Ben yaşamayı beceremiyorum

sana diyeceklerimi can kulagıyla dinle
senin hayatına yakın cokkk benzer seyler yasadım
esim harika bir kişi fakat iddaa borsa oynayan biri borclarla savastık ve ucuna vardık
kendisini düzeltti ve ona güvenim var maas karıtımı bile su an ona veriyorm
ve aynı senin yasadıklarını yasadm psikolojik olarak
hiçbişeyden zevk almıyor insanlarla görüşmek dahi istemiyordm cocugumn ihtiyaclarını karsılıyor sevgide biraz eksik kalıyordm
kendimi salmıstım cünkü eşime olan güvenim sarsılmıstı kendimede güvenim yoktu ne olacagız biz diye heppp düşünüp kafayı dinliyordm
sonra kızım okula basladı ben evde yalnız kaldım ya dedim niye duruyorm gideyim calısayım herseyi ayarladım iş buldum
lisans mezunuyum bu arada özgüven eksikliğine bak kafa anca yalnız kalınca dank etti
iş buldum girdim esim kendini düzeltti tamamen yok denecek ölçüde bitti borsa iddaa
borclar son noktaya geldi
bende kendime olan güvenimi kazandım bir araba aldım kazandıklarımla biraz krediyle
hayat yoluna girdi sayılır kaybettiklerimize cok üzüldüm yandım tutuştum hayatım söndü sandım
psikolojik tedavi görmedim kendim kendimi tedavi ettim
su an cok sükür iyiyim kendime bakıyorm bakımlıyım
kızıma bakıyorum evime bakıyorm geziyorm çokkkkk cokk iyiyim eskiye göre güzelce yasıyorz:dua::nazar:
aramızdaki sevgide güçlendi merhametim var ona karsı sevgimde var eşimde beni sever sayar o kadr sinir harbime ragmen haklıyım ama senin verdiğin aynı tepkileri verim ben eşime ama benimkide hayattan koptugu için zor dönemimizde beni farketmedi ben kendim toparlandım
sende kendini yavrun için toparla hayatını yoluna koy bak hayat inan kısa inan bana
yapma degmez ben kendimi yerlere caldım sinir krizleri geçirdim bizi nasıl bu hale getirdin diye evde kırılmadık sey bırakamdım ama ne oldu dünya dödü yılar geçti olan bana ve evladıma oldu
kendimi yavrum için önce sonra kendim için topladım güçlenmeye ayaga kalkmaya baktım etraftaki inasanlarda bana inanmaya bize inanamaya basladı ailem biliyordu bunları
lütfen ama lütfen yavrun için kendine iyi bak onada bak çünkü onlar bizi secmedi bize yüce rabbim verdi
onlar bunu hak etmiyor ikinizde yavrunuz için cabalayaın ayaga kalkın böyle yasam olmaz sürmez
simdi kızımı alıyorm heryere götürüyorum elimden geldiğince hayat kalitemi iyi tutuyorm
mutlu ediyor beni bunlar cabalama sebep oluyor
sacıma bakıyorm kılıgıma bakıyorum kızımı oynatıyorum eglendiriyorm ders calısıyorz üçümüz ailece vakit geçiriyorz egleniyorz
sende böyle ol yuvanı kurtar
 
Destek almak için adım attım. Randevu zamanını bekliyorum. Bakın anlatmadigim cok şey var. Ciddi sorunlar yaşadım bunları anlatmama sebebim tamamen benimle alakalı olmaları. Yardım istediğim nokta ise evliligimle alakalı. Ben kendi içimde asamadigim takıntılar olduğunun farkındayım ve bunun için adım atiyorum.

Sanırım bu tür bir evlilikte ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Boşanmak bir seçenek. Lakin düzelen , duzelmek için çok yoğun çaba sarf eden bir eşten bosanmak doğru mu bilmiyorum. Evliliği yürütme aşamasında ise benden kaynaklı sıkıntı var.
Sakin bosanmak gibi bir hataya düşme şu durumdayken yapacaginiz en son sey olsun. Sizin evliliginizle sorununuz yok siz kendinizle soeununuzu hallettikten sonra evliliginizle ilgili oldugunu dusundugunuz sorun da kendiliginden halledilmis olucak inanın
 
Ya olursa ya yaparsa ya kalırsa herkes herşeyi yapabilir herkesin başına herşey gelebilir canım, adam bırakmış ve istikrarlı şimdilik, tedavi olacağını da söyledin, bir an evvel sürece başla anksiyete berbat bişey hem sana hem etrafındakilere zor

Dönem dönem hep oldu anksiyete hayatımda ama ben böyle bir boyutta yaşamadım. Artık neye dayandığıni bilmediğim ancak yüzde yüz emin olduğum kuşkular yaşıyorum...
 
Maalesef durum bu. On yıldır hayatım bu halde. Tam duzeldim diyorum minicik bir olay dünyanın sonu gelmiş hissine sebep oluyor. Ben artık kendimden nefret ettim. Tahammül edemiyorum kendime.

ben artık bu duruma alıştım, tıpkı bir diyabet ya da tansiyon hastası gibi sürekli ilaçlarımı alıyorum, her ay takibe gidiyoruz, hayatımdaki dalgalanmalara göre ilaç dozum 50-150 ml arası değiştiriliyor. ilaç kullanmadığım dönemde (hamilelik ve emzirme) düzenli terapi aldım buna rağmen kendimi yemeye verip 40 kilo aldım. tedavime başlayınca yeniden verdim.
 
Dönem dönem hep oldu anksiyete hayatımda ama ben böyle bir boyutta yaşamadım. Artık neye dayandığıni bilmediğim ancak yüzde yüz emin olduğum kuşkular yaşıyorum...

Bak pelin samimiyetle paylaşıyo kendi hikayesini, ondan feyz alabilirsin ve aşacagına kesinlikle inanıyorum
 
Sizi hiç dara sokmadan oynadığı oyunları neden bu kadar taktınız ve hala takıyorsunuz arkadaşlarında dediği gibi dr şart bu takıntının abartı olduğunun sende farkındasın bence.
 
Merhaba

Merak etmeyin hersey yoluna girecek. Siz suan hkcbiseyi dusunmeyin, kendi sagliginiz icin mutlaka piskolojik destek almalısınız olabildigince kisa bir zamanda kendinizi disari atin bu sorunu halletmek icin bir adim atin. Goruceksiniz bunu duzeltirseniz hersey cok guzel olucaktir hem sizin hemde aileniz icin
Eşinize gelince kendiniz soylemissiniz oyle bir aliskanligi yoktu basladi ve bitirdi. Bu demek degildirki tekrar basliycak bence esiniz hem kendisine hem ailesine nekadar buyuk zarar verdiginin bilincinde ve sizi seviyor ki buda bir daha oyle bir yanlışa düşmeyeceğini ima etmeye çalışıyor :)

Bakin hayatta heppimiz zorluklara göğüs gemreyi onlarla yaşamayı öğreniyoruz. Herkezin hayatinda kendine gore aci cektigi dayanamadigi durumlar var. Siz suan depresyondasiniz ve nekadar cabuk tedaviye başlarsanız sizin için okadar iyi.
Bende depresyondaydim benim esim cocugum yok ama kimseyi cekemiyordum gormek istemiyordum sese tahammülüm yoktu :) depresyon herkezde olabilir.
Ben atlattim sizde atlatacaksiniz !

Cok çok teşekkür ederim o kadar ihtiyacım var ki böyle olumlu şeyler duymaya. Tekrar teşekkür ederim her kelimeniz için.
 
sana diyeceklerimi can kulagıyla dinle
senin hayatına yakın cokkk benzer seyler yasadım
esim harika bir kişi fakat iddaa borsa oynayan biri borclarla savastık ve ucuna vardık
kendisini düzeltti ve ona güvenim var maas karıtımı bile su an ona veriyorm
ve aynı senin yasadıklarını yasadm psikolojik olarak
hiçbişeyden zevk almıyor insanlarla görüşmek dahi istemiyordm cocugumn ihtiyaclarını karsılıyor sevgide biraz eksik kalıyordm
kendimi salmıstım cünkü eşime olan güvenim sarsılmıstı kendimede güvenim yoktu ne olacagız biz diye heppp düşünüp kafayı dinliyordm
sonra kızım okula basladı ben evde yalnız kaldım ya dedim niye duruyorm gideyim calısayım herseyi ayarladım iş buldum
lisans mezunuyum bu arada özgüven eksikliğine bak kafa anca yalnız kalınca dank etti
iş buldum girdim esim kendini düzeltti tamamen yok denecek ölçüde bitti borsa iddaa
borclar son noktaya geldi
bende kendime olan güvenimi kazandım bir araba aldım kazandıklarımla biraz krediyle
hayat yoluna girdi sayılır kaybettiklerimize cok üzüldüm yandım tutuştum hayatım söndü sandım
psikolojik tedavi görmedim kendim kendimi tedavi ettim
su an cok sükür iyiyim kendime bakıyorm bakımlıyım
kızıma bakıyorum evime bakıyorm geziyorm çokkkkk cokk iyiyim eskiye göre güzelce yasıyorz:dua::nazar:
aramızdaki sevgide güçlendi merhametim var ona karsı sevgimde var eşimde beni sever sayar o kadr sinir harbime ragmen haklıyım ama senin verdiğin aynı tepkileri verim ben eşime ama benimkide hayattan koptugu için zor dönemimizde beni farketmedi ben kendim toparlandım
sende kendini yavrun için toparla hayatını yoluna koy bak hayat inan kısa inan bana
yapma degmez ben kendimi yerlere caldım sinir krizleri geçirdim bizi nasıl bu hale getirdin diye evde kırılmadık sey bırakamdım ama ne oldu dünya dödü yılar geçti olan bana ve evladıma oldu
kendimi yavrum için önce sonra kendim için topladım güçlenmeye ayaga kalkmaya baktım etraftaki inasanlarda bana inanmaya bize inanamaya basladı ailem biliyordu bunları
lütfen ama lütfen yavrun için kendine iyi bak onada bak çünkü onlar bizi secmedi bize yüce rabbim verdi
onlar bunu hak etmiyor ikinizde yavrunuz için cabalayaın ayaga kalkın böyle yasam olmaz sürmez
simdi kızımı alıyorm heryere götürüyorum elimden geldiğince hayat kalitemi iyi tutuyorm
mutlu ediyor beni bunlar cabalama sebep oluyor
sacıma bakıyorm kılıgıma bakıyorum kızımı oynatıyorum eglendiriyorm ders calısıyorz üçümüz ailece vakit geçiriyorz egleniyorz
sende böyle ol yuvanı kurtar

Yazdığınız her kelime için ayrı ayrı teşekkür ederim. Gerçekten başarabilir miyim sizin yaptığınız gibi bilmiyorum. Su an zerre umudum yok bu evlilikten. Sanki tüm sevgim bitmiş gibi hatta nefret ediyormusum gibi hissediyorum. Mutsuzlugumu gören ailem de sağolsun sürekli "sen bence eşini sevmiyorsun" dedikçe daha da inanıyorum sevgimin bittiğine.
 
Yazıp yazıp sildim,kimi insanların 35 seneye sığdırdığı çok güzel yaşanmışlıkları vardır,kimisinin de ağır sınavları.
Kiminin bitmiştir,kiminin yeni başlar;
Önemli olan sanırım o hayat sevincini ,yaşama isteğini kaybetmemek.
Bezginlik,karamsarlık,yorgunluk,sorunlarla boğuşmaya yetecek güç ve en önemlisi hayat enerjisi kalmadığı zaman amaçsız,gün geçirmek için yaşamak sizce geriye kalan ömür de çekilecek çile mi?
Arkadaşların da dediği gibi mutlaka destek almalısın!
 
Kitap önerisi her yere yazar oldum.
Hatalı alanlarımız
İyi hissetmek
Antidepresan kullanıyor musun?İyi bir psikiyatr ara diyecepim.Ben bulamadım.Hipnoz seanslaeı denesen durumun varsa az pahalı seansı 300tl.Bana pahalı geldi.Psikoterapiye durumun var mı?Geniş ve ucuz bir yelpaze yok psikoterapide..Verimliliği de şaibeli.
Başka öneri varsa bekleriz arkadaşlardan.ile göre arama yapsak daha iyi ama ifşa olma durumu var.


Dua beni ferahlatır.İnşirah suresi duha suresi günde yedi kez okumayı dene.Hz yunus' un balığın karnında okuduğu dua var.Nette bulabilirsin.Hz musa'nın da bir duası var.Allahın isimlerine bak netten.Belli sayıda zikret.Tele zikir matik kurabilirsin..Dua inanılmaz etkili.Çok kötü ,depresif olduğumda dua ile toparlıyorum ben o yangını...Ferahlıyor insan dene ve gör...Çalışıyor musun?
Evlisin eşinle sıkıntın yoksa boşver herşeyi.Geçmiş iddia davasını unut..Sana destekmiş a ladığım kadarıylaBıktırma onu erkekler zora gelmez pek.Çocuğun var eşin var .Onu bulamayanlar da var bak şekerim.Onları düşün mesela.:KK52::KK74::anne::hamarat::KK5:.
 
Son düzenleme:
ben artık bu duruma alıştım, tıpkı bir diyabet ya da tansiyon hastası gibi sürekli ilaçlarımı alıyorum, her ay takibe gidiyoruz, hayatımdaki dalgalanmalara göre ilaç dozum 50-150 ml arası değiştiriliyor. ilaç kullanmadığım dönemde (hamilelik ve emzirme) düzenli terapi aldım buna rağmen kendimi yemeye verip 40 kilo aldım. tedavime başlayınca yeniden verdim.

İşte ben hamilelik ve emzirme sırasında müdahale edemediğim için belki de bu noktadayim. Senin bunu kabullenmen müthiş bir sey aslinda. Ben kendimi defolu ürün gibi hissediyorum ne yazık ki. Bir insan hayatı boyunca hep mı mutsuz ve sorunlu olur anlamiyorum ben. Otuz yaşında bir ergenim.
 
Kitap önerisi her yere yazar oldum.
Hatalı alanlarımız
İyi hissetmek


Bir de dua beni ferahlatır.İnşirah suresi duha suresi günde yedi kez okumayı dene.Hz yunus' un balığın karnında okuduğu dua var.Nette bulabilirsin.Hz musa'nın da bir duası var.Allahın isimlerine bak netten.Belli sayıda zikret.Tele zikir matik kurabilirsin..Dua inanılmaz etkili.Çok kötü ,depresif olduğumda dua ile toparlıyorum ben o yangını...Ferahlıyor insan dene ve gör...Çalışıyor musun?
Evlisin eşinle sıkıntın yoksa boşver herşeyi.Geçmiş iddia davasını unut..Sana destekmiş a ladığım kadarıylaBıktırma onu erkekler zora gelmez pek.Çocuğun var eşin var .Onu bulamayanlar da var bak şekerim.Onları düşün mesela.:KK52::KK74::anne::hamarat::KK5:.

Maalesef üzülerek söylüyorum ben o fazı geçtim. Ne dua edecek ne bir şey umud edecek seviyede değilim. İnşallah bu halim simariklik olarak algilanmiyordur. Ancak ben herkesten daha çok isterim normal ve en azından huzurlu bir yaşam sürmeyi.
 
Ben yazsam bu kadar olurdu.
Eşinizin durumu hariç, kendi psikolojinizi tıpatıp aynı şekilde yaşadım. (burda anlattığınız kadarıyla tabii)

Sürekli asık suratlı, çocuklarına karşı tahammülsüz, yemek temizlik yapmak istemeyen, kimseyle görüşmek istemeyen, görüşse de kimseden zevk almayan, içten gülmeyen, sadece çocuklarının yaşamsal ihtiyaçlarını karşılayan, tıpkı sizin gibi oyun dahi oynamayan biriydim.

Eşimle bir problemim olmamasına rağmen sürekli ona patlayan, surat asan.. .. Ki bunları hak etmiyor.

Çocuklarım da hak etmiyor.. Mutlu bir annesi olmalı onların, büyüyorlar, farkındalıkları artıyor (2buçuk yaş, ikiz)

Doğumum acil, riskli oldu ve uzun süre yoğun bakım sürecinden sonra kavuştum çocuklarıma.. Bakımları zor geldi, bu süreçte eşimin dengesiz ailesine olan nefretimi arttıracak şeyler oldu.
Çocuklara yetişememek, yalnızlık, sıkıntı stres hepsi birleşince ben bu hale geldim işte...


Şimdi eskiye nazaran daha iyiyim.
Öfkemi kontrol etmeyi öğrendim, eşime gülümsüyorum..
Çocuklarımla oynamaya çalışıyorum.
Kızmıyorum onlara..
Hâlâ çok yolum var ama çabalıyorum en azından.
Ve..
Destek aldım..terapi gördüm..
Hala devam ediyorum, seyrek de olsa bir uğruyorum :KK66:

Size tavsiyem siz de destek alın. Ve kendinize olan inancınızı da kaybetmeyin. Sorunlarınızın farkındasınız ve rahatsız oluyorsunuz bu büyük bir adım bence.
Eşinizin bağımlılığı sona ermiş belliki. Ona bir şans vermişsiniz, burnunuzdan getirmeyin. "ya olursa?!" diye yaşanmaz. Olacaksa olur, siz de engelleyemezsiniz.
Geçmişinize sünger çekin ve mutluluğu yakalayın. Boşanmayı şimdilik düşünmeyin derim ben. Evliliğiniz bunu hak etmiş.

*uzun yazdım affola, kendimi gördüm, döküldüm.........
 
Yazıp yazıp sildim,kimi insanların 35 seneye sığdırdığı çok güzel yaşanmışlıkları vardır,kimisinin de ağır sınavları.
Kiminin bitmiştir,kiminin yeni başlar;
Önemli olan sanırım o hayat sevincini ,yaşama isteğini kaybetmemek.
Bezginlik,karamsarlık,yorgunluk,sorunlarla boğuşmaya yetecek güç ve en önemlisi hayat enerjisi kalmadığı zaman amaçsız,gün geçirmek için yaşamak sizce geriye kalan ömür de çekilecek çile mi?
Arkadaşların da dediği gibi mutlaka destek almalısın!

Çok teşekkür ederim. Haklısınız yasam enerjisi kalmayınca hiçbir şeyin önemi kalmıyor. Ben bu konuyu açmak için bile cok yoğun bir enerji harcadım. O kadar umutsuzum ki. Yazmanın bile çözüm olmayacağını düşünüyorum.
 
Ben yazsam bu kadar olurdu.
Eşinizin durumu hariç, kendi psikolojinizi tıpatıp aynı şekilde yaşadım. (burda anlattığınız kadarıyla tabii)

Sürekli asık suratlı, çocuklarına karşı tahammülsüz, yemek temizlik yapmak istemeyen, kimseyle görüşmek istemeyen, görüşse de kimseden zevk almayan, içten gülmeyen, sadece çocuklarının yaşamsal ihtiyaçlarını karşılayan, tıpkı sizin gibi oyun dahi oynamayan biriydim.

Eşimle bir problemim olmamasına rağmen sürekli ona patlayan, surat asan.. .. Ki bunları hak etmiyor.

Çocuklarım da hak etmiyor.. Mutlu bir annesi olmalı onların, büyüyorlar, farkındalıkları artıyor (2buçuk yaş, ikiz)

Doğumum acil, riskli oldu ve uzun süre yoğun bakım sürecinden sonra kavuştum çocuklarıma.. Bakımları zor geldi, bu süreçte eşimin dengesiz ailesine olan nefretimi arttıracak şeyler oldu.
Çocuklara yetişememek, yalnızlık, sıkıntı stres hepsi birleşince ben bu hale geldim işte...


Şimdi eskiye nazaran daha iyiyim.
Öfkemi kontrol etmeyi öğrendim, eşime gülümsüyorum..
Çocuklarımla oynamaya çalışıyorum.
Kızmıyorum onlara..
Hâlâ çok yolum var ama çabalıyorum en azından.
Ve..
Destek aldım..terapi gördüm..
Hala devam ediyorum, seyrek de olsa bir uğruyorum :KK66:

Size tavsiyem siz de destek alın. Ve kendinize olan inancınızı da kaybetmeyin. Sorunlarınızın farkındasınız ve rahatsız oluyorsunuz bu büyük bir adım bence.
Eşinizin bağımlılığı sona ermiş belliki. Ona bir şans vermişsiniz, burnunuzdan getirmeyin. "ya olursa?!" diye yaşanmaz. Olacaksa olur, siz de engelleyemezsiniz.
Geçmişinize sünger çekin ve mutluluğu yakalayın. Boşanmayı şimdilik düşünmeyin derim ben. Evliliğiniz bunu hak etmiş.

*uzun yazdım affola, kendimi gördüm, döküldüm.........

Öyle tuhaf bir ruh hali ki bosanirsam duzelecegime dair bir inanc geliştirdim. Buna o kadar inandim ki eşime hayatı zehir etmekteki tek sebep bu belki de. Hiçbir hissim kalmadı evladıma hissettigm vicdan azabı disinda. Tesekkur ederim desteğiniz için.
 
Öncelikle kabul etmek lazım hayatta insanın başına herşey gelir. Bir de insan insana lazımdır, bazen onlar düşer sen kaldırırsın bazen sen düşersin insanlar kaldırır. Sana destek olacak pozitif hisler aşılayacak insanlar varsa onlarla daha çok zaman geçir, kafalarını ütüle tabiri caizse artık anne baba kardeş arkadaş akraba her kimse. Sakın yalnız kalma tek başına aşmaya çalışma, çevrende güvenilecek insanlar tut ve onlara gerçekten güven. Farkındalık ve çevreyle paylaşmak olayın yarıdan fazlasını halleder. Kalanı için de tedavini aksatma lütfen, sen çok akıllı nükteli bir hanımsın, böyle ustalıklı cümleleri herles kuramaz. Şu hayatta herşey gelip geçiyor idrak, çok iyi bilirim ruhsal olarak tükenmek nedir, yataktan kalkacak enerjiyi bulamamak nedir, yemeden içmeden günlerce kesilmek enerjisiz kalmak nedir, kaygı nöbetlerinden acillik olup sakinleştirici iğne yemek nedir.

İnsan dipsiz bir kuyuda sanıyor kendini hiç geçmeyecek sanıyor ama geçiyor. Dahası huzurla nefes almayı öğrendikten sonra geriye asla ama asla dönmüyorsun o dipsiz kuyuya, kendi kendinin doktoru olmayı öğreniyorsun.

Bir de şiddetli depresyon yaşayanlar pek önemsemez işin bu kısmını ama, beslenme ve uyku çoook önemli. Düzenli uyumaya ve iyi beslenmeye çalış. Boşanma aşamasında bu ikisini yaparak o ruhsal gücü kolaylıkla toparladım ve aslında yatkın olmama rağmen hiiiç bunalıma falan girmedim çok şükür.

Allah yardımcın olsun canım, inan ki geçecek tüm ömür böyle sürmeyecek
 
Doğumdan sonra bende bi tuhaflaştım
Bi sinirli bi suratsızım genel olarak
Oğlumla bir tek gülümseyebiliyorum
Arada çileden çıkarttığı da oluyor tabi...

Bilmiyorum ya... var bi tuhaflık
 
Sakin bosanmak gibi bir hataya düşme şu durumdayken yapacaginiz en son sey olsun. Sizin evliliginizle sorununuz yok siz kendinizle soeununuzu hallettikten sonra evliliginizle ilgili oldugunu dusundugunuz sorun da kendiliginden halledilmis olucak inanın
Dünkü depresif üyeye çok verildi veriştirildi.Ama onun kocası destek değildi kk da destek olmadı hatta köstek oldu Neden üye seçiliyor.Tamam bu üye kadar saplıklı düşünemiyordu ama okadar da yerin dibine batırmak depresyondaki birinin onuru ve özgüveniyle oynamak ona bir kötülüktü.Bu üye de belki kocasını çok zorluyor....Kendi de diyor zaten "onu da yıpratıyorum."...
Dün "adamı azat et" denildi..Neler neler denildi.Hiçbir eksik bırakılmadı.
Yani kasıtlı birşey olsa tmm bir hastalık durumu söz konusu...Yakışmadı dün..
 
Son düzenleme:
X