- 10 Kasım 2014
- 582
- 204
-
- Konu Sahibi heceyarisi
- #1
Merhaba kızlar. öncelikle belirtmek istediğim saygı çerçevesinde olduğu sürece bütün düşüncelerinizi söyleyebilirsiniz. çünkü benim de kafam karıştı bu konuda. neyse konuya gireyim ben.
Aranızda hatırlayanlar vardır eşim alman önceki hayatından 2 çocuğu var biri 6 biri 2 yaşında. benimde vizemde dil sorunum olduğundan gidemedim. eşimin işi çok iyi. bilişim üzerine. ben ananemin yanında yaşıyordum ilk başlarda eşime sen gel lütfen çok zor olucak yoksa dedim. çocuklarımı bırakamam ihtiyaçları var deyince ne kadar kırılsam da sustum çünkü bende biliyorum annesiz babasız olmanın nasıl duygu olduğunu.
Nerdeyse 1 senedir ayrıyız. ben türkiyede o almanyada. yıllık izinlerinde gelir aradada hafta sonları. bu mesafeden dolayı malum sadece mesajlaşabiliyoruz. bazen mesajda yanlış anlaşılmalar ani patlamalar olsa bile geçip gidiyo işte. neyse bu sabah bi yerden konu açıldı konunun bizle ilgisi yok sosyal diyebilirm. eşim bana böyle şeyleri çok fazla yapma. ceza yersen buraya gelemezsin dedi. bende tamam dedim ama böyle hani kadınlarda vardır ya gerisini sormak istersin öyle bir hisle güzel bir şeyler duyma umuduyla dedim ki eğer gelemezsem ve çocukların yeteri kadar büyük olsa (17-18 civarı çünkü bana önceden başkası için çocuklar artık büyümüş bırakmak olmaz bu demişti.) gelir miydin dedim. bana hemen ne yapıyosun sen şimdi nasıl soru dedi. bende sadece cevap vermeni istiyorum dedim.
Bana ne dese beğenirsiniz? ben türkiyede yaşamak istemiyorum(bu kararına saygı duyarım ama ben onun için değiştiriyorum kendi vatanımı) ve ben burdaki her şeyden vazgeçmek istemiyorum dedi. bende hemen yazdım ben senin için her şeyden vazgeçtim ama okulumdan ailemden yaşadığım yerden dedim. bunlardan mı dedi eğer ben bunu yaparsam nerdeyse hiç emekli maaşı alamıcam ilerde ve benim evim var burda falan dedi.
O kadar kırıldım ki kızlar. inanın okudukça canım yandı. ben yanında büyüdüğüm ailemi bıraktım sildim geldim. okulumda çok imkanlarım varken sildim şimdi danışman olarak bir yerde çalışıyorum ve ünimi almanyada okumaya erteledim. ki gittiğimde dili öğrenmem gerekice. yani ben hayatımı baştan sona değiştirdim onun için. ilk başlarda çocukları için diyodum ama şimdi çocuklar olmasa bile gelmezmiş diyorum. ayriyeten bilişime her yerde ihtiyaç var burda çok güzel firmalarda çalışabilir yani. bilmiyorum çok kırıldım. sizce ben mi alınganlık yapıyorum? özür dilesem mi? şu an bayadır yazmıyoruz birbirimize ki hiç yapmadık normal zamanda.
Aranızda hatırlayanlar vardır eşim alman önceki hayatından 2 çocuğu var biri 6 biri 2 yaşında. benimde vizemde dil sorunum olduğundan gidemedim. eşimin işi çok iyi. bilişim üzerine. ben ananemin yanında yaşıyordum ilk başlarda eşime sen gel lütfen çok zor olucak yoksa dedim. çocuklarımı bırakamam ihtiyaçları var deyince ne kadar kırılsam da sustum çünkü bende biliyorum annesiz babasız olmanın nasıl duygu olduğunu.
Nerdeyse 1 senedir ayrıyız. ben türkiyede o almanyada. yıllık izinlerinde gelir aradada hafta sonları. bu mesafeden dolayı malum sadece mesajlaşabiliyoruz. bazen mesajda yanlış anlaşılmalar ani patlamalar olsa bile geçip gidiyo işte. neyse bu sabah bi yerden konu açıldı konunun bizle ilgisi yok sosyal diyebilirm. eşim bana böyle şeyleri çok fazla yapma. ceza yersen buraya gelemezsin dedi. bende tamam dedim ama böyle hani kadınlarda vardır ya gerisini sormak istersin öyle bir hisle güzel bir şeyler duyma umuduyla dedim ki eğer gelemezsem ve çocukların yeteri kadar büyük olsa (17-18 civarı çünkü bana önceden başkası için çocuklar artık büyümüş bırakmak olmaz bu demişti.) gelir miydin dedim. bana hemen ne yapıyosun sen şimdi nasıl soru dedi. bende sadece cevap vermeni istiyorum dedim.
Bana ne dese beğenirsiniz? ben türkiyede yaşamak istemiyorum(bu kararına saygı duyarım ama ben onun için değiştiriyorum kendi vatanımı) ve ben burdaki her şeyden vazgeçmek istemiyorum dedi. bende hemen yazdım ben senin için her şeyden vazgeçtim ama okulumdan ailemden yaşadığım yerden dedim. bunlardan mı dedi eğer ben bunu yaparsam nerdeyse hiç emekli maaşı alamıcam ilerde ve benim evim var burda falan dedi.
O kadar kırıldım ki kızlar. inanın okudukça canım yandı. ben yanında büyüdüğüm ailemi bıraktım sildim geldim. okulumda çok imkanlarım varken sildim şimdi danışman olarak bir yerde çalışıyorum ve ünimi almanyada okumaya erteledim. ki gittiğimde dili öğrenmem gerekice. yani ben hayatımı baştan sona değiştirdim onun için. ilk başlarda çocukları için diyodum ama şimdi çocuklar olmasa bile gelmezmiş diyorum. ayriyeten bilişime her yerde ihtiyaç var burda çok güzel firmalarda çalışabilir yani. bilmiyorum çok kırıldım. sizce ben mi alınganlık yapıyorum? özür dilesem mi? şu an bayadır yazmıyoruz birbirimize ki hiç yapmadık normal zamanda.