Ben şimdi ne yapacağım? Çok çıkmazdayim

gulce19

Üye
Kayıtlı Üye
23 Ocak 2023
7
2
37
Merhabalar
Günlerdir uykusuz gecelerimin düşünmekten harap olan bedenimin bir çıkış yolu bulma umuduyla yazıyorum
5 yıllık evliyim 4 yasinda oğlum ve düzeltilmiş 5 aylik bir kızım var . 2.hamileligim çok rahat geçmesine rağmen tatilde olduğum zman 33+5 de aniden suyunun gelmesi ile erken doğum yaptım hemde tatil için gittiğim şehirde çok zorlu bir süreçtir bebeğim 1 ay kuvezde kaldı o dönem çok yiprandim kendimi suçladim çok gezdigim için doğum yaptım dedim . Ama olan olmuştu bebeğim hastaneden çıkınca erken doğduğu için rutin kontrolleri için hastaneye gidiyorduk 2.5 aylıkken gittiğimiz devlet has. nöroloji dokturu bebeğimin göz takibi olmadığı bununda sorun olduğunu söyledip bir suru testler istedi. Doktora erken doğduğunu sosyal gülümseme var beni takip ediyor desemde bama dönüp belkide bebeğinin genetik bir hastalığı var o yüzden erken doğdu dedi ben o günden sonra çok kötü oldum zaten OKB rahatsızlığım rahatsızlığım vardı ama hafif geçiyordu bu söylemlerden sonra benim kaygılarım hat safhaya ulaştı 10 gün ağlamaktan başka birşey yapamadım bebeğimin her anı sanki sorunlu bir bebek gibi gelmeye başladı gözüme üzüntüden sütum kesildi psikolojik olarak çok kötü etkilendim
peki sonra ne oldu hemen bebeğimi başka doktorlara görürdum hepsi de normal olduğunu göz takibinin olduğunu hiçbir sorun olmadığını söyledi ama benim psikolojim çok kötü oldu bir turlu toparlanamadim bana farklı gelen her hareketini bir hastaliga bağlamaya başladım ve doktor doktor gezmeye başladım şuan bebeğim düzeltilmiş 5 kronik olarak 6.5 aylık
Tam herşey yoluna girmeye başladı derken psikolog desteği almaya başlamışken 5 gün önce tekrar hamile olduğumu öğrendim hemde korunduğum halde bu arada benim hamile kalma sürem hep sıkıntıliydi ilk bebeğime 9 ay sonra 2. Bebeğime 1.5 sene sonra hamile kalabildim. 3. Hamileligimde ise korunduğum ve sadece 5 kere birlikte olmamıza rağmen hamileyim ve bende herşey başa döndü psikolojik olarak çok kötüyüm yaşadıklarımi atlatamadan tekrar aynı seykeri yaşayacağım diye çok korkuyorum ya erken doğarsa ya sıkıntı var derselerse diğeri çok küçük aralarında sadece 1 yaş olacak nasıl bakarımdan ziyade benim sorunum yaşadığım psikolojik sorunlar bu hamilelik biliyorum ki bana zehir olacak her an birşey olacak mı diye geçecek günlerim doktorum ile görüştüm gebeliğe devam edip etmeme için bir hafta düşünme zamanı verdi bu arada sezeryan doğum benim doğumların onun da nasıl bir komplikasyon yaratacağı belli değil şuan çıkmazdayim Rabbime dua ediyorum bir çıkış yolu için günahı çok büyük biliyorum ama benim psikolojim hoc iyi değil bu şekilde diğer 2 bebeğime nasıl bakarım bilmiyorum lütfen bana bir fikir sunun ne yapacağınm bilmiyorum eşim istiyor ama ben neden böyleyim günlerdir uyumuyorum ne yapacağımı bilemiyorum şimdiden çok teşekkür ediyorum
 
Spiral taktirsaydınız keşke.
Büyük bir karar ne dogurun diye bilirim nede bir cana kıymanızı önere bilirim.Sizin kararınız.
 
Spiral taktirsaydınız keşke.
Büyük bir karar ne dogurun diye bilirim nede bir cana kıymanızı önere bilirim.Sizin kararınız.
O dönemde herşey o kaadar çok üst üste geldi ki annem aniden baypas oldu benim yanımda kaldı spiral taktırmak için randevu aldığım halde gidemedim anneme de bakıyordum yasadigim şehirde zaten kimsem yok . Korunmadigim bir gün bile yoktu çok dikkat ettiğim halde nasıl oldu hala şoktayım
 
Çok geçmiş olsun, Allah evlatlarınızı sağlıcakla büyütmeyi nasip etsin, hayırlı ömürler versin. Benimde ilk hamileliğim, bi doktor olması gerekenden geri geliyor hasta olabilir dedi, biri suyu az erken doğabilir dedi, diğeri hiçbi şeyi yok dedi.. Bu süreçlerde ben de çok üzüldüm, ağladım ve endişelerim hâla devam ediyor, sizi anlıyorum..

Yazdıklarınızdan dini inancı ve hassasiyeti olan biri olduğunuzu anladığım için, bebeği aldırmanın hiçbir oluru yok (sizin hayatınızı tehlikeye atmadığı sürece). Allah size onu ezelden yazmış, vermiş. Bence öncelikle bu bebeği kabullenin ve hamilelik boyunca psikolojik destek almaya devam edin. Her zorlukla birlikte bir kolaylık vardır ve bizim şer sandıklarımızda hayırlar gizlidir.
 
En etkili koldan takılan impilant spiral diyorlar.
 
Sizi o kadar iyi anlıyorum ki benimde kaygı boxuklugum var kaygilarim özellikle çocuklarımla ilgili oluyor otizmmi diye ilk iki yıl kendime zehir ediyorum oğlumda 3 yaşına kadar kafayı yedim otizmmi diye doktor doktor gezdik sonra kizima hamile kaldım onda da ilk bir yıl çıldırdım kizim da delirmem için herseyi yapti ilk 6 ay gülmedi agulamadi çocuğun b 12 si düşmüş ne zaman bir yaşına geldi bilir bilir konuşmaya başladı benim kızım ağlamadan konuştu kendi kendine sesler çıkarırdı ama bize çıkarmazdi tabi ben çıldırdım şuan 2 yaşında sohbet ediyoruz yabancilara karşı çok utangaç o da mizacı bende 3. Çocuğu asla düşünmüyorum insallah da kalmam yani işin gerçekten çok zor sana Bi öneri de bulunamıyorum
 
Tamda anlatmak istediğim konu bunlar işte kendime engel olamıyorum her an köyü birşey olack korkusu beni bitiriyor elimde olan birşey değil bu ne yapıcam aklıma nasıl.mukayet olucam inanın bilmiyorum bu gebelige psikolojik olarak asla ama asla hazır değilim bunu biliyorum ama günahından çok korkuyorum Rabbimin bu sebeple bana başka imtihanlae vermesinden çok korkuyorum ben ne yapıcam çok kötüyüm,
 
Nasıl bir fikir sunmamızı istiyorsunuz anlamadım. Doğurup doğurmama kararını sadece siz verebilirsiniz. Ben yerinizde olsam doğurur muydum doğurmazdım. Şu an sağlıklı bir psikolojide değilsiniz. Sağlıklı olsanız bile 3 küçük çocuk sorun yaratır. Bakamayacağınızı yazmışsınız, kendinizi en iyi siz tanırsınız. Herkesin yapabileceği bir şey değil. Vakit geçmeden oturup bir karar vermeniz gerek
 
Ben doğurmazdım. İmtihan imtihan diyorsunuz da çocuk bu şartlarda doğarsa sadece size imtihan olmuyor. Rızkıyla falan da gelmiyorlar dünyaya. İki lokma yedirip bir öncekinden kalan giysileri giydirmek yetmez. Manevi olarak üç çocuğa da bakabilecek misiniz, okulu kreşi eğitimi, psikolojik gelişimi... neler var neler. Psikolojik rahatsızlığı olan biri kendi kendine durduk yere iyileşmiyor. Hayatında olumlu gelişmeler olmalı, huzurlu sakin bir hayat sürmeli. Anne mutsuzsa bebeğini nasıl mutlu edecek?

Uzaktan kolay geliyor, doğur cana kıyma mucize bla bla. Kimse gidip bakmıyor o bebeğe, annesine yardım etmiyor. Fiziksel psikolojik gelişiminden sağlığından anası babası sorumlu bize ne sonrasından. Tavsiye verip ahkam kesme dışında sıfır sorumluluk, ne güzel iş.
 
Çevremde ki herkes başta böyle düşüncelerin normal olduğunu yeni sorumlulukların bizleri korkuttuğunu ama bebeği kucağıma alınca herşeyin geçeceğini söylüyor umarım öyle olur.


 
Ben olsam şu durumda doğurmam. Ve önemli bir nokta belli ki doğurgan yapıda birisiniz kesinlikle tüplerinizi bağlatın. Zaten iki çocuğunuz var onların geleceğiyle meşgul olun. Acaba yine hamile kalır mıyım stresi yaşamayın bari.
 
Kimse kimseye aldir ya da aldırma diyemez ki.demek istese bile tepkilerden çekinip yine diyemez.iyi dileklerimizi iletmekten başka yapacak birşy olmuyor bu konularda.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…