki seçenek çıkıyor, hayalini kurduğunuz hayata onsuz devam etmek mi?
2) Her şeye rağmen ailenizi dahi karşınıza alıp, hayata dair kurduğunuz ideallerden vazgeçip istemediğiniz bir hayatı yaşamayı göze alarak sevdiğiniz insanla olmak mi?
Siz ne yapardınız? Kafam çok karışık.


(Yüzeysel bir anlatım yaptığım için buraya diğer yazdıklarımı ilave etmek istedim.)

Sevgilim yılardır tanıdığım biri ilişkimiz ilerdikçe problemler çıkacağını tahmin etmiştim ama aşabilirim zannettim ancak olmadı yani olduramıyorum içime sinmiyor. Ailem özellikle annemi ikna edemiyorum, (annemin onaylamamasının temel sebepleri sevgilimin ailesinin kendi içinde karışık bir aile olması, herkese borçlarının olması, batıp çıkmaları, aile yapılarımızın uygun olmaması olarak örneklendirip özetleyebilirim.) sevgilimle karakter olarak farklı olduğumuz noktalar var ama bir noktada bir şekilde buluşabiliyoruz, istemediğim bir hayat derken de akademik bir kariyerim var ve sevgilim küçücük bir şehirde yaşamak istiyor. Kendi yapabileceği birden çok iş varken hepsine kendi kapatmış durumda ve ailesinin işini yapmak istiyor. Ben yıllarca kariyerim için çalışıp çabaladım hala yolumun başındayım ancak devam ediyorum yükselmek adına olur da biz evlilik kararı alırsak işi küçük bir ilde olduğu için benim de onun yanına gelmem gerekecek. Sevdiğim için problemleri görmezden gelerek devam ettim hep gittiği yere kadar dedim çünkü annemi ikna etmek çok zordu, konusu geçince bile kalkıp gidiyordu yanımdan en son “ya ben ya o” dedi. Ailemi üzmek istemiyorum. Sevgilimle bu yolda devam etmek istiyorum. Bencilce davranmak istemiyorum çünkü benim hayatıma onu entegre etmek gibi geliyor. Onunla konuştuğumda da ben başka iş yapmam diyor. Ee ben de hayatımı, işimi, düzenimi yavaş yavaş oturttum. Nasıl bırakabilirim ki emek verdiğim bir işi? Bir an düşündüm bıraksam ideallerime uygun bir iş bulabilir miyim diye ama karşıma bu ikilem çıktı ve ben ne yapacağımı bilmiyorum maalesef. Sevgilimin yerine birini koyabileceğimi düşünmüyorum, ona güvendiğim gibi birine güvenebileceğimi düşünmüyorum ve onu sevdiğim gibi birini sevebileceğime de inanmıyorum. Sevgilimden önce mantık insanıydım ben ama çok sevip aşık oldum sonra da hayatımda mantığın tek bir kırıntısı kalmadı zaten.
1. Aileni kimse için karşına alma. Çok pişman olursun.
2. Kimse için düzenini değiştirme.
3. Ailesi iyi olmayan birinin iyi olacağına inanmıyorum. O adam o ailede yetişti. Yarın oburgun yüzün yere eğilmesin.
4. Bu tavsiyeler acı hatıralara dayanmaktadır.
 
Aileni karşına almayı es geçeyim, kariyerinden mesleğinden vazgeçme, bahsettiğin şeyler geleceğinin nasıl olacağını gösteriyor. Hayatına başka insanlar da girebilir ama vazgeçmeyi düşündüğün şeyler kariyerin mesleğin asla geri gelmez
 
Akademik kariyer yapmak istiyorsun,o ise küçük şehirde ailesinin yaşadığı şehirde , babasının yanında calismak istiyor.
Yani bir ömür borç içinde batıp çıkan kayınbabanin eline bakmak istiyorsun. Çok acayip gerçekten.
Bu arada daha acayip bir şey var, dünya küçük. görümcen de bu forumda geziyor. Geçen o da konu açtı.
Bak istersen burada
Helal olsun bu nasil dikkat:skandal:
 
Sevgi varsa her şey hallolur ama yalancı sevgiler o kadar çok ki artık... Sizin için başka bir şehirde çalışmayı kabul etmemesi onun bencilliği, işinizi yapamayacağınız küçük bir şehre gitmek istememek bencillik değil. Bence tartın, düşünün. Ailenizin kırgınlığına ve bu kadar şeye göğüs gerebilecek misiniz?
 
Akademik kariyer yapmak istiyorsun,o ise küçük şehirde ailesinin yaşadığı şehirde , babasının yanında calismak istiyor.
Yani bir ömür borç içinde batıp çıkan kayınbabanin eline bakmak istiyorsun. Çok acayip gerçekten.
Bu arada daha acayip bir şey var, dünya küçük. görümcen de bu forumda geziyor. Geçen o da konu açtı.
Bak istersen burada
Konuyu iki bakış açısıyla okumuş olduk, çok şaşırdım böyle bir tesadüfe
 
Konuyu iki bakış açısıyla okumuş olduk, çok şaşırdım böyle bir tesadüfe
Yok ya gorumcesi değilmiş. Sadece birkaç gün içinde iki benzer konu açılmış. Lisansüstü eğitim alıp akademik kariyer yapan kararsiz kadın, evlenmek isteyen ama küçük bir şehrin küçük bir ilçesinde babasının devamlı battığı işinde yardımcı olarak çalışmak isteyen erkek, ve bu evliliği onaylamayan aileler...
İlginç bir tesadüf
 
Yok ya gorumcesi değilmiş. Sadece birkaç gün içinde iki benzer konu açılmış. Lisansüstü eğitim alıp akademik kariyer yapan kararsiz kadın, evlenmek isteyen ama küçük bir şehrin küçük bir ilçesinde babasının devamlı battığı işinde yardımcı olarak çalışmak isteyen erkek, ve bu evliliği onaylamayan aileler...
İlginç bir tesadüf
Yine 4 kardeş, akraba aracılığıyla öğrenilen kızın ailesinin onaylamama durumu, konfeksiyon ağırlıklı işlerin olduğu bir şehir (denizli) , yaş, tanışma süreleri.. Bana da pek inandırıcı gelmedi şuan. Belki konu sahibi iki farklı tarafa gelecek yorumları okumak istemiştir 😅
 
Merhabaa,
Yaşadığım ikilemden uzun süredir çıkamıyorum. Ne yapacağımı da bilmiyorum. Erkek arkadaşımın bana evlenme teklifi edeceğini öğrendim ortak bir arkadaşımızdan bu durum daha da çıkmazsa soktu beni. Çoğunluk olarak bu ikilemi hayatının mutlaka bir noktasında yaşayanlar vardır. Sizler ne yaptınız? Seçimleriniz ve sonuçları neler oldu?
Şimdiden teşekkür ederim yanıtlarınız için.

1)Sevdiğiniz ve yaklaşık 3 yıldır sevgiliniz olan biri ile evlenmek istiyorsunuz ancak karşınıza iki seçenek çıkıyor, hayalini kurduğunuz hayata onsuz devam etmek mi?
2) Her şeye rağmen ailenizi dahi karşınıza alıp, hayata dair kurduğunuz ideallerden vazgeçip istemediğiniz bir hayatı yaşamayı göze alarak sevdiğiniz insanla olmak mi?
Siz ne yapardınız? Kafam çok karışık.


(Yüzeysel bir anlatım yaptığım için buraya diğer yazdıklarımı ilave etmek istedim.)

Sevgilim yılardır tanıdığım biri ilişkimiz ilerdikçe problemler çıkacağını tahmin etmiştim ama aşabilirim zannettim ancak olmadı yani olduramıyorum içime sinmiyor. Ailem özellikle annemi ikna edemiyorum, (annemin onaylamamasının temel sebepleri sevgilimin ailesinin kendi içinde karışık bir aile olması, herkese borçlarının olması, batıp çıkmaları, aile yapılarımızın uygun olmaması olarak örneklendirip özetleyebilirim.) sevgilimle karakter olarak farklı olduğumuz noktalar var ama bir noktada bir şekilde buluşabiliyoruz, istemediğim bir hayat derken de akademik bir kariyerim var ve sevgilim küçücük bir şehirde yaşamak istiyor. Kendi yapabileceği birden çok iş varken hepsine kendi kapatmış durumda ve ailesinin işini yapmak istiyor. Ben yıllarca kariyerim için çalışıp çabaladım hala yolumun başındayım ancak devam ediyorum yükselmek adına olur da biz evlilik kararı alırsak işi küçük bir ilde olduğu için benim de onun yanına gelmem gerekecek. Sevdiğim için problemleri görmezden gelerek devam ettim hep gittiği yere kadar dedim çünkü annemi ikna etmek çok zordu, konusu geçince bile kalkıp gidiyordu yanımdan en son “ya ben ya o” dedi. Ailemi üzmek istemiyorum. Sevgilimle bu yolda devam etmek istiyorum. Bencilce davranmak istemiyorum çünkü benim hayatıma onu entegre etmek gibi geliyor. Onunla konuştuğumda da ben başka iş yapmam diyor. Ee ben de hayatımı, işimi, düzenimi yavaş yavaş oturttum. Nasıl bırakabilirim ki emek verdiğim bir işi? Bir an düşündüm bıraksam ideallerime uygun bir iş bulabilir miyim diye ama karşıma bu ikilem çıktı ve ben ne yapacağımı bilmiyorum maalesef. Sevgilimin yerine birini koyabileceğimi düşünmüyorum, ona güvendiğim gibi birine güvenebileceğimi düşünmüyorum ve onu sevdiğim gibi birini sevebileceğime de inanmıyorum. Sevgilimden önce mantık insanıydım ben ama çok sevip aşık oldum sonra da hayatımda mantığın tek bir kırıntısı kalmadı zaten.
Bence evlenme .Herkese borçları varmış .Bırç yıgıdın kamcısıdır derler.Ama bu evlılıgıne ınanılmaz derecede etkı edecek .Dengını bul .Aşk karın doyurmuyor.Sen git yoluna ğeşinden gelırde sana uymaya kalkarsa belkı düşünürsun.Ama iş onemlı .
 
Nasıl bırakabilirim ki emek verdiğim bir işi?

Bence işi bırakmak sizi ilerleyen zamanlarda mutsuz eder. Sevgilinizin ortak bi yol araması lazım. Sizi düşünüyorsa tabii. Düşünmüyorsa ilişkiyi bitirirdim ama işimi bırakmazdım. Tabii zor bir karar iki durumda da gelecekte acaba diyeceksiniz. Umarım keşkesiz olur kararınız
 
Back