sende haklısın bacım.ama bende hep iki isredim ama hayat şartları ve yaşadıklarım yüzünden olmadı ikinci yoksa çoktan olurdu benim..kısmet.
ya bu hayat şartları...!
hayat şartları diye diye iyice kendimizi evlat sevgisinden de mahrum bırakacağız.
herhalde bizim çocuklarımız hiç çocuk yapmayacak!
yoklukta gördük varlıkta büyümedik mi?
her istemediğimiz alınmadı diye içimizde ukte mi kaldı?
iyice maddeci olduk arkadaşlar.hep para hep para hep para...!
6 aylık evliyim ve evimde çocuk sesi istiyorum.
evim saray olsun içinde bir ses olmadıkça .eşyalar mı mutlu edecek,kendime ait 10 katlı evim mi yoksa son model arabam mı?
bir hikaye vardır bilirsiniz belki;
zengin bir ailenin evinin yanında gecekondu da oturan fakir bir aile.
fakir aileden her gece kahkaha sesleri.zengin kadın kıskanır.
bunlar fakirdir ama bu mutlulukları niye.belki yemeye 1 dilim ekmek bulamazlarken bu nedir?
ayakları geri gidegide de olsa gider ve sorar fakir kadına.
fakir kadın der ki'bizim altın topumuz var eşim bana ben eşime fırlatırız'bizim mutluluğumuz ondandır.
zengin durur mu hiç.parası var ya hemen gider altından top yaptırır.ama nafile...
ne bi mutluluk ne de bir tebessüm.
fakir kadının yanına gider 'ben altın top yaptırdım ama yine mutlu değilim'der.
fakir kadın'bizim altın topumuz evlatlarımız'der.
benim de borcum var,eşimin aylığı bize yetmiyor.
ama huzurumuz var.bu huzurumu bi çocukla fazlalaştırmak istiyorum.
herşey para demek değildir.
herşey de çocuğunun her istediğini alıp giydirmek değildir.
her zaman derim 1 kuru ekmek soğana razı olurum yeter ki huzurum,sağlığım ve hayırlı ve sağlıklı evlatlarım olsun.
sabancı da istese dünyaları alırdı...ama sonuç!
bir konuşmasında'keşke evlatlarım sağlıklı olsaydı da kuru ekmek yeseydim'dedi.