Selam hanımlar
Siteye daha önce bu konu hakkında birşeyler yazmıştım biraz bahsedeceğim uzun olursa inşallah sıkılmadan okuyup derdime yorum yapanlar olur
6 yıl önce ilk çocuğuma hamileyken preeklempsi geçirdim ve erken doğumla dünyaya geldi. Sonrasında doktorlar net birşey söylemiyor tekrar edebilirde etmeyebilirde. Beklerken düşünürken cesaret edemedik derken yaşım oldu 35 yumurtalık rezervim azaldı doktorlar
tüp bebek diyorlar ama preeklempsi geçmişi olan kadınlara da tüp bebek tedavisi önermiyoruz diyorlar. Kendiliğinden olması da zor galiba birkaç aydır korunmuyoruz henüz olmadı. Belki de hiç olmayacak bu içimde ukte olarak kalacak
Çocuğumsa hep yalnız yaşıtı akranı kimse yok çevremizde sadece okuldaki arkadaşları var. Sürekli kardeş istiyorum diyor. Eşimde çok istiyor ama çocuğa karşı birşey söylemiyor olmazsa umutlanmasın diye. Ben sürekli anlatıyorum Allah nasip ederse olur etmezse olmaz bazen bizim elimizde değil ama henüz anlamlandıramıyor. Bu şekilde tek çocuk olup kardeş isteyen çocuklara nasıl anlattınız?
Birde benim gibi düşük amh ile doğal yoldan olma ihtimali var mı? Yoksa bu defteri sonsuza kadar kapatmak mı lazım? Şükürsüz bir insan değilim herkes bir tane varken nankörlük ediyorsın diyor bu daha çok zoruma gidiyor. Herkes ilkini beğenmediği için mi iki üç tane yapıyor sanki. İnsanlar böyle dedikçe hayattaki yavruma karşı vicdan azabı çekiyorum. Bende bir insanım sırf ikinciyi istiyorum diye mi nankörüm içim kırgın ama kime neye bilmiyorum hayal kırıklığı yaşamaktan yoruldum artık eşim bile beni bu konuda anlamıyor
