- 2 Kasım 2013
- 7.797
- 37.031
- Konu Sahibi Idrakyollariiltihabi
- #41
Öncelikle kabul etmek lazım hayatta insanın başına herşey gelir. Bir de insan insana lazımdır, bazen onlar düşer sen kaldırırsın bazen sen düşersin insanlar kaldırır. Sana destek olacak pozitif hisler aşılayacak insanlar varsa onlarla daha çok zaman geçir, kafalarını ütüle tabiri caizse artık anne baba kardeş arkadaş akraba her kimse. Sakın yalnız kalma tek başına aşmaya çalışma, çevrende güvenilecek insanlar tut ve onlara gerçekten güven. Farkındalık ve çevreyle paylaşmak olayın yarıdan fazlasını halleder. Kalanı için de tedavini aksatma lütfen, sen çok akıllı nükteli bir hanımsın, böyle ustalıklı cümleleri herles kuramaz. Şu hayatta herşey gelip geçiyor idrak, çok iyi bilirim ruhsal olarak tükenmek nedir, yataktan kalkacak enerjiyi bulamamak nedir, yemeden içmeden günlerce kesilmek enerjisiz kalmak nedir, kaygı nöbetlerinden acillik olup sakinleştirici iğne yemek nedir.
İnsan dipsiz bir kuyuda sanıyor kendini hiç geçmeyecek sanıyor ama geçiyor. Dahası huzurla nefes almayı öğrendikten sonra geriye asla ama asla dönmüyorsun o dipsiz kuyuya, kendi kendinin doktoru olmayı öğreniyorsun.
Bir de şiddetli depresyon yaşayanlar pek önemsemez işin bu kısmını ama, beslenme ve uyku çoook önemli. Düzenli uyumaya ve iyi beslenmeye çalış. Boşanma aşamasında bu ikisini yaparak o ruhsal gücü kolaylıkla toparladım ve aslında yatkın olmama rağmen hiiiç bunalıma falan girmedim çok şükür.
Allah yardımcın olsun canım, inan ki geçecek tüm ömür böyle sürmeyecek
En çok da bu üzüyor beni. Satır aralarında yazdığınız eski ben. Hiç böyle bir insana donusecegimi düşünmemiştim. Niteliksiz, vasfı olmayan , kendine bile faydası dokunamayan bir canlı. İnsan demeye haya ediyorum zira benim nazarimda insan, en azından yaşayan bir canlıya faydası dokunabilendir.
Yemek ve uyku yok denecek kadar az. Yemek işkence gibi. Yapmasi da tüketmesi de. Su yazdıklarımı başkası yazsa dalga gecerdim post ergene bak hele diye. Maalesef ki kendimle dalga geçebilecek kadar gücüm yok. Aslında en çok da gülmeyi özledim. İnşallah bir gün gulebilirim.